Vandaag wordt het een drukke dag. De allerlaatste voorbereidingen worden getroffen voor de prijsuitreiking van de Blogparel 2010. Vanavond mag ik op het Blogbal bekend maken wie de drie prijswinnaars zijn. Een feestje op een feest.

Wie dit weblog kent, weet dat het hier lang niet altijd feest is. Er zijn wel belangrijker dingen dan een blogaward. We volgen natuurlijk vooral het nieuws uit Japan, in de hoop dat de wereld niet met de grootste nucleaire ramp aller tijden te maken krijgt. Ondertussen dreigen andere ontwikkelingen elders in de wereld ook op een ramp uit te lopen.
In Libië is het al een grote catastrofe. Op het Parelplein in Bahrein verzamelden zich door de jasmijnrevolutie geïnspireerde burgers, die net als in Tunesië, Algerije, Egypte en Jemen de langdurige regimes zat waren en om meer vrijheid, democratie en welvaart vroegen. Nu dreigt het ook in Bahrein uit de hand te lopen. Het leger van buurland Saoedi-Arabië snelt de regering te hulp.

De jasmijnrevolutie, begonnen in Tunesië en in Nederland vooral veel aandacht gekregen toen de Egyptenaren het Tahrirplein in Caïro bezet hielden, is op dit blog van harte ondersteund. Omdat iedereen in vrijheid moet kunnen bloggen. Omdat iedereen een Blogparel of een Blogbal moet kunnen organiseren.

Er lijkt een omslag te komen in de hoe de zittende regimes die vraag beantwoorden. Er worden concessies voorgesteld, maar tegelijkertijd wordt er steeds harder opgetreden tegen de demonstranten. Inspireert de Libische dictator soms zijn naburige collega’s? Of is het juist het gebrek aan adequate steun aan de oppositiebewegingen, die de regimes doet denken dat ze wel hun gang kunnen gaan?

De demonstranten in Bahrein lijken morele steun te krijgen van Iran. De Iraanse regering waarschuwt de Bahreinse overheid geen geweld tegen de demonstraten te gebruiken. Dat is je reinste schijnheiligheid, want Iran is ook niet te beroerd om demonstranten aan te pakken.
Als Iran zich er niet alleen met woorden, maar ook met daden mee gaat bemoeien, is de kans groot dat de roep om vrijheid en welvaart ten onder gaat in een heftige regionale oorlog. Waarbij een deel van onze energievoorziening, de Arabische olie, in de verdrukking komt. En dan zul je zien dat de Europese en Amerikaanse regeringen ineens veel meer bereidheid tonen tot ingrijpen en veel meer maatregelen in petto hebben dan nu het geval is.

Dat is de bedoeling niet. De uitdrukking 'het is bal', zou overal in de wereld de letterlijke betekenis moeten hebben.
De burgers in de Noord-Afrikaanse en Arabische landen hebben niet gevraagd om een kettingreactie van geweld. Maar hoe koel je verhitte regeringsleiders af?

Tot slot en niets met bovenstaande te maken: lees ook mijn gastlog op GeenCommentaar, geschreven onder het pseudoniem P.J. Cokema. Helpt heimwee naar betere tijden?