Tag archieven: economie

Gratis geld helpt

Ik schrijf maar weinig over het werk waar ik mijn boterham mee verdien. Zo rond de kerst staan dak- en thuislozen traditioneel in warme belangstelling. Het moment dus om er weer iets over te schrijven.

Sinds eind 1999 werk ik in een dak- en thuislozenopvang. Een onderdeel van het hulpverleningscircuit, die op last (=subsidie en voorwaarden) van de overheid tot taak heeft elke dakloze aan een woning te helpen en alle dak- en thuislozen de maatschappij in te participeren.

Lukt dat? Toen ik begon, amper kennis van zaken,adviseerde een collega mij geen hoge verwachtingen te koesteren. “Als je er eens in de twee jaar eentje voorgoed op de rails krijgt, mag je blij zijn”, zei hij.

Veertien jaar later is dat nog steeds zo. Ondanks alle reïntegratieprojecten, dwangmaatregelen bij sociale diensten, tegenprestaties, ontschotting tussen de vele hulpverlenende instanties en eindeloos veranderende methodieken en aanpak.

Het houdt mij en mijn collega’s flink aan het werk. Het levert de dak- en thuislozen nagenoeg geen enkele volwaardige baan, zelfstandig wonen of een werkloos, maar geregeld bestaan op. In al die jaren dat ik er nu werk, heb ik tien echte “succesverhalen” meegemaakt. Twee daarvan redden het geheel op eigen kracht. Blijven er dus acht over, eentje meer dan mijn collega destijds voorspelde. We gaan vooruit!
Lees verder →

3 reacties

Tegenprestatie: herhalingsoefening

KoffieHet “prille fenomeen van de tegenprestatie”, zo noemt staatssecretaris Klijnsma het verschijnsel dat uitkeringsgerechtigden moeten werken voor de van overheidswege ontvangen vergoeding wegens werkloosheid.

Mevrouw Klijnsma ontving ook een zwartboek van de FNV waarin voorbeelden staan van werklozen die op plekken waar eerder mensen ontslagen zijn.

Twee dingen:
De tegenprestatie is geen “pril fenomeen”. Het is eerder een prutserig fantoom dat al jaren door de burelen van beleidsmakers spookt. U herinnert zich vast nog de Melkert-banen, later de ID-banen, die uiterst spaarzaam aan de verwachtingen voldeden.
Later weer vervangen door re-integratietrajecten, waar nu weer op wordt bezuinigd. Gesubsidieerde banen die mensen aan vast werk moesten helpen. En allemaal wel degelijk te zien als tegenprestatie, want wie weigerde deel te nemen werd met kortingen of stopzetting van de uitkering gestraft.
Lees verder →

Geef een reactie

Arbeid adelt

TreurigDe post bezorgen = tewerkstelling.
Thuiszorg = tewerkstelling.
Klussen = tewerkstelling.
Vakken vullen = tewerkstelling.
Tomaten plukken = tewerkstelling.
Sneeuwruimen = tewerkstelling.
Manusje van alles = tewerkstelling.
Vrijwilligerswerk = tewerkstelling.

De werkloosheid blijft stijgen. Hoe kunnen we al die werkloze handen laten wapperen?

Ontslagen collega’s uitzwaaien = tewerkstelling.
Lege vakken vullen in voetbalstadions = tewerkstelling.
In de zomer oververhitte bejaarden koelte toewuiven = tewerkstelling.
Verkeersregelaar = tewerkstelling.
Zwaaien naar de nieuwe koning = tewerkstelling.
Applausmachine bij toespraken van de minister-president = tewerkstelling.

Geef een reactie

Uitputting grondstoffen en diefstal putdeksels

manholeHet dievengilde blijkt uit te blinken in hedendaags marktdenken. Niet altijd even briljant, want nu worden er ineens putdeksels gestolen. Een grote putdeksel levert rond de vijf euro op bij de schroothandelaar. IJzer doet 17 cent per kilo. Een grote putdeksel weegt tussen de 20 en 50 kilo.

Die cijfers komen uit nieuwsberichten van de afgelopen jaren. In Arnhem en Velp werden in de nacht van 1 op 2 oktober 88 putdeksels van 20 kg. per stuk gestolen. De NOS maakte er later 120 van. Dat zou de dief dan ruim 400 euro opleveren. Met aftrek van de kosten voor de auto misschien net onder de 400 euro als de dief binnen een straal van 30 kilometer van de gestolen waar woont.

Maar als deze ondernemer ook een bedrag reserveert voor het bedrijfsrisico, de zogenaamde pakkans, dan is het de moeite eigenlijk niet waard. Op door één persoon gepleegde diefstal staat een boete van maximaal 18.500 euro of een gevangenisstraf van maximaal vier jaar. De maximale boete heeft een dief er pas uit als hij bij één actie 5442 putdeksels van 20 kg. per stuk ontvreemd.

Niet bij ijzer alleen, denkthet dievengilde. Uit de beursnoteringen voor schroot op staalprijzen.nl, blijkt dat koper veel lucratiever is. Handgepeld koper levert 5,70 euro per kilo op. Voor gewoon “oud koper” krijg je 5,20 euro per kilo.
Op 2 oktober bleek iemand wat stukken afgeknipt te hebben van een bliksemgeleider op het dak van het Franciscus Ziekenhuis in Roosendaal.  Afgaande op een bericht uit het AD (2007) en vertaald naar de huidige prijs voor koperschroot, moet een dief ruim 3321 meter bliksemgeleiders stelen om een maximale boete weg te strepen in zijn boekhouding.

Ook voor brons wordt meer betaald dan voor ijzeren putdeksels. Er gaat geen maand voorbij of er worden wel ergens bronzen beelden gestolen. De laatst bekende ontvreemding vond 30 september plaats in het Limburgse Geijsteren.

Maximale boetes en gevangenisstraffen worden niet uitgedeeld. Voor het dievengilde loont het al wat minder te stelen dan in bovenstaande voorbeelden is genoemd. De sector laat zich ook niet afschrikken door de beveiligingsmaatregelen die gemeenten nemen om hun openbare brons te beschermen of door de actie Koperslag, die minister Opstelten in juni 2011 lanceerde. Jusitie, ProRail en de MRF (Metaal Recycling Federatie) werken samen om de metaalroof tegen te werken.

De MRF heeft een meldpunt opgericht en pleit voor een registratie- en identificatieplicht bij de schroothandel. Dat wordt in België al langer toegepast, maar in het jaarrapport 2010 van de federale politie wordt een sterke toename van koperdiefstal gemeld: “De verplichting voor schroothandelaars te registreren wie hun leveranciers zijn heeft de sterke toename in 2010 veroorzaakt door een stijging van de koperprijs, niet kunnen voorkomen”.

De prijsstijgingen van metaalschroot hebben alles te maken met recycling als middel om te voldoen aan de vraag naar grondstoffen door, onder andere, groei-economieèn als China en India. Voor de uitbreiding en nieuwbouw van steden zijn natuurlijk kilometers koperen leidingen nodig en moeten talloze nieuwe rioleringen van massa’s putdeksels worden voorzien. De wereldwijde groeit gaat sneller dan de groei van de voorraad grondstoffen.

Omdat het in de vigerende economische folklore een gewoonte is dat schaarste tot prijsopdrijving leidt, stijgen dus de prijzen voor hoogwaardig schroot als koper en brons. En omdat een dief ook een ondernemer is, ziet hij hier dus een lucratieve markt.

Het probleem wordt door lokale en regionale overheden aangepakt door zich louter op de criminaliteit te richten en van collega-overheden in andere landen te eisen hetzelfde te doen. Het idee om de prijsstijgingen aan banden te leggen, komt natuurlijk bij niemand op. Het zou misschien aardig wat ontwikkelingshulp schelen als die hinderlijke wisselwerking tussen schaarste en prijzen eens doorbroken werd. Mooi bijverschijnsel is dan dat het dievengilde in metaalroof niet langer is geïnteresseerd.

Dit artikel verscheen ook op Sargasso.

Geef een reactie

Hoe lang mag oma leven?

dementWe houden onze moeder in leven, omdat de kinderen niet zonder oma kunnen. We hebben het wel eens voorzichtig aan ze voorgelegd. Hoe zouden jullie het vinden als oma er niet meer is? Nou, het huis was te klein. Hysterisch gebrul van dochterlief en onze zoon trok spierwit weg. Hij is vier, maar al een hele vent, Hij huilt nooit. Ook nu niet, maar die gelaatskleur sprak boekdelen.

Dus blijft moeder leven. Veel stelt het niet meer voor. Ze is volslagen dement, niet in staat zelfstandig uit de rolstoel te komen en het eten moet erin gelepeld worden.
Toch vinden de kinderen haar aardig. Dochtertje speelt met haar zoals ze met haar poppen speelt. Ze kletst maar wat aan tegen oma, die het wonderwel met iets van een glimlach ondergaat. Zoontje zit sprakeloos stil en kijkt onafgebroken naar haar gezicht, terwijl hij alleen haar linkerhand vasthoudt.

Oma is lief, zeggen de kinderen. Ja, dat is dan weer wel een zegen. Voor ze aftakelde was ze een enorme ‘bitch’. Niets en niemand deugde en dat liet ze goed weten ook. Maar dat veranderde al bij de eerste tekenen van dementie. Raar is dat sommige ziektes iets te voorschijn halen, dat je bij gezond leven nooit bij de patiënt hebt gezien.

De kinderen vinden haar lief. Ja, dank je de koekoek. Alleen de namen van de kinderen weet ze nog en krijgt ze ook zonder problemen uit haar mond. Ik dacht altijd dat bij dementie het korte termijngeheugen als eerste sneuvelde, dus zou ze de kinderen ook als eerste niet meer moeten herkennen en dan pas ons zijn vergeten. Nee, ons kijkt ze aan alsof we van Mars komen en als we het eten willen toedienen, spuugt ze ons regelmatig onder. Een beetje ‘bitch’ blijft ze nog.

We hebben het er wel eens met het tehuis over gehad. Rekken we niet nodeloos haar leventje? Oma is  echter opgenomen in een christelijk tehuis. Bij leven en welzijn ging ze nooit naar een kerk, maar toen ze nog iets te zeggen had, gaf haar eigen religieuze opvoeding de doorslag.
Op onze vraag of het niet beter was een einde te maken aan haar vegeterend bestaan, was het antwoord: “Daar hebben wij een speciale service voor”.
“O ja?”, reageerden we enthousiast, “wat dan?” “Daar hebben wij de heer voor”, was het antwoord. Nou, of wij die heer dan onmiddellijk konden spreken, vroegen wij. “Natuurlijk”, zei de directrice, “laten we samen bidden”.

We laten oma dus maar leven. Voor de kinderen. Dat wordt ons wel kwalijk genomen. Weet u wel wat dat kost, krijgen we vaak te horen. De zorgkosten stijgen zo gigantisch, mede door de vergrijzing, dat het nog maar de vraag is of onze kinderen later een betaalbare gezondheidszorg zullen hebben, zo wordt ons voorgerekend.

Nu stelt het CvZ (College van Zorgverzekeringen) voor een paar van de pillen waar oma op teert, niet meer te vergoeden. Eén van die pillen zorgt er voor dat ze minder last heeft van een akelig gevoel in haar benen. Kan wel zijn, stelt het CvZ, maar oma gaat er niet beter van lopen. Ja, als ze er meer dan 23 meter van zou kunnen rennen, dan mag zo’n pil wat kosten, maar niet als het de kwaliteit van leven geen moer helpt, oppert het CvZ.

Kunnen we zelf die pil dan niet betalen? Nee zeg, weet u wel hoe duur kinderen zijn? Bovendien is mijn vrouw vorig jaar ontslagen na een bezuinigingsronde in haar buurthuis. Ze heeft het geluk gehad als schoonmaakster aan de slag te kunnen, maar dat verdient een paar tientjes minder. En ik mag in mijn handjes knijpen dat ik mijn baan als pompbediende nog heb, want we waren even bang dat door de crisis mensen minder auto zouden rijden en dus minder benzine zouden tanken.

Het is een kwestie van keuzes, hoor je in de discussie over de dure gezondheidszorg rondzoemen. Natuurlijk kunnen we oma bij ons in huis nemen, maar de kinderen zijn nog te jong om voor haar te zorgen en wijzelf kunnen niet minder gaan werken. Ik ben nog naar de hoogste baas gegaan en heb voorgesteld te ruilen van baan, zodat ik met zijn salaris oma kan betalen (ik werk bij een Shellstation). Hij liet me er door de beveiliging uitflikkeren.

We laten oma nog maar even leven. Voor de kinderen. Nu genieten zij en oma nog van elkaar, zo te zien. Zouden de kids zich dat herinneren als wij tehuisrijp zijn? Ondertussen hoop ik maar dat de Heer snel een keuze maakt als oma moet lijden omdat straks die pil niet meer gegeven kan worden. Misschien moeten we toch maar gaan bidden.

Geef een reactie

Een Lente te mooi om waar te zijn.

LenteGezonde overheidsfinanciën en versterking van de economie. Dat is het doel van het Lente-akkoord. Beide doelen zullen niet worden gehaald. De reden is vrij simpel. Ook het schaap met vijf poten, de Kunduz-coalitie, heeft een doodgeboren lammetje geworpen.

Na de ministerraad van afgelopen vrijdag was meteen te lezen waarom het mis zal lopen. In een toelichting staat: “De grootste tegenvallers zijn de werkloosheidsuitkeringen (€ 1,5 miljard door economische krimp) en de gezondheidszorg (€ 0,7 miljard, met name door tegenvallers in de AWBZ en de Zorgverzekeringswet)”.

Juist. De werkloosheid neemt toe. Meer mensen die een uitkering behoeven. Een deel van die werkloosheid is, vanaf 2010, veroorzaakt door bezuinigingen. Het kabinet geeft eenzijdig de crisis de schuld, maar haar bijdrage aan de werkloosheid doet zeker een duit in het schuldenpotje.

En dan de AWBZ en de gezondheidszorg. Welke maatregelen aan kostenbeheersing ook zijn genomen, door dit kabinet en alle voorgaande, het werd alleen maar duurder. Hier moeten dus andere keuzes worden gemaakt dan alleen bezuinigen en schuiven met potjes.  Keuze 1 is dat we accepteren dat dit een duur grapje is en het geld dus ergens anders gehaald moet worden. Keuze 2 is: we vinden het duur genoeg, het moet goedkoper, dus we doen niets meer aan een kwalitatief goede zorg. Zegt u het maar.

Verder lezen we: “De totale inkomsten kwamen door lagere economische groei € 7,6 miljard lager uit dan geraamd. De belangrijkste tegenvallers hierbij zijn de Vennootschapsbelasting (-€ 2,3 miljard) en de inkomstenbelasting (-€ 3,0 miljard)”.
Weer wordt de oorzaak bij De Economie gelegd. En weer kunnen we stellen dat het kabinet hier zelf aan mee heeft gewerkt. Meer mensen werkloos, meer mensen die minder inkomen hebben waar dus ook minder belasting van valt te innen.

“De koopkrachteffecten zijn stevig, maar evenwichtig over huishoudens verdeeld”, stelt het Lente-akkoord. Jawel, gemiddeld genomen over grote groepen van de bevolking kan dat redelijk kloppen. Maar per individu kan het gierend uit de hand lopen. Iemand met een modaal inkomen die door alle maatregelen getroffen wordt, zal meer dan de gemiddelde 0,75% aan koopkrachtverlies oplopen.

Met mijn netto-salaris van 1700 euro krijg ik als alleenstaande zonder kinderen te maken met zeker vijf van alle kostenverhogende maatregelen. Over een jaar zit ik niet op de beloofde 0,75% koopkrachtverlies, maar zeker op 1,15% verlies. Maar hopen dat het niet meer wordt, want baanzekerheid heb ook ik niet meer. Nu hoeft het niet, maar wordt ik genoodzaakt een baan ver van huis te zoeken, dan moet ik forensen en ben nog duurder uit.

Het jaar 2013 is geen verloren jaar, juichte Rutte op de persconferentie na de ministerraad. Een jaar kun je niet verliezen. Het Lente-akkoord veroorzaakt wel banen-, inkomens- en koopkrachtverlies. Het volgende kabinet zal weer met tegenvallers te maken krijgen. Dat bedoelt Rutte natuurlijk met “de lasten worden hiermee niet doorgeschoven naar toekomstige generaties”.

Geef een reactie

Het feest dat arbeid heet.

1 meiDit artikel verscheen ook op Sargasso.

Werken is een feest. Elke dag weer is het in de vroege ochtenduren een kabaal van jewelste van duizenden mensen die fluitend naar hun werk gaan. Wat een tegenstelling met de oorverdovende stilte aan het einde van de werkdag, als de werkenden weer chagrijnig huiswaarts keren.

De Dag van de Arbeid heet een feestdag te zijn. Wie de geschiedenis van de eerste mei kent, zal verbaasd zijn dat juist de bolwerken van het kapitalisme, de beurzen, deze dag gesloten zijn. In tegenstelling tot de fabrieken, kantoren en winkels, waar gewoon wordt door gewerkt. En daar heerst nog steeds de traditionele ontevredenheid van de werkende klasse.

Het schorriemorrie ervaart de combinatie van werk en privé als een zware last. Dat zou blijken uit een representatief onderzoek (pdf), dat Maurice de Hond uitvoerde voor SBI, een bureautje dat klanten zoekt die  training en advies willen, om hun werkzame leven op orde te krijgen.

Er is in de geschiedenis van de arbeid veel veranderd. De schamele acht uren die arbeiders ooit hadden om bij te komen van gedane arbeid, werden al zo’n 128 jaar gelden omgezet in de 8-urige werkdag. Na aftrek van een 8-urig slaapje, moesten werknemers dus zelf verzinnen wat ze in de resterende 8 uren moesten doen. Van de zevendaagse werkweek is voor velen niet meer overgebleven dan vier vreugdevolle dagen.

De Dag van de Arbeid wordt gevierd met een dubbele moraal. Enerzijds wordt de heroïsche arbeidersstrijd herdacht, die tot al die werktijdverkorting zou hebben geleid. Anderzijds gaan in verschillende landen mensen de straat op en schreeuwen om behoud van, of zelfs meer werkgelegenheid.
De Internationale Organisatie voor Arbeid viert 1 mei met een alarmerend rapport (samenvatting in pdf) over de aanhoudende werkloosheid. De ILO adviseert de verantwoordelijke regeringen te investeren in werkgelegenheid, in plaats van deze weg te bezuinigen.

In de geschiedenis van de Dag van de Arbeid moet ergens iets vreselijk mis zijn gegaan. Als meer mensen minder dagen en uren werken, zou er werk over moeten blijven voor degenen die nog geen werk hebben. En minder werk zou tot meer vreugde moeten leiden. Dat was immers ooit het doel van al die arbeidersstrijd?
Beide redenaties zijn onwaar gebleken. Minder werken leidt niet tot meer werkgelegenheid en wel tot meer armoede.

Het is natuurlijk allemaal een kwestie van verdeling. Verdelingen die op tal van aspecten grondig herzien zouden moeten worden. Neem de snoevers die op dit soort artikelen reageren door op te scheppen over hun 60-urige werkweek. Ze mogen daar dan hun arbeidsvreugde uit halen, maar het is ongehoord a-sociaal. Maar liefst 20 onproductieve uurtjes houden ze bezet, die een ander veel productiever in zou kunnen vullen. Wie die 60 uren wel superproductief uitvoert, zal op niet al te lange termijn een dure kostenpost voor de gezondheidszorg worden. Aldus Geoffey James in de Times.

Om nog maar te zwijgen over de manier waarop i-phones hier betaalbaar op de markt worden gebracht.  Een lastige kwestie, want zou die apparatuur hier worden gefabriceerd, is dat weer slecht voor de zware en onderbetaalde werkgelegenheid in Azië. Wie wil zich nou schuldig voelen over de werkloosheid van arbeiders die voor een Apple en geen ei hun bijdrage aan de welvaart leveren?

De Dag van de Arbeid gaat nog steeds alleen over verdeling van werkuren en loon. Het gaat nog steeds niet over de verdeling van de arbeid zelf. Van wie is de arbeid eigenlijk. Hoe is het toch mogelijk geweest dat de rollen van werkgevers en werknemers volslagen verkeerd zijn verdeeld?
Een werkgever is iemand die met lijf en leden arbeid levert. Een werknemer is degene die dat potentieel afneemt. Tegen een goede prijs en volgens het aantal uren dat de eigenlijke werkgever in de aanbieding heeft.

In plaats van onderling ruzie te maken, zouden vakbonden dat eens centraal moeten stellen. Zolang dat niet het geval is, blijft de Dag van de Arbeid niet meer dan wat nostalgische arbeidsvreugde.

Geef een reactie

Crisisherstel.

Ziek“Het is een bekend verschijnsel dat het verzuim lager is, als het economisch tegen zit“, zo citeert de NOS een bedrijfsarts bij ArboNed.

Zie je wel, een crisis hoeft niet slecht te zijn. Volgens de bedrijfsarts zijn in de tweede helft van 2011 mensen pessimistischer geworden over de economie. En wat doen mensen dan? Hoppa, de schouders er onder, om de economie weer vlot te trekken?

Nee, zegt de arts, mensen nemen geen risico's hun baan te verliezen. Hoezo dat? Heeft minister Kamp al zijn zin en worden zieke mensen ontslagen? Zover is het nog niet. Als mensen dat al denken, dan is het natuurlijk een flauwekul redenering.

De NOS blijkt de bedrijfsarts niet volledig te hebben geciteerd. Op de website van 365.nl (voorheen ArboNed) zegt de arts net iets meer: “In economisch zwaar weer houden mensen de hand op de knip en nemen ze geen financiële risico’s. Verzuim is in bedrijven waar het salaris bij ziekte niet tot 100% wordt aangevuld een financieel risico“.

Dat is natuurlijk ook een zieke reden. Erg dom ook, maar als dat een werkelijke reden is waarom zieke mensen blijven doorlopen, dan is er in hun portemonnee iets niet in orde. Het zal de schuld van die mensen zelf wel zijn, net zoals ziek steeds vaker als een eigen verantwoordelijkheid wordt gezien.

ArboNed constateert dat het ziekteverzuim in 2011 iets hoger was dan in 2010. In Zorg en Welzijn, Cultuur en Recreatie en Horeca nam het verzuim tengevolge van psychische problemen het meest toe. Op het totale verzuim Het psychisch verzuim neemt wel toe en wordt in veel gevallen veroorzaakt door een combinatie van  privé- en werkfactoren.

Maar is het niet geweldig dat mensen niet ziek thuis blijven omdat de crisis rondwaart? Nu nog de lammen aan de lopende band en de blinden achter de beeldschermen. De economie is ziek, maar zo komen we er met zijn allen wel weer bovenop.

Geef een reactie

Multitaks.

VlaktaksMultitaks, u leest het goed. De kop bevat geen spelfout. De multitaks is het tegenovergestelde van de vlaktaks. Een veel ingewikkelder belastingstelsel dan we nu hebben. En dat is precies waar we naar toe moeten.

Het huidige stelsel is alleen maar ingewikkeld, omdat het met schijven werkt. Het wordt nog complexer door heffingen en vrijstellingen. Er valt dus veel voor te zeggen om de belastingen zodanig te vereenvoudigen, dat iedereen in één regeltje weet waar hij aan toe is. Het scheelt administratieve rompslomp en onnodige telefoontjes naar de belastingdienst.

De vlaktaks die het CDA voor de zoveelste keer voorstelt, maakt het eenvoudiger maar er zitten vervelende nadelen aan. Het belangrijkste nadeel is wel dat mensen die een inkomen van minimumloon tot en met 22.000 euro er netto op achteruit gaan. Alle anderen gaan er op vooruit. Het CDA ziet ook wel in dat er gemopperd zal worden als bekend wordt dat de CEO van de ING geen 1 miljoen, maar 470 duizend euro belasting hoeft af te dragen. Dus vindt het CDA een extra heffing op topinkomens wel zo rechtvaardig. Kijk, daar is de eerste extra complicatie al aan de vlaktaks toegevoegd.

Leuk dat veel mensen er op vooruit gaan, maar de staatskas wordt er niet wijzer van. Sterker nog: de vlaktaks van 35% resulteert in een aanzienlijk verlies aan belastinginkomsten. De bekostiging van de aanleg van wegen, het aanpassen van snelheidszones en het redden van wankele banken zal dan op een andere manier gefinancierd moeten worden.
Kortom: die veelbesproken vlaktaks levert eigenlijk weinig op. Tenzij het op veel meer dan 35 procent wordt gesteld, Dat durft het CDA natuurlijk niet aan, want dat is vragen om een volksopstand.

Wie denkt dat dit allemaal onzin is, moet eens naar het plaatje onderaan dit artikel kijken. Daar zijn twaalf inkomens opeen rij gezet en de belasting die er nu over moet worden betaald, vergeleken met de 35% taks van het CDA.

Eigenlijk is het ook vreemd om één tarief voor iedereen te willen. Het huidige stelsel mag dan met vier schijven werken en daardoor ingewikkeld zijn, maar ook dit is nog te vlak. Iedereen die meer dan 18.000 euro verdient krijgt met de tweede schijf te maken. Iedereen die meer dan ruim 32.00 euro verdient, krijgt de volgende schijf voor de kiezen.
Het vlakke zit hem in dat ‘iedereen’. Met als gevolg dat met name in de laagste inkomensklassen gegoocheld moet worden met toeslagen, om nog een beetje leefgeld over te houden.

Waarom geen multitaks? Een belastingstelsel met zoveel tarieven als er mensen en verschillende inkomens zijn. De laagste inkomens het laagste tarief, de grootste inkomens het hoogste tarief. In de onderste regionen geen grote sprongen in de tarieven. Naarmate de inkomens hoger worden, zijn ook de sprongen in de tarieven forser. Elk inkomen een eigen tarief, zonder gedoe met schijven of toeslagen en kortingen..

In de laatste kolommen van het plaatje hieronder,zie je een mogelijke invulling van de multitaks. Zoals je ziet gaan ook hier veel mensen er op vooruit en, helaas, er gaan ook mensen wat inleveren. Alleen zijn dat deze keer niet de laagste inkomens. En het levert de staatskas ook nog eens wat meer op.

Voor sommigen is het een taboe om ook maar een vinger uit te steken naar de hardwerkende veelverdieners. Nou, in dit voorstel worden er in ieder geval de modaal- en minderverdieners beter van. Ga nu niet zeggen dat die minder hard werken.

 

Multitaks

Geef een reactie

Valse euro's verdampt?

Valse euroIn 2010 werden er 39.600 valse eurobiljetten onderschept en in 2011 29.700. Vijfentwintig procent minder. De Nederlandse Bank kan de daling niet verklaren. De bank laat weten dat politie en justitie het wel meer gemunt hebben op vals geld en vermoed dat ook winkeliers beter opletten.

Dit jaar wordt ook het tienjarig bestaan van de valse euro gevierd. De eerste vijf jaar kende een gemiddelde van 24.525 valse biljetten. De laatste vijf jaar kent een gemiddelde van 41.996 valse biljetten.Even een stukje valse geschiedenis.

Een eerste bericht over valse euro biljetten dateert uit 2003. Er waren 26.151 valse biljetten geregistreerd en dat was 8% meer dan valse guldenbiljetten in 2001, het jaar voor de invoering van de euro.
Daarna was er sprake van een golfbeweging, met wat rimpels, maar ook een paar grote golven. In 2004 en 2005 steeg elk jaar het aantal valse biljetten met 2%. In 2006 daalde het aantal met 2% en in 2007 zelf met 17%.

Dat leek goed te gaan tot er in 2007 ineens een stijging van 76% was. Politie, justitie en winkeliers moeten toen wel heel erg goed hebben opgelet  De andere burgers misschien ook. Vijf jaar na de invoering van de euro was iedereen wel duidelijk dat je maar beter aangifte kon doen als je een valse euro kreeg aangeboden. Zo niet, dan was jezelf de pineut. Trof je ineens een vals biljet in je portemonnee en bracht je die naar de bank, dan werd je vriendelijk bedankt, maar je kreeg er geen cent voor terug.

Wat opvalt is dat van 2002 tot en met 2006 het redelijk rustig is qua valsemunterij. Gemiddeld werden er jaarlijks rond de 25.500 valse biljetten ingenomen. Van 2007 tot en met 2009 was dat ineens heel anders. Ruim 5,7 keer zoveel valsheid werd in beslag genomen. Een jaargemiddelde van 140.682 biljetten.

In 2008 steeg het aantal geregistreerde valse biljetten nog steeds, maar met 35% niet zo spectaculair als in 2007. In 2009 zagen we voor het laatste een stijging (11%) en daarna was het afgelopen. In 2010 daalde het aantal met 28% en in 2011 dus met 25%.

Zo’n 9.900 valse biljetten minder dus. Let wel: het gaat om vals geld dat is ontdekt, aangegeven en geregistreerd. Dus als politie, justitie met medewerking van winkeliers scherper opletten, dan moet dit betekenen dat er minder valse biljetten worden aangeboden. Als dat niet zo is, dan zouden er nog steeds 9.900 biljetten in omloop zijn.

Wordt er minder vals geld aangegeven, omdat men de valse flappen wel beter kan gebruiken? Is er wellicht sprake van een valse economie?
Het valt wel op dat in het jaar dat de kredietcrisis losbarst, er ook een reuze golf vals geld over het land spoelt. De laatste twee jaar, sinds de eurocrisis rondwaart, daalt het weer, maar zit het niveau nog lang niet op dat van voor de crisis.

Het zou dus ook kunnen zijn dat mensen minder scrupules hebben om vals geld te gebruiken. Dat er minder tegen de lamp lopen kan met diezelfde scrupuleusheid te maken hebben. Zou de crisis de ethiek van de oplettende burger ondermijnen?

Hier het historisch overzicht van valse flappen in Nederland. Vals geld

Geef een reactie