Tag archieven: Egypte

Steun de roependen in de woestijnen.

NafrMO Gisteren vroeg ik me af waarom het in de Nederlandse blog- en twittersfeer zoveel rustiger is over de protesten in de Noord-Afrikaanse, Midden-Oosten en Aziatische landen, dan tijdens de Egyptische rally’s. Treedt er mediamoeheid op? Zijn er twijfels over de aard en afloop van de protesten? Leeft het minder omdat er geen live televisiebeelden zijn?

Er is minder zichtbaar, maar de ernst is er niet minder om. In Bahrein en Libië heeft het leger mensen doodgeschoten. Toch gaan ook vandaag weer mensen de straat op om meer vrijheid te eisen. Voor morgen staan demonstraties gepland in Algerije en Marokko. In Jemen blijft het onrustig en ondertussen heeft ook Djibouti zich bij de ontwikkelingen aangesloten. Ook in Koeweit waren er protesten. Hier gingen statenlozen de straat op om een einde van hun pariabestaan te eisen.

Misschien wordt het ons teveel? Het is niet mee goed bij te houden. Wat op 17 december 2010 in Tunesië begon, had snel gevolgen in Jordanië, Jemen, Algerije. Egypte, Syrië, Bahrein, Iran, Libië, Irak, Djibouti en Oman (chronologische volgorde, zie dit NOS-overzicht).
Zowel in Tunesië als in Egypte, de twee inspirerende voorbeelden voor de andere landen, is de onrust nog niet voorbij. De overheid heeft toegezegd de gewenste veranderingen door te zullen voeren. Dat kost natuurlijk tijd. In die tijd is niet iedereen even gerust over de goede afloop.

In Egypte probeert het leger de rust te herstellen, onder andere omdat de economie flink te lijden heeft onder de openbare manifestaties. Er is een stakingsverbod afgekondigd. En dat maakt de mensen opnieuw argwanend. Een staking kunnen houden hoort immers tot een van die vrijheden waar het ze om te doen is? Misschien willen de Egyptenaren wel over tot de orde van de dag, maar zo’n verbod kan wel eens nieuw olie op het vuur zijn.

Maar goed, in Egypte is men een stapje verder dan in de andere landen. Waarom krijgen die niet de massale aandacht en steun, die de Egyptenaren mede heeft geholpen vol te houden? Worden in Libië, Bahrein, Iran en Irak andere eisen gesteld dan in Tunesië en Egypte?
Nee. In alle gevallen gaat het om meer vrijheid. Aan de basis van de onrust lijkt het hier en daar om rivaliteit tussen bevolkingsgroepen te gaan (Libië en Irak bijvoorbeeld), maar in wezen gaat het om protesten tegen de dominantie van regimes, die niet beroerd zijn om de bevolkingsgroep waartoe ze zelf behoren, met corruptie en geweld de overheersende posities en rijkdom toe te bedelen.

Hier voeren we discussies over wat vrijheid in moet houden. Wel of geen scherpe cartoons, wel of geen politieke partijen met een bedenkelijk programma. Die discussie moet ook worden gevoerd. Vrijheid is geen objectieve waarheid. Het is wel zo prettig dat je het daar over kan hebben, zonder van de straat geknald te worden. Dat is de enige reden, waarom de roependen in de woestijnen van Noord-Afrika en Azië onze steun verdienen.

Als we ze wel willen steunen, hoe kan dat dan? Om te beginnen door op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen. Het zal de media en hopelijk ook de mensen in die landen, niet ontgaan dat er massaal wordt afgestemd op de nieuwsgaring uit (onder andere) Bahrein, waar het leger zich heeft teruggetrokken, maar de politie nog wel optreedt tegen demonstranten. Of uit Algerije, waar de politie vandaag demonstraten van de straat knuppelt. Volg het nieuws over Marokko, waar de regering heeft beloofd rustig te reageren op de aangekondigde demonstraties van morgen. Volg ook de live blogs van Al JAzeera over Libië, Bahrein, Algerije en Egypte.

Verder kun je de sociale media gebruiken om te reageren op berichten die nog wel over de wereld worden gestuurd via Twitter, Facebook of Youtube. Libië heeft die kanalen dichtgegooid, maar dat betekent niet dat er op de vrije kanalen gezwegen moet worden over dat land.
Tot slot: Obama heeft het geweld veroordeelt. Dat kunnen we ook eisen van onze regering. Rutte en Rosenthal hoeven niet te wachten tot de EU-bijeenkomst op maandag. Rutte mag zijn weekendje skiën afbreken, om ambassadeurs van de gewelddadige regimes op het matje te roepen. Rosenthal mag nu al verzinnen welke concrete stappen hij gaat voorstellen. Dat mag, dat moet massaal getwitterd, geblogt en gemaild worden. Zoek de twitteraccounts van Rutte, Rosenthal en het ministerie van Buitenlandse Zaken maar op. Of stuur mails via de websites van Algemene Zaken (Rutte) en Buitenlandse Zaken.

Krijgen de roependen in de woestijn je steun?

Geef een reactie

Twitterstilte na de storm in de woestijn?

N-Afrika Er zijn roependen in de woestijn.Dat ongepolijst landschap, waar zoveel ruimte is maar waar weinigen het voor het zeggen hebben.
Tunesiërs wacht de aangekondigde veranderingen af, door in grote getale het land te ontvluchten. Egyptenaren gaan met een nieuwe mars de omwenteling vieren. Ze werden nog gehoord. Hun geroep werd dagelijks gevolgd door miljoen anderen over heel de wereld.
Hoe vergaat het de roependen in Algerije, Jemen, Iran, Bahrein, Libië, Jordanië, Irak, Syrië en Marokko?

In Marokko wil men aanstaande zondag de straat op te gaan. De overheid zegt naar de demonstraten te zullen luisteren. Een andere aanpak dan in Syrië, waar de eerste protesten meteen de kop in werden gedrukt, door de initiatiefnemer op te pakken. Daar lijkt het nu stil. In andere landen kan de harde hand van de overheid niet voorkomen dat er telkens toch weer mensen de straat op gaan.
In Algerije is voor aanstaande zaterdag een demonstratie gepland, ook al heeft de regering beloofd eind deze maand de jarenlange noodtoestand op te heffen. Vandaag vielen doden en gewonden in Jemen bij hun dag van de woede. Zondag wil de Iraanse oppositie de straat op, terwijl vandaag hun tegenstanders roepen om executie van de oppositieleiders.
In het oliestaatje Bahrein probeert het leger de straten rustig te houden en in Libië hield Kadhafi een rondritje om te tonen dar er niets aan de hand is. In Jordanië laait het protest op en in Irak is een brug bezet, nadat woensdag al mensen de straat op gingen en met geweld er weer van afgejaagd werden.

De eisen van de oproerkraaiers lijken uiten te lopen maar overal klinkt de roep om meer vrijheid en minder armoe. Lang zittende regimes moeten opkrassen, beperkingen van vrijheden moeten worden opgeheven en er moet een einde komen aan corruptie, werkeloosheid en de vaak idiote verschillen tussen arm en rijk.
Het moest er een keer van komen. De mensen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten ruiken hun kans, mede door de inspirerende voorbeelden uit Tunesië en Egypte. Met name Egypte moet de mensen een hart onder de riem hebben gestoken. Heel de wereld keek mee, heel de wereld leefde mee. En niet zomaar.

Elders in de wereld, ook in Nederland, hield men elkaar op de hoogte van de ontwikkelingen via internetmedia. Zodra er ook maar een blogger was opgepakt, wisten we het binnen een uur. Daarnaast werd er getwitterd over de soms iets te terughoudende reacties van sommige regeringen in de vrije landen. En daar dreigt het nu mis te gaan. Blijkt de zogenaamde kracht van de sociale media, na Egypte, nu ook een internetzeepbel?

Er lijkt mij geen enkele reden de mensen in de nu onrustige landen geen steun te geven bij hun roep om meer vrijheid en meer welvaart. Het heeft niet zoveel zin de koffers te pakken en massaal af te reizen naar deze doorgaans toeristische paradijsjes.
Bovendien zullen de burgers het zelf moeten doen, er vanuitgaand dat ze zelf wel het beste weet welke kant het met hun land opmoet. Maar moeten ze nu het gevoel krijgen dat alleen Egypte ons interesseert en de rest ons niets kan schelen?

Waarom niet via twitter en mails eisen van onze regering, dat ze de regimes manen geen geweld tegen de demonstraten te gebruiken? Ambassadeurs op het matje roepen. Met spoed een EU-bijeenkomst beleggen om concrete steun aan de roependen in de woestijn te organiseren.
De regimes gaan niet opzij als de burgers niets doen en zeker niet als de rest van de wereld het op zijn beloop laat.

Geef een reactie

Please, go!

Please go Afgelopen woensdag schreef ik in een gastlog op GeenCommentaar, dat Europa minstens zoveel boter op het hoofd heeft als de V.S., wat Egypte betreft. Jarenlang het regime gesteund en nu wel de protesten ondersteunen en vragen om snelle veranderingen, maar erg terughoudend in concrete steun.
Het grappige was, dat later die dag een grootdeel van de Tweede Kamer om fermere daden vroeg. Vandaag is de EU-top bij elkaar en voorafgaand aan de vergaderingen, deed Rutte een uitspraak, waar je uit op jan maken dat hij GeenCommentaar leest en een aanbeveling uit dat gastlogje heeft overgenomen.

“Concrete acties bestaan uit het terughalen van toeristen. Geen luchtbrug met voedselpakketten voor de demonstranten op het Tharirplein in Caïro”, stond in dat gastlogje. En wat zei Rutte? Druk uitoefenen op Muibarak laat hij aan anderen over. De EU “zou zich moeten concentreren op andere dingen, zoals het bieden van noodhulp” (live-blog Volkskrant 10:15 uur).
Goed zo, Rutte! Kom nu maar op met de voedselpakketten voor de mensen op het Tharirplein.

De Egyptenaren willen dat Mubarak vandaag vertrekt. Wat voor dag zal het vandaag voor ze worden? Zal het de V.S. lukken Mubarak over te halen vandaag zijn koffers te pakken? Of zal hij zichh zo gesteund voelen door de uitspraken van Obama en Rutte, dat er een “orderlijke transitie” moet plaatsvinden, dat hij bij zijn eigen standpunt blijft? Hij denkt immers dat er totale chaos uitbreekt als hij hier en nu vertrekt? Alsof er nu geen chaos heerst, aangewakkerd door zij fanclub.

Rutte zei ook dat de EU met één mond moet praten. Hopelijk komt daar vandaag maar één ding uit: Mubarak, please go!
Natuurlijk ontstaat er dan even een “machtsvacuüm”. Maar Mubarak is nu niet meer dan een icoon. Een representant van een geschiedenis waar de meeste Egyptenaren van af willen. Er zijn genoeg signalen dat er dan een “ordelijke transitie” zal plaatsvinden. Het leger is tot nu toe onpartijdig geweest en praat met de demonstranten. Samen met de gematigde politici uit het Mubarak-bewind en de oppositie, komen ze er wel uit.

Het wordt tijd dat beetje steun te geven, dat wij als buitenstaanders kunnen leveren. Op diverse Twitter-accounts (o.a. van Al Jazeera) kunnen wij twitteren: Mubarak, please go!

Geef een reactie

Toeristen steunen Egyptenaren.

Egypte De vliegmaatschappijen hebben het er maar druk mee. Hoewel de Nederlandse regering een negatief reisadvies naar Egypte heeft afgekondigd, worden er massaal lastminutes geboekt naar Egypte. De extra vliegtuigen die zijn ingezet om toeristen uit Egypte op te halen, keren even leeg terug als ze heen zijn gegaan.

De toeristen willen de Egyptenaren steunen. Uit Caïro wordt gemeld dat toeristen een cordon hebben gevormd ronde de pyramides, om plunderingen van kunstschatten te voorkomen. In bijna alle vakantieresorts hebben toeristen het werk overgenomen van hotelpersoneel, om ze in de gelegenheid te stellen deel te nemen aan de protesten.
Een spontane delegatie van Nederlandse toeristen toog naar het paleis van Mubarak, om de man te bewegen toch eens op te stappen. In overleg met de reisbureau’s heeft men hem een vakantie in Staphorst aangeboden.

Een van onze verslaggevers in Egypte volgt deze toeristen op hun avontuurlijke vakantie en vroeg hen naar hun beweegredenen.
Zo zei een van hen: “Wij begrijpen heel goed, waarom de Egyptenaren tegen de armoede protesteren. Door nu weg te gaan, zouden ze er nog armer op worden. Dat willen we niet.”
Een ander zegt: “Kijk, wij hebben veel te danken aan de Egyptenaren. Het minste dat we kunnen doen, is laten zien dat wij er nu voor hen zijn, zoals zij er al jaren voor ons zijn”.

Op de vraag of ze niet voor hun veiligheid vrezen, zegt het actiecomité Toeristen Tegen (Staats)Terreur: “Ach, we hebben een woestijnexcursie ook overleefd. We hebben haaien getrotseerd bij het duiken. En zolang wij ons net zo vriendelijk opstellen naar het leger, als de Egyptenaren zelf doen, zal het wel meevallen”.

Update: Naar nu bekend is geworden, bieden de touroperators en vliegmaatschappijen gratis vluchten aan naar Egypte, uit solidariteit met de Egyptenaren. In het pakket zitten onder andere excursies langs de tanks van het leger en deelname aan de miljoenenmars.

Geef een reactie

Massale kerkgang is staatsgevaarlijk.

N-Afrika Eerst naar de moskee, dan de straat op om het aftreden van regeringen te eisen (thema ontleend aan nrc.next). We mogen hier wel blij zijn dat er op de bible belt zulke ingetogen vromen wonen, dat onze vakantie in een Veluws bungalowpark niet in gevaar komt. Wie de opstandigen in Noord-Afrika wil steunen, boekt natuurlijk nu een lastminute naar Egypte, Tunesië, Jemen, Jordanië of Algerije. Na de borrel in het luxe vakantieresort kun je mee met een tripje naar het centrum en je aansluiten bij wat protestfolklore.

Het nu elke vrijdag raak. Vrijdag is de gebedsdag voor veel Noord-Afrikanen. En die worden wel wat massaler bezocht, dan de kerken hier. Als het volk dan toch verzameld is, waarom dan niet de armoede, de corruptie en de al te strakke regeringen aangeklaagd? Religie draagt zulke staatsgevaarlijke elementen in zich, dat het van moed getuigt dat liberaal Rutte een katholiek aan zijn zijde gedoogt.

Terug naar Noord-Afrika. Waarom horen we niets uit Libië en Marokko? Waarom lijkt het stil te zijn in Saoedi-Arabië? Krijgt de jasmijnrevolutie hetzelfde domino-effect dat in 1989 zes communistische regimes ten val bracht?
BBC News (wederom met dank aan nrc.next) screent het gebied en denkt dat het in Libië en Marokko zo’n vaart niet zal lopen. Libië wordt even dictatoriaal geregeerd als de nu opstandige landen, maar met een veel kleinere bevolking en meer olierijkdom, verwacht de BBC niet dat daar even grote oproer zal ontstaan. Voor Marokko geldt dat de steun aan de monarchie redelijk sterk is en er iets meer vrijheid geldt, dan in haar buurlanden. We zullen zien.

De belangstelling voor Egypte is momenteel groot. Zonder dat we precies weten hoe spontaan en ongeorganiseerd de protesten zijn, klinkt in de commentaren sympathie voor de protesterende Egyptenaren door. Er is ook enige huiver. Welke krachten zullen er met dit volksoproer aan de haal gaan?Hier hopen natuurlijk de meeste mensen dat 1979 zich niet herhaald, toen een dictatoriale Perzisch sjah, het veld moest ruimen voor een even dictatoriale Iraanse ayatollah. Hoe democratisch wij ook zijn ingesteld, een volk dat in opstand komt om de ene dictator voor de andere te verruilen, vinden wij maar dom. Los daarvan is het niet zo leuk straks misschien in een Egyptisch vakantieresort na het snorkelen verplicht to Mekka te moeten bidden.

Moeten we de Noord-Afrikaanse opstanden steunen of niet? Een lastige keuze, omdat we aardig bang zijn gemaakt voor islamitische slimmerikken die een slaatje uit deze toestanden kunnen slaan. Wie gelooft er hier nou dat de islam, evengoed als het christendom, met democratie samen kan gaan?
Laten we niet vergeten dat de protesten vooral tegen de armoedige uitzichtloosheid is gericht. Jongeren die nauwelijks kansen hebben, zijn het zat. Dat verdient steun. En hoe zij hun staat dan verder in willen richten, is aan hen.

Geef een reactie