Tag archieven: groencompensatie

Beton compensatie

Groen in de stadWe zouden graag een groene wereld willen hebben, maar natuurlijk niet de verworvenheden van de welvaart er voor inleveren. Inruilen valt wel over te praten. We blijven auto rijden en vliegen, maar compenseren dat met de aanplant en onderhoud van groen. Da's leuk, maar niet gemakkelijk, want die compensatie blijkt meer nep dan tegenstanders ervan al eerder dachten. Je denkt een nieuwe aanplant betaald te hebben, blijkt het een al jaren bestaand struikgewas.

Het is nog veel ingewikkelder. Niet alleen CO2-uitstoot dient gecompenseerd te worden, ook elke vierkante meter bebouwing moet aan hedendaagse groennormen voldoen. Je kan niet zomaar de ambassade van een bevriende natie verkassen naar een fraai landgoed. Daarom beloofde de gemeente Den Haag de nieuw te bouwen VS-ambassade in landgoed Clingendael te compenseren met groen elders in de stad.

Nu wordt tot 'groen-in-en-om-de-stad' zo'n beetje alles gerekend dat op iets van natuur lijkt. Niet alleen de van oudsher aanwezige wildgroei, ook aangelegde parken, voetbalvelden, begraafplaatsen, boerderijen rond de stad en bomen op de stoep, alles telt mee.
Daarom dacht de gemeente Wassenaar, de groene buur van Den Haag, rustig een vergunning voor de uitbreiding van een golfterrein af te kunnen geven. Da's ook groen. Er is echter een klein volksopstandje losgebroken, want de omwonenden zijn niet zo blij dat voor twee extra holes
639 bomen moeten worden gekapt.
De voorzitter van de golfclub belooft groencompensatie. Wat, hoeveel en waar is nog onduidelijk, dus de omwonenden blijven nog even boos.

Tja, het kan niet altijd even goed gaan. Toch zijn veel nederlanders tevreden met het hen omringende groen. Het landschap rond steden wordt met een dikke 7 gewaardeerd, het groen in de stad zelf wordt nog iets hoger gewaardeerd. Wel stelt het MNP (Milieu en Natuur Planbureau) dat de waarderingen erg verschillen tussen groepen mensen en delen van het land.
Daar kwam ook
het CPB (Centraal Planbureau) achter. Die publiceerde afgelopen week een onderzoekje naar de groenbeleving van de stedelingen.
De opmerkelijkste twee resultaten: 1. in Den Haag en Rotterdam zijn mensen eerder bereid meer voor een woning aan een park te betalen dan in Amsterdam. Eén opvallende uitzondering: Amsterdammers tasten weer wel dieper in de buidel als ze bij het Vondelpark kunnen wonen.
En 2: hoe meer men verdient, hoe groter de wens en bereidheid om in een groenere omgeving te wonen.

Als je wat verder doorleest bij het MNP en het CPB dan wordt duidelijk dat mensen die al in tamelijk groene gebieden wonen, veel meer waardering hebben voor hun omgeving, dan mensen die vooral tegen beton en baksteen aankijken.
Meer groen maakt mensen meer tevreden. Dat wordt alom erkend. In de Nota ruimte heeft het ministerie van VROM de voordelen van een groene leefomgeving overgenomen van
het RLG (Raad voor het Landelijk Gebied). Om er maar eens een paar te noemen:

Groen leidt tot sociaal contact, het geeft een recreatiemogelijkheid als ‘tussendoortje' en bijvoorbeeld speelmogelijkheden voor kinderen.
• Groene kwaliteit is wezenlijk voor onze gezondheid omdat groen ontspanning biedt, stress verlaagt en de sociale ontwikkeling bij kinderen stimuleert. Groen vermindert ook de geluidsoverlast, en schadelijke concentraties fijn stof. De ministeries van VROM én VWS zouden aan deze gezondheidsbaten meer aandacht moeten geven.
• De groene kwaliteit van de openbare ruimte verbetert het economische vestigingsklimaat en draagt bij aan hogere omzet van het toeristisch bedrijfsleven en aan hogere waarden van woningen.
• Ten vierde draagt de groene kwaliteit bij aan de biodiversiteit, hoewel voor de zeldzame soorten toch meer om dan in de stad gekeken moet worden.

En dus, zo stel het RLG, zal investeren in 'groene kwaliteit' leiden tot een hoog maatschappelijk rendement. Een volkstuintje kan zo meerdere opbrengsten voor meerdere belanghebbenden betekenen.

Hoeveel groen is er nodig voor een tevredener, gezonder en socialer volk?
Op dit moment wordt er uit gegaan van 75 vierkante meter per woning. Het liefst binnen 500 meter van bebouwd gebied.
Onderzoek in 30 steden toonde aan dat iets meer dan de helft die 75 vierkante meter binnen de bouwde kom wel scoorde. Werd het landschap direkt grenzend aan de stad meegerekend, dan haalden alle 30 steden die norm.
Op de website van
Mlieu en natuurcompendium, kun je met behulp van digtiale kaarten uitzoeken of jouw omgeving voldoende groen scoort.

Het zal een hele klus zijn om ooit elke woonplek aan die norm te laten voldoen. Als een ontevreden randstedeling een huis laat bouwen in de Achterhoek, dan zal de randstad er weer wat beter voor staan als zijn oude huis wordt gesloopt en er een grasveldje voor in de plaats komt.
De Achterhoek verliest echter weer een kaveltje groen en gaat er dus op achteruit.
Het kost nu al vreselijk veel moeite elk stukje asfalt en beton te compenseren met de nodige natuur. Of zoals in een artikel van de
TU Delft valt te lezen: het is ploeteren om een postzegel natuur.
Elke woning 75 vierkante meter groen, binnen 500 meter afstand van die woning geven, lijkt mij totaal onhaalbaar. Die norm zie ik de komende jaren nog wel omlaag gaan, wat de europese eisen ook zullen zijn.

Er is toch echt maar één echte oplossing. De idealen betreffende CO2 en betoncompensatie haal je alleen maar als de bevolking drastisch inkrimpt en er grenzen aan de consumptie worden gesteld. Zo lang er dus niks aan bevokingsgroei en economische groei wordt gedaan, zal er nog jaren met normen worden gerommeld en zullen nepcompensaties voor lief worden genomen.