Tag archieven: humor

Blogparel stopt er mee.

Nieuws van een project waar ik jammer genoeg de stekker uit moet halen. Ook te lezen op de Blogparel-website.

De vijfde editie van de Blogparel gaat geen feestelijke afsluiting beleven. We stoppen er mee. Het is genoeg geweest, einde verhaal.

Jammer, want we hoopten natuurlijk op een ander einde. Maar een laag aantal inzendingen, waarvan een gedeelte niet aan de voorwaarden voldeed om aan een vakjury voor te leggen, leidt tot deze beslissing.

Het is een beetje onze eigen schuld. Na de aankondiging in maart dat iedereen weer Blogparelwaardige stukjes in kon sturen, hebben we de tamtam niet meer geroerd. Dat was een bewuste keuze. We wilden eens zien hoe levensvatbaar dit initiatief is, zonder er zelf reclame voor te maken.

Op enkel trouwe fans na en een paar nieuwkomers, hebben slechts dertien mensen de moeite genomen een stukje in te sturen. Een aantal daarvan zou, zoals gezegd, afvallen en niet naar een jury worden gestuurd. Vergeleken met voorgaande edities stevenden we nu dus op een dieptepunt af.

Zie hier hoe het de Bloparel vanaf het eerste jaar is vergaan. Je ziet het totaal aantal ingezonden blogposts, daarnaast het aantal weblogs waarvan die blogposts afkomstig waren en tot slot het aantal mensen dat een inzending deed.
Blogparel statistiek 14

We treuren niet. Het was leuk om de Blogparel te organiseren. Maar als de rek er uit is, moet je stoppen. Nederland is per vandaag een blogaward armer.

Dat wil niet zeggen dat kwalitatief goede bloggers niet meer gevonden en gelauwerd kunnen worden. Het Blogbal is op zoek naar de Blogger des Vaderlands.
Lees verder →

Geef een reactie

Burgerlijke verzetshumor een mythe?

NamenDit jaar bestaat de burgerlijke stand 200 jaar en gezien de efficiëntie van de persoonsregistratie die bewerkstelligd is, mogen we daar best even bij stil staan. Zo begint het Meertens Instituut een artikeltje, dat verder over achternamen gaat. Dat we, dankzij Napoleon,  al 200 jaren achternamen hebben blijkt een mythe. Evenals het verhaal dat er 200 jaar geleden burgers waren, die uit protest tegen de verplichte naamsregistratie, allerlei idiote achternamen verzonnen.

Pardon? De verzetshumor, een roemrucht stukje volksaard van de Nederlander, blijkt een mythe? De fabel van de rare achternamen, vond ik altijd een sterk staaltje spotterij tegen despotisme. Door in mijn jeugd de verkeerde boekjes te lezen, kreeg ik het idee dat humoristisch verzet het tot onze volksaard hoorde. Pietje Bell en Dik Trom symboliseerden alles dat het strenge chagrijn trotseerde, door er een loopje mee te nemen.
Het Verzetsmuseum verhaalt van grappen die onder de Duitse bezetting werden uitgehaald. Humor was het wapen van de ‘gewone man’, die te weinig lef had om in het echte verzet te gaan, maar toch wilde laten blijken hoezeer men de bezetters haatte. Humor was een vorm van symbolisch verzet, vooral bedoeld om de moed er in te houden, stelt het Verzetsmuseum.

Naar mate je ouder wordt, krijg je iets meer begrip over hoe de wereld en de mensen in elkaar steken en dat gaat wel eens ten koste van de humor. Zo was ik plaatsvervangend apetrots op familieleden die verhaalden van de grappen die ze met de Duitse bezetter uithaalden. Tot ik er achter kwam dat veel van die verhalen niet door henzelf in praktijk waren gebracht, maar een overlevering van anekdotes die ze van anderen hadden gehoord.
Het geloof in de volksaardige verzetshumor werd jaren later weer versterkt door de opkomst van de provo’s. Met ludieke acties tartten zij het gezag, dat op de grappenmakerij reageerde door er de politie er vrolijk op los te laten roffelen.

Sindsdien heb ik in Nederland in die omvang nooit meer van verzetshumor gehoord. En nu lijkt het chagrijn de ware volksaard. Daar zijn natuurlijk redenen voor. De ‘efficiëntie van de persoonsregistratie’, waar het Meertens Instituut niet verder over uitwijdt, is inmiddels zover gevorderd dat de grappen en grollen uit de Napoleontische overheersing afgedaan kunnen worden als een historisch geinig mopje, dat niet efficiënt is gebleken om de staatscontrole binnen de perken te houden. Daar kan een mens moedeloos van worden, dus waarom de moed er in gehouden met de symbolische rebelsheid, waar het Verzetsmuseum op doelde?

Ik ga morgen maar eens naar de gemeente en laat me uitschrijven als staatsburger, met de mededeling erbij dat de registratie hervat mag worden als er weer flink wordt gelachen in dit land.

Geef een reactie

Blogparel (voor de zwijnen) 2010.

Blogparel 2010 Op de homepage van dit weblog, zie je de banner voor de Blogparelpagina. Dat betekent dat het tijd wordt je blogpareltjes in te sturen.
Vorig jaar sprak een van de juryleden van de Dutch Bloggies: “We hebben maar weinig pareltjes gezien dit jaar”. Een opmerking die aanleiding was de Blogparel van het Jaar in het leven te roepen. Want natuurlijk zijn ze er wel. Parelende blogposts, sprankelende zinnetjes, meesterlijke reacties.

De Blogparel is een prijs voor al die teksten die een lezer doet (glim)lachen èn tot nadenken stemt. Een formule die schaamteloos is gejat van de IG Nobelprijs. Een parodie op de uiterst serieuze Nobelprijs voor de wetenschap.
De Blogparel wil niets afdoen aan al het serieuze blogwerk. De Blogparel wil wel de bloggers en reacteurs waarderen, die met een parelende kwinkslag artikelen en discussies van een lichte toets voorzien.

In tegenstelling tot andere blogawards, komen voor de Bloparel niet alleen webloggers in aanmerking, maar ook de reacteurs (ook wel reaguurders genoemd). Het legertje lezers dat de moeite neemt de weblogs te lezen en hun commentaar achter te laten. Ook in de reacties zijn soms echte parels te vinden.

De Blogparel is er voor alle soorten weblogs. Er zijn wel wat voorwaarden. Zo kunnen weblogs die humor of satire als enig doel hebben (bijvoorbeeld De Speld), niet meedingen naar de prijzen. Voor je een Blogpareltje instuurt, is het handig om op de Blogparelpagina even de criteria door te lezen.
De inzendingen en de actualiteit rond de Blogparel zijn op die speciale pagina te vinden.

Dit jaar zal een jury de winnaars selecteren. Daarnaast is er een publieksprijs, die door de lezers mag worden toegewezen. Daarvoor zal er na de inzendtermijn een poll worden geopend.
De Blogparel-hoofdprijs is € 250,- in de categorie weblogs en € 50,- in de categorie reacties. Verder leuke tweede en derde prijsjes.

Veel plezier ermee en kom nu maar op met je kandidaten.

Geef een reactie

Corps humorisque

Diplomatenhumor Wat Wikileaks duidelijk maakt, is dat humor riskant is. Een diplomaat kan, achter de schermen, de draak steken met een president of een politicus, maar als het doelwit van de zieke grap de kritische humor ter ore komt, heeft hij een probleem.

Humor onder collega’s. Wat daar al niet mee mis kan gaan. Bekende fout: helpdeskmedewerker heeft klant aan de lijn, moet even overleggen met een collega en doet dat op zo’n grappige wijze, dat de klant een klacht indient. De medewerker vergat de lijn even in de wacht te zetten.
Zoiets is ook aan de hand met bepaalde stukken uit cablegate. Een diplomaat zal nooit recht in het gezicht van de president, in wiens land hij te gast is, zeggen dat hij hem op Batman vindt lijken. Een diplomaat dacht dat wel veilig te kunnen doen in de post die hij naar zijn eigen land stuurde. Nu ligt die opmerking op straat en is het slachtoffer van de zwarte humor natuurlijk ‘not amused’.

Er zijn wel meer situaties waar vakbroeders onder elkaar zich er sterk van bewust moeten zijn dat alles wat ze doen of zeggen, op een dag in de openbaarheid kan komen. Bijvoorbeeld de Nederlandse militairen, die elkaar filmden tijdens acties in Afghanistan.
In de documentaire Fokking Hell (12 november op Nederland 2), doet een militair een macabere uitroep. Zijn filmende collega waarschuwt hem nog, dat-ie in beeld is. De zwarte humor kan verkeerd begrepen worden. Een woordvoerder legt in De Pers uit: “Gelukkig biedt de documentaire een deskundige context. Een psycholoog legt bijvoorbeeld uit dat een achtbaan van emoties die jongens begrijpelijkerwijs tot dat soort zwarte humor kan bewegen”.

Zelfs al zou de humor niet zo zwartgallig zijn, is het oppassen geblazen. Zoals we weten heeft God wel wat steekjes laten vallen in zijn schepping. Eén daarvan is het verschil in gevoel voor humor tussen mensen. Iedereen houdt wel van een fikse lach, niet iedereen schatert om hetzelfde. Ik bid God elke dag dat mankement eens te repareren. Het antwoord luidt steevast: Laat me niet lachen.
Jammer, want een gelijk gevoel voor humor zou, mijns inziens, de wereldvrede een stuk dichterbij brengen.

De leus van het corps diplomatique luidt: “ex amicitia pax”. Latijn voor “door vriendschap, vrede”. Wikileaks toont met een paar documenten aan dat sommige diplomaten het “ex risus discordia” lijken te huldigen. Door grappen onenigheid. Dat is niet de bedoeling (of wel?) en daarom zijn sommige wereldleiders pissig dat de interne humor is geopenbaard.

Is nu het gevolg van cablegate dat diplomaten in het vervolg van hun onderlinge humor worden beroofd? Krijgen ze een gedragscode tegen grappenmakerij voor de kiezen?
Dat is niet nodig, natuurlijk. Als iedereen grappen over een ander achterwege laat, is er niks aan de hand. Houden we dan nog wel genoeg humor over? De meeste grappen gaan immers over mensen?

Ach, als iedereen alleen grappen over zichzelf maakt, heb je meer dan genoeg mensen om mee te lachen. Dat moet ik eens onthouden, want ook op dit weblog worden vaak grappen gemaakt over bekende personen. Nooit gevraagd wat ze er zelf van vonden.
Een verschil met de diplomatenhumor is dat dit weblog in alle openbaarheid verschijnt. Iedereen kan er dus wat van zeggen, inclusief de slachtoffers van de grap, die desnoods naar de rechter kunnen stappen, als ze de grap misplaatst vinden.

Het lijkt me wel een ethisch vraagstukje: mogen collega’s onder elkaar wel grappen maken over mensen binnen hun werkterrein? Of mag dat alleen als het verborgen blijft?

Geef een reactie

Nederlanders vrolijk volk

Nederlanders vrolijk volk

Na de diepe zucht, komt de bevrijdende lach. Zo verging het Hare Majesteit. Zo vergat het ook haar volk. Het onderzoeksburo Intomart gfk heeft de relativiteitszin van de Nederlanders doorgelicht. Met welk wapen relativeer je de waan van de dag? Met humor natuurlijk. En Intomart zag dat humor hoog scoort bij een volk dat stelselmatig gezeur en geklaag wordt verweten.

Uit het humoronderzoek (pdf!) blijkt dat humor erg belangrijk wordt gevonden. Na gezondheid en familieleven, voor economische zekerheid en een goed seksleven, staat humor op de derde plaats.

Nederlanders waarderen hun eigen gevoel voor humor met een gemiddelde voldoende (7,1). Grappige noot: liberalen en hoger opgeleiden waarderen hun eigen humorgevoel beter dan andere mensen. Trek daar uw enige conclusies maar uit.

Intomart zocht ook uit welke humor het beste in de smaak valt. Top drie: droge humor, de woordgrap en de subtiel grappige opmerking. In chagrijnigheid kan de Nederlander soms grof en bot zijn, als er gelachen moet worden kiest men meer voor de spitsvondigheid en subtiliteit.

Grappen maken met of over anderen wordt het laagst gewaardeerd. Dat gegeven staat haaks op het lijstje onderwerpen dat hoog scoort. Op de 1e plaats: politici. Verder scoren belgenmoppen ook nog steeds goed. Zijn politici en Belgen dan geen anderen?

Van alle Nederlandse grappenmakers scoort cabaretier Najib Amhali als kampioen van de lach. Herman Finkers doet het ook heel aardig en ook Hans Teeuwen telt nog mee. Drie heel verschillende narren. Blijkbaar hecht de Nederlander aan grote diversiteit in de humor.

Humor moet op de eerste plaats de gezelligheid dienen, vinden de meeste Nederlanders. Dat voelen de meeste cabaretiers goed aan. Venijnig humor, kritische steken, geëngageerde grappen zie en hoor je nauwelijks meer in het Nederlandse cabaret.
Da's jammer, zo blijft er voor de zaken die wat minder goed gaan in de samenleving, alleen dat notoire geklaag over. Wat relativering zou best op zijn plaats zijn en natuurlijk het liefst met humor.

Geef een reactie

Verkiezing tegen de tijdgeest

Verkiezing tegen de tijdgeest

In een reeds uitverkochte Balie in Amsterdam gaat men vanavond tegen de tijdgeest in. Juist nu een aanzienlijk deel der natie trots wil zijn op het kielhalen van 80'er jaren activisten, worden vanavond verkiezingen gehouden waar de beste, de leukste, de domste en de beste toekomstige actie uit de bus moeten rollen. Trots op acties, heet het spektakel en uit 179 nominaties moeten 5 winnaars gekozen worden.

(Opm: Opvallend is dat de inbraak in het ministerie van Economische Zaken, het akkefietje waar Duyvendak de medeverantwoordelijkheid voor opeiste, zowel in de categorie Beste actie als de categorie Domste actie staat genomineerd).

Het hele idee ademt een soort luciditeit uit die meer aan acties uit de 60'er en 70'er jaren. In de 80'er jaren verloor men steeds meer het gevoel voor humor en werden acties wat grimmiger. Logisch, want als een goeie grap niet helpt, wat dan wel?

Nu het er vandaag de dag ook weer wat grimmiger aan toe gaat, lijkt me een revival van de lucide acties hard nodig. Hoewel je nog moet oppassen met de toegepaste middelen. Gebakken lucht verkopen voor bij de beursgang van Nina Brink's World Online (2002) zou vandaag zo weer toepasselijk zijn op Wall Street.
Leuke actie, zijn tijd ver vooruit, want reken maar dat er in Amerika wat burgers tegen een lege koekenpan aan moeten kijken wegens de praktijken van hebzuchtige banken.

Bij de acties van het Ontregelingscommando zou je echter wat vraagtekens kunnen zetten. Genomineerd wegens hun pogingen tot “het in verwarring brengen en ontregelen van in de 'rat race' geraakte, op automatische piloot functionerende medemensen”.
Tussen de witte strepen op het asfalt een schaar schilderen, is een voorbeeld van een grap met een glimlach. Je wordt toch even uit het alledaagse gewoontepatroon getrokken. Hard nodig, om ook eens anders tegen vanzelfsprekendheden aan te kijken.

Maar diezelfde actiegroep lokte ook de bouviers van een lid van de Centrumpartij weg, om de beestjes even later geel geblondeerd (!) weer af te leveren. Tja, die waren ook hun tijd ver vooruit, maar om dat nou over de ruggen van die honden te doen? Ik zou een stapel afgekeurd witbrood op 's mans stoep gekieperd hebben met de boodschap er bij: hier lusten de honden geen brood van.

Een aardige en goede actie was het solliciteren bij kerncentrale Borssele. Aanleiding was een rapport van de IAEA (Internationaal Atoom Energie Agentschap) waarin kritische noten werden gekraakt over de kerncentrale. Wegens te weinig personeel en slechte bijscholing voldeed de centrale niet aan de veiligheidseisen.
Actievoerders togen naar Borssele, met bij zich bijscholingsmateriaal waarin stond hoe je een kerncentrale kon stilleggen. De directie zei echter geen personeel nodig te hebben en de poort bleef voor de sollicitanten gesloten.

Een leuke actie, die evengoed genomineerd zou kunnen zijn voor de categorie Domste actie, is het op reis sturen van tuinkabouters. Leuk, want wie de film “Le Fabuleux Destin de Amélie Poulain” heeft gezien, weet hoe de vader van Amélie ontregelt raakt als hij zijn tuinkabouter kwijt is en later ansichtkaarten uit heel de wereld krijgt, waarop zijn geliefde gnoom staat afgebeeld en de groeten doet uit tal van vakantiebestemmingen. Het leidt er uiteindelijk toe dat de aan huis en haard vastgeroeste man, zijn leventje laat voor wat het is en ook op reis gaat.

Het is een wat domme actie, want er zou ook uit begrepen kunnen worden dat je van filmische fictie werkelijkheid kan maken.
Maar goed, die keuze is aan de filmkijker. De één komt zo op het idee met een agitprop filmpje de werkelijkheid in zijn eigen, selectieve volgorde te zetten, een ander zet vanzelfsprekende alledaagsheid en nauwe blikvorming te kijk.

Aan dat laatste ontbreekt het heden ten dage te veel. In de categorie Beste toekomstige acties heb ik ook nauwelijks enige creatieve humor gezien. Dat vraagt op actie. Jouw reactie dus.
Mag ik een beroep doen op uw luciditeit en hier wat acties terugzien, die vandaag en morgen nodig zijn?

Update 29/09/08 En hier de uitslag.

Geef een reactie