Ineens is het voorbij. Vijfenzestig jaar leven en dertig jaar met zijn Kollektief de wereld rond. Willem Breuker is vertrokken.

Het grappige is dat de NOS hem een musicus noemt. In de muziek wereld wordt wel eens een onderscheid gemaakt tussen muzikanten en musici. Een musicus is een geschoolde muzikant, vooral in de klassiek hoek te vinden.
Breuker was dus een muzikant. Hij schoolde zichzelf en als hij al klassiek speelde dan gaf hij er toch zijn eigenzinnige draai aan.

In de Nederlandse rockmuziek hebben we nooit een Frank Zappa gekend. In de geïmproviseerde muziek wel. Willem Breuker dus. Niet te beroerd om humor met “moeilijke” muziek te verbinden. Eigenzinnig genoeg om de vrije noten theatraal over het voetlicht te brengen.
Een muzikanteske musicus, wiens muziek wereldwijd wordt beluisterd, gespeeld en geleend voor films, documentaires en theaterstukken.

Zijn Willem Breuker Kollektief moet zonder hem verder. Ben benieuwd of dat gaat lukken. Het is knap zo’n kollektief dertig jaar bij elkaar te houden. Daar kan een kandidaat premier nog wat van leren.
Was Breuker zo’n geweldige dirigent? In zijn kollektief wel. Wel raar om hem als “gewoon”dirigent aan het werk te zien. Kijk op youtube naar de uitvoering van het door hem gecomponeerde en gedirigeerde “Time is an empty bottle of wine”. Hier deel 1 en hier deel 2.

Wat je in ieder geval van de beelden kan zeggen, is dat Breuker stoïcijns de lichte, grappige muziek dirigeert. Alsof je flauwekul met een hoogst ernstig gezicht aan het publiek moet voorschotelen. Zou Balkenende dat van Breuker hebben geleerd?

Veel subtieler dirigeert Breuker een stuk dat veel herkenbaarder is voor zijn muziek. Kijk en luister naar Hapsnap en neem afscheid van een groot musicus.