Tag archieven: macht

De boosheid van de macht

De boosheid van de macht

Het CDA congres zit er op, de toekomst is weer vastgelegd en men gaat weer aan het werk. In dit artikel en in dat gastlogje, heb ik iets geschreven over de dialoog die het CDA met de samenleving voert. Dat moet ik even rechtzetten, want ik heb een woordje over het hoofd gezien. Het CDA voert geen dialoog, het CDA gaat het debat aan.

Da's heel wat anders. Men voelt zich sterk genoeg in een debat de normen en waarden te verdedigen die het CDA zo graag door heel de gemeenschap ziet overgenomen. Al die mopperende Limburgse kroegbazen die hun boterham in het rookverbod zien opgaan, al suffe blowers die individuele vrijplaatsen zien verdwijnen, zelfs al die critici binnen het CDA die hun partij te weinig zien schitteren in de media, kunnen rekenen op een stevig debat onder leiding van een boze Balkenende.

Zijn gezinsleven, hoeksteen van een goed functionerende MP, ligt aardig aan grabbels. Want hij heeft het vreselijk druk, achter de schermen. Of we daar eens een beetje rekening mee willen houden?

Voor wie zich afvraagt met welke legitimiteit Balkenende zo hoog uit het van de torentje blaast, even een geheugenopfrisser.

Vanaf 1945 hebben 27 kabinetten dit land bestuurd. Van christelijke huize hebben 22 informateurs en 26 formateurs 10 minister-presidenten in het zadel geholpen en nam men deel aan 25 kabinetten.

Men zwalkte 13 keer aan de rechterkant van het politieke spectrum, 6 keer avontuurde men ter linkerzijde en ook 6 keer hield men meer het midden.

Slecht 2 keer stond het CDA buitenspel, maar ook mocht men het slechts 2 keer geheel op eigen kracht doen (zie hier een overzichtje, xls-document, met dank aan Wikipedia).

Dat het CDA een voorkeur heeft voor samenwerking met de liberalen is opvallend, omdat bij 6 van de 13 kabibetscrissen de liberalen de trigger waren. Twee keer kwam de val uit eigen hoek en 3 keer waren sociaaldemocraten de oorzaak.

De arrogantie van de CDA-macht is historisch verantwoord. Altijd te klein om het alleen voor het zeggen te hebben, maar groot genoeg om altijd de baas te spelen. Met dank aan de kiezers, die dat ook mogelijk hebben gemaakt. En natuurlijk dank aan de verdeeldheid onder alle overige partijen.

Met zo'n geschiedenis en god aan je zijde, is het begrijpelijk dat men andersdenkenden als klagers afschildert.

Op het CDA-congres hield Balkenende zijn
gehoor voor (pdf'je) dat het nu op aanpakken aankomt. De tijd van aanmodderen is voorbij, de spades moeten de grond in!
Daar is men al druk mee bezig. In een reactie op een
Sargasso-artikel over één van de CDA-doelen, presenteerde Perik al een leuke lijst met wapenfeiten:
De ID-plicht (Donner), de registratie van medische gegevens (Klink), de abortuscoaching (Rouvoet), het rookverbod in private bijeenkomsten (Klink), komend verbod op gereguleerd cannabis-gebruik (Van Geel), religie in het openbare onderwijs (Van der Hoeven en Marcouch), internetbewaarplicht (Hirsch Ballin), de cartoonistenrel (Hirsch Ballin), de overheid als opvoeder (Rouvoet), de sexregels (vandaag weer, Rouvoet), De regeling ‘Ruimte voor De Lange Tenen Gods’ (voorstel art 137c, Hirsch Ballin) en tot slot de stelling dat een religieuze overtuiging zwaarder telt dan een niet religieuze overtuiging en dus wettelijk beter beschermd moet worden (opnieuw, art 137c, Hirsch Ballin).

Waarom is het CDA toch zo boos op ons?

Verdonk: Pilatus of Ceasar?

Pollcie versoEr waart een visionaire rond in Nederland. Iemand die haar klassieken kent en aanstuurt op een neo-grieks/romeinse democratie.
De oude grieken kenden een tijd waar het volk de mening over belangrijke kwesties mocht geven. De
agenda van die volksraadplegingen werd echter niet door het volk zelf bepaald.

De Romeinen gaven daar af en toe wel gelegenheid voor. Als het volk verzameld was in de amfitheaters om een lekker partijtje matten tussen gladiatoren bij te wonen, liet Julius Ceasar het publiek soms over het lot van de verliezer beslissen door met de duim aan te geven of hij mocht blijven leven of niet.

Pontius Pilatus liet ooit, met Pesach, het volk beslissen over wie gratie van de doodstraf mocht krijgen. Dat kostte Jezus zijn kop, de man werd gekruisigd en de gevolgen kennen we tot op vandaag de dag nog.

Rita wil dat het volk het voor het zeggen krijgt. Een continue volksraadpleging moet haar politieke agenda gaan bepalen. Wordt zij daarmee de Julius Ceasar van de moderne tijd?
Ceasar was sterk in verdeel-en-heers tacktieken. Een man die wist hoe je het volk tevreden kon houden. Af en toe een duim opsteken en het volk ging weer tevreden naar huis en Ceasar kon over tot zijn eigen orde van de dag.

Of is ze meer het Pilatus-type? Een man die eigenlijk inzag dat het rumoer rond Jezus vooral op onderbuikgevoel was gebaseerd. Hij dacht listig te zijn door het volk te laten kiezen tussen een moordenaar en een geloofsfanaticus. Hij ging er van uit dat de moordenaar door het volk verkozen zou worden tot de kruisdood. Pilatus kwam bedrogen uit.

Het lijkt er op dat Verdonk zich de toekomstige Ceasar waant. In een interview met De Pers zegt ze immers dat ze er alles aan zal doen om haar eigen overtuigingen overeind te houden.
Zo'n overtuiging is dat tot het volk een select gezelschap behoort, die zij 'de meerderheid' noemt. Wie, in haar termen, tot de minderheid behoort, moet met respekt worden benaderd, “maar meer ook niet”. Verdeel en heers dus.

Om te voorkomen dat ze op de ongelukkige Pontius Pilatus zal lijken, dekt ze zich alvast in. Haar meerderheid mag van alles roepen, maar deskundigen gaan zich over die inhoud buigen. Rita zal dat aanhoren. Hoe ze daar op zal reageren, weten we van de roemruchte tijden toen ze minister was.

Daarmee mag het duidelijk zijn dat Rita Verdonk het even nauw zal nemen met haar virtuele volksvergadering als al haar machtige voorgangers deden. Sinds mensenheugenis kronkelen machtshebbers zich in allerlei bochten om de stem des volks een plaats te geven. Alle pogingen om die stem ook te laten gelden, zijn inmiddels geschiedenis.

Hoewel? Rita heeft op fraaie wijze gedemonstreerd wel degelijk de wens van het volk te kunnen inwilligen.
Ergens in haar kringen heeft iemand kennelijk haar sterkte toegewenst voor haar openbare optreden. In de theaterwereld is het soms een gewoonte iemand sterkte te wensen met de uitdrukking '
break a leg'. En verdomd als het niet waar is…….

Muizen en mensen

Muizen en mensenZe zijn altijd al onder ons geweest en willen met name in koude tijden onze keukens en bedstedes bezoeken, maar ze rukken steeds verder op, die kleine donderstralen.
Ze beginnen aan onze heerschappij te knabbelen. Na jaren geleden eerste verkenningen te hebben uitgevoerd
in een maquette van het Amsterdamse stadhuis en later in de parkeergarage van het echte stadhuis, hadden ze december vorig jaar genoeg durf verzameld om het Utrechtse stadhuis te bezetten.
De mens sloeg natuurlijk genadeloos terug, want wij laten ons niet zomaar ons democratische bestuur door een paar pestdieren afnemen.
Maar ze zijn volharden in hun honger naar meer muizenmacht. Nu zijn ze bezig het stadhuis
in Rotterdam over te nemen.

Het wachten is nu tot ze oprukken naar het stadhuis in Den Haag, op een steenworp afstand van het regeringscentrum. Mede dankzij de Partij voor de Dieren, die het vorig jaar voor elkaar kreeg dat muizengif werd verboden, zijn ze daar al aardig geïnfiltreerd en wachten nu op versterking.

Wie tot nu toe nog steeds enig geloof hecht aan een fantasievolle roman die voorspelde dat varkens de macht over kunnen nemen, moet die verwachtingen bijstellen. De muizen zijn absoluut niet achterlijk. Ook zij zagen het gevaar van varkens in, maar hebben een drastisch middel ontwikkeld om de zwijnen niet de kans te geven: het EMC-virus. Dat kan hersenen en hartspier aantasten.
Muizen brengen dat virus over naar varkens.
Wageningse onderzoekers menen dat het in nederland
wel meevalt met die plaag. Gewoon wat muizenvallen in de varkensstallen zetten en het risico dat ook wij ermee besmet raken is miniem. Maar in ons omringende landen schijnen ze er meer last van te hebben. Zoals ik al zei: de muizen rukken op.

Hoe dat emc-virus zich zal ontwikkelen moeten we afwachten. VPRO's Noorderlicht verwijst naar een artikel in Nature, waarin wetenschappers uitleggen dat we meer, nog onbekende virusinfecties van dieren kunnen verwachten. Dat daar een paar grote uitbraken bij zullen zijn, weten ze zeker. Vooral dichtbevolkte gebieden waar nog veel kontakt met loslopend gedierte is, behoren tot de gevarenzones. Maar van daaruit kan het heel goed via het kleinere spul de wereld rondgaan.

Muizen waren al eerder de pest hier. Gezien hun recente machtshonger wordt het dus oppassen geblazen. Want als ze zich niet gewoon hun weg ons democratisch bestel invreten, dan ontwikkelen ze wellicht een nieuwe pestvariant waar wij nog geen vaccin voor hebben.

Nou kan je ze op alle mogelijke manieren bestrijden en een wereldwijde war-on-mice starten, maar je kan ook de alom beproefde methode van de repressieve tolerantie toepassen en die kleine donders opnemen in ons democratisch bestel.
Of moeten we muizen maar gewoon met rust laten?
In de poll, rechts op de voorpagina, kun je je licht hierover laten schijnen.