Tag archieven: privacy

DNA-matches in de hooiberg

DNA-matches in de hooiberg Het NFI (Nederlands Forensisch Instituut) is natuurlijk blij met elke rake DNA-match, die een dader aan een misdrijf nagelt. Bij de presentatie van het jaarverslag 2008 werd dan ook trots vermeld dat er vorig jaar ruim 20 procent meer landelijke matches waren. De uitwisseling van DNA-gegevens met andere landen leverde 500 internationale matches op.

Gefeliciteerd. Want het is wel zoeken naar de beruchte speld in de bekende hooiberg. De Nederlandse DNA-databank groeide met ruim 59 procent en telt nu bijna 73.000 dna-profielen. Dat daar 78 matches per week uitrollen mag dan ook een prestatie worden genoemd. In 2007 waren er nog 63 goede scores per week, in 2008 groeide dat tot 78. Een toename van ruim 23 procent.

Dan heb je het over 4056 matches per jaar, ofwel 5,6 procent van alle dna-profielen. In 2007 was dat percentage 7,2.
De verhouding loopt terug. Meer dna opslaan betekent dus niet dat er ook meer crimineel dna in de databank zit.

In internationaal verband werden er 23000 dna-profielen ontvangen en stuurde Nederland er 40.000 de deur uit. Het NFI zegt nu 1 match per dag te scoren, dus dat is dan 0,6 procent van alle uitgewisselde dna-profielen.

Het aantal matches staat dus in een zeer kleine verhouding tot het aantal bewaarde dna-profielen. Komt dat nou omdat we nog lang niet elke speld in de hooiberg ligt opgeslagen? Ofwel: moeten we allemaal ons DNA ingeleveren?

Elektronische dossiers. Zijn we er klaar voor?

Elektronische dossiers.

ECD, EPD, EKD, EMD en EZD, allemaal elektronische dossiers waar gegevens van cliënten, patiënten, kinderen, medische gegevens en zorg in worden opgeslagen.

De grootste angst, en dus de meeste discussie, betreft de privacybescherming. Dossiers kunnen makkelijker aan elkaar worden gekoppeld, jan-en-alleman kan er in en digitale dossiers zijn gevoelig voor hackers. Knelpunten waar hopelijk technologie en gezond verstand een uitweg bieden.
Er is echter een ander probleempje dat verstrekkende vervelende gevolgen kan hebben.

Een pc kan makkelijk een hoeveelheid dossiergegevens bewaren, waar je tot nu toe al gauw een paar flinke kamers voor moest reserveren. Het invoeren en indelen van die gegevens gaat ook een stuk makkelijker. Da's maar goed ook, want wet- en regelgeving schrijft voor dat we omwille van de kwaliteit, transparantie en verantwoording van alles en nog wat moeten registreren, melden en rapporteren.

Dat gaat goed, tot het teveel wordt. “Tot op dit moment zijn alle dossiers ons even lief, maar in de toekomst gaan we ons meer richten op hoge risico’s”, zegt Bert Leufkens, voorzitter van het CBG (College ter Beoordeling van Geneesmiddelen).

Hij zegt dat naar aanleiding van de heparinecrisis. Heparine wordt gewonnen uit het darmslijm van varkens en wordt gebruikt bij het vervaardigen van geneesmiddelen bij nierdialyse en bepaalde operaties.
Begin dit jaar bleek dat er vervuilde heparine, afkomstig uit China, in westerse medicijnen zat. In Amerika leidde dat tot zeker 246 doden, hier kregen zo'n 50 mensen de verkeerde heparine binnen, maar bleven in leven.

Dat laatste is onder andere te danken aan vergaande controlesystemen en een goed opererend crisisteam dat na de eerste alarmerende berichten uit Amerika, de juiste maatregelen nam. Opmerkelijke passage uit het artikel over deze kwestie op Medisch Contact: “De producent van de grondstof staat in het registratiedossier. Dat deel is echter niet openbaar. Een arts kan niet kiezen voor heparine van eigen bodem, die onder beter toezicht staat, van Westerse autoriteiten.
Het CBG en de inspectie hebben deze informatie wel. Als een fabrikant kiest voor een andere grondstofleverancier, moet hij daarvoor toestemming vragen bij de geneesmiddelenregistratieautoriteit en controles uitvoeren. Dit gebeurt echter achter de schermen. Voor een arts is niet openbaar wanneer dit gebeurt en wie de oude of de nieuwe leveranciers zijn”.

Je zou zeggen: open gooien die dossiers. Maar die moeten dan wel heel goed inzichtelijk ingericht zijn. Anders wordt het zoeken naar een speld in een hooiberg. En daar de voorzitter van het CBG al aangaf dat het ondoenlijk wordt alles bij te houden, zouden de dossiers akelig onvolledig kunnen worden.

In de medische wereld is men zich terdege bewust van de risico's die massa's informatie en/of onvolledigheid met zich meebrengen. Terwijl de overheid snel het EPD (electronisch patiënt dossier) op poten wil hebben omdat men het een goed instrument vindt bij het aantal medische missers terug te dringen, trappen huisartsen op de rem. Ze willen eerst zeker zijn dat het systeem goed werkt en dat de gegevens kloppen.

Die zorg is terecht. De verantwoordelijke minister weet niet eens hoe ver de ziekenhuizen zijn met het invoeren van de papieren gegevens in de digitale versies. Ondertussen groeit de berg informatie. In België kwamen er in één jaar tijd een kwart miljoen patiëntendossiers bij. Dat komt ook omdat daar elke burger aan zijn huisarts kan vragen een GMD (Globaal Medisch Dossier) aan te leggen. Artsen krijgen daar een vergoeding voor en sommige critici zien hierin een lucratieve bijverdienste voor de dorpsdokter.

De uitspraak van de voorzitter van het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (“tot op dit moment zijn alle dossiers ons even lief, maar in de toekomst gaan we ons meer richten op hoge risico’s”), lijkt geruststellend. De hoge risico's worden gemonitored. Maar wat te doen met de rest van het dossiers? Negeren, omdat men geen mensen genoeg heeft alle informatie te screenen?
En hoe zou een huisarts of jeugdhulpverlener de beschikbare dossiers doorspitten? Dat meer informatie bij elkaar komt is mooi, maar ook veel en één belangrijk zinnetje is zo over het hoofd gezien.

Dat kan ook gebeuren met papieren dossiers. Maar juist omdat een elektronisch dossier de potentie heeft alles makkelijker te maken, verdient dit punt aandacht.
Zo'n digitaal dossier kan ook voorzien worden van waarschuwingssignalen om de deskundige te alerteren. Het kan veel handiger worden ingericht zodat men met een paar muisklikken bij de juiste informatie komt.

De vraag is dus: hoe snel moeten de elektronische dossiers werkelijkheid worden? Zijn we er al klaar voor of moeten we wachten tot alle knelpunten zijn opgelost?

Zegt u het maar in onderstaande poll en geef uw toelichting met Jouw reactie.

Nieuwe meldcode kindermishandeling

Nieuwe meldcode kindermishandeling Sinds we een staatsburo voor jeugdzorg hebben, staat de privacy van het gezin onder curatele. Bedoeld om problemen in een vroeg stadium te ontdekken. Tevens bedoeld om er ook wat aan te doen zodat we in de toekomst er minder probleemjongeren of getraumatiseerde volwassenen zijn.

Hoewel het er soms sterk op lijkt dat de Rouvoet-brigades vooral lastpakken moeten opsporen zodat zij alsnog modelburgers worden, is er een schrijnend probleem dat wat moeilijker aan te pakken is.
Er zijn naar schatting ruim 100.000 kinderen slachtoffer van een uit de hand gelopen pedagogische tik of juist het ontbreken van enige pedagogie: verwaarlozing.

Artsen hebben een rol bij het ontdekken van mogelijke mishandeling, maar hebben ook een beroepsgeheim. Bovendien zullen ouders, maar ook de kinderen zelf, niet snel zelf opbiechten dat de opvoeding wat gewelddadig verloopt. Lastig dus om het te herkennen, lastig ook om het te melden. Een arts zal zeker moeten weten dat een kind niet tijdens een onbesuisd spelletje van de trap is gevallen, maar klem heeft gezeten tussen onmachtige ouders. Een verkeerde melding kan heel vervelende gevolgen hebben.

Nu hebben minder dan de helft van alle organisaties die met kinderen hebben te maken een meldcode. De gezamenlijke artsen hanteren een meldcode van de KNMG (Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering van de Geneeskunde). Vandaag heeft de KNMG een vernieuwde meldcode overhandigd aan minister Rouvoet.

De oude code schreef voor dat een arts alleen kindermishandeling mocht melden, als hij de problemen in het gezin niet meer zelfstandig kon oplossen en er toch veel gevaar voor het kind dreigde. De arts stond er dus in zijn eentje voor en had heel wat te wikken en te wegen voor hij de vertrouwensrelatie met het gezin op het spel zou zetten. In de wet is geregeld dat een arts wel degelijk het beroepsgeheim mag schenden als dat in het belang van het kind is. Waarom dan toch een nieuwe meldcode?

De nieuwe code regelt dat een arts er niet langer alleen voor staat en biedt ook een stappenplan, dat zorgvuldige melding moet garanderen. De code moet genoeg bescherming en houvast bieden, zodat artsen nu sneller dan voorheen tot actie overgaan.

De KNMG vindt dat een arts voortaan wel bij derden, zoals school, maatschappelijk werk of andere artsen, zijn bevindingen mag checken. Waarmee de privacy van het gezin wordt aangetast. Het stappenplan moet voorkomen dat dit ten onrechte gebeurt.

Vermoedt de arts, op basis van eigen onderzoek, kindermishandeling, dan raadpleegt hij eerst het AMK (Advies- en Meldpunt Kindermishandeling). Daarnaast kan de arts een deskundige collega te hulp roepen. In deze fase mag de arts de personalia van het gezin niet openbaren. Zo zullen deze stappen, zegt het KNMG, een vroegtijdig contact garanderen.

Als de arts dan, op grond van het ingewonnen advies, meent dat verdere actie noodzakelijk is, wordt er met de ouders gesproken. Dat zal niet altijd verstandig worden gevonden. In dat geval neemt de arts contact op met andere professionele betrokkenen.
Met de zo verkregen informatie gaat de arts weer naar het AMK om samen te beslissen of een melding noodzakelijk is.

Als de ouders vrijwillig hulp aanvaarden, wordt de melding niet gedaan, maar houdt de arts de ontwikkelingen wel in de gaten. Blijft het verkeerd gaan, kan alsnog een melding worden gedaan. Tenzij de arts denkt dat de risico's zo groot zijn dat overleg met ouders en inschakelen van hulp eigenlijk al te laat is. Dan moet onverwijld de Raad van de Kinderbescherming of de politie worden ingeschakeld.

De nieuwe meldcode is in de kern van de zaak niet zo heel nieuw. Eigenlijk zegt de code dat artsen niet te laks moeten zij met meldingen van mogelijke kindermishandeling. Met de nieuwe code hoopt men dat de arts sneller en makkelijker, ook buiten ouders en kinderen om, aan de slag gaat als de professionele intuïtie zegt dat er wat aan de knikker is. Die professionaliteit wordt wel verbeterd door bijscholingen op gebied van kindermishandeling. Een arts zal de ene blauwe plek toch goed moeten onderscheiden van de andere. Een arts zal ook moeten herkennen wanneer de opvoeders om de hete brei heen draaien, als ze gevraagd worden naar hun opvoedkundige aanpak.

De gewetensvraag is nu: voldoet de huidige wet- en regelgeving om kindermishandeling aan te melden of is het juist goed deze te verruimen? Is de nieuwe meldcode van het KNMG een goede stap richting een vlotte aanpak van kindermishandeling?

(Bronnen: artikel op medischcontact.artsennet.nl en de website van het KNMG, alwaar de meldcode en het stappenplan in pdf-formaat gedownload kunnen worden).

Publiek domein privé terrein?

WinkelstraatVolgens Google bestaat absolute privacy niet meer en dus zoomt de zoekmachine verder in op ons dagelijks gedoe. Tot in onze neusgaten, aldus de Volkskrant.
Het zou nu zomaar kunnen gebeuren dat via de StreetView van Google Maps ineens ome Jaap in beeld is. Net als-ie een vette hap bij de Febo naar binnen werkt. Een oplettende medwerker van de zorgverzekeraar ziet dat ook en weet dat ome Jaap helemaal niet vet mag eten van de dokter. Daarom krijgt-ie zijn bloedverdunners vergoed.
Nu dus niet meer, dankzij een snapshot van Google's streetview.

Zo ver is het (nog) niet. Toch maken een aantal mensen zich druk over wat er zoal in het openbaar wordt gefilmd. De alom aanwezige bewakingscamera's vallen buiten de kritiek. Die zijn inmiddels geaccepteerd omdat men denkt daarmee veiliger over straat te kunnen.

De publieksshots die je in de nieuwsbulletins ziet, daar hoor je ook nooit iemand over. Blijkbaar vindt men het niet vervelend op de achtergrond in beeld te zijn. als een ander zijn opinie staat weg te geven.

Maar gespot worden door de camera's van Google, da's net een stap te ver. Google filmt onaangekondigd en ongevraagd alles wat voor de lens komt en maakt de beelden wereldwijd beschikbaar. Heel vervelend als je net iets uitvreet, dat je liever niet breed uitgemeten wenst te zien.

Nou doet het er niet toe of je wordt gefilmd terwijl je je verloofde bedriegt of braaf naar de kerk gaat. De vraag is meer: mag Jan-en-alleman, zodra die zich in het publieke domein begeeft, zonder enige beperking worden gefilmd en zijn beeltenis wereldwijd verspreid?

Nou zijn de meeste buitenopnames zodanig gemaakt dat nauwelijks is te herkennen wie er op de foto's staan die je in VVV-folders kan zien. Hooguit zouden herkenbare gezichten en markante punten onzichtbaar gemaakt kunnen worden, zoals op de foto hier linksboven is gebeurd.

Google zoomt wel wat verder in en de herkenbaarheid wordt groter.
Wie zijn beeltenis niet opgenomen wenst te zien, kan voortaan beter een bordje rond de nek hangen met de tekst: verboden te fotograferen of te filmen.
Google trekt zich daar niks van aan, zoals blijkt uit een voorbeeld in de VS. Daar filmde Google een terrein waar met een bordje duidelijk werd aangegeven dat het privéterrein betrof. Toch maakte Google opnames.

Er is natuurlijk een andere mogelijkheid. Privacy in het publieke domein mag dan als geheel verloren worden beschouwd, de mogelijkheden tot exploitatie van de openbaarheid komen wel in ieders bereik.
Sargasso-redacteur Steeph opperde het idee, dat er wellicht
copyright zit op onze verschijning. Zo lang wij van onszelf zijn, is dat natuurlijk ook zo.

Wie dus een graantje wil meepikken van Google's winsten, hangt een bordje met een duidelijk copyrightteken om zijn nek, voor ook maar een stap op straat wordt gezet.
Wel daaronder een e-mailadres of telefoonnummer zetten zodat Google contact op kan nemen, om de vereiste rechten uit te betalen.

Meer mogelijkjheden zie ik zo gauw niet. Want laten we eerlijk zijn: van Google eisen onmiddelijk te stoppen met opnames waar niemand om heeft gevraagd, dat kan natuurlijk niet.

Zeg me wie je bent

GeluidanalyseEindelijk kun je weer op je woord worden geloofd. Dankzij Siemens. Dit bedrijf gebruikte al enige tijd stemherkenning als middel tot identificatie van medewerkers die de helpdeks belden.
Inmiddels
meent Siemens dat deze technologie zo ver is ontwikkeld en zo goed werkt, dat het ook aan 'de consument' beschikbaar kan worden gesteld.

Groot probleem bij heldpdesks blijkt dat mensen hun wachtwoord zijn vergeten. Dat geldt ook bij het gebruik van de pc. Mensen die hun pc hebben beveiligd door hun de toegang tot het besturingssysteem met een wachtwoord te vergrendelen, kunnen nu automtatisch en snel aan nieuwe wachtwoord worden geholpen.
Door niet alleen hun persoonlijke gegevens (naam, geboortedatum, enz.), maar ook hun stem te laten registreren, wordt een vlotte afhandeling aan de helpdesk mogelijk. Je babbelt wat door de telefoon tegen een computer en binnen enkele minuten heb je je nieuwe wachtwoord.
Mooie oplossing voor mensen die last hebben van het
MAHSRO-verschijnsel?

Snel en makkelijk is ook het doel dat Albert Heijn voor ogen heeft bij de introductie van de vingerscan. Aan de kassa betalen met je vingerafdruk. Je kunt he pincode gerust vergeten.
De eerste gebruikers van deze methode zijn enthousiast en maken zich weinig zorgen over eventueel misbruik.
Overigens: dat je vingerafdruk aan slijtage onderhevig is, naar mate je ouder wordt, kan het zoveelste probleem van de vergrijzing worden.

Biometrie is betrekkelijk nieuw. Toch wordt het steeds meer gebruikt. De irisscans en gezichtsscans bij de paspoortcontrole op vliegvelden, het biometrische paspoort dat vorig jaar in Nederland is ingevoerd en nu dan ook de vingerscans en stemherkenning.
De consument lijkt de grootste twee bezwaren (falende tehcniek en inbreuk op de privacy) argeloos terzijde te schuiven. Albert Heijn wordt zonder meer vertrouwd, terwijl gegegevens van de klanten met een AH-bonuskaart gebruikt worden om uitkeringsfraude op te sporen. De Sociale Verzekeringsbank kan bij de grootgrutter controleren of de uitgaven van boodschappen een beetje passen bij het budget van een uitkeringsgerechtigde.
Zal Albert Heijn de recherche ook een handje helpen als die wil weten waar criminelen hun boodschappen doen?

In mei interviewde De Volkskrant de hoogleraar Recht en Informatisering en lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, Corien Prins. In dat artikel stelt de hoogleraar dat mensen neigen een bijna grenzeloos vertrouwen in de technologie te hebben. Quote: “Zo zit er achter de toepassing van biometrie een complexe technische wereld. Er worden afwegingen gemaakt waar burgers geen weet van hebben, maar die wel hun positie bepalen”.

Falende techniek kan van een argeloze burger een misdadiger maken. Het koppelen van verschillende databases met persoonlijke gegevens kan gebruikt worden zonder dat de burger er zelf iets van weet. De keuzes die bij het gebruik van al die gegevens worden gemaakt, maakt de burger niet zelf.
Als jij nooit een aanbieding van een verzekeraar in de bus krijgt, zul je blij zijn met het uitblijven van ongewenste reclame. Ben je ook zo blij als je weet dat de verzekeraar bepaalde buurten of mensen met een bepaald inkomen mijdt? Die gegevens heb jij niet geleverd, die haalt de verzekeraar uit bepaalde databases.

Om biometrie ook een aanvaarbaar onderdeel van de burgercontrole te maken, worden ook toepassingen de wereld in geholpen waar de burger voordeel meent bij te hebben.
Nooit meer wachtwoorden onthouden, want met een paar cijfers brabbelen heb je zo een nieuwe. Nooit meer je pincode onthouden, want je betaalt met je vingerafdruk.
Het gemak dient de mens. En voor dat gemak gooit de mens blijkbaar graag zijn privacy te grabbel.

Mobieltje als anti-virusscanner

VogeltrekVroeger werden vogels geringd om de vogeltrek te bestuderen. Tegenwoordig krijgt menig dier een chip ingeplant en worden de bewegingen digitaal gevolgd.
Hoe breng je de menselijke beweging in kaart? Je geeft ze een mobiele telefoon.

Denk nou niet dat het mobiele telefoonverkeer alleen goed is om uit de ruim 16 miljoen nederlanders, net die bijna 400.000 verdachten te pikken, die mogelijk ruim 1 miljoen misdrijven op hun geweten hebben. Nee, het opgeven van je privacy kan ook de wereld van een grieppandemie redden. En de griep is, volgens de rampenscenario's van onze regering, wel de grootste vijand van een gezond en niet-klagend volkje.

Uit een onderzoek onder 100.000 bezitters van een mobieltje, wiens dagelijkse bewegingen in kaart zijn gebracht, valt te concluderen dat je mobieltje als een prima virusscanner kan fungeren.
Wetenschappers aan de Northeastern Univerity in Boston (VS) ontdekten dat de mens eigenlijk bar weinig beweegt en dat vaak ook nog in vaste patronen doet. Een meerderheid beweegt binnen een afstand van 5 tot maximaal 10 kilometer. Bovendien gaan de meeste mensen binnen die afstand ook zeer frequent naar de zelfde plekken.

Met die gegevens kun je relatief makkelijk een model van menselijke verplaatsingen maken. Volgens de wetenschappers kan zo 'n model handig zijn om plannen te maken waarmee je verkeersstromen kunt reguleren.
Het kan een hulpmiddel voor stedebouwkundigen en planologen zijn. En het lijkt ook zeer bruikbaar bij het voorspellen van een griepuitbraak.
Mensen besmetten elkaar en omdat je weet waar en hoe ze zich verplaatsen kun je ook de gangen van het griepvirus nagaan en mogelijker wijs inperken.

Dat je met de gegevens van het mobiele dataverkeer de wereldgezondheidszorg een reuze dienst kan bewijzen, moet toch de laatste scepsis wegnemen bij de privacy-gevoelige criticasters. De Bostonse dr. Gonzalez hoopt dat ooit elke bezitter van een mobieltje zijn data beschikbaar wil stellen aan universiteiten voor onderzoeken, want die data herbergen schatten met de meest uiteenlopende informatie.

Zover is het nog niet, dus wordt op basis van 100.000 abonnees een model ontwikkeld waarmee een wereldbevolking van ruim 6,7 miljard mensen tegen de een virusuitbraak beschermd kan worden.
Mij lijkt het beter elk virus een mobieltje te geven. Maar ja, dat is technisch niet mogelijk en zou ook veel te duur uitpakken. Bovendien vreest men nieuwe virussen, die weer een heel eigen reispatroon er op na zullen houden.

Dus zou de droom van dr. Gonzalez gerealiseerd moeten worden.
Met in herinnering de discussies rond het donorcodicil: zouden we niet alleen onze organen, maar ook ieders mobiele data zonder toestemming vooraf moeten afstaan ten behoeve van ons aller gezondheid?

Nieuws updating: volksopstanden

UpdatingZo heb je een blogje gepubliceerd, of er kunnen alweer de nodige aanvullingen toegevoegd worden. Nieuws gaat zo snel dat het eigenlijk al meteen geen nieuws meer is.
Een paar relevante missing links wil ik jullie niet onthouden, daarom wat updates bij de laatste volksopstanden.

In 'Zorgelijke kosten' (27 febr.) werd een poging gedaan de RVZ (Raad voor de Volksgezondheid) bij te staan met tips die de zorgkosten kunnen reduceren. De RVZ wil ongezond gedrag afstraffen, maar twee dagen later bleek dat het ook anders kan. Rokers worden beloond voor hun levensgevaarlijke hobby. Ze leven korter en dat scheelt aanzienlijk in de kosten. Nou neemt het aantal rokers wel af, dus verwacht geen volksopstand van betekenis tegen dit soort ideeën.

Het privacy statement (28 febr.) kan aangevuld worden met de mededeling dat de Belastingdienst weliswaar een ernstig rammelende itc kent, maar dat de verbinding met internet gelukkig vlekkeloos verloopt. Zodoende kan de dienst jouw virtuele vriendennetwerk napluizen. Inbreuk op je privacy? Jazeker, maar zoals het artikel al stelde: die inbreuken zijn zo normaal dat er geen volksopstand te verwachten valt. Het volk heeft tenslotte grote delen privacy al op internet gezet en vindt het prachtig als men zonnebadend op google earth te zien is.

Mensenrechten en gruwelijk waterbeheer (29 febr.) mag misschien geen reden zijn de olympische gedachte nader onder de loep te nemen. Maar nu opnieuw blijkt dat China ons eigen leven op het spel durft te zetten, wordt het wellicht toch tijd voor nadere maatregelen? Werden we eerder belaagd door giftig speelgoed, nu ben je je leven niet zeker door ondeugdelijke chinese autobanden.
Reaguurder De Stripman heeft zo langzamerhand een punt met een economische boycot? Of moeten de chinezen maar hun eigen volksopstand regelen?

En wat het filmfront betreft: de storm waar Balkenende voor waarschuwde heeft in Limburg aardig wat bomen geveld. Nu het onkruid nog wieden en de beeldenstorm (1 maart) is weer geschiedenis en keert de rust terug in onze huiselijke kring. Ook daar geen volksopstanden.

Of zoals een groot filosoof eens zei: Een volk dat leeft op stand, houdt haar krankzinnigheid in de hand.

Privacy statement bescherming persoonsgegevens

PrivacyGisteren werd de 25ste verjaardag van de grondwet gevierd. Geen nationale vrije dag, geen vreugdevolle theaterprogramma's waar de koningin naar mocht kijken, geen zinderende documentaires op tv, nergens koekhappen, zaklopen en volksdansen. Wel een minister van binnenlandse zaken die de grondwet graag een beetje afgestoft wil zien.
Guusje ter Horst vindt de inhoud van de grondwet niet lekker bekken. Moeizame zinnen en ouderwets taalgebruik. Ze zou graag zien dat de grondwet wat populairder werd en met wat hedendaagse taal moet dat lukken.

De grondwet is inderdaad aan wat aanpassingen toe. Niet zozeer wegens het taalgebruik, maar meer omdat de inhoud steeds minder wordt nageleefd. In haar feestelijke toespraak heeft de minister verzuimd op te sommen hoe de overheid bepaalde zinnetjes steeds minder waarde toedicht en andere steeds meer.
Artikel 10 tot en met 13 gaat over onze privacy. Kortweg staat daar:

Ieder heeft recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam. Het binnentreden in een woning zonder toestemming van de bewoner is niet toegestaan en het brief-, telefoon- en telegraafgeheim zijn onschendbaar.
De grondwet biedt wel mogelijkheden om af te wijken van deze principes. Van die rechten kan worden afgeweken '
behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen'.

Nou, van die laatste mogelijkheid maakt de overheid de inmiddels flink gebruik. Wat er al niet is ingeleverd aan het recht op privacy kun je lezen in dit overzicht dat op Sargasso is gepubliceerd.
Het lijkt er op dat maar weinig mensen zich daar druk om maken. Minister ter Horst constateerde ook al dat bedroevend wenig mensen in de grondwet lijken geïnteresseerd. Nu is dat uit haar mond een gotspe. Wie meewerkt aan wetten die de essentie van de grondwet reduceren tot een zo goed als dode letter, moet niet verwachten dat mensen de eigenlijke tekst nog serieus nemen.

Misschien raken meer mensen weer wel geïnteresseerd als het initiatief van GeenCommentaar wordt gevolgd. Met Democreatie 2.0 hoopt het weblog dat niet alleen de overheid sleutelt aan de herwaardering van grondwettelijke rechten, maar dat iedereen zich daar druk over maakt. Bij deze dus.

Mijn privacy statement is: ik heb helemaal niks met privacy. Maar ik heb wel alles met de bescherming van persoonsgegegevens.
Ik heb niks met privacy omdat ik vind dat het niet uit moet maken wat ik zoal uitspook, thuis of op straat. Wat ik lees, schrijf, kijk, zeg, het zou niet tot verdachtmakingen, stigmatiseringen of commerciële pesterijtjes moeten leiden. Helaas gebeurt dat wel en in steeds grotere mate. Privacy is steeds minder een instrument voor grotere persoonlijke vrijheid, steeds meer is het een middel tot allerlei misbruik. En dan wordt bescherming van je persoonlijke ditjes en datjes ineens enorm belangrijk.

Dat zo weinig mensen zich hierom druk maken, komt wellicht omdat we al zo lang bepaalde privacyschendingen heel gewoon vinden.
De kerkklokken op zondagmorgen, de ongevraagde reclame in de brievenbussen, de opdringerige telefoontjes van telemarketerers en het gewauwel van lui die de hele dag overal in hun mobieltjes lopen te lullen zijn daar voorbeelden van.
En zelfs als je op de wc je gemak wilt hebben, kun je gestoord worden door gerommel aan de deurklink, ook al staat duidelijk aangegeven dat de wc bezet is. Nou ben ik geen wetenschapper, maar ik denk wel dat een gestoorde stoelgang tot een hoop chagrijn leidt, dat uiteindelijk de dood voor de democratie zal zijn.

Een hele ernstige inbreuk op de privacy zijn de opiniepeilingen: vragen naar iemands privé opvattingen en daar dan conclusies aan verbinden om diezelfde privé opvattingen naar eigen inzicht om te vormen. De opiniepeiling ontfutselt op slinkse wijze je eigen gedachten. Vervolgens worden ze misbruikt voor de meest uiteenlopende doelstellingen.

Het eerste lid uit artikel 10 van de grondwet, het

recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, wordt dagelijks geschonden. Nu de overheid op dit punt ernstig dwalende is, wordt het misschien tijd zelf het goede voorbeeld te geven.
Blijf dus met je handen van de deurklink af , als de wc bezet is. Zet alleen de ghettoblaster op je balkon voluit aan, als het hele flatgebouw er explicitet om gevraagd heeft. Onderbreek me niet met de vraag of het spannend is, als ik verdiept zit in een mooi boek. En ga ook niet ineens roepen: 'Een cent voor je gedachten!', als ik eens wat stil zit te mijmeren.
Als je zelf toch niks te doen hebt en verlegen zit om wat actie, ga je dan eens druk maken om de de overheid die zo vreselijk graag ons aller Grote Broer wil zijn.

Peuters en privacy

Creche cameraHet is droevig gesteld met de privacy van peutertjes. Dat is geen nieuws, want dat is altijd al zo geweest.
Niet alleen moet de neo-natus zich laten welgevallen dat hij of zij een paar keer per dag van de luier wordt beroofd en dat zelfs volstrekt vreemden een blik op de inhoud werpen.
Ook kan het jonge wereldburgertje in de wieg verrast worden door binnenglurende hoofden en belaagd worden met onwelvoeglijke taal als 'kiekeboe' en 'toedeloedeloedeloe'.
Je zal het kind maar wezen.

Dankzij de moderne technologie worden de jonge mensjes nu ook blootgesteld aan cameratoezicht. Ouders die continu de digitale camera in de aanslag hebben om de altijd weer verrassende momenten van de prille levensloop vast te leggen, familiebezoek dat ongegeneerd het mobieltje op de zuigelingen richt en zelfs in de crèche is het opgroeiend volkje in beeld.

Dat laatste schijnt een service van de kinderopvang te zijn, om ouders oogcontact met hun kroost te laten houden. Menig ouder stopt toch met enig schuldgevoel het kind in de crèche. Je krijgt tenslotte geen kinderen, om ze de rest van je leven niet meer te zien. Nu kunnen ouders, met hun eigen inlogcode, het wel en wee van hun kind volgen via de webcam van de crèche.
Het is ook een manier om te kunnen controleren of het wel goed gaat op in de crèche. Ouders staan hun kind dan wel af aan professionele opvoeders, maar blijkbaar is men er niet helemaal gerust op dat die het helemaal goed doen. Cameratoezicht in de crèche lijkt dan een aardige oplossing.

Nu zijn er ouders die zich daar weer zorgen over maken. Ouderorganisatie Boink vreest dat de beelden op internet terecht kunnen komen. Het digitale contact tussen ouders en baby-in-beeld kan gehackt worden en voor je het weet kan het wereldwijde web meegenieten van de diarree van jouw kroost.
In België en Frankrijk neemt men
de privacy van de peuter een stuk serieuzer dan in Amerika, Engeland en hier het geval is. Maar los van het idee dat een peuter recht heeft op een ongeregistreerd, eigen leventje, beseft men eigenlijk wel wat al die camera's met zo'n kind kunnen doen?

Ten eerste: al vroeg wennen ze aan cameratoezicht. Niemand moet dan ook gek staan te kijken dat ze later absoluut geen kritiek zullen hebben op nieuwe wetten die verdergaande inperking van de privacy tot gevolg hebben. Ze weten niet beter.
Ten tweede: het fenomeen BN'er wordt verdrongen door de CBN'ers: Camera Bewuste Nederlanders. Als een baby met een doodnormaal boertje al wereldwijd in beeld kan komen, dan lijkt het me logisch dat we straks met een generatie worden geconfronteerd die het ook gewoon vinden dat elke eigen scheet voldoende publiciteitswaarde heeft.
Nou zijn we daar al aan gewend, gezien het gehalte van aardig wat televisie-programma's. Maar kunnen we de toekomstige generatie daar nog wel op aanspreken?

En, ouderwets als ik ben, vrees ik ook voor de ontwikkeling van die nieuwe persoonlijkheden. 'Ik denk, dus ik besta' wordt vervangen door 'ik ben in beeld, dus ik besta'. To tube or not to tube, that's your question. Of eigenlijk is dat de vraag niet meer, maar wordt dat de geldende gedragscode.
Enig idee wat dat voor gevolg heeft voor het eigenbeeld van een toekomstige volwassene?

De geest uit de zandloper

Zandloper.jpgBij Google is de geest uit de fles. De tijdgeest, wel te verstaan. Als u niet meer weet waar u mee bezig bent, vraag het Google. Deze veelgebruikte zoekmachine staat geheel tot jouw dienst en ook geheel tot de dienst van menig staat. De beheerders van Google zijn namelijk niet te beroerd om de internettoegang tot bepaalde gebieden te blokkeren als een bepaalde overheid daar om vraagt.
En wat Google allemaal bewaart aan je persoonlijke gegevens, dat wil je niet weten. Voor leuke statistiekjes houdt Google ook de zoektermen bij. Onder de speelse naam Zeitgeist publiceert Google nu waar de internetgebruiker zoal naar zoekt. Of dat een inbreuk is op onze privacy?
Dutch Cowboys vroeg dat aan een medewerker van Google Nederland en die beweerde stellig dat er geen schending van de privacy plaatsvind. Met ip-adressen, zo wordt beweerd, kunnen geen personen worden geïdentiificeerd.
Dat is je reinste flauwekul. Zelfs een onbeholpen internetamateur als ikzelf, kan, met een beetje moeite, uitzoeken wie er achter de ip-adressen schuil gaan die dit weblog bezoeken. Puur om mijn eigen onbegrensde nieuwsgierigheid te bevredigen heb ik dat ook gedaan. Schrik niet, de resultaten van die zoektocht zal niet tot telefoontjes tijdens je warme hap leiden, waarmee ik je lastig ga vallen om onnozele vragen over je bezoek hier te stellen. Laat staan dat ik de AIVD op de hoogte stel van jouw bezoek hier.
Nee, Google moet niet het heilig boontje uithangen. En met het Zeitgeistlijstje bewijst Google meer dat er van alles en nog wat wordt bijgehouden, dan dat het opmerkelijke zaken aan het licht brengt. Want in de
top tien zoektermen die in Nederland favoriet zijn staan geen echte verrassingen: You Tube bovenaan, gevolgd door Hyves, Buienradar en Gouden Kooi.
Ook
in België staat You Tube bovenaan. De term “ebuddy”komt zowel in de nederlandse als de belgische top tien voor, verder verschillen de lijstjes. Waar in nederland veel op Wikipedia wordt gezocht, vertrouwen onze zuiderburen hun eigen media meer. De interneteditie van Het Laatste Nieuws (HLN) staat net op tien, terwijl in de nederlandse lijst geen enkele krant is vermeld.
De tijdgeest verschilt dus, volgens Google, per regio. Hoewel ik aanneem dat You Tube wel in meerdere landen op nummer één zal staan.
Nou ben ik ook wel nieuwsgierig welke zoektermen naar dit weblog leiden. Ik zou dat aan Google kunnen vragen, maar ik hou mijn gebruik van Google zo beperkt mogelijk. Mijn vertrouwen is niet zo heel erg groot en na de bedrieglijke uitspraak betreffende de privacybescherming in het interview op Dutch Cowboys, is dat vertrouwen tot nul gezakt. Ik weet ook wel dat op internet niet bijster veel veilig is, maar ga daar niet omheen draaien.
Dus zoek ik af en toe zelf uit met welke zoektermen men dit weblog heeft bezocht. Nou, de resultaten zijn natuurlijk totaal anders als bij Google. Ik loop flink acher op de tijdgeest.Via de term You Tube komt niemand hier. Misschien wordt het tijd ditr weblog op te knappen met eigen gemaakte filmpjes.
De zoektermen die hier hoog scoren zijn:
Huishoudboekje. Niet dat ik zoveel over geld schrijf. En waarom mensen doorklikken naar dit weblog is me een raadsel. Ik hoop wel dat men met genoegen de
artikeltjes heeft gelezen waar dat woord in voorkwam.
Met “klimaatverandering” kwamen ook aardig wat bezoekers binnen. Dat is dan wel helemaal tijdgeestig natuurlijk en vreemd dat die term niet in Google's lijstje voorkomt. Moeten we daaruit concluderen dat grappige videootjes kijken veruit de voorkeur heeft boven de toestand in de wereld? In dat geval zijn mijn blogs over klimaatverandering niet besteed aan de internetbezoekers. Lees
deze, of die, en anders deze maar eens.
Verder werd doorgeklikt op de zoektermen “Ongelukken in
het huishouden” en “staatssecretaris bijleveldt“. Dat laatste is een beetje raar, want Balkenende heb ik veel vaker gebruikt, maar kennelijk wil men niet weten wat ik over hem te melden heb.
De laatste twee zoektermen verwijzen wel naar genomineerden voor de
Donkey Shocking Award. De rest van dit jaar is dat het enige lijstje waar ik jullie nog mee ga lastig vallen. Tijdgeest of niet, ik hou hier zo mijn eigen zoektocht.