Tag archieven: trends

Cultuurverandering: een managershobby.

Van den EndeWie heeft er nog geen workshop of seminar cultuurverandering gehad? Degenen die nu de vinger opsteken horen niet tot het selecte gezelschap ‘hardwerkende Nederlanders’. Wie werkt heeft al meerdere veranderingen aan zich voorbij zien trekken. Sommige veranderingen zijn heel praktisch van aard. Sommigen gaan over nieuwe visies en missies. Maar bij bijna elke verandering is het een gewoonte geworden het even over de cultuur van een bedrijf of organisatie te hebben.

Waarom? Omdat veel ingrijpende veranderingen vaak ook een andere bedrijfscultuur nodig hebben. Helaas wordt er te vaak mee bedoeld dat een bepaald cultuurtje een verandering in de weg kan zitten. Het meest irritante cultuurtje is die van behoud- en gemakzucht. Een wat conservatieve cultuur die tegen elke verandering lijkt te zijn.

Menig manager zal het herkennen. Prachtige plannen liggen optafel, maar het personeel klaagt steen en been en staan uiterst sceptisch tegenover de aangekondigde veranderingen. Geen nood, de manager huurt een fantastische coach in, organiseert een spetterende dag en zet een traject tot cultuurverandering op. Daarna moet iedereen weer gewoon aan het werk.

En ja, dan heb je van die figuren die de coach niet begrepen hebben, die van de spetterende dag alleen de borrel na hebben onthouden en aan wie het traject volledig voorbij lijkt te gaan. Dat vindt de manager, want de veranderingen gaan moeizaam en er blijft gezeur hangen. Het personeel wordt verweten een klaagcultuur te hebben en niet open te staan voor veranderingen. Het personeel wordt opgedragen de nieuwigheden gewoon eens aan te gaan. Zonder reserves en met wat meer enthousiasme.

Ik heb nieuws voor al die teleurgestelde managers. Het personeel is helemaal niet tegen veranderingen. Ik herhaal: helemaal niet tegen veranderingen!
Ja maar, reageren meteen de managers, waarom komen mijn veranderingen dan zo moeizaam van de grond? Waarom verzet men zich zo daartegen? De antwoorden op deze vragen hebben de managers al. Antwoorden als ‘mensen zijn bang voor veranderingen’ en ‘mensen willen liever dat alles hetzelfde blijft’ of ‘mensen willen geen uitdagingen aan gaan’, een andere formulering voor er heerst een behoudende cultuur’.

Ik heb nog een nieuwtje voor de managers: dat zijn de verkeerde antwoorden. U zoekt het in de verkeerde hoek.
Natuurlijk is het leuk uitdagingen te hebben. Dat is ook het mooie van managersbanen. Als er al geen veranderingen nodig zijn omwille van de groeicijfers, dan zijn er wel veranderingen nodig wegens nieuwe regelgeving of andere geldstromen of, de mooiste van allemaal, nieuwe vakmatige inzichten. De manager krijgt dat als eerste op zijn bord. Het is een afwisselende, avontuurlijke baan. En daar zit tevens een enorme valkuil. Het beeld dat u van uw baan heeft, is niet hetzelfde als het beeld dat veel van uw medewerkers van hun baan hebben. Simpelweg omdat veel banen niet zo uitdagend en avontuurlijk zijn. Zouden die banen dat welzijn, dan zou het personeel vanzelf een meer avontuurlijke attitude hebben. Omdat ze anders hun werk niet goed en met plezier kunnen doen.

Maar goed, er zijn helaas een beperkt aantal uitdagende banen. Toch wil dat niet zeggen dat uw personeel tegen veranderingen is. Ik snap, beste manager, dat u dat denkt. Zet die gedachte even uit uw hoofd en ga eens na welke veranderingen uw personeel op het verlanglijstje heeft staan. Heeft u ook maar één moment overwogen die veranderingen door te voeren?

Ho, ja maar, sorry hoor, wacht even, dat kan zomaar niet. Ander loon, andere werktijden, andere werkprocessen, andere inrichting van de werkruimte, andere ideeën over de toekomst en u zegt: “Ho, ja maar, sorry hoor, wacht even, dat kan zomaar niet”?
Dat komt bekend over. Waar ken ik dat cultuurtje van? Zou het kunnen zijn dat uw personeel uw cultuur heeft overgenomen?

Een traditioneel nieuw jaar

Een traditioneel nieuw jaar

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Traditioneel is elke 7e van de maand voor P.J. Cokema, het pseudoniem van uw redacteur hier. Hieronder een gewijzigde versie van dat gastlogje. (<<< klik en zoek de 7 verschillen).

Het nog zo jonge jaar is zich stevig aan het indrinken op de talloze nieuwjaarsrecepties. En daar is alle reden toe, want het jong had spectaculaire nieuwigheden verwacht en voelt zich na de eerste zes dagen al behoorlijk bedrogen. Niks nieuws, 2009 wordt het jaar van de tradities.

Nu is het een traditie op zich elk jaar op te leuken met allerlei thema's. Volgens de VN moet dit het jaar van de sterrenkunde worden. Da's heelal wat, maar zo zal het ook het jaar van de verzoening worden. Ik vrees dat de VN met dat thema aardig in de aap gelogeerd zal zijn.
Wereldwijd wil de VN dan ook nog onze aandacht voor natuurlijke vezels, want al dat synthetische gedoe is niet alleen slecht voor het milieu, het helpt alle arme katoenplukkers en zijderupskwekers ook niet aan een dik belegde boterham.
Europa komt met het jaar van
creativiteit en innovatie. Net op tijd, want dan kunnen we de meest creatieve kandidaten het Europees parlement in stemmen.

En wat doet Nederland? Dankzij het Nederlands Centrum voor Volkscultuur gaan we het Jaar van de Tradities beleven. Denk nou niet dat het om de promotie van het noodlijdende buutrednen of fierljeppen gaat. Laten we, nu het toch ook het Darwin-jaar wordt, eens kijken of de Nederlandse tradities ook aan evolutie onderhevig zijn.

Om te beginnen is daar de democratisering van de traditie. Heel vroeger werden tradities vooral bepaald door wisseling der seizoenen of religieus/heidens getinte verhalen. Royale erfelijkheid leidde tot uitbreiding van 's lands tradities. Later drukte de commercie een flinke stempel op een aantal rituelen en voegde daar de nodige feestjes aan toe. Van Valentijnsdag tot koopzondagen.

Tegenwoordig bepaalt de stem des volks steeds meer welke tradities belangrijk geacht worden. Met dit Jaar van de Tradities in het vooruitzicht, organiseerde het Nederlands Centrum voor Volkscultuur een enquête, waar iedereen tradities kon nomineren. Dat resulteerde in een top-100, waarin goed te zien is dat ons traditionele denken zich wel degelijk evolueert.

Jawel, de gebruikelijke tradities waar we de laatste weken de buik vol van hebben gekregen, staan fier bovenaan. Wat volgt past grotendeels in de burgercultuur die dit kabinet zo graag ziet, maar er zijn toch al 14 tradities die je voor de Koude Oorlog niet voor mogelijk hield.

Zes daarvan zijn te danken aan onze gastvrijheid, die tot de zo gezellige kleurrijkheid van dit grijze landje leiden. Van het Suikerfeest (op 14) tot het Surinaamse broodje pom (op 53), van het Keti Koti-festival (op 58) tot het Islamitisch Nieuwjaar (op 89). Het Holi-feest en de Divali-viering staan op respectievelijk 70 en 99.
Opvallend is dat onze internationaal bekende gastvrijheid helemaal niet in de top-100 voorkomt.

Verder nog een achttal nieuwigheden. Valentijnsdag en op vakantie gaan zijn aardig ingeburgerd (op 44 en 51), maar de echte noviteiten zijn e-mails lezen (56), de vrijgezellenavond (65), thuis opbaren van overledenen (77), file-rijden (80), beugeltjes dragen (81) en de Gay-parade (95).

Veertien nieuwe tradities! Wie durft nu nog te beweren dat wij gewoontedieren zijn? Rituelen, ja, daar lusten we wel pap van, maar de rijstebrij verruilen we met groot gemak voor vla met chocoladebolletjes.

De trendwatchers onder de lezers kunnen vast voorspellen welke nieuwe tradities er het komend jaar bij zullen komen. Heeft u enig idee?

Stijgende temperaturen. Dalende aankopen

In de serie ''Gevolgen klimaatverandering'' probeert de redaktie opmerkelijke feitjes en trends te ontdekken die aantonen hoe de klimaatverandering nu en morgen in het dagelijks leven verandert. Zo blijkt het zachte weer gevolgen te hebben voor de uitgaven van de consumenten. In de persberichten hierover valt zo op het eerste gezicht niets bijzonders te lezen. Het is geen opzienbarend nieuws dat het warmere klimaat tot minder gasverbruik heeft geleid. In de CBS-statistieken die het het consumentengedrag volgen, valt gas onder de categorie ''Overige goederen''. Het CBS meldt dat door het aangenamere weer de bestedingen in die categorie 8,1% lager was dan vorig jaar. Behalve gas, vallen ook boeken en cosmetica in deze categorie. Dat er minder cosmetica gebruikt wordt lijkt ook logisch. Met meer zonnige dagen in de winter, is het niet langer nodig onze bleekgezichten op te poetsen met cosmetische artikelen, die onze teint de illusie van een gezond kleurtje moeten geven. Da''s dus een mooi gevolg van de opwarming van het klimaat. Maar dan die boeken. Je kunt je voorstellen dat toen de winter nog een echte winter was, mensen liever binnenshuis bleven en hun vertier zochten in een goed boek. Lekker knus bij de verwarming. hete chocola erbij, heerlijk! Dat wordt dus allemaal minder. En denk niet minder lezen in de winter gecompenseerd wordt door zomer''s onder de parasol even een literaire inhaalslag te plegen. Het leest gewoon niet lekker weg als je om de 10 minuten een verkoelende duik in het water neemt of elk kwartier de ijsblokjes moet aanvullen. Bovendien maken zweetdruppels en zonnebrandolie het boek onleesbaar. De temperaturen worden heter en wij worden analfabeter? Of moeten we deze trend zien als één van de schaarse middelen die een individuele consument tot zijn/haar beschikking heeft om ook maar iets aan die klimaatverandering te doen. Die consument had eerder wel goed gelezen dat we zuiniger moeten zijn op onze bomen en ons water. Allebei onderdelen nodig zijn bij de productie van papier. De milieubewuste consument koopt dus een boekje minder? Wie echter het CBS-bericht goed leest, komt erachter dat het consumentengedrag absoluut geen graadmeter is om de gevolgen van de klimaatverandering aan af te lezen. Minder gasverbruik, jazeker. Wellicht ook een boekje minder. Maar er is wel meer kleding en huishoudelijke apparatuur aangeschaft. Met name dat laatste kun je toch echt geen verantwoorde reactie op de stijgende temperaturen noemen. (Eerdere bijdragen in over dit onderwerp: Heeft u ook al trends gespot? Meldt ze dan hier. Lees ook over de gevolgen voor eskimo''s of welke storingen we mogen verwachten. Allemaal fijn stof om te lezen.)