Tag archieven: verzekeraars

ABN AMRO loterij

ABNAMRO reclame4Column ingestuurd door Elly Glerum.

“Maak kans op één van de 20 tankpassen om een jaar lang GRATIS te tanken. Sluit nu een autoverzekering af”. Dat is de tekst van het ‘reclamebordje’ dat aan een revers van haar ABN AMRO kostuum bungelt.

“Volg ons op Facebook”, luidt de aanmoediging in het wolkje uit de mond van het kartonnen model dat bij de deur opgesteld staat.  Wat is in godsnaam nog de corebussines van de bank? Sparen? Beleggen zoals op de vrolijk gedecoreerde koffiekopjes staat?

We zitten gedrieën, mijn zus, mijn broer en ik, tegenover de bankemployé om de zaken van onze overleden moeder te bespreken.
Lees verder

Postcode als probleemoplosser

Postcode als probleemoplosser Vul je postcode in en win een hypotheek, of een plek op een basisschool, of een operatie. Met je postcode kun je net zoveel winnen als verliezen. Dat de postcode een selectiemiddel is bij een loterij, daar kunnen de meeste mensen wel mee leven. Is de postcode echter een van de middelen waarmee ziekenhuizen opereren, dan kunnen mensen eraan doodgaan.

In januari kwam het
Academisch Ziekenhuis in Maastricht in het nieuws met een selectief postcodebeleid voor hooggespecialiseerde hulp. Alleen mensen in de nabije omgeving van het ziekenhuis zouden toegelaten worden voor hulp. Het NRC publiceerde zelfs een lijst (pdf!) met de kwaaltjes waar het om ging en daar staan toch dingen bij die dodelijk kunnen zijn.
Nu worden Amsterdamse ziekenhuizen geïnspecteerd, omdat ook zij patiënten selecteren op postcodes.

De postcode als probleemoplosser. Want een van de argumenten bij de ziekenhuizen is dat door gebrek aan personeel en bezuinigingen (gevolg van het kabinetsbeleid), men wel selectief moet zijn.
Veel eerder dachten banken en verzekeraars dat ook al. Met de crisis in de kleren wilden de financiers riskante hypotheekverstrekkingen en verzekeringen voorkomen. De postcode was hun hulpmiddeltje en hoorde die code bij een probleemwijk, dan kon je het wel schudden.

Gemeenten hanteren de postcode om de diversiteit in hun basisscholen te vergroten. Tot frustratie van ouders die de vrijheid willen behouden hun kind in een verdergelegen postcodegebied op school te sturen. Aboutaleb, via het staatssecretarisschap, nu burgemeester van Rotterdam, werd er ooit als wethouder van onderwijs in Amsterdam om bekritiseerd.
De gemeente Deventer vindt het een succesformule om tot minder “zwarte scholen” te komen.

Onderwijs, financiën en zorg. Drie sectoren die een postcodeloterij zijn geworden. Waarmee betrokken instellingen hun problemen hopen te overwinnen. De verliezers zijn de postcodehouders.
Dat kan natuurlijk anders. Als burgers dan toch geselecteerd moeten worden op basis van hun postcode, laat ze dan ook wat mee winnen. Gratis schoolboeken, een lagere rente of een gratis operatie.

Meer kansen met je postcode? Staatsteun. Mensen die hun huis moeilijk verkocht krijgen (crisisprobleempje) zouden hun postcode naar het ministerie van VROM op kunnen sturen. Elk kwartaal wordt er een postcode getrokken. De prijs: de bijbehorende woning wordt opgekocht door de overheid.
Lastenvermindering. Elk half jaar trekt het ministerie van Financiën een postcode. De bijbehorende gemeente is de klos. De lokale belastingen moeten een jaartje omlaag.
Stimuleringpremies voor spreidingbeleid. Vul de postcode van een krimpgemeente van jouw keuze in. Stuur het op naar het ministerie van VROM. De winnaars krijgen verhuiskosten vergoed, de oude woning wordt opgekocht en het Rijk regelt werk in je nieuwe omgeving.

Iemand nog meer ideeën voor de postcode als probleemoplosser?

Doorzichtige zekerheid?

Doorzichtige zekerheid? Wat is de beste crisisverzekering? Sommigen hopen dat de baas via een verzekering een gouden handdruk mee zal geven bij eventueel ontslag. Anderen menen dat het vakbondslidmaatschap de beste crisisverzekering is. Wie zal het zeggen? Misschien komt het nog aan de orde in een debat dat maandag 23 maart wordt gehouden in het Politiek Café te Den Haag.
Nee, da's niet het Binnenhof, maar een kroeg, waar maandelijks onderwerpen ter discussie worden gesteld en politici en deskundigen met elkaar in de clinch gaan. Maandag gaan ze uitzoeken of ooit de verkoop van
verzekeringen transparant wordt.

Transparantie, dat is één van de dingen die voor en tijdens de crisis ernstig wordt gemist. Zo twijfelen sommigen ook over de waarde van hun verzekeringen, terwijl aan alle kanten wordt beweerd dat de crisis alleen met leningen, speculaties en beleggingen van doen heeft.
Het Verbond van Verzekeraars
legt op hun website uit dat onze verzekeringen weinig schade van de crisis zullen ondervinden. Nog afgezien het feit dat als je diverse verzekeringen met elkaar wil vergelijken, de transparantie net zo ondoorzichtig is als bij producten op gebied van telefonie, internetproviding of loterijen, maakt het Verbond van Verzekeraars niet echt duidelijk of jouw verzekeringspolissen waarde zullen houden.

Mede dankzij de staatssteun die ook verzekeringsmaatschappijen krijgen, is er voor de Nederlandse polishouders geen reden tot bezorgdheid, zoals ze bij vraag 5 uitleggen.

De impact van de crisis zal voor de verzekeringssector beperkt zijn, lezen we verder. Uiteraard wordt ook die branche door kredietrisico's geraakt en is de toegang tot de financiële markten voor de verzekeraars een stuk lastiger geworden. Maar de toezichtregels zijn zo streng dat maar een beperkt vermogen is belegd en bovendien die regels voldoende garantie bieden voor de particuliere verzekerde.
En ook al is de solvabiliteitspositie achteruit gegaan, dat mag niet als een teken van zwakte worden gezien. De vermogensbuffers van de verzekeraars hebben hun dienst bewezen, schouderklopt het Verbond.
Het klinkt bekend: het gaat slechter, maar maakt u zich niet ongerust.

De crisis kàn de verzekeringsbranche ook niet zo hard treffen als de bankwereld, gaat het Verbond verder. Een bank komt in problemen als spaarders massaal hun tegoeden opnemen. Bij verzekeringen ligt dat anders. Beleggings- en lijfrenteverzekeringen worden alleen in langjarige contracten vastgelegd, dus die klanten is een verzekeraar niet meteen kwijt. En schadeverzekeringen kunnen dan wel opgezegd worden, maar dan hoeft de verzekeraar ook het risico niet meer te dragen.

Wat dat laatste betreft moet het Verbond voor Verzekeraars nog maar afwachten wat de klanten gaan doen. Ten eerste wordt binnenkort het stilzwijgend verlengen van verzekeringen ongedaan gemaakt. Ook zullen de verzekeraars geen contracten meer aanbieden die langer lopen dan een jaar. Een klant krijgt dus elk jaar de gelegenheid eens naar zijn polissen te kijken en zich af te vragen of alles nog wel verzekerd moet blijven.

De premies stijgen wel elk jaar, maar sommige risico's worden beduidend kleiner. Hetzelfde Verbond voor Verzekeraars maakte bekend dat er aardig is verdiend op inboedel-, brand- en autoverzekeringen. Hoewel de risico's voor de verzekeraars kleiner werden, dankzij een daling van inbraken, branden en autoschade, heeft de consument er niet van kunnen profiteren middels lagere premies. Het doorbreken van de langjarige contracten kan daar mogelijk een eind aan maken.
Nu de klant elk jaar de mogelijkheid krijgt over te stappen, of zelfs het risico zelf maar te nemen, zullen de verzekeraars wat aan de hoogte van de premies moeten doen. Hoe sterk zal de verzekeraar nog zijn als de premie-inkomsten dalen?

De consument is ondertussen veel minder gerust de kracht van de verzekeraars. Reden voor het Verbond het imago van de branche op te poetsen. Dat imago heeft deuken opgelopen naar aanleiding van de woekerpolis-affaire, waarbij gedupeerden vaak te lage compensaties kregen en negatieve berichten in Zembla over trage en inadequate afhandeling van schadeclaims.
Het Verbond
verweert zich tegen die aantijgingen, door te stellen dat, in belang van de polishouders, schadeclaims wel heel zorgvuldig moeten worden bekeken op de werkelijke omvang en mogelijke fraude. Het Verbond vindt wel dat als er directe banden bestaan tussen een verzekeraar en een schade-expertisebureau, dit aan de consument expliciet duidelijk moet worden gemaakt. Transparantie dus.

Samengevat: een lagere solvabiliteit (hoe laag weten we niet), lagere premies dus kleinere inkomsten en meer duidelijkheid aan de klanten. Hoe zeker is de verzekeraar nog? Kan dat eens volledig transparant gemaakt worden?