Categoriearchief: Gezondheid & Hypocrisie

Dag van de Nagtegaaltjes.

Verpleging Nog een paar uurtjes avonddienst en de dag van de Floortjes Nagtegalen is weer voorbij. De Internationale Dag van de Verpleging wordt altijd op 12 mei gehouden, de geboortedag van Florence Nightingale, symbool van de onbaatzuchtige verpleegster.
Een pittig beroep en toch populairder dan ooit, getuige het groeiend aantal studenten dat een diploma in een zorgopleiding haalt. Na de studie begint het echte werk.

“Verpleegkundigen en verzorgenden moeten hun werk op niveau uitvoeren, genoeg opleidingsmogelijkheden krijgen en samenwerken met voldoende en vakbekwame collega's. Zo kunnen zij excellente zorg aan patiënten bieden”, zei minister Schippers van Volksgezondheid, die de Dag van de Verpleging mocht aftrappen.
Ze vergat helaas een cadeautje mee te nemen op deze heuglijke dag. Het zou mooi zijn geweest een garantie af te geven dat er geen cent bezuinigd zal worden op de zorg.
Ziekenhuizen vrezen banen te moeten schrappen, verpleeghuizen sluiten afdelingen en werkgevers willen het onregelmatige werk niet langer met een toeslag belonen. Dat laatste gaat niet door, gelukkig. Het verplegend personeel mag onbaatzuchtig zijn, het moet niet te gek worden. Dankzij een stevige actie is de afschaffing van de onregelmatigheidstoeslag in academische ziekenhuizen van de baan.

Ondanks werkdruk, personeelstekorten, reorganisaties en een niet al te riante beloning, vinden de verplegenden en verzorgenden toch dat ze een prachtig beroep hebben. In een poll op Nursing.nl zegt een meerderheid met plezier naar het werk te gaan, maar de arbeidsvoorwaarden beter kunnen.
Het is “het mooiste rotberoep” dat er is, schrijft Marcellino Bogers, ook op Nursing.nl. “Zo was er de boze patiënt die wilde opstappen, maar per abuis de kast inliep, in de lach schoot en toch maar bleef. Was er die totaal ondervoede en vervuilde zwerver, die ik in een bad met olie zette en die later in een pak van een overleden medepatiënt zat te glimmen aan het kerstdiner”, zo beschrijft Bogers de tijd dat hij als jonge verpleegkundige in een verpleeghuis werkte.

Het is natuurlijk ook een mooi beroep. En nog mooier is het dat er weer meer jongeren voor dat vak willen kiezen. Het mooiste zou zijn dat het niet met een symbolische feestdag wordt beloond, maar met de waarde die dat vak verdient.

Geef een reactie

Jeugd gaat van geluk naar psycholoog.

Opvoeding Het is weer helemaal terug: de ouders de schuld geven van alles. Psycholoog Hans van de Sande is de ouders juist dankbaar. Dankzij de ouders bezoeken steeds meer jongeren onder de 21 jaar de eerstelijnspsycholoog. De psycholoog is dus verzekerd van een goed belegde boterham.

Meneer Van de Sande heeft een verklaring voor de drukte in zijn spreekkamer. “De missie van ouders en opvoeders is veranderd”, zegt hij in een artikel in De Telegraaf. Hij zal er de bedrijfsplannen van de firma’s in de sector Gezin wel op nagekeken hebben en ontdekte een opzienbarende verandering in de doelstellingen, die de gezinmanager nastreven. “Was het vroeger zo dat met name moeders het belangrijk vonden dat hun kind een goede baan en voldoende geld had, nu willen ze dat hun kind gelukkig is”, aldus de deskundige.

Ouders maken hun kinderen dus gek van geluk. De psychologen mogen dat weer uit de hoofdjes van het jonge volkje zien te kletsen. Want geluk kan een lastige hinderpaal zijn bij zelfontplooiing. Het is mooi dat de jongeren zich naar de psycholoog spoeden, want “hoe ouder je wordt, hoe lastiger het is om te veranderen”, zo citeert Nu.nl het Telegraafartikel.

Het roept wel vragen op. Was vroeger je kind een carrière opdringen een uitstekende therapie? Of hielden psychologen vroeger de statistieken van hun bezoekers niet bij?

Geef een reactie

Verpleeghuis Quies Mundus het schoonst.

Vuil Zo langzamerhand zien verpleeghuizen zich haast genoodzaakt een pr-medewerker in dienst te nemen, om in te haken op de vele onderzoeken die diverse media en organisaties doen naar de kwaliteiten van de rustoorden. De Consumentenbond zocht naar vuil en de gevonden resultaten werden in de media breed uitgemeten.

Vrij snel daarna doken berichten op van verpleeghuizen die trots de eervolle vermelding van de Consumentenbond er uit hadden gepikt, om hun properheid te etaleren.
Het zal niet veel uitmaken, want inmiddels is de beeldvorming van verpleeghuizen allerberoerdst. Als er al geen bewoners worden mishandeld, dan rijden ze hun rollators wel door het drek dat zich in de gangen ophoopt. De ratten knagen de schamele ontbijtjes op. Het kwijl druipt van de ramen en de volgekakte incontinentieluiers leiden inmiddels een uitbundiger leven dan de bewoners zelf.

Er zijn tussen de 300 en 400 van die vuilnisbelten in ons land. De Consumentenbond benaderde er 121, waarvan er 47 niet mee wilden doen en er 37 bezocht werden. Maar 7 verpleeghuizen kregen een ruime voldoende van de Consumentenbond.
Zeven! Dat is wel erg krap als we de vergrijzende natie willen opbergen. Schrik niet, er zijn ook verpleeghuizen waar de bewoners het best naar hun zin hebben en eventuele ongemakjes minder belangrijk vinden, dan gezellige verpleegsters en leuke zangavondjes.

De Volkskrant maakte een top-350 van verpleeghuizen. Bij nadere bestudering ziet het er dan eigenlijk nog beroerder uit. De Cromhoff in Enschede eindigde bij de Consumentenbond op de zesde plaats en de regionale concurrent, Het Wiedenbroek, op de elfde. Madeleine in Boxmeer verheugt zich op een riante derde plaats. Bij de Volkskrant scoorde Het Wiedenbroek beter (42e plaats) dan de Cromhoff (195e plaats), maar Madeleine staat bij de Volkskrant op de 286e plaats. Geen toppertjes dus. Aardig schoon, maar minder tevreden bewoners en net even iets teveel prikincidenten, valpartijen en doorligwonden.
En een van de goorste verpleeghuizen, Meander in Veendam, scoort bij de Volkskrant veel beter dan de Cromhoff, want Meander staat 58 plaatsen hoger (137e plaats). Dat past iets beter bij het beeld dat Meander van zichzelf heeft. Het verpleeghuis juicht het hygiëneonderzoek toe, maar herkent zich niet helemaal in de uitslag. “Wij vinden het belangrijk dat de klant in een prettige, sfeervolle en schoon huis verblijft”, meldt Meander op een forum. Blijkbaar waarderen de bewoners de sfeer net wat beter, dan de Cromhoffbewoners.

“Het monitoren van hygiëne is onderdeel van goed risicomanagement, stelt ActiZ, de organisatie voor zorgondernemers en biedt de verpleeghuizen een programmaatje aan, inclusief helpdesk en een hygiënetrainer, om de hygiëne te monitoren. Daarmee moet men de balans vinden tussen risico’s en huiselijkheid, want “een verpleeghuis is ook een plek waar mensen wonen en dat moet niet zo klinisch worden, dat bewoners zich er niet meer thuis kunnen voelen”, zegt ActiZ.

Thuis is alle beter. Bekend zijn de verhalen over die knusse, huiselijke hygiëne. Snijplanken en vaatdoekjes zijn ranziger zijn dan wc-brillen. En handen wassen na wc-bezoek wordt vergeten, omdat men bij het ontlasten ondertussen het mobieltje of de laptop bepoteld, waarna de apparatuur levensgevaarlijke bacteriën in de samenleving verspreidt. Tandenborstels zijn te smerig. Om maar te zwijgen van de alom bekende huismijt en de besmette groenten die thuis worden verorberd.
Ik zou vrees dat we een nog smeriger uitslag krijgen, als de Consumentenbond de hygiëne van haar leden onderzoekt.

Geef een reactie

Een struikje witlof met een vette worm

De publieksprijs van de Blogparel 2010 bestaat uit het eenmaal per maand plaatsen van een blog, geschreven door de winnaar. In dit geval een winnares. Tot en met december plaatsen we hier elke maand een blogje dat eerder verscheen op Trudy Schrijft. Deze keer: eet geen groenten met bactieriën, maar groenten met wormen.
Witlof
Een struikje witlof met een vette worm alstublieft

En dan kan het eigenlijk niemandwat schelen welk kippetje voor niets aan het spit geregen is…
Bron: Telegraaf

Denk je gezond bezig te zijn…. Zit je behalve op een radijsje ook op een ESBL-houdende resistente bacterie te kauwen. Een smaakloos beestje, maar gevaarlijker dan de witte haai. Knabbel je teveel op deze bacterie kan het zomaar zo zijn, dat je bij een ernstige ziekte moeilijker te genezen bent omdat je inmiddels resistent geworden bent voor sommige antibiotica. Onderzoekers van het VUmc vonden in 15 soorten groenten deze hardnekkige bacterie, waaronder; Lente-ui, Radijs, Taugé en pastinaak.

Nu vind ik het altijd prettig om iemand, de politiek of een instantie de schuld te geven, maar ik vrees dat ik met mijn vinger richting mijn voorhoofd zal moeten wijzen. Ik constateer dezelfde ontwikkelingen als wat ons favoriete kippetje overkomen is. Kippetjes opgestapeld in kleine hokjes zodat ze voordelige eieren kunnen uitpoepen. Kippetjes opgestapeld voor de slacht. Kippetjes voordelig in de koekenpan, en kippetjes als 2e gratis aan de spies of op de barbecue. En dan kan het eigenlijk niemand wat schelen welk kippetje voor niets aan het spit geregen is.

Waarschijnlijk heeft dierlijke mest de groenten besmet, maar het kan ook zo zijn dat de grond al besmet was, aldus de onderzoekers van dit onderzoek. Ik denk eerder dat de massaproductie en dubieuze kostenremmende middelen de boosdoeners zijn. En daar ben ik dus ook schuldig aan. Want de consument houdt de massaproductie staande.

Waarschijnlijk zal het allemaal wel meevallen, maar toch, als ik er wat over lees verlang ik weer naar een struikje witlof, lelijk groen gekleurd en vol met zand. Terwijl ik de groenten schoonmaak komt er een heerlijk gezonde vette worm bovendrijven. En terwijl ik de worm red van een gruwelijke verdrinkingsdood, gooi ik hem naar buiten. Alwaar een vrolijk kakelende kip het gedierte in één hap tot zich zal nemen.

Ja, zo hoort het eigenlijk te zijn….

Trudy Zeeman

Geef een reactie

Henk Kamp, de wonderdokter.

Henk Kamp Onzekerheid is goed voor een mens. Zekerheid leidt maar tot luiheid. Van onzekerheid wordt je creatief. Van onzekerheid wordt je actief. Onzekerheid is het medicijn tegen een in slaap gesukkeld landje. Dus heeft Rutte minister Kamp de opdracht gegeven, de sociale zekerheid om te vormen tot de sociale onzekerheid.

Eigenlijk moet het hele sociale stelsel op de schop, maar daar worden sommigen weer zo onzeker van dat het tot onrust leidt. Dan maar stukje bij beetje, moet Henk Kamp gedacht hebben en laten we dan maar eens bij de Ziektewet beginnen. Hij gaat mensen in de Ziektewet er weer uit helpen.Zo’n honderdduizend mensen zitten zodanig in de Ziektewet bekneld, dat een relatief groot deel uiteindelijk arbeidsongeschikt worden.

Wie ziek wordt en een vaste baan heeft, krijgt maximaal twee jaar het salaris doorbetaald. Wie dan nog ziek is, komt in de WIA (de hedendaagse WAO) terecht. De Ziektewet is er alleen voor ‘speciale gevallen’. Uitzendkrachten, mensen die ziek zijn en van wie hun tijdelijk contract afloopt, orgaandonors, WW’ers en herintredende WIA’ers, om er een paar te noemen.

Henk Kamp wil de Ziektewet zo aanpassen dat er meer werk wordt gemaakt van herstelwerkzaamheden. In dit kader wordt daarmee bedoeld: alles wat een zieke nog wel kan, moet-ie ook doen, want dat bevordert het genezingsproces. Een inzicht dat de laatste jaren breed terrein heeft gewonnen. Activering is niet alleen heilzaam voor mensen in de Ziektewet. Ziekenhuizen jagen patiënten sneller het bed uit, werkgevers verzinnen klusjes voor personeel met gebroken benen en werklozen schoffelen en vegen dat een lieve lust is. En kijk eens om u heen? Nederland blaakt van gezondheid!

Het ziekteverzuim is nog steeds een bron van zorgen, werklozen blijven werkloos schoffelen. Hoe komt dat toch?
Wat werk betreft weten we dat ons soort economie niet zonder werklozen kan. Wat ziekte betreft valt er heel wat te winnen met gezond eten en bewegen, maar daar hou je griepgolven en een paar ernstige en langdurige kwaaltjes niet mee buiten de deur.

Ik ben benieuwd wat Kamp’s voorstellen worden die paar honderdduizend mensen de Ziektewet uit te helpen. Zullen uitzendbureau’s ook verplicht worden tot maximaal twee jaar doorbetaling van het salaris? Zullen werkgevers ook de zieke tijdelijke contractanten moeten doorbetalen? Worden herintredende WIA’ers meteen honderd procent gezond verklaard? En zullen de ziektekosten van een orgaandonor verhaald worden op degene die het orgaan heeft ontvangen?

Geef een reactie

Het perfecte ziekenhuis.

Hospitaal Het perfecte ziekenhuis is er eentje zonder patiënten en zonder personeel. Dat is perfect, want in zo’n ziekenhuis kunnen geen fouten worden gemaakt. Onzinnige stelling? Zeker, maar de nieuwe minister van Volksgezondheid vindt dat het snel afgelopen moet zijn met medische missers in ziekenhuizen. Bijna 2000 mensen per jaar overlijden als gevolg van fouten.

De minister baseert zich op een onderzoek van het Nivel, waarin valt te lezen dat het aantal “vermijdbare doden” in vier jaar tijd met 225 gevallen is toegenomen. Ondanks meer aandacht voor de patiëntenveiligheid. In 2008 overleden 1960 patiënten door onnodige fouten. Het Nivel stelt in haar rapport dat er in 2008 ruim 1,3 miljoen ziekenhuisopnames waren. In 0,15% van die gevallen loopt het dus onbedoeld slecht af.
Een percentage om wakker van te liggen? Ja, elke fatale fout is er een teveel. Maar de cijfers tonen wel aan dat het lang geen slagveld is in de Nederlandse ziekenhuizen.

Het Nivelrapport (pdf!) is tot stand gekomen door een steekproefgewijs onderzoek bij een aantal ziekenhuizen. Men heeft de zogenaamde zorggerelateerde schade in kaart gebracht. Ofwel alle schade die patiënten oplopen tijdens de zorg in ziekenhuizen. Nu worden alle onbedoelde en negatieve effecten als zulke schade gezien. Een deel daarvan wordt in het rapport betiteld als potentieel vermijdbare schade. Schade als gevolg van wellicht onnodige fouten. Het rapport vergelijkt de cijfers uit 2008 met die van een eerder onderzoek uit 2004.

Het Nivel rekent de steekproefgewijs gevonden schade om naar alle ziekenhuizen en relateert dat aan de 1,3 miljoen ziekenhuisopnames in 2008. Jammer dat in het rapport nergens het aantal opnames uit 2004 zijn te vinden. Die halen we dan maar uit de Dutch Hospital Data (DHD), die kengetallen van de Nederlandse ziekenhuizen (pdf!) vanaf 2005 op een rij heeft staan.
De DHD telde in 2005 ruim 1,6 miljoen opnames en in 2008 ruim 1,8 miljoen. Over die drie jaren was er een gemiddelde groei van 3,1 procent.
Het Nivel stelt dat er tussen 2004 en 2008 een stijging van 2,3 procent aan zorggerelateerde schade was. De potentieel vermijdbare schade steeg met 2,9 procent. Verhoudingsgewijs lijken de ziekenhuizen de schade dus redelijk binnen de perken te houden.

Een paar andere opvallende cijfers uit het rapport. Van alle patiënten die mogelijk te voorkomen schade opliepen (2,9 procent op het totaal opnames), hield 60% er geen blijvende schade aan over. Tien procent overleed tengevolge van schade en 5% hield er blijvend letsel aan over.
Opvallend is dat algemene ziekenhuizen slechter scoren dan academische ziekenhuizen. De algemene ziekenhuizen zijn goed voor 8% zorggerelateerde schade, de academische ziekenhuizen doen het met 6,3% iets beter. Een pleidooi om het totale ziekenhuiswezen naar academisch niveau te tillen?

Wat zijn dan de oorzaken? Het grootste deel komt door menselijke fouten. Zeker 42% is een gevolg van tekortkomingen in kennis, gedragregels of vaardigheden. Meer dan de helft hiervan wordt als potentieel vermijdbaar ingeschat. Maar in 33,9% van de schade vormen patiënt gerelateerde factoren (o.a. therapieontrouw) de oorzaak en die worden als relatief onvermijdbaar gezien.
Technische oorzaken (bijv. haperende apparatuur) zijn voor slechts 4,1% de oorzaak. Op naar robotchirurgen dus?

Hoe kan zorggerelateerde schade worden voorkomen? De aan het onderzoek meewerkende beoordeelaars (verpleegkundigen en specialisten) verwachten veel meer van kwaliteitsbewaking, intercollegiale toetsing, verbeteren van procedures, reflectie (evalueren), training en motivatie dan van meer personeel en financiële middelen.
Dat mag opmerkelijk worden genoemd. Nu geloof ik ook wel dat twee hoogst deskundige en ervaren mensen minder fouten maken dan tien half opgeleide en onervaren mensen. Maar zou zelfs een kanjer foutloos te werk kunnen gaan als hij of zij van ’s ochtends 8 uur tot ’s avond 6 uur achter elkaar staat te opereren? Kan een prima verpleegkundige perfect werken als binnen het aantal afgenomen ligdagen er meer patiënten moeten worden geholpen?

Dat lijkt me sterk. Hulde aan de beroepsgroep, die de hand in eigen boezem steekt en ondanks tekort aan personeel en gestegen werkdruk, zichzelf wil verbeteren. Het zou de minister sieren als ze niet alleen de ziekenhuizen maant tot het rap terugdringen van medische missers, maar ze ook te hulp snelt met wat meer goed opgeleid personeel.

Geef een reactie

Snurktalentenjacht

Snurktalentenjacht Fijn dat u voor het slapen gaan nog even langskomt. U gebruikt dit blog toch niet als slaapmiddel? Van het volgende zult u in ieder geval niet wakker liggen.

Nederland sterft van de talenjachten. Nu is er weer eentje die naar de meeste getalenteerden zoekt. Kandidaten mogen hun klanken op een mp3 zetten en een vakkundige jury zal beoordelen wie de grootste snurker van Nederland is.

Een initiatief van de kliniek voor snurken en apneu. Een volkskwaaltje waardoor menig gezin al uit huis is gezet, wegens burengerucht.
Wil je weten of je een kans maakt, doe dan eerst de online zelftest. De uitslag graag in de reacties, want ik wil wel weten of dit weblog door grote snurkers wordt bezocht.

Helaas vermeld de kliniek niet welke prijs je krijgt, als je meer dan 65 decibel bij elkaar snurkt. Op zijn minst had er toch een gratis behandeling aangeboden kunnen worden.
Zou een mooie vondst zijn in het kader van de markwerking in de zorg. Ziekenhuizen en klinieken die op zoek gaan naar de burger met de grootse moedervlek. Stuur filmpje of foto op en maak kans op een gratis behandeling tegen huidkanker.

Dat is misschien te heftig, want heb je serieus zo’n kwaal dan stijgen de zorgkosten weer en daar willen we juist van af. De klinieken kunnen beter op jacht naar niet te verzekeren alle daagse kwaaltjes, die een mens ongelukkig maken. Stuur je geurvreter op en de grootste stinkvoet krijgt een gratis voeten-aroma-therapie.

En wie heeft de slechtste adem van het land? Stuur een flesje met je eigen adem op en win een longwasbeurt. Of veeg je uitgevallen haren bij elkaar, doe ze in een envelop en kijk eens of je bij de kaalkliniek een gratis haardos make-over kan winnen.

Geef een reactie

Wie zorgt voor wie nu leeft?

Wie zorgt voor wie nu leeft? Wie dan leeft, wie dan zorgt. Dus schrijven deskundigen toekomstscenario’s. Want als het even kan, proberen we te voorkomen dat putten gedempt moeten worden, waar hele veestapels in zijn verdronken, terwijl we het hadden kunnen zien aankomen. Maar wat te doen, als er hier en nu een kalf onder onze ogen verdrinkt?

Het SCP (Sociaal Cultureel Planbureau) heeft voor van minister Klink uitgerekend hoe groot het personeelstekort in de zorg zal zijn. Als we er niets aan doen, zal dat tekort in 2030 voor problemen zorgen. Het tekort zal misschien wat minder toenemen, omdat ouderen gezonder worden of als de politiek besluit een deel van de zorgvraag niet meer te financieren. Het SCP bouwt dit toekomstscenario op basis van cijfers tot 2005.

Tussen 2005 en nu worden we regelmatig geconfronteerd met hedendaagse personeelstekorten in de zorg. Een greep uit het nieuws.
2006: De RVZ (Raad voor de Volksgezondheid en Zorg) berekende toen al een tekort. In 2040, tien jaren verder dan het SCP gaat.
2007: Het kalf is nog niet helemaal verdronken. Er worden de eerste plannen gesmeed en op experimentele basis uitgevoerd, om het tekort aan te pakken.
2008: Toch verschijnen er steeds meer berichten over mankementen in de zorg, die door personeelstekort veroorzaakt zouden worden. Ouderen die urenlang op hun zorg moeten wachten. Die berichtgeving is geen beste reclame voor de zorg en minder mensen lijken gemotiveerd in de zorg te willen werken. Geen nood, beweren optimisten, het personeelstekort zal er toe leiden dat de werknemers creatiever en dus productiever zullen werken. Het valt allemaal wel mee, omdat elk tekort zichzelf weer opheft, zegt een deskundige.
2009: Kan wel zijn, maar ondertussen lijdt het werk er wel onder. Zorgpersoneel komt steeds vaker voor akelige keuzes te staan. Wat doe je nog wel en wat niet? Laat je iemand die net uit bed is gevallen, even liggen omdat een ander zijn medicatie op tijd moet hebben?

2010: Hulp is in aantocht. Er wordt een compleet nieuwe opleiding uit de grond gestampt. Hoeveel nieuw personeel dat oplevert weten we nu nog niet.
De crisis komt ook te hulp: Het aantal openstaande vacatures is met een kwart gedaald en minister Klink is ervan overtuigd dat de zorg weer aantrekkelijker is geworden voor werkzoekenden. Dan moeten zorgmanagers wel goed omgaan met de werkdruk van hun personeel en dat is nog lang niet altijd het geval. Er zijn toch echt te weinig handen aan het bed.
In een reactie op het SCP-rapport, zegt een voorzitter van een zorgorganisatie dat meer kleinschaligheid en betere samenwerking tussen verschillende disciplines het personeelstekort kan opvangen.

Zeker, het kan anders. Eén verpleger die tien rolstoelen voortduwt. Chirurgen die aan huis opereren. De thuiszorg vervangen door louter tehuiszorg. Elke zorgbehoevende oudere die vanuit het bed nog om hulp roept, gewoon laten liggen, want wie roepende is, is nog niet dood.

Er is dus nu een tekort en naar verwachting zal dat niet verdwijnen. Hooguit zal het tekort minder toenemen. Het kalf houdt maar net de kop boven water. Ondertussen woedt de bezuinigingsdrift voort. De gemeentelijke bezuinigingen en kortingen op de pgb’s leiden tot minder thuiszorg. Komt er een kabinet met VVD, CDA en PVV, dan zal de zorg nog meer moeten inleveren. De PVV houdt nu nog wel de poot stijf, maar de partij heeft al zoveel van haar punten ingeleverd, dat niet valt te verwachten dat deze partij de formatie hierover zal opblazen.

Ach, wie dan leeft, wie dan zorgt. Dat optimisme is nu alleen voorbehouden aan degenen die niet de achteruitgang in de zorg aan den lijve ondervinden.
Welke zorg gunt u de mensen die nu leven en nu die zorg nodig hebben?

Geef een reactie

Vaccinatiedolheid

Vaccinatiedolheid Wie denkt deze zomer te ontkomen aan lange wachtrijen om ingeënt te worden, komt bedrogen uit. Vorig jaar stonden velen in de rij om een vaccin tegen de Mexicaanse griep te krijgen. Deze zomer steken andere gevaren de kop op en de prikcentra worden alweer ingericht.

Er is wel een verschil. Vorig jaar dacht de minister van Volksgezondheid dat iedereen door de Mexicaanse griep getroffen kon worden. Voor dat het zover was nam de griep al weer af en nu is men druk doende de overtollig ingekochte spuiten te verbranden.

Deze zomer zij het selecte groepen die gevaar lopen. Wie student is, mag zich laten inenten tegen de bof. De kwaal stak begin dit jaar al de kop op, maar nu wordt het toch tijd een prik te halen. Waarom? Studenten zitten op elkaars lip, zeker tijdens de ontgroening, en de kans op besmetting is dan een stuk groter.

Wie geit is heeft het ergste alweer achter de rug. De Q-koorts was op herhaling en geiten zijn massaal ingeënt. Of geruimd. In beide gevallen nadelig voor de geitenboer. Dode geiten leveren niks op, maar gevaccineerde geiten ook niet. Die geiten tellen niet meer mee als fokvee. Daar heeft de boer niets aan.

Wie toerist is, is bang. Steeds meer vakantiegangers gaan vroeger dan gepland naar huis, om zich rap te laten inenten tegen hondsdolheid. Steeds meer wil zeggen: vorig jaar meldden zich zo’n 50 angsthazen. Dit jaar kunnen dat er wel twee keer zoveel worden.
Die massale toename is reden voor het AMC (Amsterdams Medisch Centrum) om het vaccinatiebeleid te verruimen.

De Q-koorts heeft helaas een vaste plek veroverd, maar lijkt onder controle. Maar dat bericht over de hondsdolle toeristen, lijkt me een typisch gevalletje komkommernieuws. En ook bij studenten die massaal gevaccineerd moeten worden, kun je de nodige vraagtekens zetten. Is er ergens iemand die behoefte heeft aan een plaatsvervanger voor de Mexicaanse griep-hype?

Iemand in de zaal die al dat nieuws door kan prikken, voor we weer een massa vaccinaties moeten verbranden?

Geef een reactie

AWBZ zit in de lift

AWBZ zit in de lift Het gaat goed met de AWBZ. De uitgaven zijn de laatste tien jaar gestaag gestegen. Mooier kan het niet. Je hebt een voorziening en er wordt nog gebruik van gemaakt ook.

Ondertussen weten we dat dit niet de bedoeling is. De in 1968 ingevoerde AWBZ is een hoofdpijndossier. Dat wil zeggen: een alledaags hoofdpijntje lost u maar met wat aspirines op. Zit niet in het basispakket van de reguliere zorgverzekering en valt zeker niet onder bijzondere ziektekosten. Als we zo omgaan met elke andere kwaal, dan horen we nooit meer wat van dure zorgkosten en gaat ook de AWBZ niet failliet.

Het CBS meldde vandaag dat de AWBZ-uitgaven in tien jaar tijd met bijna drie kwart zijn toegenomen en nu op ongeveer 1400 euro per hoofd van de bevolking neerkomen. De toename danken we aan de vergrijzing, een ruimer indicatiebeleid en de persoonsgebonden budgetten.
Opvallend genoeg zegt het CBS dat ondanks ingrijpende maatregelen om de kosten te bestrijden, de uitgaven toch blijven stijgen.

Na de invoering. in 1968, is de AWBZ continu veranderd. Want de AWBZ bleek telkens te duur. Dat gold ook voor andere regelingen. De ZVW (zorgverzekeringswet) en aparte regelingen voor bijzondere groepen (o.a. GGZ, gehandicapten) bleken ook steeds duurder te worden. Al die jaren is er met de potjes geschoven en de AWBZ bleek het schaakbord waar de stellingen alsmaar verschoven zonder tot winst te komen. Tot op vandaag de dag wordt de AWBZ gereviseerd.

Kruiswerk erin, kruiswerk eruit, psychiatrie erin en er weer uit, thuiszorg erin, ook er weer uit. Indicatiestellingen aanscherpen en overbodige ballast als rollators, sta-op stoelen en ondersteunende begeleiding ook er uit. Zie ook dit artikel uit 2008 op dit weblog waarin een overzichtje van de AWBZ-geschiedenis.
In dat artikel wordt gelinkt naar een pagina van de CVZ (College voor Zorgverzekeringen), die het overzicht destijds op de website had staan. De link is dood. Nergens op internet een levende en toegankelijk link te vinden naar de geschiedenis van de AWBZ. Jammer, maar begrijpelijk. Want het is natuurlijk ronduit beschamend dat het zo’n treurige geschiedenis is.

Er lag een fikse denkfout ten grondslag aan de AWBZ. Want wat zijn bijzondere ziektekosten? Die zijn er niet. Een eenmalige kwaal of een chronisch mankement, het zijn allebei ziekten. Als er tenminste artsen, verpleegkundigen, operaties en medicijnen aan te pas moeten komen. Zijn er tekortkomingen waar het hele medische circus niet bij nodig is, dan hoort dat niet onder zorgkosten te vallen. Daar moeten dan andere voorzieningen voor geregeld worden.

Dan nog zullen de kosten stijgen. Dat is het herhalende verhaal van de zorg. De AWBZ kan goedkoper, maar andere regelingen worden dan weer duurder (bijvoorbeeld de Wmo). Zoals ik al eerder heb betoogd: het gaat om een principiële keuze. Willen we nou wel of niet een kwalitatief goede zorg voor iedereen of niet?
Als we dat wel willen dan kost dat dus wat en zal het geld ergens anders vandaan moeten komen. Er circuleert aardig wat geld in de maatschappij dat aan overbodige luxe wordt gespendeerd. De overheid (wij dus) zou in die pot kunnen graaien om de zorg te financieren.

Geef een reactie