Categoriearchief: Keuzes

Op naar Rutte II?

KabinetOpenheid is één ding, teamgeest een ander en in het gebied daartussen valt het kabinet.

Het zijn rare tijden. Het kabinet moet dit land door de crisis loodsen. Het is dan een heikele klus elk jaar met een goed doortimmerde begroting te komen. In de aanloop naar de voorjaarsnota lijkt het wel of sommige leden van het kabinet aan hun spreektijd binnen de wekelijkse ministerraad niet genoeg te hebben. Dat kan, maar waarom zagen ze aan de poten onder dit toch al zo breekbare kabinet?

In de Volkskrant wordt zelfs over de tussenformatie gerept. Alsof het kabinet opnieuw wordt samengesteld en er een nieuw regeerakkoord moet komen. Leuke vondst en misschien doet Rutte er verstandig aan een externe tussenformateur aan te wijzen. Eentje die de misëre enigszins objectief kan bekijken en het kabinet door deze zware tijd heen kan helpen.

Nu kan, zoals bij elke gewone formatie, ook een tussenformatie mislukken. Verschillende betrokkenen doen erg hun best daarop aan te sturen. Dat geldt met name voor het CDA en de PVV.
Het CDA zoekt een weg uit haar eigen crisis en heeft behoefte aan nieuwe leider. “Ikke!”, roept Bleker, om dat vervolgens te ontkennen. Een traditie binnen het CDA, waarvan we bij Piet-Hein Donner hebben kunnen zien waar dat toe leidt. Hoe groter de ontkenning, hoe zekerder het aanvankelijke statement.

Zowel CDA als PVV doen hun best de eenheid binnen de gedoogconstructie te ondermijnen. CDA stelt een soort vlaktaks voor, met gevolgen voor de hypotheekrenteaftrek. Wilder eist echter een garantie dat er nooit aan dat belastingvoordeel getornd zal worden. Die zal hij van de VVD wel krijgen, maar als dan ook nog meer geld van ontwikkelingshulp afgaat, zit het CDA in een lastige positie.

De zogenaamde tussenformatie kan dus stranden omdat het CDA zich genoodzaakt ziet op te stappen. Echt opstappen zal de partij niet, maar ze heeft ruime ervaring in het opblazen van kabinetten. Zodanig, dat een andere partij de schuld ervan krijgt. Geen ongevaarlijke strategie, want de laatste keer dat het CDA zoiets flikte, moest de partij een behoorlijk stemmenverlies incasseren.

Waar nog niemand aan heeft gedacht, is dat Rutte zelf het ineens niet meer ziet zitten. Hoe onvermoeibaar de jonge vader des vaderlands ook lijkt, ergens moet ook hij een breekpunt hebben en het wankele CDA en de provocerende PVV spuugzat zijn.
Het hoeft niet het definitieve einde van een kabinet Rutte te zijn. Rutte heeft al een aanbod gekregen van de SP.  Natuurlijk ontkent Rutte de mogelijkheid met de SP te regeren, maar die ontkenning ontkent hij nog in hetzelfde interview.  “Je moet nooit iemand uitsluiten”, zo hield hij de deur op een kiertje open.

Op naar Rutte II, een minderheidskabinet met een blauwrood randje?

Norminvestering tegen werkloosheid.

StraatvegerZouden 155 mensen ruim 2000 mensen uit de werkloosheid kunnen houden en daarmee dik 29 miljoen euro aan WW-uitkeringen besparen?

Dat kan, maar dat gaat die 155 mensen wel geld kosten. Met het deel van hun salaris dat boven de Balkenendenorm zit, kunnen ze die 2000 mensen aan het werk houden. En werkende mensen zijn veel beter voor de groei van de economie, dan mensen die de groei van vensterbankplanten zitten te bekijken.

Een klein onderzoek om na te gaan of de Balkenendennorm van enige betekenis kan zijn bij de bestrijding van de werkloosheid.
Na wat gesnuffel in diverse rapporten en jaarverslagen komen we tot een lijst van 155 leden van Raden van Bestuur, die allen een vast salaris boven de Balkenendenorm incasseren. Natuurlijk gunnen we die mensen dat salaris, want ze dragen de verantwoordelijkheid voor beursgenoteerde bedrijven, banken en non-profit organisaties in de zorg, ggz, pensioenfondsen en omroepen.

Een zeer gedifferentieerde lijst dus. In totaal verdienen de 155 bestuursleden ruim 38,7 miljoen euro boven de Balkendenorm. Let wel: we hebben het alleen over het vaste salaris. Variabele beloningen, pensioenafdracht en extra vergoedingen zijn niet meegerekend.

De inkomensverschillen onder de 155 gevonden CEO’s en bestuursleden zijn groot. De CEO van Rivierduinen, de ggz-instelling die door de Alphense schutter werd gemeden, verdient niet meer dan 4 euro per dag boven de Balkendendenorm. De CEO van de ING-bank, bekend van het met staatssteun ontslaan van duizenden werknemers, zit 3.192 euro per dag boven die norm. Maar die is dan ook van veel meer betekenis voor ons geestelijk welzijn, toch?

Omdat in dit onderzoek de salarisgegevens van 2009 en 2010 zijn gevonden, wordt de Balkenendenorm van 2010 gehanteerd (188.000 euro) Een volgende stap in het onderzoek is het totaal aan boven Balkenendenorm-bedragen vergelijken met drie soorten jaarinkomens. Het minimumloon (17.359 euro), het modale loon (33.000 euro) en een willekeurig bovenmodaal loon (50.000 euro).
Zo valt te berekenen dat het totaal boven de Balkenendenorm gelijk staat aan 2.232 minimumloners, 1.174 mensen met een modaal salaris en 775 mensen met een bovenmodaal loon van 50,000 euro.

Dan is het nog een kwestie van vergelijken met wat het aan uitkeringen kost, als een van die groepen werkloos wordt. Per groep zou het rond de 29 miljoen euro aan WW-uitkeringen kosten (75% over laatste salaris, over de eerste twee maanden werkloosheid).
Stel dat we alleen kijken naar salarissen waarvan het deel dat boven Balkenendenorm gelijk is aan 10 x modaal, dan zou er iets meer dan 20 miljoen euro aan WW-uitkeringen mee voorkomen kunnen worden.

Een bijstanduitkering kost een stuk minder. Maar als de 70 mensen, die met hun boven Balkenendenormdeel op 10x het minimumloon zitten dat geld investeren in werknemers, dan kunnen ze ruim 1800 mensen aan het werk houden en dik 16 miljoen aan bijstanduitkeringen besparen.
Alle gegevens en berekeningen vind je in dit exceldocument, met daarin ook bronvermeldingen van onderzoeken naar de salarissen in diverse sectoren.

De Balkenendenorm is ook maar een norm en zeker niet de zaligmakende sleutel tot probleemoplossingen.  Het lijkt me echter geen beroerd idee om boven‘normale’ beloningen te gebruiken om te investeren in behoud van een stukje werkgelegenheid.

Tot slot hier nog een voorbeeld: Balkenendenorm

2012, het jaar van de grote schoonmaak?

ProtestIn 2011 kregen we al te maken met de brokstukken van Rutte I,  2012 wordt misschien het jaar waarin de puinhopen van bruin worden voorkomen. Er dient dan wel het een en ander opgeruimd te worden en de schoonmakers geven vandaag een eerste voorzet. In Nijmegen start een estafetteactie en wat de vakbonden betreft is dat het begin van de grootste actie ooit, in de schoonmaaksector.

De acties van 2010 staan te boek als de langste staking sinds 1933. Negen weken staakten schoonmakers voor loonsverhoging en meer respect. Het succes was blijkbaar weinig duurzaam, want ook nu is, naast een betere cao, meer respect een van de eisen.

Wat hebben cao-acties met Rutte I te maken? Alles. Nu organisaties moeten bezuinigen, zijn ook de schoonmakers de klos. Ik durf hier te stellen dat niet alleen op mijn werk beknibbeld is op het aantal schoonmaaktaken. Het afgelopen jaar kregen de schoonmakers minder te doen en zag ik het aantal medewerkers halveren. En dat voor een prijs, waar een gemiddeld ict-bureau zich niet laat inhuren.

Er is al eens gesproken over de stapelingseffecten van Ruttes bezuinigingen. Van een domino-effect is zeker sprake. Een maand eerder dan in 2010 nemen schoonmakers het voortouw en trekken een grens. Geen verkeerd signaal nu extra bezuinigingen boven ons hoofd hangen.

Signalen waren er genoeg in 2011. In de Onrustmonitor hielden we dat bij en op 31 december sloot Rutte I het maatschappelijk onrustige jaar af met een gemiddelde van 27,7 acties per maand.
Acties tegen allerlei bezuinigingen vormden de hoofdmoot: 74,1 procent. Arbeidsonrust, in de vorm van stakingen, werkonderbrekingen en andere acties was goed voor 14,5 procent. Overige acties, zoals tegen een nieuwe kerncentrale of tegen het asielbeleid maakten voor 11,4 procent deel uit van alle maatschappelijke onrust.

In de Onrustmonitor 2011 hielden we alle acties bij, die een gevolg waren van het aantreden van Rutte I en het bezuinigingsbeleid. We waren benieuwd hoe het zit met de actiebereidheid van burgers, omdat er menigmaal in de media werd geschreven dat het in Nederland relatief rustig blijft, in vergelijking met andere Europese landen.

Nu lijken veel media vooral geïnteresseerd in acties waar de vlam in de pan slaat. Acties waarbij molotovcocktails door de lucht vlogen en winkels werden geplunderd, zijn in Nederland niet voorgekomen. De vraag is of je dan Nederland mag vergelijken met ander landen. Waarom is het pas nieuwswaardig als er duizenden mensen tegelijk de straat opgaan en daarbij vormen van geweld worden toegepast?

Dat is een ongelijk vergelijk. Het doet onrecht aan de duizenden mensen die op uiteenlopende manieren hun stem hebben laten horen, zonder over te gaan tot gewelddadigheden. Het mag gerust een manco van landelijke media heten, dat alleen de meest spectaculaire acties breed uit worden gemeten.

In 2011 zijn er wel degelijk duizenden mensen tot actie overgegaan. Je kon ze vooral vinden in lokale media, als er weer handtekeningen werden verzameld voor behoud van een bibliotheek of een petitie werd overhandigd om de sluiting van een buurtcentrum of muziekschool te voorkomen. Ook dat heeft met Rutte I te maken, want waarom denkt u dat gemeenten bezuinigen op die voorzieningen?

De petitie of handtekeningenactie heeft tot nu toe de grootste voorkeur als actievorm (31% van alle acties). Ludieke vormen van acties en acties als het samenstellen van boeken, tentoonstellingen, kettingbrieven of protesteren bij raadsvergaderingen, komen met 24% op de tweede plaats. Direct gevolgd door demonstraties en manifestaties ( 23%).
Aan actiebereidheid mankeert niets in Nederland en het valt zonder meer te prijzen dat het bijna allemaal vormen van geweldloos verzet zijn.

Het is 2012. Hebben de schoonmakers de aftrap gegeven voor een even onrustig jaar als 2011? Of kunnen we meer verwachten? We houden de vinger aan de pols en zullen ook dit jaar doorgaan met de Onrustmonitor.

Hier de eindstand van de Onrustmonitor 2011. Details in dit exceldocument.

OnrustMonitor

 

Overstappen verplicht.

OverstapWie in deze kerstdrukte ergens nog een gaatje vrij heeft en een zorgverzekering bij Achmea heeft lopen, doet er verstandig aan even een overstap naar een andere verzekering te regelen. En niet alleen omdat Achmea geld uitgeeft om een meerderheidsbelang in Independer.nl te kopen.

Dat is al meer dan genoeg reden over te stappen, want in deze krappe tijden is het al merkwaardig dat de zorgverzekeraar geld besteedt aan volstrekt onnodige overnames, in plaats van aan de zorg zelf. Er zijn echter meer redenen om afscheid te nemen van Achmea.

Achmea stopt met het vergoeden van prostaatoperaties die met robots worden uitgevoerd. Ook al zeggen de ziekenhuizen dat met robotoperaties betere resultaten worden gemaakt, Achmea wil dat het met de goedkopere kijkoperatie wordt gedaan. De patiënt heeft natuurlijk geen enkele keuze.

Dat hebben ook de Achmea-klanten in Tilburg en Waalwijk niet. De ziekenhuizen aldaar kondigden een opnamestop voor de Achema-verzekerden. Het geld dat de verzekeraar aan de ziekenhuizen heeft gegeven is op.
Dat kan allemaal gezien worden als politiek gesteggel tussen de ziekenhuizen en de verzekeraar. Laten we in deze gevallen Achmea het voordeel van de twijfel geven. Er zijn echter ook nadelen van de twijfel.

De juistheid en transparantie van de motieven van Achmea kan in twijfel worden getrokken. Dat doet in ieder geval het ministerie van Financiën wel. Financiën is niet tevreden over het leningen- en beloningsbeleid van Eureko, de moedermaatschappij van Achmea. Eureko voldoet niet aan alle eisen van transparantie en verantwoord beloningsbeleid. Zo is de vertrekvergoeding van bestuursleden nog niet gemaximeerd op één keer het vaste jaarsalaris en publiceert Eureko geen gegevens over het beloningsbeleid op de website, meldt RTL Nieuws.

De Achematak die beleggingsverzekeringen verkoopt is zelfs veroordeeld door de rechter, wegens schending van de zorgplicht. Een klant had zo’n 163 duizend euro van zijn inleg op een Lijfrentemaatwerkplan zien verdampen. De rechter verweet Achmea dat ze de verzekerde onvoldoende heeft geïnformeerd over kosten en risico van het product. Achmea mag nu 75 procent van de schade betalen.

Kortom: op gebied van transparante informatieverstrekking heeft Achmea toch sterk het nadeel van de twijfel. Dat de verzekeraar moeite heeft het achterste van de tong te laten zien, wordt nog eens extra begrijpelijk als we naar de zorgpremies en de beloningen van de Raad van Bestuur kijken.

Achmea vraagt voor de Zilveren Kruis en Agis-polissen niet de duurste, maar ook niet de goedkoopste premies voor de zorgverzekering. Dat kan iedereen ook zonder Independer.nl uitzoeken.
De vijf leden van de Raad van Bestuur verdienen gemiddeld per persoon 448 duizend euro boven de Balkenendenorm. Als dat verdeeld zou worden onder de ruim 3 miljoen verzekerden, zou hun jaarpremie geen 1299 maar 1290 euro per jaar kosten,
Negen euro verschil is niet groot, maar deze exercitie zou bij VGZ/ Univé ongeveer drie euro schelen en bij Mensis/Anderzorg 95 cent op de jaarpremie.

Maar het is toch niet goed als klanten massaal weglopen naar een andere verzekeraar? Wat blijft er anders over van Achmea. Tja, dat was toch de bedoeling van de marktwerking? De klanten en het personeel van Achmea kunnen dan naar verzekeraars die hun zaakjes beter op orde hebben.
Overstappen is hier geen keuze, lijkt mij. Het is moreel verplicht.

Extra ingrepen.

MinisterraadExtra ingrepen op dezelfde patiënt zijn taboe.

Na de ministerraad van vandaag wilde premier Rutte niets zeggen over de extra ingrepen die nodig zouden zijn, omdat volgens het CPB de economie aan decemberblues lijdt. In februari 2012 bekijken we wel of er meer moet worden bezuinigd.

Eerder deze week was het voor schatkistminister De Jager geen vraag of er meer bezuinigd gaat worden. Alleen de omvang en de reikwijdte van nieuwe bezuinigingen zal in februari worden besproken. Lichtpuntje: bij die besprekingen is niets taboe, volgens De Jager.

Kijk, daar kunnen we wat mee. Om het zwaargeplaagde kabinet een handje te helpen, kunnen we wel wat extra ingrepen bedenken. Vooral om te voorkomen da het kabinet denkt dat extra ingrepen betekent nog meer bezuinigen op de onderwerpen waar al fiks op wordt gesnoeid. Je kan tenslotte maar één keer dezelfde patiënt van alle ledematen ontdoen. Het extra zal dus op andere terreinen moeten liggen. Een paar schoten voor de boeg.

De Raad van State, de nieuwe werkplek van Donner, vindt de bankenbelasting een visieloos gedrocht. Het kabinet wil de wet toch doorvoeren, onder andere om “een bijdrage te leveren aan het bestrijden van perverse prikkels in het beloningsbeleid”. Het idee is om banken die hun bestuurders toch bonussen kado doen van meer dan 1x een jaarsalaris, een soort boete te geven: 5 procent belasting op de winst.

Extra ingreep? Zoiets moet je niet beperken tot de banken. Elk bedrijf, elke organisatie die zulke extraatjes uitdeelt, krijgt te maken met een “perversie belasting”.
Maar dan vluchten al die bestuurders naar het buitenland! Extra ingreep? Geef ze een gratis uitreisvisum.  Ze maken dan plaats voor universiteit en HBO-geschoolde economie en bedrijfskundestudenten.

Het koningshuis kost 38 miljoen euro. Extra ingreep? Denk nu niet meteen aan afschaffen. Gek veel anders dan een koningshuis  zijn kunnen de Oranjes niet. Dat moet je ze niet te zwaar aanrekenen. Het is immers erfelijk. Maar is er niet ergens een rijkje dat zonder monarchie zit of problemen heeft met de erfelijke opvolging? Zo ja, biedt het koningshuis te koop aan. Voor ongeveer de helft van wat het kost. Dat levert dan in totaal 57 miljoen euro op.

Het CPB voorspelde 90.000 werklozen voor volgend jaar. Het prikkelende blog Krapuul rekende voor dat het 1,9 miljard euro aan uitkeringen gaat kosten. Volgens Krapuul net zoveel als de bezuinigingen op sociale zaken en werkgelegenheid.

Extra ingreep? Verminder een aantal bezuinigingsmaatregelen, die direct invloed hebben op de daling van de koopkracht. Op Prinsjesdag liet het kabinet zelf zien dat iedereen er in koopkracht op achteruit zal gaan, op twee groepen na. De groep mensen “modaal + ½ x modaal met kinderen” blijven op 0 procent staan. Behalve huishoudens die gebruik maken van kinderopvang. Hun koopkracht ligt in 2012 gemiddeld 1 procentpunt lager.
De groep “modaal + modaal zonder kinderen” komen ook op 0 procent koopkrachtgroei uit.

De extra ingreep zorgt ervoor dat koopkracht behouden blijft en mensen dus niet de vinger op de knip zullen houden. Je voorkomt er in ieder geval wat ontslagen in het bedrijfsleven mee.

Zoals gezegd: minister De Jager verklaarde geen enkel onderwerp taboe, als er over extra ingrepen moet worden gesproken. Extra ingreep? Een taboe, nee, een verbod op extra ingrepen op dezelfde patiënt. Of zoals bij ons op de muur hangt:van een halfkale kip kun je niet alles plukken.

En weet u nog wat taboes te doorbreken met extra ingrepen?

Mens van het Jaar.

RutteWe hebben de eerste Man van het Jaar binnen! Mark Rutte is volgens Elsevier De Man, omdat zijn opgewekte optimisme dit land van een zwaarmoedige depressie heft gered. Of, zoals het juryrapport het zegt: “Als een haptonoom weet hij de juiste snaar te raken, houdt hij de moed erin en voorkomt hij dat het land volledig bevangen raakt door somberheid over de economische vooruitzichten”.

Tja Rutte, als de Ted Troost van het volk: “Jongens, ik voel het, het komt allemaal wel goed”. Iedereen zal er wel wat van voelen, tsjakka!
Elsevier heeft gelijk. Hoe slecht het nieuws ook is, Rutte brengt het altijd met een opgeruimdheid, die doet vermoeden dat de man de zaken niet helemaal serieus neemt. Dat is hem eerder wel eens verweten, toen hij niet bereid was zelf Kamervragen te beantwoorden. Nee, zei Rutte, dat kunnen mijn ministers en staatssecretarissen zelf ook heel goed. Waarop zijn ministers en staatssecretarissen zich herhaaldelijk vergisten in de cijfertjes. Dat kun je ze niet kwalijk nemen, want hun captain is daar ook een meester in.

Gelukkig leven we in een democratie, waar het iedereen vrij staat naar eigen keuze een Man van het Jaar te benoemen, om welke reden dan ook.  Wij van Ruttes Onrust en absoluut geen liefhebber van Ruttes Rotzooi, feliciteren desalniettemin de minister-president met de eervolle vermelding.
We maken van de democratische ruimte die ons nog rest gebruik, en willen met andere kandidaten komen voor de Man van het Jaar. We hanteren dat begrip erg breed en de Man van het Jaar kan dus ook een vrouw zijn.

Veel keus is er eigenlijk niet. Er is al een secretaresse, telefonist/receptionist en een schoonmaker van het jaar. Begin dit jaar vroeg ik me al af of er ook een erepodium is voor andere, doorgaans ondergewaardeerde, vaklui is.
En als het criterium meer van Elseviers ‘hela, hola,houd er de moed maar in’-gehalte moet zijn: welke ON’ers (Onbekende Nederlanders) verdienen een pluim, omdat ze tegen Ruttes rotzooi in,  de sfeer erin houden? Is er niet ergens een thuishulp die suf bezuinigde ouderen opmontert? Zijn er geen professionals die even vrolijk hun werk blijven doen in zorg, welzijn, sport en cultuur, ook al hebben zij aardig wat middelen en menig collega verloren aan Ruttes rotzooi?

Misschien moet de titel naar iets invloedrijkere professionals. Zoals politiecommissaris Welten, die bij aanvang van 2011 verklaarde zijn ondergeschikten niet op boerkajacht te zullen sturen. Een ordehandhaver die, een dienstopdracht negeert. Of de (VVD)burgemeester van Goedereede, die in opstand kwam tegen Donners drammerigheid.

Voor de eretitel moeten er toch betere kandidaten zijn dan Rutte. Gooi uw kandidaten in de reacties, uiteraard met een motivering. en uw kandidaten zetten we hier eind december in een verkiezingslijst, waaruit alle lezers de Mens van het Jaar 2011 kunnen kiezen.

Update 08-120-2011: Dit atikel staat nu ook, in iets gewijzigde vorm, op Sargasso. Graag uw kandidaten daar inleveren.

Stapelgek of niet?

StapelWat de laatste week weinig aandacht kreeg, is het rapport over de stapelingseffecten van de bezuinigingen in het sociale domein dat NICIS en Ecorys op 23 november presenteerden, in opdracht van de G32 (32 grootste gemeenten). Rutte heeft immers belooft dat het kabinet zeker aandacht voor deze effecten zal hebben bij het uitwerken van de bezuinigingsplannen? Dat rapport kan duidelijkheid verschaffen over de hoeveelheid gezinnen die door stapeleffecten in problemen kunnen komen.

Waarschijnlijk hebben de media er weinig over gemeld, omdat de onderzoekers aangaven dat exacte omvang van het aantal kwetsbare huishoudens nog niet goed is vast te stellen. Het rapport (hier in pdf) somt keurig alle maatregelen op, vermeld hoeveel mensen bij die maatregelen betrokken zijn, maar kan niet meer dan een paar cases als voorbeeld geven, die uit berekeningen van een drietal gemeenten komen. Uit die cases (in dit pdf-document) blijkt dat sommige mensen er 280, anderen  tot meer dan 5000 euro per jaar op achteruit kunnen gaan.

NICIS en Ecorys vatten hun bevindingen in algemene termen samen: Bij bepaalde huishoudens dreigen inkomensdalingen van tientallen procenten, vooral bij  huishoudens met lage inkomens en/of meerdere problemen.
Noch de onderzoekers, noch de oppositie, noch Rutte zelf hebben tot nu toe aangegeven om hoeveel mensen het gaat. Het document van NICIS en Ecorys geeft wel inzicht in hoeveel mensen er per bezuinigingsmaatregel geraakt kunnen worden. Maar valt wel het een en ander over te zeggen.

In het rapport staat dat 5,25 procent van de bevolking gebruik maakt van de AWBZ. Bij het PGB zijn 131.000 mensen betrokken, zo’n 0,79% van de bevolking. De bijstand? Niet meer dan 1,88% van gans het volk. Je kunt deze cijfers inzien in dit exceldocument, waar ook gegevens in staan die bij de rest van dit betoog horen.
Het gaat dus om een heel beperkt deel van de bevolking, waar toch stevig over wordt bezuinigd. Nu zullen de rijksten de klappen van sommige regelingen nog wel op kunnen vangen. Dat kan gelden bij het PGB, de jeugdzorg of kinderopvang. Maar niet bij de bijstand of de AWBZ en WMO. De vraag kan wel worden gesteld waarom een relatief kleine groep niet gespaard kan blijven van de bezuinigingen.

Rutte zei in september bij RTL, dat er zo;n 10,000 gezinnen met een laag inkomen er volgend jaar meer dan 5 procent op achteruit zullen gaan. In de statistieken telt een gezin gemiddeld 2,2 personen. Het gaat dus om 22.000 personen. volgens Rutte.
Rutte zei niet wat hij onder laag inkomen verstaat. Ongeveer 15,4% van de bevolking heeft een inkomen tot 10.000 euro. Dat mag je gerust een laag inkomen noemen. Omgerekend naar het gezinsgemiddelde gaat het om 983 duizend gezinnen.

Gelukkig redden veel van die gezinnen het aardig, Echter een derde deel van de laagste inkomens leefde in 2009 onder de armoedegrens. Daarvan hadden er 370 duizend een baan. We hebben het dus over (gemiddeld) 318 duizend gezinnen totaal, waarvan ruim 168 duizend werken.
Nogmaals: welke 10 duizend gezinnen bedoelt Rutte? Of verrekent hij zich alweer, zoals voor zijn verkiezing met de bijstandsmoeders en als premier bij de donatie aan Griekenland?

Nu maar hopen dat hij niemand over het hoofd ziet, als hij de belofte waar gaat maken dat niemand onnodig de dupe zal worden van stapelende bezuinigingen.

Hebben wij Youp nodig?

TheaterAls iemand een biermerk kan slopen, dan moet een eind maken aan Ruttes rotzooi klein bier zijn. Youp van ’t Hek schreef in het NRC een column en nam het op voor de Alkmaarsche Courant, die van partijdigheid werd beticht, omdat de krant een actie startte tegen de uitzetting van de 10-jarige Yossef. Youp vond het geen vraag of de krant in deze kwestie partijdig mag zijn. Nee, stelde Youp, de krant moet dat nu zijn. Sterker nog: “Wij moeten dit allemaal. Wij moeten dit niet willen. Niet willen dat de ontwikkelingshulp bijna afgeschaft wordt, niet willen dat er een minister op zijn Joodse afkomst wordt aangesproken en niet willen dat er een kansloos kind het land uitgeschopt wordt”.

Twee dagen later verscheen in de Volkskrant en op Joop.nl een uitnodiging van Govert Schilling, die neerkwam op: Youp niet roeptoeteren, maar naar het Malieveld! Als iemand honderduizenden op de been kan krijgen, ben jij het wel.
De auteur bekende al maanden in vertwijfeling te zijn: “Al maanden vraag ik me af: als er honderdduizenden – misschien wel miljoenen – mensen zijn die dit gedoogkabinet niet willen, (…) waar blijft dat massale protest dan?”

Waarop Maina van der Zwan, landelijke coördinator van de Internationale Socialisten, ook op Joop,nl, schreef dat Youp van harte welkom is bij Occupy of een van de vele andere acties die gaande zijn.
Het is dapper je als socialist te afficheren, want wie neemt tegenwoordig een socialist serieus? Sociaaldemocraat is al een beladen stempel. Maar socialist? Die rode ster wenst zelfs Jan Marijnissen niet meer te dragen, verklaarde hij 10 november jl,. in een interview met De Pers. Een bezoedeld woord, omdat het socialisme in de Sovjet-Unie, Oost-Europa en Cuba is mislukt.

Daar heeft hij wel een punt. Nu veel mensen zich achter de oren krabben of het kapitalisme nou wel zo onbezoedeld is, zul je ze toch niet tot het socialisme zien bekeren. Dat hoeft ook niet. Maina van der Zwan heeft gelijk dat honderdduizenden mensen in de weer zijn tegen Ruttes rotzooi.  Al vanaf dat dit kabinet aan het werk toog, zijn velen in beweging gekomen om op te komen voor al dat prachtigs dat Rutte meent terug te moeten geven. Gemiddeld 28 acties per maand. Lokale acties, landelijke acties en de meesten waren tegen de bezuinigingen gericht.

In de OnrustMonitor 2011 zijn acties verzameld, die met name door maatschappelijke organisaties of ongeorganiseerde mensen zelf zijn gestart. Alle acties die door politieke (oppositie)partijen zijn georganiseerd, zijn buiten beschouwing gelaten.
Natuurlijk zou het indruk maken als al die mensen niet zo versplinterd en vaak op enkele doelstellingen gericht actie voeren. Maar is dat geen nostalgie naar tijden dat het woord socialisme nog zonder blikken of blozen kon worden uitgesproken? Is dat geen heimwee naar de dagen dat honderdduizenden, door alle gezindten heen, tegen kernwapens demonstreerden?

De tijden zijn veranderd. Je ziet het aan de actievorm die het meest word gebruikt. Petities en handtekeningenacties zijn veruit populair. Maar de wat ‘hardere’ actievormen namen in de loop van het jaar toe en werden hardnekkiger. Van de grote demonstratie van militairen en kunstenaars tot Occupy. Van demonstraties tegen de bezuinigingen op de sociale werkvoorzieningen tot de stakingen van schoonmakers en in het openbaar vervoer. Wie zich afvraagt wat er mis is met de actiebereidheid van de burgers heeft duidelijk iets gemist.

De ‘roep om Youp’ is goed bedoeld. Het zou ongetwijfeld wat meer mensen op de been brengen als BN’ers ook eens de straat op gingen, in plaats van een singeltje opnemen in de studio of vanaf de beschutte podia roeptoeteren. Ook goed dat het gebeurt, daar niet van. Laat Joop van den Ende eens wat organiseren op het Malieveld. Helemaal leuk als hij de koningin op de première weet te krijgen.
Maar het is niet nodig. Ik voorspel dat volgend jaar de acties onverminderd door zullen gaan en zelfs in intensiteit zullen toenemen. Meer nog dan dit jaar zullen in 2012 meer mensen daadwerkelijk voelen wat de gevolgen van dit kabinetsbeleid zijn. Wordt 2012 het jaar van de onbekende BN'ers?

Wordt dus vervolgd. De laatste update van de OnrustMonitor 2011 en details vind je in dit exceldocument.  We zullen zien wat december nog brengt.

OnrustMonitor11

Overbodige overhead

HoofdNa vijftig dagen staken gaan de schoonmakers vandaag de ministeries van Binnenlandse Zaken en Sociale Zaken weer proper maken. De stakers kregen hun zin: werkgarantie en een onafhankelijk onderzoek naar de werkdruk.

Door heel het land steken nog steeds acties van schoonmakers de kop op. In bijna alle gevallen gaat het om hetzelfde onderwerp: bezuinigen op schoonmaakkosten leidt tot ontslagen en verhoging van de werkdruk.
Dat er ontslagen zullen vallen, lijkt mij logisch. Bezuinigen op schoonmaakkosten kan niet anders betekenen dan minder schoonmaken en dus heb je minder schoonmakers nodig.  Dat de werkdruk oploopt ligt minder voor de hand.  Tenzij de werkgever er op staat dat hetzelfde werk door minder mensen in minder tijd wordt gedaan.

Maar wie bezuinigt kan toch niet verwachten dat voor minder geld hetzelfde als voorheen wordt geleverd? Mijn werkgever doet dat wel. De werkdruk komt bij het eigen personeel te liggen. In onze dagopvang voor dak- en thuislozen komen elke dag ruim honderd individuen over de vloer. Voor wat koffie, soep en brood. Elke dag maken minstens twintig mensen gebruik van de douches.
Twee jaar geleden kwamen er niet meer dan negentig mensen over de vloer. Je kunt je dus voorstellen dat een intensieve gebruik tot meer vervuiling van buffet, keuken en sanitair leidt. De schoonmaak hiervan werd voor het grootste deel door een extern schoonmaakbedrijf gedaan.

Sinds begin dit jaar is daar flink in gesneden. Wij kregen de opdracht het buffet, keuken en sanitair zelf schoon te maken. De werkdruk werd in dit geval dus niet bij de schoonmakers gelegd, maar bij het vaste personeel. Of er schoonmakers hun baan door zijn kwijtgeraakt weet ik niet. Wel zie ik dat het werk dat de externe schoonmakers nu nog doen, door een veel kleinere ploeg wordt uitgevoerd.

Al het werk dat niet direct onder het cliëntencontact hoort, wordt overhead genoemd.  Ook daar wordt in gesnoeid, volgens de logica dat indirect werk niet direct tot het bedrijfsresultaat leidt. Een logica die mijn ontgaat. Schoonmaken, het rooster opstellen, de kas tellen, de rapportages maken, goederen bestellen, de telefoon beantwoorden, de vuilcontainers buiten zetten en wat coördinatie van de werkvloer zijn allemaal zaken die de tent draaiende houden. Ik bespaar u de rest van de lijst, zoals (onder andere) de contacten met ketenpartners, wijkagent, buurt en burgers, maar naar mijn opvatting hoort het allemaal tot de directe inzet om er hier een vijf-sterren opvang van te maken. We hebben niets eens één ster.

Eén collega doet alle bestellingen, één collega maakt de roosters en ikzelf coördineer de hele toko. Daarvoor is iets meer dan 10 procent van de werktijd gereserveerd. Nu mogen we de komende maand gaan tijdschrijven, om duidelijk te krijgen of die 10 procent echt wel nodig is.
Dat vind ik een uitstekend plan. De tijdschrijvende werknemer verantwoord zijn arbeid, de manager krijgt inzicht. Het zal uiteindelijk niet leiden tot het doel waar onze organisatie nu naar streeft: snoeien in de personeelskosten.

Die kosten kunnen zeker omlaag. Betaal minder salaris en ontsla een aantal werknemers, Maar ga er niet vanuit dat minder tor meer leidt. Minder personeel betekent dat er minder werk uitgevoerd kan worden en niet dat de overgebleven werknemers meer taken krijgen.
Aan werkdruk zitten grenzen. En wie nu al eerste denkt: meer efficiency, tandje erbij moet kunnen, vraag ik eens ook tijd te gaan schrijven. Hoe lang doet u er over om een wc  schoon te maken? Of laat u thuis uw gasten gebruik maken van een wc waar de remsporen van een paar dagen op zitten?

Als alle overhead wordt gezien als indirecte kosten waar wel op bezuinigd kan worden, waarom dan niet alle overhead wegsnijden? Merkwaardigerwijs zijn mijn managers daar op tegen.

Verzin wat anders

SchultzVerzin wat anders, adviseerde minister Schultz de stakende werknemers van het grootstedelijke openbaar vervoer. Het kabinet zei bij haar aantreden een beroep te zullen doen op de creativiteit van de burgers. Het advies van Schultz is dus geheel conform het kabinetsbeleid.

De minister kwam op voor de mensen die door de OV-stakingen getroffen worden: “Je hebt de mensen er mee, want die willen sinterklaasinkopen doen”. Dat was natuurlijk een sterke hint van Schultz. We verzinnen wat anders.

1. Gratis openbaar vervoer tijdens de feestelijke koopdagen- en avonden. Kadootje voor het publiek en inkomstenverlies voor de OV-bedrijven, maar vraag de mensen een steunbetuiging te tekenen en lever de opbrengst in bij de minister.
2. Surprise: het kantoor van de minister inpakken, lintje er om heen en gedichtje erbij waarin het kantoor ter privatisering te koop wordt aangeboden.
3. Sinterklaasliedjes: elke dag Schultz toezingen. Uiteraard wordt de minister met een “o, kom er eens kijken”uitgenodigd de aubade in ontvangst te nemen. Waarop een legertje Pieten het “wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe” aanheft.
4. Sint op bezoek: de oude baas verrast Schultz met een bezoek en vraagt respect voor “oud en wijs”. Sinterklaas maant de minster het parlementair onderzoek van de Eerste Kamer naar 20 jaar privatisering af te wachten. Zo’n haast hoeft de minister niet te hebben. Haar baas zei in mei immers ook dat de regering niet de intentie heeft om versneld staatsbedrijven te privatiseren om de overheidsfinanciën te verbeteren.

Nog zeventien dagen en dan is het 5 december. Elke dag een andere surprise en is Schultz dan nog niet om, kan er altijd nog in december worden gestaakt.

Verzin wat anders lijkt een terugkerend motto van het kabinet te worden. Meest recente verzin-wat-anders lezen we vandaag in het NRC: het uit de nesten redden van de hogesnelheidslijn kost 1 miljard en geen 390 miljoen euro, zoals minister Schultz van Infrastructuur zei.
In oktober bleek ze de Tweede Kamer ook al verkeerd geïnformeerd te hebben, toen over ProRail.  Schultz zelf was het daar niet mee eens, maar vind wel dat de informatie duidelijker kon. U ziet het: ze verzon meteen wat anders.

De boodschap dat we ook als burgers creatief moeten zijn is nu wel overgekomen. Daar hoeft het kabinet echt niet misrekeningen te presenteren of nieuwe crisissen op te voeren. Ik zou zeggen: verzin wat anders.