Categoriearchief: Maakbaarheid

Afspraak is afspraak of toch niet?

Het op 15 december 2021 gepresenteerde coalitieakkoord van Rutte IV mocht beslist geen regeerakkoord heten. Want

Het kabinet wil zo duidelijk maken dat het coalitieakkoord in eerste instantie een afspraak is tussen vier fracties uit de Tweede Kamer.

Afspraak is afspraak. Maar sommige coalitiepartners kunnen zich daar blijkbaar niet aan te houden. Vijf cases:

De ‘niemand slaapt op straat’ afspraak – bed-bad-brood regeling wordt uitgebreid, nu wordt het gestopt, of nee… toch weer niet
De ‘vermogensbelasting op maat’ afspraak – Hoge Raad zegt dat het moet, VVD en CDA vertragen de voortgang
De ‘gezonde BTW voor groente en fruit’ afspraak – kabinet huurt onderzoeksbureau in, resultaat: kabinet twijfelt
De ‘versnelling stikstofreductie van 2035 naar 2030’ afspraak – het CDFA wil van die afspraak af
De ‘bijna gratis kinderopvang’ afspraak – wordt twee jaar uitgesteld

Lees er meer over op Sargasso

NZa jaagt ambulances op

NZa (Nederlandse Zorgautoriteit) jaagt ambulances op – Zorgverzekeraars en ambulancediensten willen realistischer tijdnorm bij spoedritten

Het kabinet had amper beloofd de ambulancesector wat rust te gunnen of de NZa (Nederlandse Zorgautoriteit) stuurde, met instemming van minister Schippers, een brief naar de zorgverzekeraars en droeg ze op de RAV-en (Regionale Ambulancevoorzieningen) achter de broek te zitten om de responstijden te verkorten.

De NZa (Nederlandse Zorgautoriteit) had namelijk ontdekt dat zeventien van de vierentwintig regionale ambulancevoorzieningen de norm voor spoedritten niet halen (rapport Normoverschrijdingen responstijden ambulances). Responstijd is de tijd tussen de melding en het tijdstip dat een ambulance ter plaatse is. De wettelijke norm is dat bij 95% van dit soort spoedritten (in het jargon: A1-ritten) de responstijd niet langer dan 15 minuten is.

Sargasso is in de materie gedoken. Jaarstukken van RAV-en zijn doorgespit, contact gelegd met een aantal zorgverzekeraars en RAV-en en de jaaroverzichten bestudeerd die de AZN (Ambulancezorg Nederland) on line heeft staan.

Lees verder

Gratis geld helpt

Ik schrijf maar weinig over het werk waar ik mijn boterham mee verdien. Zo rond de kerst staan dak- en thuislozen traditioneel in warme belangstelling. Het moment dus om er weer iets over te schrijven.

Sinds eind 1999 werk ik in een dak- en thuislozenopvang. Een onderdeel van het hulpverleningscircuit, die op last (=subsidie en voorwaarden) van de overheid tot taak heeft elke dakloze aan een woning te helpen en alle dak- en thuislozen de maatschappij in te participeren.

Lukt dat? Toen ik begon, amper kennis van zaken,adviseerde een collega mij geen hoge verwachtingen te koesteren. “Als je er eens in de twee jaar eentje voorgoed op de rails krijgt, mag je blij zijn”, zei hij.

Veertien jaar later is dat nog steeds zo. Ondanks alle reïntegratieprojecten, dwangmaatregelen bij sociale diensten, tegenprestaties, ontschotting tussen de vele hulpverlenende instanties en eindeloos veranderende methodieken en aanpak.

Het houdt mij en mijn collega’s flink aan het werk. Het levert de dak- en thuislozen nagenoeg geen enkele volwaardige baan, zelfstandig wonen of een werkloos, maar geregeld bestaan op. In al die jaren dat ik er nu werk, heb ik tien echte “succesverhalen” meegemaakt. Twee daarvan redden het geheel op eigen kracht. Blijven er dus acht over, eentje meer dan mijn collega destijds voorspelde. We gaan vooruit!
Lees verder

Tegenprestatie: herhalingsoefening

KoffieHet “prille fenomeen van de tegenprestatie”, zo noemt staatssecretaris Klijnsma het verschijnsel dat uitkeringsgerechtigden moeten werken voor de van overheidswege ontvangen vergoeding wegens werkloosheid.

Mevrouw Klijnsma ontving ook een zwartboek van de FNV waarin voorbeelden staan van werklozen die op plekken waar eerder mensen ontslagen zijn.

Twee dingen:
De tegenprestatie is geen “pril fenomeen”. Het is eerder een prutserig fantoom dat al jaren door de burelen van beleidsmakers spookt. U herinnert zich vast nog de Melkert-banen, later de ID-banen, die uiterst spaarzaam aan de verwachtingen voldeden.
Later weer vervangen door re-integratietrajecten, waar nu weer op wordt bezuinigd. Gesubsidieerde banen die mensen aan vast werk moesten helpen. En allemaal wel degelijk te zien als tegenprestatie, want wie weigerde deel te nemen werd met kortingen of stopzetting van de uitkering gestraft.
Lees verder

Arbeid adelt

TreurigDe post bezorgen = tewerkstelling.
Thuiszorg = tewerkstelling.
Klussen = tewerkstelling.
Vakken vullen = tewerkstelling.
Tomaten plukken = tewerkstelling.
Sneeuwruimen = tewerkstelling.
Manusje van alles = tewerkstelling.
Vrijwilligerswerk = tewerkstelling.

De werkloosheid blijft stijgen. Hoe kunnen we al die werkloze handen laten wapperen?

Ontslagen collega’s uitzwaaien = tewerkstelling.
Lege vakken vullen in voetbalstadions = tewerkstelling.
In de zomer oververhitte bejaarden koelte toewuiven = tewerkstelling.
Verkeersregelaar = tewerkstelling.
Zwaaien naar de nieuwe koning = tewerkstelling.
Applausmachine bij toespraken van de minister-president = tewerkstelling.

Deregulering valt tegen, burger begrijpt steeds minder

Cijfers van de Nationale Ombudsman tonen aan dat de overheid er maar matig in slaagt zichzelf te verbeteren. Sterker nog: het vorige jaar is de situatie sterk verslechterd.

Gisteren presenteerde de Nationale Ombudsman zijn jaarverslag over 2012 aan de Tweede Kamer en stelt dat de burger begrijpt de overheid niet meer begrijpt vanwege slecht werkende bureaucratie, complexiteit van wet- en regelgeving en gebrek aan inlevingsvermogen.

Dat is niet nieuw, zei Alex Brenninkmeijer, dat is een boodschap die u elk jaar wel van me hoort. In het jaarverslag over 2012 laat de Ombudsman zien dat er vorig jaar meer klachten waren op gebied van financiën. De crisis treft steeds meer mensen en vooral lager opgeleiden zijn de dupe van onbegrijpelijke procedures en documenten.

Het aantal klachten bij de Nationale Ombudsman is, na een lichte daling in 2011 vorig jaar weer gestegen.
Lees verder

De perverse prikkel

PrikkelRegeren is een uiterst lastig klusje als je met een lui en verwend volkje te maken hebt. Gelukkig hebben we een kabinet dat hier een prikkelende visie op heeft.

Lui en verwend wordt je niet zomaar. Grofweg heb je twee categorieën luiwammesen. De onwillenden en zij die door ‘het systeem’ zijn bedorven.

De onwillenden zijn een haast onuitroeibaar volkje dat er op uit is met zo min mogelijk energie het meeste uit “het systeem’ te halen. Niet te beroerd om te frauderen, altijd maar klagen en krijgen ze hun zin niet dan kun je op een grote bek rekenen.

De bedorvenen zijn met open ogen in de valkuilen van ‘het systeem’ gedonderd. Dat ze daardoor lui zijn geworden beseffen ze zelf niet eens. Ze leven in de veronderstelling dat ‘het systeem’ alles voor ze regelt. Dat niet zijzelf, maar  ‘het systeem’  hen kansen biedt.

Onder het motto ‘ontwaakt bedorvenen der aarde’ grijpt het kabinet naar een opvoedkundige methode, die lang uit de mode is geweest. Het kabinet stel ‘de prikkel’ centraal en brengt belonen en straffen weer in balans. Dezelfde methodiek wordt toegepast op de onwillenden. Het kabinet is duidelijk: ‘Als u niet wil wat ik gebied,  krijgt u ook het lekkers niet’.
Lees verder

E-volksraadpleging

Niet zeuren, maar meedoen. Zo nodigde minister Schippers in het tv-programma Buitenhof de belanghebbenden in de zorgsector uit, zelf bezuinigingsvoorstellen te doen. Blijkbaar heeft de online  ‘keukentafeldiscussie’, die de minister vorig jaar is begonnen, niet veel opgeleverd.  Het is één van de ‘doe mee’-projecten die de rijksoverheid heeft lopen.

Doe mee, roept de rijksoverheid haar burgers toe, want ze ‘is geïnteresseerd in meningen, ideeën en initiatieven vanuit de samenleving”. De Rijksoverheid doet aan E-consultatie, met opmerkelijke inhoudelijke en kwalitatieve verschillen tussen de diverse online initiatieven, waar burgers en organisaties hun stem mogen laten horen.

Het kan allemaal zonder af te moeten reizen naar inspraakbijeenkomsten met lauwe koffie. Reageren op wetsontwerpen op internetconsultatie. Met online formulieren Green Deals voorstellen of ideeën ter vermindering van de regeldruk insturen.. Lid worden van LinkedIngroepen en meepraten over een nieuwe Elektriciteits- en Gaswet of over het Europese landbouwbeleid. En via Facebook kun je minister Schippers aan briljante ideeën helpen om de zorg betaalbaar te houden.

Ooit een overheid meegemaakt die zo intensief het volk raadpleegt? Het kan natuurlijk makkelijker dan vroeger, dankzij deze vormen van e-consult. Het volk reageert enthousiast, zou je denken.

Dat lijkt af te hangen van de mate waarin dat onderwerp in de publiciteit is én van het internetmedium dat is ingezet. Een overzicht onderaan dit artikel (details in dit exceldocument):

De cijfers geven een groffe indicatie van de levendigheid op de diverse online platforms. Ze zijn afkomstig van beschikbare evaluaties (Internetconsultaties en Green Deals), antwoorden op vragen van Sargasso aan beheerders van de website Toekomst glb (Gemeenschappelijk landbouwbeleid) en eigen tellingen op LinkedIn-, Facebook- en Twitterpagina’s (Elektriciteit- en gaswet, Betaalbare zorg en Vermindering Regeldruk).

Wat ook opvalt is dat de “zwaardere kost” het beter doet dan de wat populaire items. Op Internetconsultatie moet je wetteksten doorploegen. De toekomst van een gemeenschappelijk landbouwbeleid raakt vele facetten en de Europese regelgeving op dit gebied is ook geen flauw kost. En wie zich wil verdiepen en meepraten over een nieuwe Elektriciteits- en gaswet zal op zijn minst een beetje kennis moeten hebben van het complexe stelsel oude wetten.

Toch scoren juist deze drie initiatieven goed. Het ligt voor de hand het succes van Internetconsultatie te verklaren door een paar grote klappers, die dankzij belangenorganisaties flink in de publiciteit zijn geweest. De Natuurwet van voormalig minister Bleker en de Wet Passend Onderwijs leidden tot duizenden reacties.

Maar publiciteit verklaart niet alles. De twee slechtst lopende projecten betreffen items die ook op ruime mediabelangstelling mogen rekenen. Het project ‘Van regels naar ruimte’ (vermindering regeldruk) wordt vooral door het kabinet zelf in de spotlights gezet. De betaalbaarheid van de zorg is bijna niet uit het nieuws te branden.

Misschien dat deze twee projecten minder deelnemers en reacties telt vanwege de manier waarop het is opgezet. “Van regels naar ruimte’ kent wel een serieuze component (voorstellen indienen die tot projecten verheven kunnen worden), maar Twitter is natuurlijk geen goed platform om degelijk uitgewerkte voorstellen te doen.

Dat geldt ook voor de Facebook-keukentafel van minister Schippers. Daar staan vier vragen waarop je kan reageren. Meer niet. Juist de belangrijkste vraag (Wat is volgens jou de beste manier om te besparen in de zorg?) levert de meeste reagerenden (59) en reacties (68) op.

De andere drie vragen vinden mensen amper de moeite. Vijftien mensen gaven evenveel reacties op de vraag ‘Denk je dat door meer eigen betalingen de mensen ook minder snel naar de dokter gaan?’
Twaalf mensen gaven veertien reacties op de vraag welke keuzes ze bereid zijn te maken. Op ‘Het is fijn om een eigen kamer te hebben in het ziekenhuis. Wil je dan ook nog de laatste technologie in het zorgpakket?’, gaven slechts acht mensen elk één reactie.

Kortom: Publiciteit en populaire media zijn niet voldoende. Publiciteit werkt alleen als grote groepen belanghebbenden de trom roeren en niet als het vooral de pr-vlaggen van het kabinet zijn. Sociale media en online projecten werken alleen als er content op staat, die er toe doet. Het volk heeft donders goed door wanneer ze serieus geraadpleegd wordt.

EconsultRijk

Daklozen ondergesneeuwd

winteropvangZodra het vriest en sneeuwt zijn verkeersproblemen, lokaal schaatsvertier en de kans op een Elfstedentocht de traditionele items die in het dagelijkse nieuws. De winteropvang voor daklozen mocht tot vorig jaar ook op grote belangstelling rekenen, al was dat niet dagelijks.

Terwijl de vorstperiode dit jaar langer duurt dan in de winter van 2011-2012, lijkt de media-aandacht voor de winterse daklozenopvang als sneeuw voor de zon verdwenen. Een crisis in de crisisnieuwsgaring?

De vorige winter schreef ik op dit weblog en op Joop.nl  en Sargasso dat er elk jaar twee momenten zijn waar de daklozen zich mogen verheugen in de belangstelling van de media: de kerstdagen en de vorstperiode. De rest van het jaar staat dakloosheid alleen in de belangstelling als er ergens wordt geprotesteerd tegen de vestiging van een opvanghuis. Nieuws dat hooguit de lokale katernen van landelijke dagbladen haalt.

De artikelen gingen verder over de aantallen daklozen. Door gerichte aanpak van gemeenten en hulpverleningsorganisaties zouden er steeds minder daklozen zijn. Dat stond haaks op mijn ervaringen als professional in de dak- en thuislozenopvang, die al sinds oktober 2010 bomvol zit en waar wekelijks nieuwe aanmeldingen binnenkomen.

In de winter van 2011-2012 stroomden de locaties voor extra winteropvang in de grote steden pas in januari vol. Het was gelukkig van korte duur. De extra voorzieningen waren zeventien nachten open.

Dat is deze winter anders. Op 8 december 2012 ging de winteropvang voor het eerst open. Na zeven nachten werd de winteropvang weer gesloten en op 11 januari werden door heel het land de diverse extra voorzieningen heropend. Omdat het winterweer tot zondag 27 januari lijkt aan te houden zal de extra winteropvang deze keer zeker vierentwintig nachten ingezet worden.

Als er daarna geen vorstperiode meer bijkomt, blijft het daarbij. Er wordt nu al gesproken over de kans dat dit de langste vorstperiode sinds 1963 zal worden. Mocht het later nog eens gaan vriezen dan geldt het record dus ook voor de winteropvang voor daklozen.

Tot nu toe is dat echter geen nieuws. De spaarzame berichten over de opening van de winteropvang worden ondergesneeuwd door files en winterpret. Omdat het aantal daklozen te verwaarlozen is? Dat zou een gotspe zijn. Het aantal daklozen neemt toe en niet dankzij de traditionele clochard.

De ‘nieuwe dakloze’ doet zijn intree. Gezinnen, maar ook alleenstaanden die voor het eerst te maken krijgen met tot huisuitzetting leidende schulden. Tel daar de zwerfjongeren bij op, waar vooral veel woorden aan worden besteed (Kamerbrieven februari 2012 en januari 2013), die nog niet tot een daling van het aantal dakloze jongeren hebben geleid.

Er is geen sprake van een ‘tsunami van daklozen’. De nieuwe daklozen druppelen binnen. Hoeveel daarvan de extra winteropvang nodig hebben, is onbekend. Ik weet wel hoeveel nieuwkomers wij tot nu toe hebben doorgestuurd naar de winteropvang, maar een landelijk beeld heb ik ook niet.

Wie wordt de eerste journalist die ‘ondergesneeuwde’ daklozen boven water weet te krijgen?

Het zit niet mee met 112

problemen 112Met ons aller veiligheid, volgens het regeerakkoord een kerntaak van de overheid en waar dus een speciaal ministerie voor bestaat (Veiligheid en Justitie), wordt te vaak een loopje genomen.

Daar kom je pas achter als er ergens een spreekwoordelijk kalf verdrinkt. Of eigenlijk kom je er dan nog niet achter, maar als je maande of jaren later eens op de plaats van het ongeval gaat kijken, zie je dat de even spreekwoordelijke put niet is gedempt.

Dat blijkt het geval te zijn bij het landelijke alarmnummer 112. Met behulp van de WOB (Wet Openbaarheid van Bestuur) kwamen redacteuren van Sargasso erachter dat er al jaren problemen zijn met de bereikbaarheid van het nummer, maar dat er laks wordt omgegaan met het vinden van oplossingen.  Ook KRO’s Brandpunt besteedt aandacht aan de perikelen.

Op mijn werk (dak- en thuislozenopvang) bellen we een paar keer per jaar 112. Soms omdat er iemand onwel is geworden, soms omdat we met uit de hand lopende agressie te maken hebben. Dat ging tot voor kort redelijk goed. We kregen snel de bedoelde hulpinstantie aan de lijn en hulptroepen waren ook meestal snel ter plekke.

De laatste tijd is dat ineens anders. Het is lang wachten tot we de centrale aan de lijn krijgen en ook lang wachten tijdens de doorschakeling. Je denkt da: het is zeker druk. Dat kan en ook van 112 kun je niet verwachten dat je bij topdrukte even snel wordt geholpen, als in rustige tijden.

Maar het gebeurt nu bijna bij elk telefoontje, ongeacht dag en tijdstip. Naspeuren in de media en op internet levert geen informatie op aangaande drukte of een mogelijke storing. Dus wat zou er dan aan de hand zijn geweest?

Het vermoeden rijst dat het met de op Sargasso beschreven problemen te maken kan hebben. Volgens de regels moet je binnen tien seconden iemand aan de lijn hebben als je 112 belt. Dat is te vaak niet het geval en daar liggen problemen aan ten grondslag, die natuurlijk niet in tien seconden zijn verholpen. Het ziet er naar uit dat het echter tien jaren gaat duren.

Het ministerie heeft het verantwoordelijke bedrijf wel op het matje geroepen, maar tot nu toe zonder het gewenste resultaat, Zijn dat de gevolgen van een ‘terugtredende overheid’? Of heeft het te maken met complexe ICT-producten, die zelfs de overheid niet goed weet in te kopen of zelf te beheren. Denk bijvoorbeeld aan het recente incident met DigiD, dat een dag lang plat werd gegooid omdat er een veiligheidslek bleek te zijn.

Misschien mogen we geen totaal onfeilbare hulpverlening verwachten. Het blijft mensenwerk. Maar beloof dan ook niet dat er levens gered kunnen worden, die nu door in gevaar zijn omdat afspraken niet nagekomen worden.