De grote roerganger


Niet alleen in de pers en cabaretprogramma's werd Balkenende als een stijve hark gezien, ook binnen het kabinet werd de brave jongen niet helemaal serieus genomen. Dat blijkt uit een artikel in Intermediair waar de redactie graag een nadere toelichting op wenst. En aan wie kunnen we die beter vragen dan onze vaste correspondent in het kabinet? Juist ja, dus de telefoon maar weer gepakt.

pp: “Goedemorgen met ……”

Zalm: “Ja, ja, ja! Ik hoor het al. U weer. Wat had u deze keer willen weten?”


pp:
“Nou, in een artikeltje in Intermediair bent u eindelijk ontmaskerd, hè?”

Zalm: “Een artikeltje waarin??? En wat, hoezo, ontmaskerd?”


pp:
“In Intermediair. Daarin staat dat u eigenlijk de man bent die het voor het zeggen heeft in het kabinet.”

Zalm: “Oh, dat. Ja, haha. Valt me nog mee dat het nu pas bekend wordt. Dat heb ik dan wel aardig stil weten te houden, vind u niet?”


pp:
“Nou, we hadden zo onze vermoedens…”

Zalm: “Ja, vermoedens, maar zeker wist u het niet, toch amice?”


pp:
“Meneer Zalm!!!!!”

Zalm: “Jaha??”


pp:
“Ik ben uw amice niet!!”

Zalm: “Oh. Da's jammer. Nou, toch even goede vrienden, hoor.”


pp:
“Owwww, wat bent u bot!”

Zalm: “U is wat in de war geloof ik; Bot is mijn collega.”


pp:
“Laat maar. Hoe is die regisseursrol u eigenlijk bevallen?”

Zalm: “Ik heb er van genoten. Het is werkelijk een machtig gevoel de handen stevig aan het roer van het schip van staat te hebben. U zou dat ook eens moeten proberen”


pp:
“Mwah, nee, dank u. Ik heb wat watervrees.”

Zalm: “Ah! Wel, een oud chinees gezegde luidt: Wie het water vreest, moet gaan polderen “


pp:
“Nou, dat is u wel gelukt. Met uw soort poldermaakbaarheid heeft u menig maatschappelijke sector drooggelegd.”

Zalm: “Nu slaat u een beetje aan het malen, geloof ik.”


pp:
“Nee hoor. Omdat u zo vreselijk op de penning was. dwong u uw collega's flink te bezuinigen, waardoor er nu te weinig geld is voor een goede gezondheidszorg, om maar wat te noemen.”

Zalm: “Van dat soort commentaar kan ik nu vreselijk ziek worden! Een goed gevulde staatskas is het fundament van een gezonde samenleving. Wanneer dringt dat nu eens tot u door!”


pp:
“Ja, ja, die mantra kennen we nu wel. Maar om nog even terug te komen op uw rol als grote roerganger: Wat vonden uw collega's daar nu van?”

Zalm: “U heeft echt weinig notie van het grote theater, hè? Kijk eens hier, je mag als acteur best een persoonlijke invulling geven aan je rol, maar uiteindelijk ben je de uitvoerder van de ideeën van de regisseur. En aangezien ik ook over het budget ging, keken mijn collega's er wel voor uit een mening te geven over mijn leidersschap.”


pp:
“En u trekt zich niets aan van de recensies?”

Zalm: “Ach, dat hoort er allemaal bij. Volgende week presenteer ik de grote finale van mijn Magnus Opus. Over de reacties maak ik mij geen enkele illusie. Ik weet ook wel dat niet iedereen de capaciteiten heeft om de meesterlijkheid ervan in te zien.”


pp:
“U gaat straks het grote schouwtoneel der vaderlandse politiek verlaten. Gaat u het regisseursschap missen, denkt u?”

Zalm: “Meneer, ik kan nog jaren nagenieten van de afgelopen jaren. Dat lijkt me heerlijk. En verder zijn er nog genoeg schermen waar van achter mooie dingen te regelen zijn.”


pp:
“Oeps, straks wordt u nog een soort Wiegel!”

Zalm: “Ha, ha, ha, ha…. dat zou u wel willen, niet? Nee meneer, als ik straks nog hier en daar aan de touwtjes trek, dan zal dat ook betekenis hebben!”


pp:
“En dan kunnen wij u daarover weer bellen?”

Zalm: “U doet maar wat u niet laten kunt.”


pp:
“Dat hebben we dan weer wel gemeenschappelijk.”

Zalm: “???????”


(zie ook:
De regisseur en Zalmsnippers).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *