Tag archieven: aanslag

Een leven voor geen leven?

Het is onbegrijpelijk dat iemand die een leven heeft, een leven neemt.

Welke verklaring voor de aanslagen in Parijs ook geldig moge zijn, één vraag is er nog niet mee beantwoord. Hadden die jongens wel een leven?

Hadden zij geen familie en vrienden die om hen gaven. Gaven zij niet om hun familie en vrienden? Het is verschrikkelijk als er plotseling iemand die voor jou van betekenis is, uit je leven wordt weggerukt. Zo zal het ongetwijfeld ook verschrikkelijk zijn als je er achter komt dat iemand die voor jou van betekenis is, een moordenaar blijkt te zijn.

Van betekenis zijn is niet zo groot. Het is geven om je dierbaren, collegiaal zijn op je werk, een handje helpen daar waar nodig, ouwehoeren aan de borreltafel, gewoon die dingen die een dagelijks leven al druk genoeg maken.

Je bent ook van betekenis omdat de mensen om je heen ook om jou geven, collegiaal zijn je helpen als het kan en met je ouwehoeren over wat dan ook. Wij zijn eigenlijk ieders dagelijks leven. En als dat abrupt wordt afgebroken, staat je wereldje even op zijn  kop. Iemand van betekenis is verloren gegaan voor de betekenis voor een ander.

Wie geen leven heeft, wordt gek. En wie wel een leven heeft maar dat niet ziet, is gek. Je bent alleen in staat een leven te nemen, als je zelf geen leven hebt.

Dit artikel verscheen eerder op Sargasso.

Verwarde mannen.

Verwarde man De Alphenaar die zaterdag 9 april een bloedbad aanrichtte in een winkelcentrum, is een extreme uitzondering op het aantal verwarde mannen, die voor aardig wat onrust in de samenleving zorgen. De definitie “verwarde man” is misschien niet van toepassing op de Alphenaar, omdat tot nu toe nog geen motief bekend is. Hoewel er, na eerste onderzoek, geen aanwijzingen voor zijn, zou het wel een doordachte en geplande actie geweest kunnen zijn.

Maar laten we er vooralsnog vanuit gaan, dat zal blijken dat het wel om een verwarde man gaat. Een definitie die ook voor Karst Tates gold, ook al zou hij gezegd hebben het koningshuis te willen treffen.
De verwarde mannen dus. Mensen waar een steekje aan los zit. Lieden die de draad kwijt zijn. Ze zijn vaak verstikt geraakt in hun eigen breiwerkje, waarmee ze een onwerkelijk wereldje in elkaar hebben geflanst.

Dit jaar haalden 28 verwarde mannen het nieuws. Slechts drie vrouwen haalden de pers. Daarbij vielen 28 gewonden en 10 doden (inclusief enkele daders). De meesten vielen dus
in Alphen aan de Rijn: 17 gewonden en 7 doden. Een overzicht van deze sinistere actualiteiten in dit exceldocument, met links naar de nieuwsberichten.
De gemiddelde leeftijd is 38 jaar. Ter herinnering: ook Karst Tates was 38 toen hij in Apeldoorn dood en verderf zaaide. De meeste verwarde mannen van dit jaar, zijn tussen de 30 en 40 jaar. Zou hen de midlife crisis teveel zijn geworden?

De Alphenaar was 24 en niet alleen daarom een uitzondering. Bij de meeste ongelukkige acties van verwarde mannen, blijkt er wel een aanwijsbaar motief en blijft het geweld beperkt tot hoogstens wat materiële schade.
De meeste motieven betreffen verstoorde relaties met partners, buren of overheden. In de meeste gevallen stonden de verwarde mannen al als zodanig bekend bij familie, vrienden of GGZ-instellingen. Voor hen was het geen verrassing dat hun verwarde man een keer door het lint ging.

Verwarde mensen zijn niet uitzonderlijk. Eén op de 10.000 mensen maakt voor het eerst een psychose mee. Dat komt dus neer op 1668 duidelijk verwarde mensen. Stel dat een psychose tot gewelddadigheid kan leiden, dan is dat hooguit 84 keer per jaar waar. Altijd teveel, maar niet meteen een reden voor de overheid om er peperdure onderzoeken tegenaan te gooien om uit te vogelen of die paar gevallen voorkomen kunnen worden. Een enigszins hypocriete opstelling, want de overheid is wel bereid er miljoenen tegenaan te kwakken, om het aantal verkeersdoden terug te dringen. Het vorige kabinet
had een streefcijfer: van 720 in 2007 maar slechts 500 verkeersdoden in 2020.

Dat zijn er nog altijd meer dan het aantal slachtoffers, die aan acties van verwarde mannen overlijden, dus dat mag wat meer kosten. Maar de stelling dat drama’s zoals in Alphen aan de Rijn niet te voorkomen zijn, is uiterst speculatief, omdat dure preventie- en behandelmethoden in de GGZ niet van de grond komen, dankzij de bezuinigingen in die sector.
En als een enkel drama dan nòg niet te voorkomen valt, dan zou het wel slachtoffers schelen, als het een 24-jarige sukkel onmogelijk wordt gemaakt aan een zwaar wapen als een mitrailleur te komen.

De defintitie “verwarde man” mag ook wel eens herzien worden. Laten we afspreken dat iedereen die naar de wapens grijpt, of laat grijpen, verwarde mannen zijn. Op hen kan dan de Nederlandse wetgeving worden toegepast dat iedere verwarde, die een gevaar voor zichzelf of zijn omgeving is, gedwongen opgenomen kan worden in een GGZ-instelling. Hoeveel onrust zou dat voorkomen?
(Sprak een verwarde man).

Eenzaam en gevaarlijk

Eenzaam en gevaarlijk Terwijl in Europa de Dag van de Arbeid werd benut om massaal te protesteren tegen de crisis, werd in Nederland de dag gebruikt om, in het kader van de rouwverwerking, enige duiding te geven aan de crisis die op koninginnedag plaatsvond.

Dat varieert van de blunder van de geautomatiseerde nieuwsverwerker van Google, die een deel van dat nieuws in de rubriek Entertainment plaatste. Tot een
uitstekend stuk van Thomas van Aalten op Sargasso.
Hij wijst op de toename aan eenlingen die tot verschrikkelijke acties in staat blijken. De nihilistische exhibitionisten, zoals hij dat noemt.

Nu de dader “een van ons” blijkt te zijn is er officieel geen sprake van terreur. Ook al lijkt het er sterk op dat meneer een zelfmoord-terrorist was. Toegegeven: da's speculatie en we zullen nooit te weten zullen komen wat de man precies heeft gedreven.

Maar stel dat hij een mislukte eenling was. Dan rijzen er twee vragen:
1. Hoeveel “lonley losers” moet je hebben voor er sprake is van een groep waarvan terroristische dreiging uitgaat?
2. Hoe gevaarlijk is eenzaamheid?

Zegt u het maar.

Onze gedachten

Onze gedachten gaan uit.

Onze gedachten gaan uit. Meer niet. Gewoon uit. Verstand op nul, uit pure verbijstering.
Onze gedachten gaan uit naar de slachtoffers en hun dierbare naasten. Zinnen van gelijke strekking doorspekken de verklaringen van ambtdragers van laag tot hoog, bij elke microfoon die ze onder de neus geduwd krijgen.

Het gegeven dat één man in staat bleek een heel volksfeest te beëindigen, maakt het extra lastig voor officials de juiste woorden en toon te vinden. Het feestgedruis nog in de oren, een actie die net meteen goed te duiden valt en toch snel de media bedienen. Ga er maar aan staan. Meer dan “vol afschuw” krijg je dan je strot niet uit.

Nu moeten ambtdragers waarschijnlijk hun waardigheid overeind houden, om de burgers het idee te geven dat ze niet door emoties stuurloos zijn geworden. Maar misschien kan de kloof tussen overheid en publiek een tikkeltje kleiner worden, als er wat minder diplomatieke bewoordingen worden gekozen. Bovendien hoeft niet herhaaldelijk gewezen te worden op het feit dat het juist nu, op deze dag die een feest had moeten worden, zo verschrikkelijk is. Die hele Koninginnedag doet er niet meer toe. Het enige dat nog telt zijn die slachtoffers en de idioot die daar verantwoordelijk voor is. Onze gedachten gaan natuurlijk ook uit naar het brein die man.

Maar goed, in het tot nu toe getoonde medeleven sprongen de burgemeester van Apeldoorn en Hare Majesteit zelf er nog het beste uit, in het combineren van menselijk reageren. Het gezicht van de burgemeester zag er aanzienlijk gekwelder uit, dan in bij andere officials kon waarnemen. En de zucht waarmee Beatrix haar televisietoespraak begon, zei genoeg. Meer had ze eigenlijk niet meer moeten zeggen.

En dan de minister-president. Het spijt me te moeten zeggen, maar hij kan dit niet aan. Ik geloof zo dat hij het oprecht te erg voor woorden vindt en dus moeite heeft de pers goed te woord te staan. Maar om nou toch zij stokpaardje “samen” ertussen te wringen: Koninginnedag is een dag van samen feestvieren – een feest van verbinding van mensen in dit land. Dat soort strofen.

Kom op zeg. Eén man was de verbinding kwijt en vond het nodig de verbinding van anderen te breken. En dan lijkt het mij niet nodig nog iets te zeggen over het nader bestuderen hoe zo'n dag in de toekomst te vieren, maar dat je gedachten uitgaan naar hoe je denkt te voorkomen dat mensen zo verschrikkelijk de verbinding kwijt zijn.