Tag archieven: aarde

Mens tussen hemel en aarde

Mens tusen hemel en aarde

De mens leeft tussen hemel en aarde. Dat is een imposant stukje leefgebied. En hoewel er mensen zijn die menen dat het te vol wordt, zijn er genoeg mensen op zoek naar wat er zoal meer tussen hemel en aarde zou kunnen zijn.

Voor sommigen is dat veel interessanter dan onderzoeken wie de mens is. Die zoektocht is afgebroken dankzij filosofen als Hume, Sartre of Fouceault, die de mens wel eens met een ui hebben vergeleken. Pel je elk laagje er af, dan hou je uiteindelijk niets over. In de kern van de zaak is de mens niets. Zonder geschiedenis, zonder opvoeding, zonder cultuur, is de mens lucht.
Tja, dan ga je vanzelf op zoek naar ander leven. Er moet toch meer tussen hemel en aarde zijn dat wel iets voorstelt?

Wellicht is dat de diepere drijfveer om miljarden te besteden aan zoektochten naar buitenaards leven. Het kan nog zo beroerd gaan met de economie, maar wetenschappers van NASA en ESA denken wel 3 miljard euro bij elkaar te kunnen krijgen om een ruimtesonde richting Europa te sturen.
Richting Europa? Maar dat is toch hier op aarde? Het blijkt te gaan om een maan bij Jupiter, waar men hele oceanen bevroren water vermoedt. En water duidt op mogelijk buitenaards leven.

De samenwerkende Amerikaanse en Europese ruimteorganisaties kunnen proberen wat geld los te troggelen van Bill Gates. Ook niet te beroerd zijn centen in onderzoek naar buitenaards leven te steken. Hij sponsort een project waarbij een telescoop naar signalen uit de ruimte speurt, in de hoop dat er boodschappen tussen zitten die duiden op verre beschavingen.

Iets wat het SETI-project al een aantal jaren doet. Aan dit project kun je zelf meedoen, vanachter je pc. Gegevens die door satellieten worden opgepikt moeten 24 uur per dag, zeven dagen in de week verzameld en geanalyseerd worden. Dat is zoveel werk dat hulp wordt ingeroepen van de “de mensen thuis”.
Maar nu is er een wetenschapper die stelt dat de vluchten naar Mars of Jupiter en het naspeuren van dat oneindige heelal nergens voor nodig is.

Astronoom Paul Davies vindt dat we het dichter bij huis moeten zoeken. En wel hier op aarde zelf. Want er zou best wel eens een tweede schepping, naast de ons bekende kunnen bestaan. Hij bedoelt niet onze eigen creaties als Second Life of de werkelijkheden die elk individu er op nahoudt. Nee, het zou ook kunnen dat stoffen die noodzakelijk geacht worden voor het ontstaan van ons leven, ook ander leven hebben gegenereerd. Op plaatsen waar wij niet bij kunnen, bijvoorbeeld op grote diepten in de oceanen, kunnen die stoffen, door de andere omstandigheden ter plaatse, tot evolutie van een heel ander leven hebben geleid.

Maar niet alleen in de oceanen, ook in onszelf kan nog onbekend leven zitten. We zien het niet omdat al onze waarnemingstechnieken gericht zijn op het leven dat we kennen. Daarom zien we misschien heel wat over het hoofd. Als we kunnen aantonen dat er hier meer is tussen hemel en aarde, dan is dat ook het bewijs dat er in de rest van het heelal leven zal zijn, zo stelt Paul Davies.

Sartre pelde de mens als een ui en vond niets. Paul Davies hoopt dat de technologie tot andere conclusies komt. Op zoek naar het bewijs voor de stelling: zijn wij niet allen aliens?

Indammen en opbouwen

Aarde en maan

Maakbaarheid optima forma! Denkt iemand hier de gevolgen van de opwarming van de aarde met een grote dam te kunnen bestrijden, gaan anderen de maan opwarmen door er een kernreactor neer te zetten.

Dat van die dam, die noordpoolijs moet beschermen, is een Nederlands ideetje. Dat van die kernreactor, die een toekomstig lunapark van energie moet voorzien, is een Amerikaans ideetje.

Het is wel typisch nederlands om met beide benen op de aarde te blijven. Het is typisch Amerikaans om te denken: dan maar met zijn allen naar de maan.
En ik maar denken dat ik de enige ben met gekke ideeën. Zo zie je maar, een mens is nooit alleen.

Het lijkt mij dat het idee van een dam rond het noordpoolijs en de kernreactor op de maan onvoorspelbare gevolgen kunnen hebben voor de ecologie op aarde en maan. Zul je zien dat het noordpoolijs in tact blijft, maar de gigantische dam de oceaanstromen zodanig dereguleert, dat we alsnog aan een wereldwijde tsunami ten onder gaan.
En op de maan slaat de warmte van de kernreactor gecondenseerd neer op de koudere gedeelten van de maan en ontstaat daar ook een poolkap.

Nou is een kernreactor op de maan niet zo'n opzienbarend idee. Er liepen al mensen rond, er rijden karretjes rond, dus een gebouw neerzetten moet niet zo'n kunst zijn. Hoe een kernreactor werkt, weten we ook al. Gewoon alledaags denkwerk.

Die dam, da's buiten vaste kaders denken. De godvader van het idee geeft toe dat er nog heel wat uitgevogeld moet worden voor zo'n dam een realistische optie wordt, maar het is minstens van dezelfde fantasie die de mens ook op de maan heeft gebracht. Eventuele (ijs)beren op de weg kunnen opgelost worden.

Beide ideeën tonen opnieuw aan hoe hoog mensen de maakbaarheid van hun universum inschatten. The sky is allang the limit niet meer.
Nu nog een soort Afsluitdijk die aarde en maan zal verbinden. Of een soort ruimtetunnel. Wel van zeer flexibel materiaal, tenzij we dat gedraai van aarde en maan weten te stoppen.

Wat denkt u? Gaat de mensheid, met al haar maakbaarheid, uiteindelijk als lemmingen ten onder in haar eigen zee van creativiteit?
Of gaat de mensheid met technologie en bizarre ideeën haar eeuwige toekomst maakbaar maken?