Tag archieven: Blogparel

Gedonder

cc Flickr QualsiasiDe publieksprijs van de Blogparel 2010 bestaat uit het eenmaal per maand plaatsen van een blog, geschreven door de winnaar. In dit geval een winnares. Tot en met december plaatsen we hier elke maand een blogje dat eerder verscheen op Trudy Schrijft. Ik weet niet hoe u gisteren het onweer hebt beleefd, maar onze gastlogster zal er ongetwijfeld mee klaar zijn.

Gedonder
Mijn fascinatie voor onweer is ziekelijk groot. Ik baal als een stekker als het onweer aan mij voorbij trekt. Net als dat manlief en ik elkaar in de armen zouden vliegen omdat na het jarenlang invullen van de vaste cijferreeks van de lotto, deze eindelijk gevallen is. Het prachtige kortstondige moment van geluk totdat we elkaar  tegelijk dezelfde vraag zouden stellen: “Jij bent toch wel naar de sigarenboer geweest om ons rijtje te activeren?”

Zo voel ik mij als het onweer aan mijn Noord-Hollandse neusje voorbij gaat.
Om de haverklap kijk ik als deze weersdreiging voorspeld wordt op www.buienradar.nl. Soms zie ik klonten rode stippen met kruisjes, – het symbool van mijn geliefde flitsen – van het zuiden naar westen trekken. Eenmaal richting zee, zie ik de rode stipjes alsmaar minder worden. En eenmaal boven Schagerbrug, constateer ik dat de rode stippen doorgaans tot nul gereduceerd zijn. Soms vraag ik mij af wat ik de weergoden aangedaan heb dat ik zo gestraft wordt. Ik lijk wel de ultieme bliksemafleider te zijn.

Mijn zus Anita vindt het ook leuk om mij te pijnigen. Zij heeft een tijdlang een chalet in Garderen gehad. De plek waar het vaker onweert. Belde tuthola mij op als het weer eens raak was. “Schitterende onweer he Trui? Hoor maar! Hebben jullie ook zulk mooi onweer? Ik geef een negen.” ‘Anita Chicata dat rijmt zo goed’ (zo noemde ik haar vroeger als we ruzie hadden) weet natuurlijk  ‘dondersgoed’ dat het dan aan zee niet onweert. Dat heeft ze  geniepig bekeken op buienradar. Ze belt om mij jaloers te maken. “Nee, we hebben wel fascinerende wind en regen in Schagerbrug. Maar ik ben een spannende film aan het kijken. Dag stomme banaan!”
En ze had vroeger ook al de mooiste slaapkamer…

Maar mijn hele familie is trouwens onweerverslaafd. Generatie op generatie. En na een onweersbui bellen we elkaar op, en geven we het onweer een cijfer. Maatstaven voor een cijfer zijn: Aantal flitsen en donderslagen, en de nabijheid van het onweer. Korter dan 10 seconden tussen flits en donder betekent oppassen geblazen. Maar voor mij begint het dan net interessant te worden. Niet dat ik op mijn fiets dan door de weilanden ga fietsen, want ik ben natuurlijk niet suïcidaal.

Op het moment dat ik het onweer voel aankomen, – ja, ik kan het echt voelen – dan begint de pret. Ik ga voor het raam kijken. Ook midden in de nacht. Al zal ik het iedereen afraden (pas op! Heel gevaarlijk!); het raam gaat wel open. Ik wil de vibratie kunnen voelen. Een risicomarge wat voor mij niet opweegt tegen het genot. Andere mensen roken, en dat is tenslotte ook gevaarlijk.

Mysterieuze stilte…
Als een kat die heel langzaam zijn prooi besluipt. Dan begint het te waaien. Bloemkoolwolken hebben plaatsgemaakt voor een zwarte hemel. De kat roert zijn staart, en klemt zijn nagels stevig in de grond om zich af te zetten. En dan begint het natuurgeweld. Vanuit de hemel (of eigenlijk de grond) word ik getrakteerd op het mooiste vuurwerk van de wereld. Alsof ik adrenalineshot krijg ingespoten. Ja, ik ben verslaafd. Als ik nog een laatste vergelijking mag maken; Onweer staat voor mij gelijk aan een meervoudig orgasme.

 

 

 

Jammer dat ik het allemaal zo vaak moet mislopen.

Geef een reactie

Gastlog: Menstruerende monsters.

De Blogparel 2010 publieksprijs bestaat uit het 1x per maand plaatsen van een blog, geschreven door de winnaar. In dit geval een winnares. Tot en met december plaatsen we hier elke maand een artikel dat eerder verscheen op Trudy Schrijft. Wie dacht dat we met het Power Balancepolsbandje alles gehad hebben, moet dit beslist lezen.
Ongesteld
Menstruerende monsters

Na de bedel – , pandora -, en slavenarmband is er reeds een nieuw soort armband in ontwikkeling. Met de ‘the help for husbands’ armband zal een gewaarschuwd (mannelijk) mens voortaan voor twee tellen. De uitvinder Karl Dorn werkt momenteel aan een prototype van dit vernuftige sieraad.Wat een nonsens…

Als u het mij vraagt valt deze armband eerder onder de noemer alarmeringssysteem dan sieraad, want dit ‘systeem’ geeft groot alarm zodra de draagster in haar maandelijkse cyclus belandt is. Op het moment dat uw partner begint te vloeien verandert de armband namelijk van kleur.

Doel van deze armband is om begrip te kweken voor de humeurveranderingen van uw partner. Maar voor wie is deze armband nu een uitvinding? Voor de man? Dat zodra de armband vervaarlijk rood kleurt (althans, dat lijkt mij de meest logische alarmkleur in dit geval) je maar even op je tellen moet passen? Dat je de lippen gesloten houdt als Yolanthe tijdens de gouden harpuitreiking ten tonele verschijnt? Dat je niets zegt over haar platte buik gehesen in een zilvergrijs nauwsluitend jurkje? Dat je ook niet verteld dat het je best leuk had geleken om te kijken hoe ver je had kunnen komen in de serie/wedstrijd ‘Wie kiest Tatjana?’ Dat je zulke uitlatingen niet zult uitspreken zolang je partners polsbandje alarmrood gekleurd is? Uit angst voor het menstruerende monster naast je op de bank. Kan deze armband dus een fikse huwelijkscrisis voorkomen?

Ik vrees van niet…
Ik denk zelfs dat het een averechtse werking zal hebben. Mits er aan het menstruatiepolsbandje geen privileges verbonden zijn, zal een vrouw het nimmer aanschaffen, want ze denkt tenslotte dat er helemaal niets mis is met haar gemoedsgesteldheid. Ik denk daarbij aan een privileges in de trant van gratis chocolade, mogen voordringen bij de kassa, en een flinke arbeidstijdverkorting als ze in haar ‘vloeiende’ periode zit.

Ik denk dat deze bescheiden verzoekjes direct naar de prullenbak verwezen zullen worden. Dus de partner zal de armband haar cadeau moeten geven. Een dappere vent die dat durft. Want een menstruatiepolsbandje cadeau geven, heeft ongeveer dezelfde gevolgen als dat je de vrouw een huishoudelijk apparaat cadeau geeft: Een maand lang geen vrijerijen, Champions league en pils in huis.

Nee, ik zie beslist geen stijgend aandelenpakket in deze gadget.Ik denk dat het verstandiger is, als de man zich met een positieve kijk door de maandelijkse periode van zijn partner heen zal worstelen. Al vergt het wat kracht en uithoudingsvermogen, houdt in deze moeilijke periode voor ogen dat wij,- vrouwen – grotendeels van de maand best wel te hachelen zijn.

Dit artikel verscheen eerder hier op Trudy Schrijft.

Geef een reactie

En hoe was het Blogbal nou?

Blogbal Gisteren, 15 maart, mocht ik de prijswinnaars van de Blogparel 2010 bekend maken. Op het Blogbal. Dat Blogbal werd voor de eerste keer gehouden en is een alternatief voor het Boekenbal.
Het Boekenbal is voor schrijvers, het Blogbal is dat ook. Er zijn wel bloggers die ook boeken schrijven. Zouden die naar de Amsterdamse Stadschouwburg zijn gegaan? Ik heb ze niet gezien in De Balie, dat er pal tegenover ligt en waar het Blogbal werd gehouden.

Het initiatief voor het Blogbal is genomen door een blogster die de geuzennaam Oud Zeikwijf draagt. Samen met sterke hulptroepen heeft ze dit evenement van de grond gekregen. Op het programma stonden diverse acts en natuurlijk de prijsuitreiking van de Blogparel 2010.
Dikke hulde voor dit initiatief. Niet alleen voor het keiharde werk. Dat hoort erbij als je iets dergelijks organiseert. Het moet gezegd: de organisatie heeft alles uit de kast gehaald om er een bijzondere avond van te maken. Staat zoiets eenmaal in de steigers, zijn de laatste versieringen aan gebracht, zijn de act de weg gewezen, liggen gastenlijst en een aantal verrassingen klaar en staat de prosecco gereed om aan de gasten te overhandigen, dan kan een organisatie verder niet veel meer doen.

Dan is het aan de gasten om de avond compleet en geslaagd te maken. Nou, dat kun je wel aan bloggers overlaten. Wat doen bloggers als ze bij elkaar zijn? Twitteren! Het scherm waarop livestream tweets zichtbaar werden gemaakt, nodigde daartoe uit, natuurlijk. Handig als je even meldt dat je er bent en medebloggers zoekt. Niet elke blogger kent zij of haar collega’s van gezicht, maar wil ze graag ontmoeten. Toch?
Wat jammer dat de tweets door sommigen ook werden gebruikt om de acts af te serveren. Het kan best zijn dat je niet van bepaalde zang, muziek of theatrale acts houdt. De organisatie heeft de gasten wel de gelegenheid gegeven een andere ruimte te bezoeken. Over één van die acts schreef Blogparel-jurylid op zijn blog een recensie. Zowel over de act zelf als over het daarbij aanwezige publiek. Lees meer op Stroomopwaarts.

Wat opvalt is dat de eerste publikaties over het Blogbal vrij negatief van aard zijn. Rianne Meijer meent het Blogbal op DeJaap.nl volledig de grond in te moeten schrijven. Het lijkt wel een kwaadaardig stukje en doet het Blogbal absoluut geen recht. Dat zeg ik niet omdat ze ook de Blogparel een veeg uit de pan geeft, of dat ik belang bij het Blogbal had. Goede kritiek is altijd prima. Maar dit stukje is ronduit zwartgallig.

De dames van Pinkbullets waren wat positiever. Maar één van hen was blijkbaar zo onder de indruk van de negatieve tweets, dat ze veel van het binnengebeuren heeft gemist. Een collega van haar had het ook niet zo op de acts en telde 50 aanwezigen, maar is wel van plan volgend jaar het Blogbal weer te bezoeken.
Gelukkig is er ook een positiever verslag. Jeroen Mirck, die wel wat negativiteit gewend is bij zijn Dutch Bloggies-avondturen, vind het Blogbal het herhalen waard. Ook hij was niet onder de indruk van de acts, maar deelde nog wel een sneer uit naar de zeikerige twitteraars.

Er waren natuurlijk meer dan 50 mensen. Ik telde er ruim honderd. Waarvan een aardig deel buiten stond te roken of het café van De Balie opzocht. Waamee ik even een heikel punt van dit soort evenementen aan wil roeren.
Ook bij de Dutch Bloggies kon je waarnemen dat het publiek maar bijster weinig aandacht had voor het programma en meer voor elkaar. Het is natuurlijk ook leuk collega-bloggers eens te ontmoeten en over elkaar ervaringen te praten. Ik ben er zelf weinig aan toegekomen, omdat ik toch ook het programma wilde volgen.

Maar zou het genoeg zijn een zaaltje af te huren, de uitnodigingen rond te sturen, de drank klaar te zetten en dan ook ruim honderd bloggers over de vloer te hebben? Die dan blijkbaar meer dan genoeg hebben aan elkaar? Wat later op de avond leek de grote zaal steeds leger, maar dat kwam vooral omdat velen dus dat café of de stoep voor De Balie hadden opgezocht.
Als er wel een programma nodig is om gasten te lokken, wat moet er dan op staan om het publiek bij de les te houden? Dat wil ik graag eens weten. Want als ik zo’n evenement zou organiseren, dan zou ik alle tijd, energie en geld er natuurlijk alleen in steken, als ik zeker weet dat de zaal gevuld zal zijn en mijn gasten het naar hun zin hebben.

Gelukkig waren er vandaag ook veel tweets te zien, waarin mensen melden dat ze het uitstekend naar hun zin hebben gehad. Het Blogbal heeft voor hen dus de voorwaarden gecreërd, voor een prima avond.
Dat vond ik ook. Ik wens het Blogbal volgende keer meer publiek, meer belangstelling van media en meer positieve recensies.

Geef een reactie

En ondertussen elders in de wereld

Parelplein Vandaag wordt het een drukke dag. De allerlaatste voorbereidingen worden getroffen voor de prijsuitreiking van de Blogparel 2010. Vanavond mag ik op het Blogbal bekend maken wie de drie prijswinnaars zijn. Een feestje op een feest.

Wie dit weblog kent, weet dat het hier lang niet altijd feest is. Er zijn wel belangrijker dingen dan een blogaward. We volgen natuurlijk vooral het nieuws uit Japan, in de hoop dat de wereld niet met de grootste nucleaire ramp aller tijden te maken krijgt. Ondertussen dreigen andere ontwikkelingen elders in de wereld ook op een ramp uit te lopen.
In Libië is het al een grote catastrofe. Op het Parelplein in Bahrein verzamelden zich door de jasmijnrevolutie geïnspireerde burgers, die net als in Tunesië, Algerije, Egypte en Jemen de langdurige regimes zat waren en om meer vrijheid, democratie en welvaart vroegen. Nu dreigt het ook in Bahrein uit de hand te lopen. Het leger van buurland Saoedi-Arabië snelt de regering te hulp.

De jasmijnrevolutie, begonnen in Tunesië en in Nederland vooral veel aandacht gekregen toen de Egyptenaren het Tahrirplein in Caïro bezet hielden, is op dit blog van harte ondersteund. Omdat iedereen in vrijheid moet kunnen bloggen. Omdat iedereen een Blogparel of een Blogbal moet kunnen organiseren.

Er lijkt een omslag te komen in de hoe de zittende regimes die vraag beantwoorden. Er worden concessies voorgesteld, maar tegelijkertijd wordt er steeds harder opgetreden tegen de demonstranten. Inspireert de Libische dictator soms zijn naburige collega’s? Of is het juist het gebrek aan adequate steun aan de oppositiebewegingen, die de regimes doet denken dat ze wel hun gang kunnen gaan?

De demonstranten in Bahrein lijken morele steun te krijgen van Iran. De Iraanse regering waarschuwt de Bahreinse overheid geen geweld tegen de demonstraten te gebruiken. Dat is je reinste schijnheiligheid, want Iran is ook niet te beroerd om demonstranten aan te pakken.
Als Iran zich er niet alleen met woorden, maar ook met daden mee gaat bemoeien, is de kans groot dat de roep om vrijheid en welvaart ten onder gaat in een heftige regionale oorlog. Waarbij een deel van onze energievoorziening, de Arabische olie, in de verdrukking komt. En dan zul je zien dat de Europese en Amerikaanse regeringen ineens veel meer bereidheid tonen tot ingrijpen en veel meer maatregelen in petto hebben dan nu het geval is.

Dat is de bedoeling niet. De uitdrukking 'het is bal', zou overal in de wereld de letterlijke betekenis moeten hebben.
De burgers in de Noord-Afrikaanse en Arabische landen hebben niet gevraagd om een kettingreactie van geweld. Maar hoe koel je verhitte regeringsleiders af?

Tot slot en niets met bovenstaande te maken: lees ook mijn gastlog op GeenCommentaar, geschreven onder het pseudoniem P.J. Cokema. Helpt heimwee naar betere tijden?

Geef een reactie

Bloggen blijft leuk.

Blogparel Vandaag heb ik een extra leuke blogdag. Bloggen geeft alle dagen wel plezier, maar vandaag kreeg ik twee hele aardig extraatjes kado.

Om te beginnen: de Blogparel (voor de zwijnen) van het Jaar 2010. De inzendingen lijken stilgevallen. Dat kan de bedoeling niet zijn, want zo dreigt de categorie reacteurs te vervallen. Maar goed, er zijn nog elf dagen te gaan voor de inzendtermijn sluit.
Al die tijd is het een leuke bezigheid al de inzendingen te lezen. Ook dit jaar levert de Blogparel veel leesgenot op. Organisatorisch was er nog een onvolkomenheid. Wanneer, waar en hoe moet de prijsuitreiking plaatsvinden?
Nou, dat is nu bekend. Ga naar de Blogparelpagina en lees daar meer over.

Het tweede extraatje is een gastlogje. Het artikel van gisteren staat vandaag te gast op Sargasso. Dat is op zich al leuk, maar de reacties zijn nog leuker.
Blijkbaar gingen er een aantal lezers vanuit dat ik serieus wilde aantonen dat psychisch ongezondheid in de provincies, te maken heeft met werk- en inkomenssituatie in die provincies. Daar heb ik zo mijn vraagtekens bij, die dan ook in dat artikel staan.
De redactie van Sargasso was zo verstandig in de aanhef een link te plaatsen naar een eerder artikel over gebruik van data. Daarin stel ik zelf al dat het oppassen geblazen is met geknutsel met cijfers en statistieken.

Afijn, dat geknutsel is me nu verweten, door een van de reacteurs daar. Gedeeltelijk terecht. Maar dat je in de reacties soms de oren wordt gewassen, is ook het leuke van bloggen. Ik leer er in ieder geval weer wat van.

Hoe dan ook: dit was zo’n dag, waarop je de waarde van bloggen weer eens ervaart. Wie heeft er nou geroepen dat bloggen dood is?

Geef een reactie

Vijf jaar!

Vijf Codes, keuzes en maakbaarheid bestaat vandaag vijf jaar. Reden voor wat vrolijkheid.

Vijf jaar geleden begonnen op blogspot.com. In 2007 overgestapt naar deze eigen webstek. In maart 2008 begonnen als maandelijkse gastlogger bij GeenCommentaar, onder het pseudoniem P.J. Cokema. Met een gemiddelde van ruim 300 blogjes per jaar, heb ik als eenmansblogger toch mooi de gemiddelde levensduur (3 jaar) van weblogs overleefd.

Behalve de vrijwel dagelijkse ‘stukkies’, zijn er ook een paar mooie projecten geweest. In augustus 2008 was er, nog op het oude blog, het zomergastenproject. Het idee was een aantal mensen uit te nodigen, die hier blogposts zouden publiceren tijdens mijn vakantie. Als beginnend blogger verwachtte ik daar niet veel van, maar 15 mensen reageerden positief en twee weken lang steeg de kwaliteit van dit weblog door hun fraaie bijdragen.

In 2007 begon de Donkey Shocking Award. Een jaar lang werden er mensen genomineerd voor deze prijs. Mensen die goede ideeën hadden om allerlei zaken in de samenleving te veranderen, maar geen rekening hielden met obstakels die hun plannen verhinderden. Obstakels die onder de noemer ‘het menselijk tekort’ konden vallen. Met genomineerden als Pieter van Vollenhoven, Neelie Kroes of organisaties als het CPNB. Winnaar werd de populaire Midas Dekkers, die weigerde de prijs in ontvangst te nemen.

Een derde project is de Blogparel van het Jaar. Vorig jaar in een opwelling begonnen, als reactie op een opmerking van een van de Dutch Bloggies juryleden. De respons was zo positief, dat deze Blogward ook dit jaar is georganiseerd. Deze keer met een speciale Blogparelpagina.
De Blogparel is een prijs voor teksten waar je om moet lachen en vervolgens tot nadenken stemmen. Er is een prijs voor webloggers en eentje voor reacteurs, ook wel reaguurders genoemd. Tot en met 31 januari kun je jouw favorieten nog insturen.
Tot nu toe zijn er aardig wat blogstukjes kandidaat gesteld en slechts twee reacteurs. Dat moet anders! Doe jouw diepzinnige lolbroeken eens een heuse Blogparel kado. Lees hier alles over de Blogparel.

En dan is er afgelopen vrijdag een vierde project gestart. De kaasschaaf- en kansenmonitor. In samenwerking met GeenCommentaar wordt dit jaar bijgehouden welke zaken er door de bezuinigingen definitief uit de samenleving verdwijnen. De slachtoffers van de kaasschaaf. Maar ook welke kansen mensen en organisaties zien om uit de crisis te komen en met creatieve oplossingen een antwoord vinden op de bezuinigingen.
Ook een project dat met de inbreng van de lezers en medebloggers tot een goed resultaat moet komen. Wat merk jij in jouw omgeving van de kaasschaaf? En welke kansen zie jij ontstaan en misschien zelfs wel slagen in 2011?

Wat minder grote projecten waren het Binnenhofbrandje van het jaar (de uitslag vind je hier) en welke premier was de beste crisismanager? Op GeenCommentaar overgenomen als gastlog, waar de meeste reacties binnenkwamen. De uitslag, na de lezerspoll, kun je hier nog eens teruglezen.

De interactie met de lezers en collega-webloggers hebben die projecten de moeite waard gemaakt. Dat is ook een van de echt leuke dingen van bloggen. En daarvoor allemaal mijn oprechte dank. Obligate woorden, maar ik meen ze.

Een jarige mag een verlanglijstje hebben. Maar wat heeft een 5-jarige nou nog te wensen op zo’n hoge blogleeftijd? Nou, in ieder geval hoop ik op een nog beter geslaagde Blogparel van het Jaar. Zie deze blogaward maar als een kadootje die je aan jouw gewaardeerde bloggers en reacteurs kunt geven. Zij doen hun best, dus doe jij ook een beetje je best en stuur nog wat kandidaten in.
Verder staat op het verlanglijstje niet veel, Doorgaan met bloggen staat bovenaan. Ik zit er wel over te denken het komende jaar dat wat anders aan te pakken. Hoe? Daar allerlei ideeën over, behalve een doorslaggevend idee. Tja, kwestie van keuzes maken. Codes loslaten of veranderen. Maar lastig dat ik dat de maakbaarheid van bloggen vind!

Eerst maar eens een dagje feestvieren.

Geef een reactie

Blogparel (voor de zwijnen) 2010.

Blogparel 2010 Op de homepage van dit weblog, zie je de banner voor de Blogparelpagina. Dat betekent dat het tijd wordt je blogpareltjes in te sturen.
Vorig jaar sprak een van de juryleden van de Dutch Bloggies: “We hebben maar weinig pareltjes gezien dit jaar”. Een opmerking die aanleiding was de Blogparel van het Jaar in het leven te roepen. Want natuurlijk zijn ze er wel. Parelende blogposts, sprankelende zinnetjes, meesterlijke reacties.

De Blogparel is een prijs voor al die teksten die een lezer doet (glim)lachen èn tot nadenken stemt. Een formule die schaamteloos is gejat van de IG Nobelprijs. Een parodie op de uiterst serieuze Nobelprijs voor de wetenschap.
De Blogparel wil niets afdoen aan al het serieuze blogwerk. De Blogparel wil wel de bloggers en reacteurs waarderen, die met een parelende kwinkslag artikelen en discussies van een lichte toets voorzien.

In tegenstelling tot andere blogawards, komen voor de Bloparel niet alleen webloggers in aanmerking, maar ook de reacteurs (ook wel reaguurders genoemd). Het legertje lezers dat de moeite neemt de weblogs te lezen en hun commentaar achter te laten. Ook in de reacties zijn soms echte parels te vinden.

De Blogparel is er voor alle soorten weblogs. Er zijn wel wat voorwaarden. Zo kunnen weblogs die humor of satire als enig doel hebben (bijvoorbeeld De Speld), niet meedingen naar de prijzen. Voor je een Blogpareltje instuurt, is het handig om op de Blogparelpagina even de criteria door te lezen.
De inzendingen en de actualiteit rond de Blogparel zijn op die speciale pagina te vinden.

Dit jaar zal een jury de winnaars selecteren. Daarnaast is er een publieksprijs, die door de lezers mag worden toegewezen. Daarvoor zal er na de inzendtermijn een poll worden geopend.
De Blogparel-hoofdprijs is € 250,- in de categorie weblogs en € 50,- in de categorie reacties. Verder leuke tweede en derde prijsjes.

Veel plezier ermee en kom nu maar op met je kandidaten.

Geef een reactie

Parlementaire pers kiest broodheren als beste politici.

Lijstje Het aftellen is begonnen. Nog 19 dagen en het is gedaan met dit jaar. Nog gauw worden er wat lijstjes afgewerkt. Vandaag koos de parlementaire pers de politicus van dit jaar. Morgen zal EenVandaag bekend maken welke politicus door Het Publiek als beste wordt benoemd en wie door de Tweede Kamer de eretitel krijgt toegewezen.

De parlementaire pers. Het journalistiek deel der natie, dat nauw verbonden is met het Binnenhof. Zo nauw dat sommige journalisten het tot woordvoerder van politieke partijen schoppen. Zo nauw, dat alles wat bij een borrel in Nieuwspoort aan de orde komt, nooit wordt gelekt. Zo nauw, dat Frits Wester al weer jaren wel de Prinsjesdagstukken krijgt doorgespeeld.
Diezelfde heer Wester vond vorig jaar dat hele politicus-van-het-jaar gedoe maar een incestueus gebeuren. Hij kan het als geen ander weten, natuurlijk.

De parlementaire pers vind het kersvers benoemde triumviraat de beste politici. Keurig in rangorde. Rutte op 1, Verhagen tweede en Wilders nummer drie.
Om het door Frits Wester genoemde incestueuze karakter te doorbreken, maakte ik vorig jaar ook de politicus aller Balkenende-tijden bekend. Gewoon alle lijstjes van de laatste jaren verzamelen en daar eigenwijze punten aan toebedelen.
Alexander Pechtold bleek de allerbeste. Jan Marijnissen de goede tweede. Verder in de top 5: Rouvoet, Bos, Balkenende en Rutte.

Jawel, Rutte stond vorig jaar al hoog. Eens kijken of we tot de beste politicus van de laatste zeven jaar kunnen komen (zie dit exceldocument voor de feiten en cijfers).
Nu de uitslag van de parlementaire pers binnen is, stijgt Rutte van de 5e naar de 3e plaats.
Verhagen gaat van 8 naar 6 en Wilders stijft maar één plaats, van 12 naar 13. Pikant detail: hij staat daarmee nu op gelijke hoogte als Ella Vogelaar, ooit door Wilders psychiatrisch gediagnosticeerd.

Op dit moment is Pechtold nog steeds de beste politicus van de laatste jaren. Marijnissen nog op twee, maar nu dus op de hielen gezeten door Rutte. Zodra de uitslag van EenVandaag bekend is, zal ik die ook in het overzicht verwerken. Alles is nog mogelijk. Als het publiek Rutte minder goed vindt, valt hij misschien weer terug. En wie weet wordt Wilders als slechtste politicus gekozen, vanwege zijn frauderende, liegende en er op los slaande Kamerleden. De komende week kom ik er dus nog op terug.

Dat de parlementaire pers het totale gedoog-kabinet in de top drie heeft gekozen is tamelijk laf. Alsof de pers geen echte keuze heeft kunnen maken. Okee, het is een prestatie om met toch aardige verschillen tot een kabinet te komen. Maar de weg daar naartoe was toch wat rommelig.Volg dan het voorbeeld van Elsevier. Het blad koos de afgelopen week de politicus als de Nederlander van het jaar. Een hommage aan het harde werk en de opofferingsgezindheid van mensen die een maatschappelijke carrière laten schieten, voor het landsbelang.

Er zijn trouwens wel belangrijker lijstjes. De Blogparel van het Jaar bijvoorbeeld. Verzamelt u alvast uw pareltjes? Hier leest u het hoe, waarom en vooral het waartoe. Het afgelopen jaar hebben we al wat inzendingen mogen ontvangen. Zo rond kerst leest u er meer over en kunt u uw nominaties insturen.

Geef een reactie

En de winnaar is ….

Dutch Bloggies Elke vakantie weer, kort of lang, kom ik terug en kijk eens om me heen of er iets is veranderd. Dat valt meestal tegen. Alles als vanouds. Behalve vandaag.

Nog maar net bezig de blogs af te struinen en twitter te lezen, of daar is het bericht dat de Dutch Bloggies er mee gaat stoppen. Na tien jaar blogawards is soorten en maten, na tien jaar wisselende soorten prijsuitreikingen, na tien jaar even wisselende kritieken, wordt er nog eenmaal de blogger van het decennium gekozen en dan is het over en sluiten maar.

Da’s toch jammer en ook weer niet. Jammer, want de mensen van de Dutch Bloggies deden wel hun best de blogwereld in de aandacht te houden. En daar hebben veel weblogs ook van geprofiteerd. Niet alleen de prijswinnaars, heel Neerlands blogveld was eenmaal per jaar in de aandacht.
Ongetwijfeld heeft het ook bloggers gemotiveerd door te gaan met wat ze ook maar deden of een nieuwe weblog te starten.

Het is ook weer niet jammer. Hoewel het aan een meer gedetailleerde motivering ontbreekt voor het stopzetten van de Dutch Bloggies, is hiermee wel voorkomen dat het een grijs instituut wordt.
Ach, het zou mooi zijn geweest als het was uitgegroeid tot een soort Oscarfestival der Nederlandse weblogs. Maar wie de Oscaruitreiking wel eens heeft gezien, moet toch erkennen dat het niet meer dan een avondje vermaak voor de inner circle is.
Dat was wel de waarde van de Dutch Bloggies. Bloggers, althans een aantal soms elkaar overlappende inner circles ontmoette elkaar op de prijsuitreiking en had er een leuke avond aan.

Na tien jaar hard werken, stopt de organisatie ermee. Voor dat harde werken mogen ze zeker bedankt worden. Ook voor de leuke avonden. Want het was even leuk om het hartgrondig eens of oneens te zijn met de uitslagen. Het was even leuk het smoel van een deel van bloggend Nederland eens van dichtbij te bekijken.

En dan te bedenken dat ik, net voor ik op vakantie ging, nog maar aan het begin sta van alweer een blogprijsje: de Blogparel van het Jaar. Van een heel ander kaliber dan de Dutch Bloggies, maar het mooie daarvan is dat het wel een alternatief is voor de Dutch Bloggies.
Dit jaar, als dank, mogen we toch wel zeggen: en de winnaar is…… de Dutch Bloggies.

Geef een reactie

Zomerslaapje?

Zomerslaapje? Is de redaktie in slaap gevallen? Al weer een dag voorbij zonder blogje. Het advies om met de zomerse temperaturen wordt wel erg nauwgezet opgevolgd, zo lijkt het.

Het is maar schijn. Een combinatie van grote drukte op het werk en, mede daardoor, een dip in de inspiratie, leiden tot een wat lagere blogfrequentie. Kan gebeuren en komt dus ook hier voor.
Vandaag moet u het dus nog een keer zonder een van die uitermate boeiende stukjes doen. Morgen beloof ik weer fris en monter voor u aan de slag te gaan.

Er wordt wel gewerkt achter de schermen van dit weblog. Er is de nodige tijd gaan zitten in de voorbereidingen voor de 2e editie van de Blogparel van het jaar. Hopelijk spaart u al mooie paretljes, die eind dit jaar ingezonden mogen worden.

Tot morgen.

Geef een reactie