Tag archieven: Europa

Waarom Rutte?

dementDe peilingen moet je natuurlijk met een fikse korrel zout nemen, maar het is bizar dat in alle peilingen Mark Rutte en zijn VVD het goed blijven doen. Nu lijken alleen CDA en PVV afgerekend te worden op het kabinetsbeleid.

De opkomst van de SP geeft aan dat veel kiezers geen Rutte II wensen, maar dat lijkt ten koste te gaan van PvdA en GroenLinks. Mochten er conservatief liberalen zijn die ook geen heil zien in Rutte, dan hebben die nog de keuze uit de PVV of de DPK. Maar nee, dat del van het electoraat lijkt pal achter Rutte te staan. De twintig tot dertig procent zwevende kiezer moet weer de doorslag geven.

Maar waarom Rutte? Omdat hij een begeerlijke, jonge vrijgezel is? Of omdat hij tegen beter weten in alles weglacht wat hem tegenzit? Dat laatste zal het wel zijn, want het is bewonderenswaardig dat iemand de moed erin houdt ook al zitten economische en weerkundig klimaat tegen.

Maar dat kan toch niet het enige zijn waarop veel kiezers hun vertrouwen in de man baseren. Zijn staat van dienst ia kort en weinig briljant. Even nipt als de VVD de verkiezingen van 2010  won werd hij in 2006 door de VVD gekozen als lijsttrekker. Slechts 51,5 procent van de leden koos voor Mark, die daarmee won van Rita Verdonk. De VVD verloor zes zetels en de ijzeren dame kreeg meer voorkeurstemmen dan Rutte, die uit chagrijn Rita meteen de VVD uitflikkerde.

Daarna was het natuurlijk niet zo moeilijk oppositie te voeren tegen een blunderende Balkenende. Wat er daarna gebeurde mag een raadsel heten. Tijdens de verkiezingscampagne in 2010 gaf hij al blijk niet te kunnen rekenen en vergiste zich in het inkomen van bijstandsmoeders. Hij kwam ermee weg en ook al is hij nog even slecht met cijfers, hij mag blijven rekenen op steun van veel kiezers.

Verder is Mark een ongelooflijke en weinig originele populist. Toen de VVD succes boekte bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 en de Provinciale Statenverkiezingen van 2011, jatte hij ongegeneerd de doelstelling uit de statuten van de LPF (2002). De LPF had bij de notaris vast laten leggen dat de partij zich ten doel stelde “het land terug te geven aan de mensen”. Mark deed er een schepje bovenop met zijn”dit prachtige land” en “teruggeven aan de hardwerkende Nederlander”.

Hij was ook niet te beroerd zijn eigen Wet Werk en Bijstand, gerealiseerd als staatssecretaris Sociale Zaken, de prullenbak in te kieperen, omdat er door conservatief Nederland zo werd geklaagd over “a-sociale uitvreters”. De nieuwe Wet Werken naar Vermogen, verschilde weinig van de oude wet en na de val van Rutte I stemde de VVD er bij het Lente-akkoord ijlings mee in de nieuwe wet in te trekken. De VVD had immers nieuwe coalitiegenoten nodig, omdat men Wilders kwijt was.

Het lijstje nul-prestaties kan vrij makkelijk worden aangevuld. Een rechterlijke uitspraak in 2003 dat zijn beleid als staatssecretaris Sociale Zaken aanzette tot rassendiscriminatie, het weigeren afstand te nemen van het Polenmeldpunt van Wilders, het in bescherming nemen van eveneens miscalculerende bewindslieden in zijn kabinet en natuurlijk het falen als ‘jeune premier’, die zijn kabinet niet overeind wist te houden. Daardoor moet het land nog langer wachten op effectieve maatregelen die ons uit de crisis moeten helpen.

En nu gooit hij in Europees verband het aanzien van Nederland te grabbel. Wie zijn toch de kiezers die in zo’n staatsman vertrouwen hebben?
Oh ja, het zijn maar peilingen, dus het komt wel goed.

De crisis overwinteren.

WinterIs eigenlijk niet alles een kwestie van gevoelstemperatuur? Ook als het om economisch gure tijden gaat? Stel je wil het ijskoude beleid van Rutte I ontvluchten. Wat is dan de beste stek om te overwinteren?

Ach, in heel Europa is het misère, dus niet alleen heel Nederland, nee, elke Europeaan zal er wel wat van voelen. Daar komt natuurlijk die gevoelstemperatuur om de hoek kijken. In Nederland lijkt ongeveer de helft van de bevolking het wel best te vinden. Zitten ze er ondanks de bezuinigingen toch warmpjes bij, of zijn ze gevoelloos?

Er is en manier om te bekijken in welk Europees land je het beste de crisis kan overwinteren. Frankrijk bezuinigt wel het meest. Sarkozy snoeit de komende jaren maar liefst 100 miljard euro. Daar steekt onze 18 miljard schril bij af. Alleen Spanje en België bezuinigen minder, respectievelijk 16,5 en 11.3 miljard euro.

Je zou denken dat we in Nederland lang niet zo slecht af zijn, want veel landen bezuinigen een stuk forser. Italië: 24 miljard euro. Griekenland 28 miljard. Portugal 78 miljard. De toppers zijn Duitsland (80 miljard), Groot-Brittanië (95 miljard) en Frankrijk.
Maar zou elke inwoner er ook evenveel van voelen? In werkelijkheid zullen er verschillen zijn. Het mag waar zijn dat iedereen er wel wat van zal voelen, zoals Rutte zegt, maar de een zal ongetwijfeld  meer in de kou komen te staan dan de ander.

In Europees verband zie je de verschillen meteen, als je de te bezuinigen bedragen omrekent naar het aantal inwoners. Italië bezuinig 10 miljard euro meer dan Nederland. Maar per inwoner voelt de Italiaan er zo’n 600 euro minder van dan wij. De Portugezen voelen er ongeveer 6000 euro per inwoner meer van.

Als je het zo bekijkt kun in Spanje en Italië het beste de crisis overwinteren. De Spanjaarden voelen er maar 354 euro per inwoner van. Zijn dat niet altijd al de beste Europese overwinterlanden?
En of het allemaal een beetje redelijk verdeeld is? Drie procent van alle inwoners van  deze landen, krijgt 43,1 procent van alle bezuinigingen voor de kiezen, tegenover 22,9 procent van de inwoners die er slechts 5,7 procent van zal voelen.

Hier de overwinterbarometer in beeld.Crisiswinter

Vluchten kan niet meer.

Welkom Degenen die denken dat de keuze in het stemhokje geen enkele invloed heeft, zit er naast. De opkomst in Europa van partijen als de PVV heeft een signaalwerking. Op de voorheen zo gastvrije deurmat van Nederland staat een duidelijk ‘niet welkom’. Dat is niet alleen in Nederland zo. BBC News brengt de top-7 in beeld van Europese landen, met een ongastvrije uitstraling.

Bij de verkiezingen in Finland kregen de “Ware Finnen’ vorige week 19 procent van de stemmen. Daarmee is Finland tweede op de lijst van landen met die een politiek partij in huis heeft die ‘nationaal-liberaal-met-een-socialistisch-tintje’ te noemen is. Zwitserland steekt met kop en schouders boven de andere zes landen uit, want de Zwitserse PVV kon bij de laatste verkiezingen op 28,9 procent van de stemmen rekenen.
Nederland is derde (15,5%), op de voet gevolgd door Frankrijk (15%). Denemarken, Italië en Zweden volgen met respectievelijk 13.9, 8.3 en 5.7 procent (meer in dit BBC News-artikel).

De invloed van dit soort partijen gaat zover, dat door heel Europa het vreemdelingenbeleid verworden is tot een anti-humanitair kettingslot op de deur. Dat merken Tunesische vluchtelingen nu. Italië heeft ze niet teruggestuurd, maar
vroeg de medewerking van haar Europese collega’s. België en Frankrijk reageerden met verscherpte grenscontroles. Het argument is dat er onder de vluchtelingen vast ook economische gelukszoekers zullen zitten en die wil men eruit vissen.

Gastvrijheid voor vluchtelingen is al lang geen dagelijkse praktijk meer, ondanks de vele brandhaarden in de wereld. Belgen, die het geweld van de Eerste Wereldoorlog ontvluchtten, waren hier
in 1914 welkom, ook al was Nederland daar niet goed op voorbereid. Vlak na de Tweede Wereldoorlog werden Baltische vluchtelingen ontvangen, die verspreidt door Europa leefden. Tijdens de woelige Koude Oorlog mochten Hongaren op onze gastvrijheid rekenen.

Sinds 1997 kennen we de ‘
uitgenodigde vluchtelingen’. Een selecte groep vluchtelingen die, al dan niet tijdelijk, worden ontvangen in zogenaamde hervestigingslanden. Nederland zou jaarlijks rond 500 van deze genodigden opnemen. Aan die prestatieafspraken hield Nederland zich alleen van 2005 tot en met 2008. Daarna was het weer gedaan met de gastvrijheid.
Uitgenodigden

Bron: IOM-Nederland.

Er valt nog enig begrip op te brengen dat ‘economische gelukszoekers’ niet met open armen worden ontvangen. Ook al hebben velen er geen enkel probleem mee dat Nederlanders wel elders hun geluk zoeken als pensionados in Spanje, Australië en de Antillen. Of zoals boeren, die naar Zuid-Amerika of Scandinavië trekken.
Maar het is van de zotte dat er een rem zit op het uitnodigen van vluchtelingen, om een gedoogpartner ter wille te zijn.

Brussels lof

Eurobetoging In diverse steden in Europa werd gedemonstreerd tegen de bezuinigingen. In Brussel, waar men het ook opnam tegen de Euro-maatregel om landen te beboeten die hun begrotingstekort te ruim houden, kwam in het NOS-journaal, een bijzonder bord voorbij.

Als er geen rijken meer zijn, blijven alleen de armen over. Een vakbondsdissident, die het opneemt voor de rijken? Een gefrustreerde arbeider die een bedreigende waarschuwing hooghoudt, geadresseerd aan het welvarend deel van Europa?

Nee, dankzij deze filosofisch ingestelde boodschapdrager, besef ik ineens het grote gelijk van de bezuinigende overheden. Want de armen willen toch niet graag alleen over blijven? En de rijken willen toch graag wat te delen hebben? Zonder armen komt daar niets van terecht.
Je kunt zeggen wat je wilt van de visie die achter de bezuinigingen schuil gaat, maar oog voor in stand houden van de diversiteit heeft men wel.

Want ach, die paar miljonairs die we in Nederland hebben moeten we koesteren als folkloristisch relikwie. Helemaal de
3000 ambtenaren die tot het legioen van 154 duizend rijken behoren. Op de ruim 16,5 miljoen inwoners vormen ze een met uitsterven bedreigd volksdeel. Vorig jaar waren er nog 10 duizend meer. Nog even en de laatste miljonair moeten we conserveren in een kluis van De Nederlandse Bank.

Die bank meldt trouwens dat De Nederlandse Consument, zeg maar ‘de armen’, over
aardig wat vermogen beschikt. Ondanks de crisis heeft die consument, vergeleken met 2007, nu zelfs 200 miljard meer achter de hand.
Wat de DNB naliet rond de IJslandse bankperikelen, doet de bank nu wel. Ze waarschuwt de consument zich niet rijk te rekenen. De waarde van pensioenen en eigen huizen kan wel eens tegenvallen en dat is niet meebrekend in het vermogensplaatje.

Kortom, we zijn stinkend rijk. Alle lof voor de Brusselse demonstrant, die ons voorhoudt hoe armetierig de wereld er uit zal zien, als we die rijkdom wegnemen.
Opmoment van dit schrijven beraadt de CDA-fractie nog over het Rutte-akkoord. Rutte’s 18 miljard aan bezuinigingen maakt de rijken arm. Zal het CDA inzien dat dit een grove aantasting van de goddelijke diversteit der mensen is en dus niet met Rutte akkoord gaan?

Persconferentie ministerraad

Persconferentie ministerraad De eerste ministerraden van dit nieuwe jaar zijn voltrokken. Zoals gebruikelijk vinden er na afloop persconferenties plaats, alwaar het mediamieke deel der naties hun leiders met vragen bestoken.

Op zoek naar nog grotere rampen dan lokale of internationale onlusten, probeert een enkele journalist het leiderschap te testen en vraagt de aandacht voor ijzingwekkende ontwikkelingen tengevolge van het winterse weer.

Wel, de MP’s staan hun mannetje. Balkenende proeft “een gemeenschappelijk gevoel voor verantwoordelijkheid voor de samenleving” en maant het volk de
stoepen schoon te houden. De extra kosten die dat met zich meebrengt, zijn natuurlijk voor burgerman’s eigen rekening.

In Frankrijk gaat dat anders. Nicolas Sarkozy stelt zijn eigen kabinet als voorbeeld voor goed gedrag in barre tijden. Hij trekt acuut lering uit ongelukken die zijn ministers maken. Hij verbiedt zijn collega’s dan ook nog langer
met de scooter op de ijsgladde Parijse wegen rond te crossen.

Verder gaan de ministerraden in gans Europa over tot de orde van de dag: het bevriezen van de staatsuitgaven. Het zout dat maar niet opraakt, om in de wonden te strooien.

Van rust naar rust

Terug. De vakantie zit er bijna op. Nog 1 dag. De rust van een lome vakantie zal overgaan in arbeidsritme en waan van de dag.
Allebei zo bekend en vertrouwd, dat het eigenlijk ook een soort rust is. Zo gaat dat niet voelen. Alleen al het tempo zal binnen twee dagen reeds veel hoger liggen, dan die waarin de vakantiedagen zich voltrokken.

Ik weet niet of de lezers het herkennen, maar na elke vakantie probeer ik het lome tempo zo lang mogelijk toe te passen op het werk. Zoals gezegd: dat lukt hooguit twee dagen.
De eerste dag is het nog een beetje rondkletsen, inlezen, wat uitgebreider pauzeren. De tweede dag staat de waan van de dag dat nog een uurtje of wat oogluikend toe, maar dan is het aan de bak, voort maar weer, de tijd een loer proberen te draaien door gisteren klaar te hebben, wat vandaag werd gevraagd.

Gelukkig kan ik hier op het weblog wel rustig beginnen. In de reacties geen vakantie-ervaringen aangetroffen, die van Europa een grotere eenheid kunnen maken, dan die nu is (zie artikeltjes van 20 en 15 juli hieronder). Dat scheelt een hoop tijd aan lijstjesmakerij. Dank u, uitermate lief!

Wel, nu dan eerst eens nalezen wat de andere weblogs zo al hebben gepresteerd, de laatste drie weken (zie de lijst onder “Ook de moeite waard”, hiernaast).
Morgen hier weer de reguliere waan van codes, keuzes en maakbaarheid.

Rust en Europa en lezersvraag!

Weer even een tussendoortje met wat opvalt aan gebrekkige Europese eenwording (zie ook het artikel van 15 juli, hieronder).

In Frankrijk heeft zelfs een klein dorp, van hooguit 400 inwoners, een openbaar toilet. Niet allemaal even luxe en/of schoon. Maar ze zijn er dus wel, zodat je niet gedwongen wordt een café op te zoeken, als je je pittoreske wandeling moet onderbreken voor een sanitaire stop.
Da`s nou een voorziening, die “europees verplicht” zou moeten worden.

De lezersvraag: Welke nationale verworvenheden heb jij gespot, tijdens je vakantie in andere landen dan Nederland? En welke zouden goed zijn voor heel Europa?
Tot 27 juli kun je je antwoorden hier kwijt. Daarna zal ik je opties inventariseren en eens kijken wat voor europese eenheid er uit te analyseren valt.

Tot dan!

Vakantie en Europa

Tijdens mijn vrijwillige werktijdverkorting, die zonder enige frauduleuze handelingen tot stand is gekomen, even een berichtje tussendoor. Niet om uit te weiden over het feit dat vakantie goed zou zijn voor het opladen van het vermoeide hoofd, om na de rust weer grootse prestaties te leveren.

Yuri van Gelder, heeft die mythe naar het rijk der apenbroodjes verwezen. Met cocaine op, kun je blijkbaar veel betere prestaties leveren. Jammer dat in de turnwereld, geen sporen van dat spul in urine is toegestaan.
Gek eigenlijk dat je bij de Tour de France van allerlei verboden spoortjes in de renners urine hoort, maar cocaine is, bij mij weten, nog niet voorgekomen.

Waar ik het wel even over wil hebben, is de Europa-ervaring op vakantie. Nederland, Belgie, Luxemburg en Frankrijk nu gezien en dan kun je dus ervaren hoe ver het staat met de Europese eenheid.
Bijvoorbeeld: op de 14e juli kun je hier in Frankrijk, dezelfde futloze braderietjes aflopen, die ook onze Koninginnedag kenmerken. Ze zijn hier wel veel verder met het door collega weblogger voorgestelde vuurwerk-inititiatief. Door heel het land worden centraal georganiseerde en uitgevoerde vuurwerken afgestoken. Hele dorpen lopen uit om het spektakel te bekijken en de collectieve oh's en ah's verhogen het pittoreske sfeergevoel.

Braderietjes hetzelfde, vuurwerk een heel verschil. Dat is kenmerkend voor de Europese eenheid.
Eén overeenkomst is bekend en heeft flinke voordelen. Overal met euro's betalen. Om je dan af te vragen waarom hetzelfde schoonmaakmiddel in Frankrijk zoveel goedkoper, dan in Nederland.

Verder: de verkeersveiligheid. Verschillende landen, verschillende campagnes. Zou daar niet eens wat meer eenheid in gebracht kunnen worden? Zodat je meteen weet, water met allerlei borden en tekens wordt bedoeld?

Awel, genoeg getikt. Ik moet weer hard aan de slag met mijn werktijdverkorting. Wellicht volgt er volgende week nog een oprisping hier, zo niet dan meld ik me 27 juli.

Optimisten tonen weinig interesse in Europa

Optimisten tonen weinig interesse in Europa Nederlanders zien de toekomst optimistisch tegemoet. Ze hebben veel vertrouwen in hun eigen toekomst, die van hun land en van de hele wereld. Dat staat in de jaarlijkse Europese verkenning, een studie van het CPB en het SCP. Nederland is daarmee een van de meest optimistische landen van Europa. De burgers hebben redelijk veel vertrouwen in elkaar en ook door de burgers van andere EU-landen worden we aardig vertrouwd (zie persbericht SCP).

Helemaal opmerkelijk is de steun die Nederlanders aan de EU geven. Het EU-lidmaatschap wordt door 80 procent als positief gezien. Gevraagd naar de voor- en nadelen, denkt ruim driekwart dat het meer voordelen dan nadelen oplevert. De Nederlanders scoren hiermee hoger dan het gemiddelde van alle EU-lidstaten.

Blijkbaar is men zo optimistisch dat verdere actie niet nodig wordt gevonden. De belangstelling voor de Europese Parlementsverkiezingen ligt hier namelijk onder het EU-gemiddelde. Slechts 39,1 procent is geïnteresseerd in de verkiezingen. Europa breed heeft 45,6 procent wel belangstelling voor de electorale handel en wandel.
Opvallend detail: Veel kiezers menen dat hun eigen politieke partij een veel grotere voorstander van de Europese eenwording is, dan zijzelf.

Zou de Europese Unie inmiddels zo'n succesverhaal zijn, dat Nederlanders alle vertrouwen hebben in de Euro-bestuurders en parlementariërs, dat men de verkiezingen wel best vindt? Dat zou dan uiteindelijk verkeerd uit kunnen pakken. Vertrouwen is prima, maar politici ongecontroleerd de ruimte geven niet.

Het zou ook kunnen dat de meeste Nederlanders meer vertouwen hebben in de binnenlandse politici, dan sommige peilingen en reacties in kranten en op weblogs lijken te suggereren. Het kabinet en parlement balanceren immers continu tussen de Europese belangen en de nationale prioriteiten. Geen vreemd verschijnsel binnen Europa, elk land doet dat. Met als resultaat dat het met veel afspraken en doelstellingen in Europees verband zo'n vaart niet loopt.
Zo lang men het gemak geniet overal met euro's te kunnen betalen, vindt menig Nederlander misschien alle andere Europese issues veel minder interessant.