Tag archieven: excuses

Blanco

BlokHet schrijven wil niet lukken. Er is genoeg om over te schrijven, genoeg wat nog uitgezocht en verteld moet worden, maar ik krijg het niet tot een blogje getikt. Is dit nou dat beruchte ‘writer’s block’?

Het moest er een keer van komen, zou je na vijfenhalf jaar bloggen met een gemiddelde van zes stukjes per week. Toch is dat, volgens mij, niet de oorzaak.
Twee dingen spelen een rol. De eerste lijkt wel verdacht veel op het schrijversblok: ik krijg de gedachten niet goed op een rij, laat staan dat er een leesbaar stukje uitrolt. Het tweede dat speelt is het werk. Door de bezuinigingen is er zoveel aan de hand, dat ik bijna elke dag daardoor uitgeput en moedeloos thuiskom. Dat is niet de beste conditie om geïnspireerd aan het bloggen te slaan.

Graag had ik nu een vlammend stuk geproduceerd, onder de titel: Het dictaat regeert. Ik zie overeenkomsten in mijn werk en in de maatschappij, hoe ‘het dictaat regeert’. Wat er ook over de bezuinigingsplannen wordt gezegd, hoe verkeerd sommigen ook uit zullen pakken, het lijkt niet uit te maken. Zelf op basis van onzinnige argumenten worden de maatregelen doorgevoerd.

De discussie met de ‘bezuinigers’ slaat regelmatig dood. Zeker, erkent men, de maatregelen zullen heel wat onmogelijk maken. En jawel, er zitten heel wat negatieve kanten aan. Maar we gaan er wel mee door.
Eenrichtingscommunicatie: uw bezwaren zijn gehoord, maar we kunnen er niks mee. Er is werk aan de winkel en dat gaat op onze manier. Zoiets.

Nog een overeenkomst op mijn werk en de landelijke politiek: het onzichtbare leiderschap. Rutte is verweten op cruciale momenten niets van zich te laten horen. Mijn managers lijken dezelfde stijl te hanteren. Ze zijn er alleen als ‘De Boodschap’ moet worden verkondigd. Het dictaat regeert, wilde ik daarover schrijven, maar ik krijg het niet goed verwoord.

Ik hoop dat het niet te lang duurt, want die stille dagen op dit blog bevallen me helemaal niet. Nu is het even niet anders. Rutte inspireert wel: laat ik ook maar eens een excuus maken. Excuses aan de lezers voor de blanco dagen.

Geef een reactie

De Turing-excuses

De Turing-excuses In mijn gastlog, vorige week bij GeenCommentaar (Beeldende standpunten), vroeg ik de lezers welk standbeeld zij graag even tot leven gewekt zouden zien. Na het lezen van een artikel in het NRC, bedacht ik dat het hier links afgebeelde standbeeld van Alan Turing wel genoemd had kunnen worden. De man had dan de excuses in ontvangst kunnen nemen, die velen hem nu gunnen.

De man die de Britten hielp de Enigma-code te ontrafelen en als één van de grondleggers van het informaticatijdperk geldt, is al 55 jaar dood. Dus wat heeft hij nu aan excuses? De geschiedenis rechtzetten is onbegonnen werk. Achteraf vaststellen dat er vreselijke fouten zijn gemaakt, kan natuurlijk wel. Heeft dat enige zin?

Tja, slachtoffers van vervolging, oorlogen, of welke historische onverkwikkelijkheden dan ook wek je er niet mee tot een nieuw leven. Excuses zijn dan ook niet meer dan symboolpolitiek. Dat kan zin hebben als het symbool krachtig en waarachtig is. Niet zozeer een mea culpa, maar een 'dat nooit meer'. Erkennen dat vandaag de dag historische onzin zich niet zal herhalen.

Alan Turing is het slachtoffer geworden van een al te lang durende Britse wetgeving tegen homoseksualiteit. Wilde hij zijn wetenschappelijke werk voortzetten, moest hij kiezen tussen gevangenisstraf of chemische castratie. Hij koos voor dat laatste en vermoed wordt dat die keuze uiteindelijk tot zelfmoord heeft geleid.

Overigens werd hij bij leven wel degelijk geëerd voor zijn werk. In 1945 kreeg hij de Order of the British Empire, als dank voor zijn werk tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1951 erkende men zijn wiskundig genie door hem tot Fellow van de Royal Society te benoemen. In 1952 volgde echter zijn arrestatie wegens homoseksuele activiteit.

Na zijn dood werd de hoogste onderscheiding in de informatica naar hem genoemd, de A.M. Turing Award, in 1966 voor het eerst uitgereikt.
Zit Alan Turing dan nu nog op excuses te wachten? Ach, kon dat standbeeld maar tot leven worden gewekt. We zouden het dan van hem zelf kunnen horen.

Geef een reactie