Tag archieven: gedragscode

Corso kunst of kitsch

Corso kunst of kitsch Het zindert in Zundert. Op 5 en 6 september dendert het jaarlijkse bloemencorso weer door de straten. Een evenement dat op een gemiddelde belangstelling van rond de 50 duizend toeschouwers kan rekenen. Na de optocht staan de praalwagens nog een dag te kijk en hangen de bouwers van de wagens wat na te puffen en te feesten.

De organiserende stichting doet nu een dringend beroep op de deelnemers zich deze keer eens netjes te gedragen. In
Brabants Nieuwsblad / De Stem staat: “In de brief aan de twintig buurtschappen worden alle corsobouwers opgeroepen zich voortaan beter te houden aan de gedragscodes”.
De ontlading van een jaar toeleven naar en hard werken voor het corso, ging vorig jaar gepaard met “wangedrag, zoals wildplassen onder het oog van bezoekers, het smijten met biertrays en plastic bekers, en het agressief en onheus behandelen van vrijwilligers aan de entree”.
Een kunstfestival dat eindigt in een orgie?

De
Stichting Bloemencorso Zundert vindt toch al dat de bloemenpracht iets te weinig erkenning krijgt. Dat moet natuurlijk niet erger worden door het liederlijk gedrag van de dahliaknutselaars.
De voorzitter vindt het Zundertse corso eigenlijk “het grootste culturele en creatieve evenement van Europa”. Helaas kleeft er het imago van oubolligheid aan.
In ieder geval leggen de deelnemers elk jaar weer vol passie hun creativiteit aan de dag. Een voormalig jurylid en oud-conservator van diverse musea, is even enthousiast, maar kunst wil hij de praalwagens niet noemen. Kunst wordt immers gemaakt door kunstenaars, zo zegt hij in BN/De Stem. Hij vindt de optocht helemaal niet oubollig.

De stichting doet wel haar best een kunstzinnige allure aan het feest te geven. In de jury’s die de praalwagens beoordelen zitten vaak kunstenaars. Neem de jury van vorig jaar. Carolein Smits, beeldend kunstenaar die dit jaar in de Rotterdamse Kunsthal nog de tentoonstelling
Huid en Haar had lopen. Misjel Vermeiren, bekend als decorontwerper en regisseur van o.a. een tv-film in samenwerking met Johan Simons en Paul Koek. De keramiste Simone van Bakel.
De zanger, poppenspeler, theatermaker en schrijver Jan Smeets (nee, niet die van Pinkpop), in de 70’er jaren bekend van zijn medewerking aan theatergroep Proloog en die
dit jaar een prijs kreeg voor zijn bijdragen aan het Brabants dialect. En multi-kunstenaar Miesjel van Gerwen. Zelf ontwerper van spektakelwagens voor de cultuurhistorische optocht in Heeze en daarnaast striptekenaar en mede-organisator van de Boulevard in Den Bosch. Aan een uiterst artistiek oordeel dus geen gebrek in Zundert.

Bekijk de foto’s van vorig jaar en vel zelf je oordeel. Er zitten zeker imposante wagens bij. De hele stoet heeft een behoorlijke diversiteit aan stijlen en jawel, de een is wat oubolliger dan de ander. Er zitten zeker voorbeelden van minder oubollige artisticiteit bij. Te danken aan een kunstzinniger opbouw van de ijzeren en houten frames, waarop het piepschuim met opgeprikte dahlia’s zitten.

Maar wat jammer dat er nu op de gedragscode wordt gehamerd. Als we het over kunst willen hebben, dan hebben we het toch zeker over vrijheid? En zijn er niet ontelbare kunstenaars bekend van liederlijk gedrag, terwijl hun werk toch wereldwijd grote erkenning krijgt?

Sociale contacten

Sociale contacten Op mijn werk bleek een collega al weken dood achter de pc te zitten. Nu zit ik wel met een prangende vraag. Mag ik dit zomaar op dit blog zetten?

Kijk, op een verjaardag praat je wel eens over je werk en je collega’s. Ondertussen is het waarschijnlijker dat mensen meer virtuele sociale contacten hebben dan verjaardagen. Ook op het worldwide web wordt dus over het werk gepraat. En op het werk raakt men steeds meer verstrikt in datzelfde web. De sociale reikwijdte van mensen is vele malen groter geworden, dankzij Hyves, Facebook, Twitter en natuurlijk het mobieltje.
Om dat een beetje bij te houden heb je niet genoeg aan de 16 uren per dag die overblijven naast de reguliere 8-urige werkdag.

Werkgevers
maken zich zorgen om dat sociale uitspansel. Niet alleen omdat het werktijd kost. Vooral omdat er natuurlijk werkgerelateerde informatie de wereld over gaat. Mijn werkgever zal me ongetwijfeld morgen op het matje roepen, na de eerste zin van dit stuk gelezen te hebben. Mijn job bestaat uit het werken met mensen en de baas zal niet blij zijn dat heel de wereld nu weet dat we, dood en levend, zoveel tijd achter de pc doorbrengen. Slecht voor het imago.

Nu komt het CNV
met een gedragscode voor gebruik van sociale media op het werk. De gedragscode geldt op de burelen van de vakbond, maar dient ook als model voor andere organisaties en bedrijven, laat het CNV weten.
Uitgangspunt is: dat gebruik hou je niet tegen, maar moet wel aan wat spelregels voldoen. Het CNV houdt het positief: “Het CNV ondersteunt de open dialoog en de uitwisseling van ideeën en het delen van kennis”. Want behalve roddel en verjaardagspraat, hoort ook kennisverrijking en informatie-uitwisseling tot de mogelijkheden van de sociale media.

Verder wijst de 15 punten tellende gedragscode vooral op de eigen verantwoordelijkheid en gezond verstand betreffende ethiek en loyaliteit aan de werkgever, de klanten, partners en leveranciers.
Hulde trouwens voor punt 11: “Probeer de eerste te zijn om je eigen fouten te corrigeren, zonder eerdere berichten te wijzigen of te verwijderen. Vermeld daarbij dat jij degene bent die het bericht wijzigt”. Wat een wereld zouden we in leven als iedereen de eerste is die zijn eigen fouten corrigeert en het lef heeft de gemaakte fout voor het publiek beschikbaar te houden.

Inmiddels twittert mijn baas naar alle collega’s:
“Wat kunnen we van onze overleden collega leren? Minder tijd achter de pc, meer tijd met de cliënten! Een controle bij systeembeheer bracht aan het licht dat onze collega voor zijn dood Hyves, Facebook, Google, een datingsite, een onbekende chatbox en zijn weblog open had staan. De tweede les is dus dat sociale media niet bevorderlijk voor de gezondheid zijn”.

Wij weten wel beter. We hadden de collega niet in de gaten, omdat ook wij het veel te druk hadden met onze sociale contacten. Voor ons en onze collega komt de CNV gedragscode veel te laat.

De codes van de week

De codes van de week De eerste week van mei zit er bijna op. In de week dat iemand een stilzwijgende gedragscode aan barrels schreeuwde, passeerden nog wat codes de revue.

Op 1 mei werd de Gedragscode Rechtspraak van kracht. Een regeling om “integere beslechting van geschillen en berechting van strafbare feiten door onafhankelijke rechters mede te waarborgen”.
Mede te waarborgen? Voldoet de wet en de ambtseed dan niet meer? Dat in veel landen zo’n gedragscode gebruikelijk is, zoals het persbericht meldt, wil toch niet zeggen dat we er in Nederland eentje nodig hebben?
Of is er iemand die mij kan vertellen aan welke zonden het college van edelachtbaren zich vergrijpt?

Met een meldcode op hun mobieltje, kunnen inwoners van Breda in de nabije toekomst losse stoeptegels of een defecte straatlamp doorgeven aan de lokale autoriteiten. Dat is het idee
van de D66-fractie in de gemeenteraad aldaar.
Dat mobieltje wordt nog eens het burgerschapstooltje van de eeuw. Niet alleen verdachte figuren fotograferen en ter beschikking van de misdadigersetalage van de politie stellen, nu ook de wanordelijkheden van de gemeentelijke diensten melden. Je moet natuurlijk niet gaan bellen, terwijl je een stoeptegel voor je huis loswrikt om er een schattig viooltje te planten. Het gezag weet dankzij de informatie van je provider, dat jij daar dus aanwezig was.

Om de zaak rond te krijgen matchen ze het DNA dat op de tere bloemblaadjes is gevonden met de jouwe. Al was het duizenden jaren geleden, men weet de luis in de pels te vinden.
In de pels? Welnee, gewoon in de confectiepakjes die zo’n 200 duizend jaar gelden in de mode waren. Een Amerikaanse bioloog kwam tot de conclusie dat de mens veel langer kleding draagt, dan tot nu toe werd gedacht. Dankzij het uitvlooien van het DNA van de luis.

Waarmee de week rond is en we toch nog even stilstaan bij die luis in de pels van herdenkend en angstig Nederland. Zeker iemand die zich niet aan geschreven en ongeschreven codes van fatsoen heeft gehouden.
Mag dat een reden zijn voor anderen om die codes ook terzijde te schuiven? Zoals de politie die op de persconferentie een stukje van zijn dossier openbaar maakte? Of sommige journalisten, die de stomtoevallige daad aangrijpen om vraagtekens te zetten bij het toch al uitdijende pakket aam veiligheidsmaatregelen?

Moeten we allemaal achter tralies?
Codes van de week

Wetenschappers onderzoeken eigen code

Wetenschappers onderzoeken eigen codeIn een tijd waarin het maatschappelijk vertrouwen in de wetenschap steeds belangrijker wordt, is het van wezenlijk belang dat het wetenschappelijk onderzoek zelf beantwoordt aan de hoogste ethische normen“.
(Quote uit persbericht NWO, betreffende themabijeenkomst over wetenschappelijke integriteit).

Toeval of niet, net op het moment dat
wetenschappers boos zijn op minister Cramer, die foutloze wetenschap eist, omdat zij vindt dat haar integriteit geschonden is door wat rekenfoutjes in het IPCC klimaatrapport, is de KNAW (Koninklijke Nederlandse Academie voor Wetenschap) druk doende een themabijeenkomst voor te bereiden die 8 maart gehouden zal worden.

Nederland lijkt met een wetenschappelijke gedragscode (VSNU), het Landelijk Orgaan voor Wetenschappelijke Integriteit (LOWI) en de gedragscode belangenverstrengeling van NWO de zaak goed op orde te hebben“, zo stelt de KNAW.
In 2001 hadden KNAW, NWO en VSNU al nagedacht over hoe wetenschappelijk wangedrag zoals plagiaat, het vervalsen of onvolledig weergeven van onderzoeksresultaten, kan worden voorkomen.

De bijeenkomst in maart kan ‘foutloze wetenschap’ aan de agenda toevoegen. Onvolledig weergeven van onderzoeksresultaten kan al tot heel vervelende maatschappelijke discussies leiden. Maar dan hebben we het misschien over doelbewuste manipulatie van de gegevens. De vraag is of het maken van onbedoelde fouten ook onder onjuist ethisch handelen valt. Minister Cramer vindt van wel.

Nu zal de reputatie van elke wetenschapper er niet beter op worden als er fouten worden gemaakt. Dus je mag aannemen dat een wetenschapper een rapport wel vier keer tegen het licht houdt, alvorens er mee naar buiten te komen.
Dat wordt lastiger als de druk wordt opgevoerd, omdat politici snel resultaten willen hebben, omdat het maatschappelijk vertrouwen in hen op het spel staat. Misschien is het aardig als de wetenschappers in maart elkaar ook voorhouden niet te zwichten voor tijdsdruk. Gedegen onderzoek kost tijd en kan zelfs jaren duren. Kwestie van beroepsintegriteit om voor degelijkheid te gaan en niet voor de waan van de dag.

Code Sneeuwjacht

Pieter Bruegel de Oude - 1565 In de tijd van Pieter Bruegel de Oude hadden jagers in de winter meer last van sneeuw, dan van weidelijkheid. Ik geloof, dat ik voor de allerjongsten onder ons, dat even moet uitleggen. Die kennen de winters van 1565 natuurlijk niet. De allerjongsten zijn vooral bezig met hedendaagse zorgen. Zo liggen alweer wat kinderen angstig wakker en vragen zich af of hun marmot met kerst op tafel zal komen.

Die kans is eens stuk groter geworden nu het land wordt geteisterd door een winter, waar de meeste ouderen hun neus voor ophalen. Aan alle ongemakken van de laatste dagen, kunnen we ook de zorgen om het kerstmenu toevoegen.
Er mag tot kerst niet meer op wild worden gejaagd, lezen we bij de NOS. Geen reerug, geen fazant. De huiskonijnen en marmotten vervloeken de gedragscode van de KNVJ (Koninklijke Nederlandse Jacht Vereniging), die de jacht verbied als het land dik besneeuwd is.

In een persbericht van de KNVJ staat dat het slechts een advies is. Een advies “
vooral gebaseerd op de huidige sneeuwbedekking en de sneeuwverwachting op korte termijn, en betreft de gebieden waar een fors pak sneeuw ligt”. Maar, meldt de KNVJ, “in de winter is de jacht sowieso al aan strenge regels gebonden. Zo mag er in de buurt van wakken in het ijs niet worden gejaagd. Daarnaast gelden voor jagers fatsoensregels met het oog op dierenwelzijn, het zogeheten weidelijk jagen”.

De mensen die het niet zo op jagers hebben, zullen misschien denken dat de maatregel pure imagobuilding is. Zijn de jagers bang dat burgers, op hun winterse wandelingen, gaan mekkeren over de rode bloedsporen in de maagdelijke sneeuw?
Volgens de jagers zelf is dat niet de reden de jacht te staken. Het heeft met die weidelijkheid te maken.

Weidelijkheid was tot jaren terug een ongeschreven code, “vooral van belang is de houding ten opzichte van het wild en het welzijn der dieren die bejaagd worden. Soms ook in barre winters, bij overstromingen en andere natuurcalamiteiten”. Aldus een jager op dejachthut.eu.
Het houdt in dat bij streng winters weer de beesten met rust worden gelaten, omdat ze een iets te makkelijke prooi zijn. Ze moeten zich rot zoeken naar voedsel en vergeten dan natuurlijk de jager in het oog te houden. Da’s een onsportieve situatie.

Jagers moeten nu vooral de rillende dieren helpen. Mooi toch? Dat zullen tegenstanders van de jacht met een korrel zout nemen. Vijf jaar geleden openden ze zelf de jacht. Op ongewenste praktijken op het jachtveld.
Krista van Velzen (SP) en Marianne Thieme (PvdD) openden een website die illegale jachthutten in kaart ging brengen.
De website jachthut.nl licht ons voor: Veel van die jachthutten zijn niet zichtbaar voor het publiek omdat ze verscholen zijn achter bordjes streng verboden toegang, rustgebied voor het wild“. Dat is volgens de website niet waar. Het zou eerder gaan om “de laatste rustplaatsen voor in het wild levende dieren”, die er heen worden gelokt met voedsel en lekkere plantjes. Natuurlijk worden ze dan neergeknald, als ze zich aan het lokvoer tegoed doen.

Da’s ook niet zo sportief. De gedragscode van de jagers lijkt dan ook wat hypocriet. In de winter zijn de dieren toch al een makkelijke prooi. Zelfs als er geen sneeuw ligt, is voedsel schaars en zijn ze goed zichtbaar tussen de kale bomen. Waarom dan de jacht stilleggen als bos en weide ineens wit zijn?
Men kan dan ook geblinddoekt en uitgerust met pijl en boog ter jacht gaan?

Komt uw kerstmenu nu in gevaar door de weidelijkse gedragscode?

Renaissance van het contractdenken?

Renaissance van het contractdenken? Het convenant dat de hogeschool InHolland de eerstejaars studenten laat ondertekenen, lijkt te gek voor woorden. Je gaat er toch vanuit dat studenten, hoewel niet meer leerplichtig, zich met hun inschrijving verplichten de lessen te volgen om te voorkomen dat ze zakken voor hun examen. Moet je hun gemotiveerdheid dan afdwingen met een convenant? Een overeenkomst die juridisch geen enkele bindende waarde heeft?

Zo'n convenant past prima in de berg herenakkoorden, gedragscodes en intentieverklaringen die momenteel de samenleving in het gareel proberen te houden. De wet alleen, is blijkbaar niet genoeg om gewenst gedrag en gedroomde resultaten te garanderen.

En zo is er dan een Convenant Jakobskruiskruid, waarmee men hoopt vergiftigde koeien te voorkomen. Het Convenant Tipgelden regelt niet de afdracht van de fooien die het horecapersoneel ontvangt, maar behelst afspraken tussen het Verbond van Verzekeraars, de politie en het Openbaar Ministerie en het Verbond van Verzekeraars over het al dan niet belonen ban klikspanen.

En wat te denken van de convenanten die de Amsterdamse universiteiten hebben gesloten met de gezelligheidsverenigingen die sportclub Heerenveen met de belastingdienst is overeen gekomen of die 400 burgemeesters hebben opgesteld om verder te gaan dan de 20 procent doelstellingen die de EU op energiegebied wil scoren?
Er zijn er zoveel, dat er waarschijnlijk geen digitale databank van convenanten kan worden aangelegd, omdat dan het internet overbelast zou raken.

Het convenant is geen modieuze hype. Eerder hebben we te maken met de renaissance van het contractdenken. Het convenant is een soort sociaal contract. Een samenleving bestaat uit te veel verschillende belanghebbenden om alles te regelen in een overkoepelende, nationale wet. Waar de wet tekort schiet, hebben mensen op deelgebieden en deelbelangen de mogelijkheid onderling afspraken vast te leggen. Bedoeld om de microbelangen te dienen, zonder de macrobelangen te schaden.

Een manier om federalisme goed te laten werken. Een centraal gezag regelt het algemeen belang, plaatselijk zoekt men het zelf maar uit.
Ooit was er een centraal gezag dat zich God noemde. Die had ook een convenantje lopen. Met de mensen was afgesproken dat ze het eeuwige leven zouden krijgen als ze zich aan God's geboden hielden. Dat staat bekend als het foedus operum, latijn voor werkverbond.

Dat werkte niet helemaal. De mens zat met zijn jatten aan de boom van de kennis van goed en kwaad, waarmee dat laatste was geschied. God, destijds niet de beroerdste, kwam met een nieuw convenant: de foedus gratiae, of het genadeverbond. Dat hield in: als jullie Jezus kruisigen, krijgen jullie alsnog het eeuwige leven. Ziedaar de oorzaak van de vergrijzing.

Het is niet toevallig dat de renaissance van het contractdenken te danken is aan politici van christelijke signatuur. Balkenende mag wel de godfather van het convenant worden genoemd. Met schwung poetste hij het federalisme op, dat hoogtij vierde in het VOC-tijdperk. Het centraal gezag bepaalt de normen en waarden, die men lokaal mag uitwerken in convenanten en gedragscodes. En geheel in stijl van zijn Inspirator sprak hij met het volk af: als jullie je aan mijn normen en waarden houden, dan zet ik jullie in de eregalerij der brave burgers. Het foedus gratiae van Balkenende.

En zo groeit en bloeit Nederland van de convenanten en gedragscodes. Of moeten we zeggen: het sterft in Holland van de sociale contracten?

Vroege vogels code

Vroege vogels code Elke burger wordt geacht de wet te kennen. Da's geen doen. Niet alleen zijn er talloze wetten, ze veranderen aan de lopende band. Reken maar dat de per 1 mei veranderde verkeerswet het komende jaar nieuwe overtredingen zal opleveren.

Vara's Vroege Vogels en een aantal natuurverenigingen maken het hun leden makkelijk de Flora- en Faunawet na te leven. Uit die wet destilleerde men de Vroege Vogels Natuurfotografencode. Tien geboden voor mensen die vrije vogels liever vangen in hun digitale foto- en videokastjes.
En zo hebben we er weer een gedragscode bij. Het aantal gedragscodes die je na te leven hebt op werk, vrije tijdsvereniging en in de openbare ruimte zijn net zo min te onthouden als de wet zelf.

De wetsteksten van de Flora- en Faunawet, gekoppeld aan gezond verstand leiden tot de volgende praktische aanbevelingen en die vormen de basis van onze 10 Gouden Regels“, zo stelt de redaktie van Vroege Vogels.
Bekijken we die regels, dan lijkt het er sterk op dat het gezonde verstand van natuurliefhebbers schadelijk is voor de natuur. Want op het eerste oog lijken het regeltjes die je, met een normaal functionerend verstand, vanzelfsprekend vindt. De regels zijn nu blijkbaar nodig, omdat die vanzelfsprekendheid niet wordt nageleefd. Of er mankeert wat aan dat gezonde verstand.

De gedragscode begint met een regel, die mij niet zo rustgevend lijkt voor de natuur: Fotografeer dieren en planten alleen in hun leefomgeving. Dat is een oproep om vooral wel door het struikgewas te banjeren, door sloten en plassen te bevaren of de boom in te klimmen, op zoek naar een vogelnestje.

De overige regels roepen evenzeer vraagtekens op.
Regel 2: Vang of verontrust geen dieren. De natuurliefhebber wordt voor het ethische dilemma geplaatst een dier te vangen of te verontrusten. Het dier wordt evenzeer in vertwijfeling gebracht bij de nadering van een mens: gaat-ie me nou vangen of maakt-ie me alleen maar een beetje bang. Beter zou zijn: vang èn verontrust geen dieren.

Regel 3: Bied geen voedsel aan speciaal voor de foto. Hier had men wel een gouden tip aan toe kunnen voegen. Wil je een beestje fotogeniek op de plaat, hou je dan aan de regels die bijvoorbeeld in de modewereld gelden. Daar worden de modellen ook niet vetgemest, eerder uitgehongerd, voor een fraai resultaat.

Regel 4: Fotografeer alleen nesten als dit de dieren niet verstoort. Dan moet je wel weten welke dieren genoeg narcistische ijdelheid bezitten om hun eieren of pasgeboren kroost aan gans de wereld te tonen. De trotse pauw? De glimworm? De meeste dieren zijn al druk genoeg hun nest te beschermen tegen de natuurlijke vijanden. Moet daar een legertje fotografen bij?

Regel 7: Natuurfoto’s zijn niet geënsceneerd en gemanipuleerd. Dit is een hele fraaie. Uiteraard behoudt de natuurliefhebber de vrijheid thuis het materiaal te fotoshoppen. Een nadere toelichting maakt duidelijk, wat niet de bedoeling is: Manipulatie van dieren (vasthouden, verplaatsen) en van planten (vastklemmen) is in de regel niet gewenst, vaak af te raden, en soms helemaal uit te sluiten.

Niet gewenst? Af te raden? Soms uit te sluiten? Overbodig advies. Want wie zou nou de natuur willens en wetens willen manipuleren? Het ligt niet in de natuur der mensen daar aan te denken, toch?

Vrijblijvende codes onder toezicht

Vrijblijvende codes onder toezicht

Het is voorbij met vrijblijvende gedragscodes. Wie zich onfatsoenlijk gedraagt kan op een confrontatie met de overheid rekenen.
Dat is menig burger al lang bekend. Drinken op straat, peuken weggooien, een krachtterm naar een ambtenaar in functie gooien, het mag niet en wie het toch doet kan op een boete rekenen. Uiteraard geldt dat ook voor zelfverrijkende onbeschoftheden als de belasting om de tuin leiden, een greep in de kassa van de supermarkt doen of een zak rollen.

Buiten de burger liet de overheid complete bedrijven en organisaties tot nu toe ongemoeid. Het bleef bij een vermanende vinger en een oproep het in een gedragscode onderling wat netter te regelen. Daar lijkt nu een eind aan te komen.
De financiële sector en de woningbouwcorporaties zijn als eerste de klos. De toezichthouders krijgen, op
aandringen van de 2e Kamer, meer bevoegdheden. De waakhond voor de woningbouwcorporaties is de overheid zelf. De corporaties werken aan een voorstel om ongewenst gedrag, zoals buitensporige bonussen, middels zelfregulering uit te bannen. Minister van der Laan vindt dat niet genoeg en wil dit jaar nog met een scherpe wetgeving komen.

De AFM (Autoriteit Financiële Markten) is de waakhond voor de geldsector. Minister Bos heeft in de Kamer toegezegd de bevoegdheden voor de AFM uit te breiden.
Voor 1 mei zal de Nederlandsche Bank (DNB) met een nieuwe regeling voor beloningen en de AFM krijgt juridische middelen om sancties op te leggen als een bank of verzekeraar zich daar niet aan houdt.

Het werd tijd, zullen sommigen zeggen. De wet is tenslotte de ultieme gedragscode, dient voor iedereen gelijke werking te hebben en regelt alles wat een samenleving aan uitwassen aangepakt wenst te zien.
Tegelijkertijd wordt de overheid te vergaande bemoeizucht en betutteling verweten.
Hoewel de overheid de burger ook vooral met oproepen, gedragscodes en voorlichtingscampagnes in het gareel probeert te krijgen, aarzelt de overheid niet met wetgeving te komen als dat allemaal niet zo snel helpt. Dat heeft het nodige geklaag over aantasting de individuele vrijheid tot gevolg en gaf een gevoel van ongelijke behandeling, waar het gaat om graaiende ondernemers.

Welke mensen zullen de volgende groep zijn, die de harde hand van de wetgever zullen treffen?
De
medische specialisten wellicht? Die declareren honderden miljoenen teveel. Tijd dus voor minister Klink in het voetspoor van collega's van der Laan en Bos te treden, zou je zo zeggen.

De vraag is nu: gaat de overheid te ver? Als een gedragscode niet werkt, is aangescherpte wetgeving dan het enige alternatief?
Of gaat de overheid niet ver genoeg? Overal een waakhond met vergaande bevoegdheden neerzetten.
Zegt u het maar.

Met een sms'je uit de ouderlijke macht

Met een sms'je uit de ouderlijke macht

Kinderen zijn duur. Dat is sinds mensenheugenis al zo. Vooral op zeer jonge leeftijd zijn ze niet erg rendabel. Er gaat meer geld in, dan ze opleveren. Na afschaffing van de kinderarbeid is de rendabiliteit van kinderen helemaal tot een dieptepunt gezakt.

Niet erg. Kinderen moeten in alle vrijheid kunnen opgroeien, zonder te worden gehinderd door de dagelijkse verplichting het brood op de plank te genereren. Voor de ouders een hele klus en nu de Staat op hun vingers zit te kijken of ze het kroost wel goed opvoeden, ook nog eens een linke klus. Er hoeft maar iets te gebeuren of ouders worden uit de ouderlijke macht gezet.
Het kabinet wil de wet
zo oprekken dat het simpeler wordt kinderen onder toezicht van de Staat te stellen. Onder andere door ook bij relatief lichte problemen de ouders hun gezag te ontnemen.

De wet is de grootste gedragscode die we kennen, maar voldoet niet altijd aan de eisen van een veranderende maatschappij. Dat is lastig voor de overheid. Moet je nou bij elk wissewasje de wet veranderen? Voor je het weet hebben een wetboek, voorzien van wijzigingen, aanhangsels en toevoegingen, zo groot dat het zelfs digitaal niet meer is op te slaan.
Bovendien heeft dit kabinet de vermindering van regeldruk hoog in het vaandel staan. De oplossing is gevonden in een scala aan gedragscodes. Geen wettelijke verplichtingen, maar “gedragssturende” richtlijnen. Ze worden in de samenleving gedumpt, met het vriendelijke doch nadrukkelijke verzoek dat iedereen zelf de verantwoordelijkheid neemt zich er aan te houden.

Hoe zoiets werkt, bleek vorige week. Staatssecretaris Heemskerk (Economische Zaken) vindt het niet nodig dat de ouderlijke handtekening vereist is als kinderen een abonnement op een sms-dienst nemen. Hij wacht liever af of de dit voorjaar gelanceerde gedragscode goed gaat uitpakken. Een wetswijziging vindt hij veel te ingewikkeld.

Blijkbaar is het zo dat het ouderlijk gezag zo zijn wettelijke beperkingen kent. Waar bij de meeste financiële transacties die minderjarigen willen afsluiten de handtekening van pa en ma nodig is, geldt dat dus niet voor een sms-abonnement.
Dat hiaat zou met één pennenstreek geregeld kunnen worden, maar het kabinet vindt dat dus veel ingewikkelder dan het opstellen van een gedragscode, het openen van een klachtenloket, een strengere sms reclamecode en het instellen van
een sms-filter.

Het werkt allemaal nog niet perfect, maar geef het een kans, zegt staatssecretaris Heemskerk.
De gezinnen die nu nog tegen schulden aanlopen ten gevolge van onduidelijke of misleidende ringtone en sms-reclames, kunnen altijd gered worden door het Rouvoet-buro. Als kinderen zo duur worden dat de ouders moeite krijgen de opvoeding te bekostigen, dan zet je ze uit de ouderlijke macht. Hadden ze maar 24 uur per dag hun kids in de gaten moeten houden. Dan hadden ze kunnen voorkomen dat zoontje of dochter achteloos een sms-abonnementje aanschaft.

Da's veel makkelijker dan dat sms-dienstverleners eerst de handtekening van die ouders moeten ophalen. Feitelijk zijn nu de ouders gedeeltelijk uit hun ouderlijke macht gezet, dankzij dit hiaat in de wetgeving.

Malaise in de polder

Hygiënecode

Bakker: “Mijn bank zegt er ook een te hebben, maar dat blijkt een broodje aap verhaal”.

gedragscode LTO

Boer: “Ja, dat hebben we overgenomen van de banken. Wel zuur, dat we de beloning die de banken krijgen bij het verstoren van een nest, niet in de code hebben kunnen opnemen”.

Godsgeloof verlicht pijn

Kerkganger: “Ik kan de banken aanraden eens bij meneer pastoor te biecht te gaan”.

Campagne tegen valongelukken

Verpleegster: “Kijk, valt er een bank, dan wordt die met wel meer geld overeind geholpen. De zorg duur? Ligt er maar aan over welke zorg je het hebt”.