Tag archieven: gevoelstemperatuur

De crisis overwinteren.

WinterIs eigenlijk niet alles een kwestie van gevoelstemperatuur? Ook als het om economisch gure tijden gaat? Stel je wil het ijskoude beleid van Rutte I ontvluchten. Wat is dan de beste stek om te overwinteren?

Ach, in heel Europa is het misère, dus niet alleen heel Nederland, nee, elke Europeaan zal er wel wat van voelen. Daar komt natuurlijk die gevoelstemperatuur om de hoek kijken. In Nederland lijkt ongeveer de helft van de bevolking het wel best te vinden. Zitten ze er ondanks de bezuinigingen toch warmpjes bij, of zijn ze gevoelloos?

Er is en manier om te bekijken in welk Europees land je het beste de crisis kan overwinteren. Frankrijk bezuinigt wel het meest. Sarkozy snoeit de komende jaren maar liefst 100 miljard euro. Daar steekt onze 18 miljard schril bij af. Alleen Spanje en België bezuinigen minder, respectievelijk 16,5 en 11.3 miljard euro.

Je zou denken dat we in Nederland lang niet zo slecht af zijn, want veel landen bezuinigen een stuk forser. Italië: 24 miljard euro. Griekenland 28 miljard. Portugal 78 miljard. De toppers zijn Duitsland (80 miljard), Groot-Brittanië (95 miljard) en Frankrijk.
Maar zou elke inwoner er ook evenveel van voelen? In werkelijkheid zullen er verschillen zijn. Het mag waar zijn dat iedereen er wel wat van zal voelen, zoals Rutte zegt, maar de een zal ongetwijfeld  meer in de kou komen te staan dan de ander.

In Europees verband zie je de verschillen meteen, als je de te bezuinigen bedragen omrekent naar het aantal inwoners. Italië bezuinig 10 miljard euro meer dan Nederland. Maar per inwoner voelt de Italiaan er zo’n 600 euro minder van dan wij. De Portugezen voelen er ongeveer 6000 euro per inwoner meer van.

Als je het zo bekijkt kun in Spanje en Italië het beste de crisis overwinteren. De Spanjaarden voelen er maar 354 euro per inwoner van. Zijn dat niet altijd al de beste Europese overwinterlanden?
En of het allemaal een beetje redelijk verdeeld is? Drie procent van alle inwoners van  deze landen, krijgt 43,1 procent van alle bezuinigingen voor de kiezen, tegenover 22,9 procent van de inwoners die er slechts 5,7 procent van zal voelen.

Hier de overwinterbarometer in beeld.Crisiswinter

Geef een reactie

Zomers rookgordijn

Zomers rookgordijn Wordt de zomer niet zo heet geconsumeerd als-ie wordt opgediend? Daar zou ik het antwoord wel eens op willen weten.
De RIVM waarschuwt niet alleen voor de hitte. Andere instanties waarschuwen voor zwemmen in rivieren, filevorming en de blauwalgvorming hebben we nog niet gehad.

Nu is er ook nog eens een smogwaarschuwing. De zomer komt met allerlei ongerief. Een paar noemde ik al in dit artikel, twee dagen geleden.
Het gekke is dat je in winterse tijden van het KNMI ook een gevoelstemperatuur krijgt doorgegeven. In de zomer hoor je daar niet van, terwijl ik me toch kan voorstellen dat iedereen de warmte heel verschillend ervaart.

Ik vraag me ook af of de vele waarschuwingen terecht zijn. Of zijn ze een onderdeel van de angsteconomie? Een stukje werkgelegenheid voor de vele instanties, die ook in de zomerse rust wat te doen moeten hebben.
Er is maar één manier om na te gaan in welke mate mensen last hebben van de zomer en of de vele waarschuwingen zinvol. Vraag het de mensen zelf.

Dus: heeft u last van de zomer? Zo ja, waarvan dan? Zo nee, hoe komt dat?

Geef een reactie

Gevoelskoersen

BlindemannetjeIs het je ook opgevallen dat de weerman het al heel lang niet meer over de gevoelstemperatuur heeft gehad? Het was een leuke vondst. Want ook al kon de weerman nog zo met keiharde cijfers aantonen wat de werkelijke temperatuur was, men werd er niet koud of warm van. Sterker nog: men bepaalde zelf wel wat men er van vond. Om de kloof tussen burger en weerman te overbruggen, is toen de gevoelstemperatuur bedacht.

Inmiddels is het heel gewoon geworden allerlei gevoel in cijfers weer te geven. Zo meet het CBS het consumentenvertrouwen. De uitslagen zijn net zo wisselvallend als het weer.
Vorig jaar juni had de consument nog alle vertrouwen in de welvaart, nu zijn ineens steeds meer mensen somber gestemd. De berichtgeving over de malaise in de VS, stijgende prijzen en een zuinig orakelende minister van financiën zullen dat gevoel wel hebben beïnvloed.
Een gevoel dat haaks staat op de eigen werkelijkheid, want veel mensen geven toch nog aardig wat uit. Maar ja, als je leest dat de voedselbanken weer meer klandizie krijgen, denk je al gauw dat jij morgen misschien aan de beurt bent voor de de armenbedeling.

De politieke barometer is ook zo'n gevoelig instrument. Het angstige gevoel voor de gevolgen van een obscuur filmpje zijn inmiddels verdwenen en de regisseur mag op meer stemmen rekenen dan in 2006.
Ook blijkt de burger gevoelig voor nieuwe verschijnselen die zich met veel reclame-tamtam aankondigen. Zo is er een mevrouw die met een enkel boottochtje 14 gevoelige zetels weet te scoren.

En dan heb ik het nog niet eens over de talloze opiniepeilingen die het land afstruinen, op zoek naar het sentiment over van alles en nog wat.
Nu lijkt de kloof tussen verstand en gevoel onoverbrugbaar. Aan de ene kant heb je onderzoeken die aantonen dat aan tal van rationele keuzes, meer sentiment ten grondslag ligt dan we denken. In de supermarkt wordt veel vaker een impulsieve aankoop gedaan, dan een weloverwogen boodschap. En bij wat duurdere en complexere keuzes, blijkt het onderbewuste een grotere rol te spelen, dan een rationele analyse van de voor- en nadelen.

Aan de andere kant zijn er ook onderzoeken die aantonen dat mensen minder op hun gevoel afgaan als ze over meer feitelijke kennis beschikken.
Zo stelden mensen hun eerste spontane oordeel over een een verdachte bij, toen ze meer over het strafdossier en de verdachte zelf wisten. Men vonniste veelal een milder oordeel dan de rechter.

Ondertussen weten we steeds meer over het gevoel. Het verstand lijkt daar nog weinig raad mee te weten. Het resultaat is dat er tweedelingen in de samenleving bestaan. Met statistieken en onderzoeksresultaten proberen mensen anderen van een werkelijkheid te overtuigen, waar mensen die meer hechten aan intuÎtie en onbewezen stellingen.
De vermeende kloof tussen burger en politiek wordt in stand gehouden door die twee groepen. Vooral omdat zowel de burger als de politicus de rationele en de gevoelsmens in zich draagt.

Cees Buddingh' schreef ooit: “Men kan de mensen verdelen in twee grote groepen: zij die zich door hun gevoel laten bedriegen, en zij die zich door hun verstand laten misleiden”. (bron: citaten.net)
Een enkel mens wordt bijna dagelijks geconfronteerd met zulk bedrog en misleiding. Hoe kunnen we daar ooit van af komen?

En voor de biechtstoel: wat is jouw meest hilarische voorbeeld waar je verstand je heeft misleid of je gevoel je heeft bedrogen?

Geef een reactie

Gevoelsindex

Hier is het buiten zo''n 3 graden boven Celsius en er staat een windje van 3 m/sec. De gevoelstemperatuur is -0,4 graden. Daar valt mee te leven. Terwijl de weersverwachting voor de komende dagen winters weer aankondigt is in politiek Den Haag de lente losgebarsten. Alom heerst een positief gevoel over het regeerakkoord. Sinds de jaarwisseling heerst er so-wie-so een warm gevoel in dit land. Burgers zijn over tal van zaken tevreden. Zelfs op het gebied van veiligheid. Ook al scoort Nederland in Europees verband ver boven het gemiddelde als het gaat om geweldpleging, toch zijn Nederlanders minder bezorgd om hun veiligheid dan tien jaar geleden.
Feiten en gevoel. Je zou ze ver uit elkaar willen houden, maar zo werkt dat niet. Het is misschien beter een formule te bedenken waarmee je ze zo dicht mogelijk bij elkaar kunt brengen. Dat kan praktische voordelen hebben. Als je de gevoelstemperatuur kent, weet je ook of er meer (een extra trui) of minder ( de jas uit) maatregelen genomen moeten worden.
Het CDA in Rotterdam heeft zoiets al bedacht: de gevoelsindex. Men wil daarmee onderzoeken hoe het staat met de kloof tussen bevolkingsgroepen. Het zou ook een controle-middel kunnen zijn om te zien of de maatregelen die mensen bij elkaar moet brengen, ook echt werken. Mooi zo''n gevoelsindex, maar op wat voor manier je daarmee beleid kan maken is onduidelijk.
In het regeerakkoord sluit men aan bij het positieve gevoel over de economie. Er kan weer wat worden uitgegeven. Toch meent Zalm, dat als men zijn norm loslaat, dit kabinet nog van een koude kermis zal thuiskomen. Hartverwarmend is ook het generaal pardon voor asielzoekers. Verdonk krijgt er echter een somber gevoel van.
Een gevoelsindex als beleidsintrument heeft alleen kans van slagen als we in staat zijn de feiten niet op eigen wijze te interpreteren. Zolang gevoel ook een feit is, zal dat nooit lukken.
Geef een reactie