Het KNMI waarschuwt: deze Kerst begeven we ons op glad ijs. Code oranje geldt voor grote delen van het land. Voor een ieder die nu de deur niet uit durft en de kerst in alle eenzaamheid, achter de kerststukjes doorbrengt, brengen wij een aangepast programma.
U heeft natuurlijk allemaal de hartverwarmende woorden gehoord van Hare Majesteit. De uitzending begon met gezang 26: Daar is uit ’s wereld duist’re wolken een licht der lichten opgestaan. Maar Majesteit! Waarom zulk sombere toonzetting? Denkt U echt dat het Volk van zulk zwaar gedragen calvinisme vrolijker wordt? Dat kan beter, Majesteit.
Luister naar een volk dat heel wat meer heeft doorstaan, dan wij nu in de diepe krochten der kredietcrisis beleven. Een klein licht stemt hen al vrolijk: This little light of mine.
God’s wegen zijn ondoorgrondelijk. Geen kerstreces voor de mythe die niet te beroerd is de schepping naar zijn hand te zetten. In het Belgische Lutselus ‘the walls came tumbling down’. Enkele uren na de mis stortte de kerk in. Tja, Thé Lau bezong god’s werk al treffend: Ik kijk naar het werk van god, naar de gaten die het slaat. Een kort fragment (klik op de zesde link) uit Het werk van God.
Wat bezielt de Heer om zovelen in de kou te laten staan? Het kan bijna niet anders of Hij is nog steeds woedend over het feit dat zijn zoon niet is geboren in een vijf-sterren hotel. Laat hij daarom, 2010 jaren later, zijn devote volgelingen op de straten van Bethlehem slapen?
Het lijkt wel of de heer wil zeggen: you’re Uninvited.
Tijd voor de verkeersinformatie. Rijkswaterstaat strooit nog wat zout in de bevroren wonden. Wie op kerstvisite bij familie in Amersfoort wil, moet rekenen op een enorme omweg. De A1 is afgesloten. God’s gaten worden vandaag gedicht. In het westen verloopt alles gladjes. U kunt beter aan uw kerststukjes gekluisterd blijven. Gaat u toch de deur uit, is de kans groot in files van Slippery People terecht te komen.
Beste luisteraars, u heeft er vast begrip voor dat het vandaag een korte uitzending wordt. Allereerst moet de wagen worden ontdooid. Daarna langzaam op weg om mijn vader uit de sneeuw te graven, zodat we op tijd aan kunnen schuiven bij de kerstmaaltijd van mijn broer.
Code oranje of niet, er moet gegeten worden! Wij gaan er uit met de echte Christmas Spirits. Een prettige dag verder.
Meer kou, meer sneeuw, meer ijs. Voorlopig nog geen herhaling van echter winters, toen we als schoolgaande jeugd al “ijsvrij, ijsvrij!” joelden, slechts enkele dagen voordat we werkelijk vrij kregen om te schaatsen.