Tag archieven: investeren

Norminvestering tegen werkloosheid.

StraatvegerZouden 155 mensen ruim 2000 mensen uit de werkloosheid kunnen houden en daarmee dik 29 miljoen euro aan WW-uitkeringen besparen?

Dat kan, maar dat gaat die 155 mensen wel geld kosten. Met het deel van hun salaris dat boven de Balkenendenorm zit, kunnen ze die 2000 mensen aan het werk houden. En werkende mensen zijn veel beter voor de groei van de economie, dan mensen die de groei van vensterbankplanten zitten te bekijken.

Een klein onderzoek om na te gaan of de Balkenendennorm van enige betekenis kan zijn bij de bestrijding van de werkloosheid.
Na wat gesnuffel in diverse rapporten en jaarverslagen komen we tot een lijst van 155 leden van Raden van Bestuur, die allen een vast salaris boven de Balkenendenorm incasseren. Natuurlijk gunnen we die mensen dat salaris, want ze dragen de verantwoordelijkheid voor beursgenoteerde bedrijven, banken en non-profit organisaties in de zorg, ggz, pensioenfondsen en omroepen.

Een zeer gedifferentieerde lijst dus. In totaal verdienen de 155 bestuursleden ruim 38,7 miljoen euro boven de Balkendenorm. Let wel: we hebben het alleen over het vaste salaris. Variabele beloningen, pensioenafdracht en extra vergoedingen zijn niet meegerekend.

De inkomensverschillen onder de 155 gevonden CEO’s en bestuursleden zijn groot. De CEO van Rivierduinen, de ggz-instelling die door de Alphense schutter werd gemeden, verdient niet meer dan 4 euro per dag boven de Balkendendenorm. De CEO van de ING-bank, bekend van het met staatssteun ontslaan van duizenden werknemers, zit 3.192 euro per dag boven die norm. Maar die is dan ook van veel meer betekenis voor ons geestelijk welzijn, toch?

Omdat in dit onderzoek de salarisgegevens van 2009 en 2010 zijn gevonden, wordt de Balkenendenorm van 2010 gehanteerd (188.000 euro) Een volgende stap in het onderzoek is het totaal aan boven Balkenendenorm-bedragen vergelijken met drie soorten jaarinkomens. Het minimumloon (17.359 euro), het modale loon (33.000 euro) en een willekeurig bovenmodaal loon (50.000 euro).
Zo valt te berekenen dat het totaal boven de Balkenendenorm gelijk staat aan 2.232 minimumloners, 1.174 mensen met een modaal salaris en 775 mensen met een bovenmodaal loon van 50,000 euro.

Dan is het nog een kwestie van vergelijken met wat het aan uitkeringen kost, als een van die groepen werkloos wordt. Per groep zou het rond de 29 miljoen euro aan WW-uitkeringen kosten (75% over laatste salaris, over de eerste twee maanden werkloosheid).
Stel dat we alleen kijken naar salarissen waarvan het deel dat boven Balkenendenorm gelijk is aan 10 x modaal, dan zou er iets meer dan 20 miljoen euro aan WW-uitkeringen mee voorkomen kunnen worden.

Een bijstanduitkering kost een stuk minder. Maar als de 70 mensen, die met hun boven Balkenendenormdeel op 10x het minimumloon zitten dat geld investeren in werknemers, dan kunnen ze ruim 1800 mensen aan het werk houden en dik 16 miljoen aan bijstanduitkeringen besparen.
Alle gegevens en berekeningen vind je in dit exceldocument, met daarin ook bronvermeldingen van onderzoeken naar de salarissen in diverse sectoren.

De Balkenendenorm is ook maar een norm en zeker niet de zaligmakende sleutel tot probleemoplossingen.  Het lijkt me echter geen beroerd idee om boven‘normale’ beloningen te gebruiken om te investeren in behoud van een stukje werkgelegenheid.

Tot slot hier nog een voorbeeld: Balkenendenorm

Investeren bezuinigt meer dan snoeien?

SchuldenInvesteren levert meer op dan bezuinigingen, wordt hier en daar beweerd.  Het lijkt logisch. Als er duizenden ambtenaren ontslagen worden en een deel daarvan vindt op korte termijn geen baan, dan kunnen die mensen geen bijdrage aan de economie leveren.
Je kan ook stellen dat ambtenaren helemaal geen bijdrage leveren aan de economie, omdat ze geld kosten dat geen winsten genereren. Dat geldt niet alleen voor ambtenaren, dat geldt ook voor alle medewerkers in de non-profit sector. Dus is het ook niet erg daar flink te snoeien.

Nu bestaat een deel van de bezuinigingen uit het schuiven van kostenpotjes. Zorg en welzijn is daar misschien wel het meest beruchte voorbeeld van. Kijk naar voorzieningen die van de AWBZ naar de Wmo verhuizen en omgekeerd. Of van de AWBZ naar de Ziektewet geschoven worden. Op het ene potje werd bezuinigd, met stijgende kosten voor het andere potje. Elke verschuiving leverde op korte termijn een kostenverlaging op binnen het gekozen onderwerp. Op de lange termijn blijkt dat de zorg in totaal alsmaar duurder is geworden.

Er moet dus goede gekeken worden welke effecten een bezuiniging kan hebben op andere deelgebieden. De Hogeschool Utrecht (HU) en onderzoeksbureau Regioplan hebben dat onderzocht voor de schuldhulpverlening.
Schuldhulpverlening is in korte tijd ‘booming business’ geworden. Vooral voor de gemeentelijke kredietbanken. Veel werk voor ambtenaren, dus kostenverhogend. De groei aan schuldhulpverlening wordt nu aangepakt door te bezuinigen. Is dat wel verstandig vragen de onderzoekers zich af.

Nee, want “elke euro die gemeenten besteden aan schuldhulpverlening, leidt tot gemiddeld twee euro aan kostenbesparing op andere plekken”, stellen zij.
D
ankzij schuldhulpverlening hebben mensen minder lang een uitkering nodig. Een besparing van 1,4 miljoen euro op WWB-uitkeringen en re-integratietrajecten. Ook hoeft er 1,1 miljoen euro minder worden uitgegeven aan huisuitzettingen. Tevens levert het besparingen op in de verslavingszorg en de ggz, omdat het weghelpen van de schulden er toe leidt dat “schuldenaren op andere terreinen weer sneller de draad kunnen oppakken”.

Die laatste conclusie klopt met mijn ervaringen in het baantje dat mij aan het werk houdt: de opvang voor dak- en thuislozen. Een groep met bar weinig rendement voor de economie. Maar sinds er een actievere en doelgerichter schuldhulpverlening bestaat, zijn er meer mensen uitgestroomd dan voorheen.
Kan een logica die wel is toegepast op de noodlijdende banken (staatssteun is ook een vorm van schuldhulpverlening), ook hier gelden? Anders gezegd: er hoeft geen geld bij, maar niet bezuinigen kan een investering kan zijn.