Tag archieven: kreditecrisis

Flutrapport banken.

BankencodeGisteren nam schatkistminister De Jager een rapport in ontvangst van de Commissie Code Banken. De commissie geeft de banken een dikke voldoende voor “het actief aan de slag gaan” met de gedragscode voor banken en voor de “behoorlijke stappen” die de banken hebben gezet. De Commissie roept de banken op “om op de ingeslagen weg voort te gaan”.

Deze eerste integrale rapportage (pdf) over de naleving van de Code Banken telt 14 pagina’s, waarvan welgeteld 5 concreet over de bevindingen van de commissie gaan. Een rapportage over 7 grote banken, 20 kleinere en 19 Nederlandse dochterondernemingen van buitenlandse banken. We mogen de Commissie wel een pluim geven, dat ze in 5 pagina’s transparantie biedt over het goede gedrag van de banken.

Niemand keest graag ellenlange stukken, zeker als er uiteindelijk weinig in staat. Dat is bij deze rapportage gelukkig anders. Kort van stof en toch staat er bar weinig in. Dat komt natuurlijk omdat de commissie van mening is dat “de code niet als een afvinkexercitie moet worden gezien”.
Waar andere rapportages vaak hele opsommingen van bevindingen melden, zijn er in deze rapportages geen overzichten te zien. De conclusies op diverse onderdelen blijven steken in algemeenheden.

Zonder bewijsmateriaal moet de lezer dus aannemen dat de banken inderdaad op de goede weg zijn. Het is dus voer voor kenners, die tijd en kunde hebben om de jaarverslagen van banken door te spitten. Duidelijk geen rapportage die bedoeld is voor het grote publiek. Dat is jammer, want dat publiek ondervindt de gevolgen van een aantal bancaire flaters en wil graag weten wat de banken er aandoen om verdere ellende te voorkomen.

Onder de felste critici zijn voorstanders van scherpere wetgeving in plaats van herenakkoorden en gedragscodes. Juist omdat de banken niet zo voortvarend zijn in gedragsverandering, bereidt het kabinet nu toch de zogenaamde ‘bankenbelasting’ voor. Bestuurders van banken die bonussen toucheren van meer dan 1x hun jaarsalaris, kunnen op 5 procent extra belasting rekenen. Uiteraard is de Nederlandse Vereniging van Banken tegen.

Hoe het kabinet denkt zo 300 miljoen euro per jaar te ontvangen is me een raadsel. Als dat klopt betekent het dat het kabinet verwacht dat de banken hun code zeker niet na zullen leven op het onderdeel ‘beloningen’ en dat de bonussen ver boven 2x de jaarsalarissen van CEO’s en leden van de raden van bestuur zullen liggen.
Wie de huidige basissalarissen ziet die zes banken verstrekken aan hun Raden van Bestuur en 5 procent rekent over 2x dat salaris, komt echt niet verder dan iets meer dan 1,6 miljoen euro voor de schatkist.

Terzijde: van de zes banken die ik bedoel ( de zeven grote banken die de commissie noemt, minus deNICB bank) is er slechts één (Van Lanschot) die een bestuurslid minder dan de Balkenendenorm uitkeert. De rest zit er dik boven.

Maar laten we positief blijven. De voldoende voor goed gedrag zal er vast toe leiden dat de banken de code volgend jaar volledig naleven. Denkt u ook niet?

Koninklijke zelfbeheersing.

Koninklijke zelfbeheersing

Zelfbeheersing is geen makkelijk te verwezenlijken deugd. Mijn ouders deden hun pedagogische best en hadden altijd wel een advies paraat om de zelfbeheersing te stimuleren. Zo klonk elke avond na een liefdevol 'welterusten', ook een dringend '.. en handjes boven de dekens'. Als meer kwaadaardige driften opborrelden, werd geadviseerd eerst tot tien te tellen.

Zij konden ook niet weten, dat ik daardoor nooit verder dan tien tellen kwam en het nu met een matig inkomen moet doen. Het is dus pure onkunde dat ik geen rijke graaierd ben geworden. Het zit wel in me, maar het komt er niet uit.
Op de momenten dat er enige lucratieve aanvulling op het inkomen wordt aangeboden, herinneren de ethische gedragscodes eraan zulke verleiding te weerstaan. Gunstbetoon bijvoorbeeld. Net als
verpleegkundigen, mag ook ik betoonde gunsten niet incasseren. Verpleegkundigen mogen geen geschenken of vergoedingen voor deelname aan congressen aannemen. Ook in mijn werk geldt zo'n ethische code en dus neem ik de aangeboden pen en kladblokje nooit mee naar huis.

Van bonussen hebben we op mij werk geen last. Anders zouden we daar natuurlijk ook een heel gedoe ober krijgen. Ook al lopen. Mede door de kredietcrisis een stijgend aantal mensen van armoe hier de daklozenopvang binnen, en scoren we dus bovenmatige targets, van een bonus is absoluut geen sprake. Dat gaat er in andere sectoren heel ander aan toe, maar het valt gelukkig reuze mee. Wouter Bos heeft ons verzekerd dat de afgesproken bonus voor Gerrit Zalm de omvang van een simpele fooi niet te boven zal gaan.

Heer Zalm zit in een positie waar wel het goede voorbeeld gegeven moet worden. Naar mijn mening dan. Die telt niet, want ik heb nooit doorgeleerd om verder dan tien te tellen. Blij verrast was ik te merken dat ook welgeleerde mensen er ook zo over denken.
Bram Kempers, hoogleraar sociologie van kunst, zegt in een
opiniestukje in het NRC: “Een van de deugden die van oudsher voor vorsten gelden is matigheid“.

Hij heeft het niet over bankiers, maar over het koningshuis. Matigheid en zelfbeheersing. Een koningin of kroonkoning dienen een toonbeeld van deugdzaamheid te zijn, zeker in onvoorspoedige tijden. Met een opsomming van directe en verborgen kosten, verwijt hij de monarchie een gebrek aan ethisch normbesef.
Zoals bankiers meer zelfbeheersing zouden moeten tonen door de bonussen te beperken, zo zou het koningshuis met een royaal gebaar afstand kunnen doen van bepaalde verworven rechten, die dan allemaal legaal moge zijn, maar ook erg kostbaar.

Bram Kempers citeert Machiavelli die beweerde dat een vorst geen moraal hoeft te hebben, maar die wel moet tonen. Je kunt op je tien vingers natellen dat de door Kempers gevraagde moraal, niet veel meer om het lijf zal hebben dan de nieuwe kleren van de keizer.
Dat kun je de monarchen ook niet kwalijk nemen. Zij zijn opgevoed met het tellen van tienen waar aardig wat nullen achter staan. Ze weten niet beter. Bovendien staan er zware plichten tegenover hun banksaldi. Dan kun je niet vragen het Paleis op de Dam in te leveren, zoals Bram Kempers voorstelt. Stel je voor dat ze bij elke representatieve taak eerst een of ander congrescentrum moeten afhuren.

Als de monarchen niet aan zelfregulering beginnen, moeten ook zij dan aan een gedragscode worden onderworpen om zelfbeheersing en matiging af te dwingen?