Tag archieven: publieksprijs

Het pepernotenbeleid

KruidnotenDe publieksprijs van de Blogparel 2010 bestaat uit het eenmaal per maand plaatsen van een blog, geschreven door de winnaar. In dit geval een winnares. Tot en met december plaatsen we hier elke maand een blogje dat eerder verscheen op Trudy Schrijft. Ze snijdt een heikel thema aan, waarvoor vorig jaar, in België, nog celstraf werd geëist. Het lijkt wat vroeg er al over te bloggen, maar in maart werden al de eerste tekenen gespot.

Ze liggen alweer ruim een maand in de schappen, de pepernoten. Doorgaans te vinden in een sfeervolle Sinterklaaspresentatie pal naast de barbecuekooltjes. Jong grut wat plots weer de tandjes gaat poetsen, de slaapkamer opruimt, of spontaan begint te bedplassen. Want zijn er pepernoten, dan zullen er elders ook wel een aantal zwarte pieten verdekt opgesteld staan.
Wat een kinderleed…

Wat het pepernotenbeleid betreft, is het volk verdeeld in twee gelijke kampen. Tegenstanders kunnen natuurlijk wel met een beschuldigende wijsvinger naar de grootgrutters wijzen, maar ik vrees dat we eerder de schuld bij onszelf moeten zoeken, oftewel het tweede kamp: De voorstanders van de pepernoot. De schappen worden tenslotte niet gevuld met producten die uiteindelijk afgestoft zullen moeten worden. Het is een kwestie van vraag en aanbod. Ondertussen razen de zakken pepernoten momenteel in grote getale langs de scanners van de kassa’s, terwijl de marshmallows een tijdelijke nederlaag zullen moeten erkennen.

Willen wij dus de pepernoten jaarrond kunnen verkrijgen, net als sla en zuurkool? Het antwoord is; nee. Al zullen voorstanders van de pepernoten nu anders beweren, zij eten doorgaans pepernoten vanwege de sentimentele waarde wat er aan het kleine koekje kleeft. Al knabbelend aan een pepernoot proberen zij de feestmaand naar zich toe te eten. En niet omdat het receptuur zo goddelijk is. Want in de maanden januari tot en met augustus raak je de pepernootjes aan de straatstenen niet meer kwijt. Genoeg bewijs lijkt mij.

Desalniettemin maakt het mij niets uit, en zie ik geen reden tot kamervragen, ik loop zonder morren langs de Sinterklaasdisplays. Tegen de tijd dat de goedheiligman ons land met een bezoek zal verblijden, klap ik een zakje in mijn winkelwagen. Niet omdat ik de pepernoten zo lekker vind.
Maar uit pure jeugdsentiment…

Gastlog: Menstruerende monsters.

De Blogparel 2010 publieksprijs bestaat uit het 1x per maand plaatsen van een blog, geschreven door de winnaar. In dit geval een winnares. Tot en met december plaatsen we hier elke maand een artikel dat eerder verscheen op Trudy Schrijft. Wie dacht dat we met het Power Balancepolsbandje alles gehad hebben, moet dit beslist lezen.
Ongesteld
Menstruerende monsters

Na de bedel – , pandora -, en slavenarmband is er reeds een nieuw soort armband in ontwikkeling. Met de ‘the help for husbands’ armband zal een gewaarschuwd (mannelijk) mens voortaan voor twee tellen. De uitvinder Karl Dorn werkt momenteel aan een prototype van dit vernuftige sieraad.Wat een nonsens…

Als u het mij vraagt valt deze armband eerder onder de noemer alarmeringssysteem dan sieraad, want dit ‘systeem’ geeft groot alarm zodra de draagster in haar maandelijkse cyclus belandt is. Op het moment dat uw partner begint te vloeien verandert de armband namelijk van kleur.

Doel van deze armband is om begrip te kweken voor de humeurveranderingen van uw partner. Maar voor wie is deze armband nu een uitvinding? Voor de man? Dat zodra de armband vervaarlijk rood kleurt (althans, dat lijkt mij de meest logische alarmkleur in dit geval) je maar even op je tellen moet passen? Dat je de lippen gesloten houdt als Yolanthe tijdens de gouden harpuitreiking ten tonele verschijnt? Dat je niets zegt over haar platte buik gehesen in een zilvergrijs nauwsluitend jurkje? Dat je ook niet verteld dat het je best leuk had geleken om te kijken hoe ver je had kunnen komen in de serie/wedstrijd ‘Wie kiest Tatjana?’ Dat je zulke uitlatingen niet zult uitspreken zolang je partners polsbandje alarmrood gekleurd is? Uit angst voor het menstruerende monster naast je op de bank. Kan deze armband dus een fikse huwelijkscrisis voorkomen?

Ik vrees van niet…
Ik denk zelfs dat het een averechtse werking zal hebben. Mits er aan het menstruatiepolsbandje geen privileges verbonden zijn, zal een vrouw het nimmer aanschaffen, want ze denkt tenslotte dat er helemaal niets mis is met haar gemoedsgesteldheid. Ik denk daarbij aan een privileges in de trant van gratis chocolade, mogen voordringen bij de kassa, en een flinke arbeidstijdverkorting als ze in haar ‘vloeiende’ periode zit.

Ik denk dat deze bescheiden verzoekjes direct naar de prullenbak verwezen zullen worden. Dus de partner zal de armband haar cadeau moeten geven. Een dappere vent die dat durft.
Want een menstruatiepolsbandje cadeau geven, heeft ongeveer dezelfde gevolgen als dat je de vrouw een huishoudelijk apparaat cadeau geeft: Een maand lang geen vrijerijen, Champions league en pils in huis.

Nee, ik zie beslist geen stijgend aandelenpakket in deze gadget.
Ik denk dat het verstandiger is, als de man zich met een positieve kijk door de maandelijkse periode van zijn partner heen zal worstelen. Al vergt het wat kracht en uithoudingsvermogen, houdt in deze moeilijke periode voor ogen dat wij,- vrouwen – grotendeels van de maand best wel te hachelen zijn.

Dit artikel verscheen eerder hier op Trudy Schrijft.