Ooit was er een trio dat meende dat “voor naar Nederland uitgeweken (…) een regeling noodzakelijk was. Maatregelen tegen (…) wier familie al generaties in Nederland woonden achtten zij onnodig en ongewenst”. Aldus de Wikipedia over het driemanschap dat in 1940 de Nederlandsche Unie oprichtte “tot doelbewuste arbeid voor het behoud en de versterking van vaderland en volksgemeenschap en tot voorbereiding van de voorwaarden en de wegen van hun bestaan en welzijn in de toekomst”.
In “Triumviraat nieuwe stijl” werd naar een ander trio verwezen, dat ook al aan een toekomst na de 2e wereldoorlog werkte. Het zijn hoogst ongelukkig vergelijkingen met het illustere trio dat nu aan de weg timmert. De enige vergelijking is dat er nu slechts een economische crisis gaande is en dat ‘het volk’ in een zekere staat van verwarring lijkt te leven. Althans, dat mag je toch uit de verkiezingsuitslag van 9 juni concluderen.
De drie leiders van de Nederlandse Unie kregen al snel onenigheid. Omdat de conservatieve liberaal Linthorst Homan (links op het plaatje hierboven) iets te veel moeite deed de NSB bij de Unie te betrellen, gooiden zijn companen er bijna het bijltje bij neer.
Het driemanschap bestond verder uit Louis Einthoven (midden afgebeeld), een politiecommissaris met een bloedhekel aan Chinezen in zijn stad en ervaring met het deporteren van “overtollige”Chinezen” en de KVP’er Jan de Quay (rechts op het plaatje), die in de onderhandelingen met de NSB wel respect bleek te hebben voor types als Arnold Meijer en ondanks zijn ambivalente houding tijdens de oorlogsjaren het later nog tot minister-president wist te schoppen.
En nu is het godzijdank geen oorlog. Waarom hebben we dan toch een naar rechts opgeschoven liberaal en een katholieke CDA’er die verklaren de opvattingen te respecteren van iemand die een bloedhekel aan overtollige islamieten heeft?
De onderlinge verschillen op dat punt worden gerespecteerd en wel om “het sterker, veiliger en welvarender maken van Nederland”, zo hebben de heren verklaard. Lijkt dat niet een beetje op die “doelbewuste arbeid voor het behoud en de versterking van vaderland en volksgemeenschap” waar De Quay, Linthorst Homan en Einthoven het ooit over hadden?
Het huidige trio zit ook nog eens een uiterst ondemocratische variant van “regeren met zijn drieën” te bekokstoven. Ondemocratisch omdat de PVV de regeringsverantwoordelijkheid uit de weg gaat die de vele kiezers haar toch hadden toebedeeld. Ondemocratisch en niet van deze tijd, omdat we pas inzicht in de gemaakte afspraken krijgen als de heren alles al kant en klaar hebben. Tot dan houden ze hun mond.
Eén groot voordeel is er wel, als deze constructie werkelijkheid wordt. We kunnen het daarna nog jaren hebben over de puinhopen van rechts.
Een illuster driemanschap
Geef een reactie
