Tag archieven: voorspellingen

Wat bleek waar bij de verkiezingen?

Wat bleek waar bij de verkiezingen? Ook hier is het een ander geschreven voor de verkiezingen. In de nabeschouwing eens kijken wat daarvan waar is gebleken.

Niet waar.
Om te beginnen: de opkomst. Bedroevend laag en geenszins volgens de voorspelling die hier op 9 februari werd gedaan. En al helemaal geen bewijs voor de stelling, waarmee die voorspelling werd onderbouwd. Als het consumentenvertrouwen laag is, zal de opkomst hoog zijn. Rond de 60% zou het komen te liggen.

Wel, het consumentenvertrouwen is laag (-13), de opkomst ook (56%). De laagste opkomst sinds 1970. Ik vermoedde al dat de val van het kabinet de voorspelling op losse schroeven zou zetten. Er is een minimale aanwijzing dat de val de opkomst misschien negatief heeft beïnvloed. Ook na de val van kabinet Van Agt II volgden er snel gemeenteraadsverkiezingen en toen was de opkomst ook lager dan bij de verkiezingen 4 jaar daarvoor en 4 jaar daarna.
Nogmaals: een minimale aanwijzing. Alleen bij Van Agt II en Balkenende IV bleken er gemeenteraadsverkiezingen te zijn, die vlak na de val plaatsvonden.

Niet waar.
In “Stemmen in de nacht” werd verslag gedaan van allerlei acties die gemeenten ondernamen om de opkomst te vergroten. Het heeft niet mogen baten. Reden om nog eens na te denken wat dan wel de kiezers over de drempel van het stemlokaal trekt.

Niet waar.
Uiteraard ontbrak het ook hier niet aan een stemadvies. Het advies was niet te stemmen als ontevreden commentaar. Wie dat toch wilde doen, werd geadviseerd op alles te stemmen, behalve CDA, PvdA, VVD, D66 en CU.
Er is toch uit onvrede gestemd, helaas. Maar niet door de genoemde partijen uit te sluiten. Zelfs al is er verlies bij CDA en PvdA, er is toch behoorlijk veel op het bekende vijftal gestemd. Het aller-wonderlijkste is dat het CDA dan wel verliest, maar landelijk de grootste partij blijft.

Waar.
In “Kiezen vòòr je keuze” een aantal voorbeelden van stemwijzers. De meeste bekende trok wel een hoge opkomst. Het kieskompas, beter bekend als de stemwijzer werd door zeker 1 miljoen mensen geraadpleegd. Vooral in Almere, Groningen en Middelburg bleken veel mensen behoefte te hebben aan een stemadvies. Is het bedroevende resultaat in Almere te danken aan de toch wat vreemd werkende stemwijzer?

Waar?
In Almere zouden heel wat kiezers wel eens spijt kunnen krijgen van hun stem, als u begrijpt wat ik daarmee bedoel.
Wie wil opbiechten of ook hij/zij spijt heeft van de gisteren uitgebrachte stem, mag naar de laatste exit-poll: de spijtstemmen-poll. Tot op dit moment nog maar door 47 bezoekers gebruikt. Blijkbaar is 62% tevreden met de keuze, want dat deel heeft geen enkele spijt.
Kan dat de komende dagen nog veranderen, als blijkt welke lokale coalities er uit de bus rollen?

Geef een reactie

Twijfelpositivisme

Twijfelpositivisme Twijfelpositivisme, de nieuwe trend voor het volgende jaar? Nee, het slaat op de stemming waarmee Nederland over de drempel naar 2009 stapt. Onderzoeksbureau Trendbox heeft de Focus voor het nieuwe jaar klaar, Een jaarlijks peilinkje om uit te zoeken wat onze verwachtingen voor de aanstaande 365 nieuwe dagen zijn.

Nou, 15 procent is ronduit somber, 43 procent ziet het zonnig en vier op de tien Nederlanders (42 procent) weet niet wat er van te denken.
Twijfelpositief noemt Trendbox dat. Het bureau krijgt het voor elkaar in één woord de ja's en nee's, de voors en tegens en alles wat daartussenin ligt samen te vatten.

Maar twijfelpositvisme is toch van alle dag en typisch Nederlands te noemen? Zeker als het gaat om de onderzochte thema's: economie, politiek en samenleving. Het ene jaar zijn we misschien wat positiever dan het andere, maar uit dit soort algemene onderzoeken komt toch vooral een 'elk voordeel heb zijn nadeel-mentaliteit' naar voren. Cultuurrealisme, zo zou je dat ook kunnen noemen.

Neem nou de Trendbox-conclusie dat naar mate men ouder wordt pessimistischer blijkt te zijn dan jongeren. Slechts 29 procent van de 50-plussers kijkt er nog vrolijk tegenaan, terwijl 80 procent van de jongeren de toekomst rooskleurig inziet.

Elk onderzoek bewijst zijn eigen uitkomsten. Want als ik nu, als 50-plusser, stel dat Trendbox ook maar wat roept en dat ik het wat anders zie dan de jeugd en mijzelf een meer realistische kijk toedicht, dan kun je voorspellen dat dit de knorrige kritiek van een oudere scepticus wordt genoemd.

Afijn, 2009 wordt dus het jaar van het twijfelpositivisme. Gaan de wielrenners in de Tour van 2009 nou wel of niet aan de doping? Gaat Balkenende's klagend volk nu wel of niet twijfelen aan die man? Gaan we wat verdienen aan de krisis of worden we arm als ratten? Groeit het cultuurpessimisme of zien we ineens de zonnige kanten van volksdiversiteit?

Ik twijfel niet: ik zou het allemaal niet zeker weten. Ik ga op 1 januari in ieder geval positief over tot de orde van de dag.
En wat gaat u doen in 2009? Somberen, vrolijk zijn of twijfelen?

Geef een reactie

Vrede voorspellen

Vrede voorspellen Vijftien jaar geleden, op 30 december 1993, tekenden het Vaticaan en Israël een akkoord om de wederzijdse betrekkingen te verbeteren. Het werd gezien als de erkenning van Israël door het Vaticaan.

Vijftien jaar geleden werden ook de Oslo-akkoorden getekend. In augustus en september 1993, om precies te zijn. De PLO en Israël leken een stapje dichter bij wederzijdse erkenning te komen.

Na de recente opleving van geweld in de Gazastrook lijken die mooie documenten niet meer dan voddige kladjes, waar alleen de papiermot nog interesse voor heeft.

Komt het ooit nog goed? Misschien als de strijdende partijen eens terugdachten aan die tijd, die hoop op vrede gaf. Tijd heelt alle wonden, maar dat gaat niet van de een op de andere dag. Hoeveel tijd hebben de geweldplegers nog nodig? Een paar voorspellingen.

Variant 1a: Als het net zo snel gaat als het Vaticaan er over deed het akkoord met Israël te tekenen, dan zou Israël toch over 4 jaar zo ver kunnen zijn een vredesakkoord met het Palestijns Bestuur in de Gazastrook te tekenen.
Reken maar uit: het Vaticaan bestaat, officieel sinds 1929 en deed er 64 jaar over om tot een akkoord met Israël te komen. Israël bestaat sinds 1948, dus 64 jaar later is 2012.
Variant 1b: Helaas bestaat het Palestijns Bestuur in de Gazastrook officieel pas sinds 1993, dus als die 64 jaar de tijd nemen, zitten we in 2057, nog 49 jaren van ellende.

Variant 2a en b: Rekenen we echter de katholieke evolutie tot erkenningsbereidheid van de joodse staat vanaf de eerste paus (33 na chr.), dan mogen we van Israël en het Palestijnse Gezag niet eerder dan in respectievelijk 3908 (2a) en 3953 (2b) enige vergevingsgezindheid verwachten.
Gezien de eeuwigdurende verschillen in religieuze opvattingen is dat laatste eerder te verwachten en zullen de burgers in de geteisterde gebieden nog menig geschonden kerstbestand meemaken.

Variant 3a en b: Nemen we de Oslo-akkoorden als uitgangspunt, dan zien we dat Israël pas 45 jaar na oprichting tot toenadering bereid was en de PLO (opgericht in 1964) had daar 29 jaar voor nodig. Zou men nu ineens het licht van de Oslo-akkoorden weer zien, dan is Israël pas in 2053 (3a) zo ver dat ze het misschien op een akkoordje willen gooien en het Palestijns Gezag al in 2037 (3b).

Welk van deze scenario's we ook nemen, de beide partijen zijn nooit op hetzelfde moment aan vrede toe. Wie weet kan de nieuwe Amerikaanse president de zaak weer eens oppakken. Zijn roemruchte voorgangers Carter en Clinton hadden tenslotte ook enige bemoeienis met het bij elkaar brengen van de oorlogshaviken in het Midden-Oosten. Mocht Obama het binnen zijn ambtstermijn voor elkaar krijgen, dan moet het uiterlijk 2011 toch voor elkaar zijn.

Het kan natuurlijk ook volgend jaar gedaan zijn met de oorlog. Als alle Israëlische en Palestijnse burgers het ineens helemaal zat zijn en dwars gaan liggen. Maar daarvoor zijn er wellicht teveel granaten in de vele families terecht gekomen.

Durft u een voorspelling aan? Vul dan de poll in en graag uw onderbouwing in de reacties.

Geef een reactie