In België overweegt men een vergoeding te geven aan mensen, die nog tijdens hun leven een orgaan willen afstaan (lees meer in De Standaard).
Het aantal mensen dat na hun dood een orgaan wil schenken groeit gestaag. Toch is er een nijpend tekort. Dat zou gedeeltelijk opgevangen kunnen worden als ook levende mensen een orgaan weggeven.
In België doen vier op elke miljoen inwoners dat. In Nederland zouden dat er vijf keer zoveel zijn. Omdat wij hier wel een vergoeding krijgen?
Awel, die vergoeding mag niet hoger zijn dan de kosten van de operatie. Een levende donor mag er financieel niet op achteruit gaan, maar er ook niets op verdienen. Keurig geregeld in een wet, die ook voorschrijft wat er zo al gedoneerd mag worden: nieren, deel van de lever, deel van de longen (niet in Nederland), stamcellen en bloed. Er moet ook een rechter aan te pas komen. Zonder rechterlijke toestemming is donatie bij leven niet mogelijk.
De vergoeding staat wel ter discussie. Ook her wordt bekeken of de vergoeding van dien aard kan zijn, dat er meer levende donoren komen om het tekort aan organen te verminderen.
Er wordt bekeken of de huidige onkostenvergoeding niet wat ruimer kan. Bijvoorbeeld door geen eigen risico te laten betalen, nazorg en inkomstenderving tijdens de herstelperiode ruimer te vergoeden.
De vereniging voor nierpatiënten is natuurlijk blij met elke donor, maar ziet nog een probleempje.
Steeds meer mensen staan leven en wel een nier af. Nog even en bij meer dan de helft van de niertransplantaties is een levende donor betrokken. Leuke trend, maar nierpatiënten vrezen dat hierdoor de druk zal toenemen, zelf een donor te vinden. In België verwacht men geen explosieve stijging van levende donors, als de vergoeding een feit is. Maar een specialist merkt nog fijntjes op: “zij die een orgaan afstaan, worden statistisch gezien altijd wat ouder dan de gemiddelde Belg“.
Uit een Zweeds onderzoek zou blijken dat een nierdonatie bij leven, de levensverwachting niet in gevaar brengt. De gegeven nier doet het wel veel beter bij de ontvanger. Maar gezondheidsethiek is niet hetzelfde als andere ethische overwegingen. Zo stelt Dagblad Trouw de vraag of je de burger wel onder druk mag zetten met dat argument betreffende de positieve levensverwachting.
Ik geef onmiddellijk toe dat ik niet sta te popelen nu een nier of stukje lever af te staan. Tegen geen enkele vergoeding. Ik blijf bij leven liever zo compleet mogelijk. Toch heb ik wel bewondering voor de mensen die het wel durven.
Bent u ook zo'n altruïst?