Tag archieven: binnenland

Jeugd vol ongeloof.

Geloof Hoe oud moet je zijn om van je geloof te vallen? Achttien jaar of ouder, volgens het CBS. Iets minder dan de helft van de 12- tot 25-jarigen zegt gelovig te zijn. Onder de 18- tot 25-jarigen is geloof en kerkbezoek het laagst.

Religieuze jongeren zijn in de minderheid, zegt het CBS. Van alle 25-plussers is 57 procent gelovig. Van de 12- tot 18-jarigen is 54 procent nog in de Heer, de 18- tot 25 jarigen lijken met 45 procent gelovigen het bijltje er bij neer te gooien.
Het CBS vergelijkt ook de kerkgang en stelt dat de 18-plussers minder spiritueel samenkomen, dan hun jongere broertjes en zusjes. Opvallend daarbij is dit statistiekje.

CBS geloof jeugd

Katholieke en protestantse jeugd verlaat de kerk in minder grote getale, dan de islamitische jongeren lijken te doen. Zodra ze 18 zijn gaan zo’n drie procent minder katholieke jongeren nog naar meneer pastoor. Ongeveer zes procent minder protestantjes wensen nog naar de dominee te luisteren. Dat zijn lang niet zoveel tempelverlaters als de elf procent minder jongeren die de moskee bezoeken.

De jeugd heeft de toekomst, luidt het in de volksmond. Als ze zo massaal de moskee verlaten, zal de PVV naar een ander thema moeten zoeken, wil die beweging nog jaren blijven voortbestaan. Heer Wilders weet trouwens al lang dat je aan jongeren niets hebt, als het om duurzaam dogmatisme gaat. Hij ziet niets in een PVV-jongerenclub.

Waar zouden al die afvallige 18-plussers eigenlijk wel in gaan geloven?

Geef een reactie

Dure wissel.

Dure wissel Waarom maakt elke verplichte verandering het leven duurder? Een raar verschijnsel in een economie, die een vrije markt heet te zijn, waar de consument door een grote keuzevrijheid de beste waren voor de beste prijzen zou kunnen krijgen.

Wie zich nog de overgang van de LP (langspeelplaat) naar de CD herinnert, weet wel dat de consument een betere geluidskwaliteit kreeg, maar ook meer moest betalen voor minder muziek per schijf. Bovendien werd de consument ook in een soort koppelverkoop gedwongen. Die CD’s speelden erg beroerd af op de pick-up. Je moest dus wel een CD-speler kopen. Een verandering die de consument een aardige duit kostte.

Nu wordt iedereen tot de OV-chipkaart verplicht. Een product waarvan de veiligheid niet is gegarandeerd en de Zuid-Hollandse consumenten 2,4 miljoen euro meer gaat kosten. Er was beloofd dat deze verandering kostenneutraal zou zijn. De enige keuze die de consument heeft, is niet van het openbaar vervoer gebruik te maken.

Al eerder heb ik hier betoogd dat verplichte keuzes gratis moeten zijn. Een rechter in Den Bosch vond dat ook. Het is verplicht een identiteitskaart bij je te hebben. Dan moet die ook gratis worden verstrekt, oordeelde de rechter.
Misschien moet de rechter er vaker aan te pas komen. Banken willen de pinpas afschaffen en voeren nu, samen met de overheid, actie om iedereen aan het nieuwe pinnen te krijgen. De pinpas met magneetstrip wordt vervangen door een pas met een chip. Die verandering zou de kosten van het betaalverkeer omlaag brengen. Consumenten en ondernemers zijn duurder uit.
Ook hier maakt de consument geen keuze, maar krijgt het een door de banken gekozen verandering opgedrongen.

Ik kan me ook herinneren dat in communistische staten er bar weinig te kiezen viel voor consumenten. De winkels lagen niet vol met een ruim assortiment aan producten. Geen keuzevrijheid wat betreft scholen, artsen, kunst en cultuur. De overheid bepaalde bijna alles. Daar stond dan vaak wel gratis onderwijs en gezondheidszorg tegenover. Maar niemand is nog voorstander van zulke “heilstaten”.

Gelukkig leven wij in een vrij en democratisch land. Wat moet zo’n land met verplichte keuzes, die het leven duurder maken en vrijheden beperkt?

Geef een reactie

Koopkrachtigste beroepen.

Koopkracht Wie aan zijn kerstkoopkracht is bezweken, zal jaloers terugdenken aan de schoonmakersstakingen van vorig jaar. Een landelijk evenement, dat succesvol werd afgesloten. De schoonmakers kregen er wat loon bij.
De werkonderbrekingen van de detailhandelaars zijn aan mijn aandacht ontsnapt. Of wacht, zij hebben geen acties gevoerd. Toch is de koopkracht van schoonmakers en detailhandelaars het meest gestegen in 2009.

Aldus het opwekkende bericht waarmee het CBS de nieuwe werkweek begint. Het CBS zet de tien meest voorkomende beroepen op een rij en werpt een blik in hun portemonnee.
Hoewel de landelijke koopkracht slechts 1,5 procent steeg, incasseerden de schoonmakers en detailhandelaars een stijging van 3, 5 procent. Winkelbediendes en administratief medewerkers mochten ook niet klagen. Zij zaten ergens tussen de 1,5 en 2 procent toegenomen koopkracht.
Vrachtwagenchauffeurs zitten net onder de 2,5 procent stijging die het totale werkend deel de natie scoorde. Crècheleidsters en bejaardenverzorgers zitten daar net boven.

Een indicatie dat de crisis wel voorbij is? Aan de koopkrachtontwikkeling te zien, is dat een wat voorbarige conclusie. Het landelijk gemiddelde was 5 procent in 2001, bereikte een dieptepunt in 2005 (min 0,3 procent) en stond vorig jaar dus op 1,5 procent. Geen cijfers om je rijk bij te wanen.
De koopkracht gaat, naar verwachting, het komend jaar met 0,25 procent achteruit.

Toch prettig te weten dat je in sommige beroepen genoeg kan verdienen, om tot de sterkste boodschappentassendrager benoemd te worden. Al die mensen die ik de afgelopen week massaal zag shoppen, moeten bijna allemaal tot de top tien beroepen van het CBS behoren. Zo’n drukte had ik helemaal niet verwacht. Hebben de feestdagen van eind 2010 dan geen gat in het huishoudbudget geslagen? Zijn mensen dan niet minder kooplustig nu bezuinigingen boven hun hoofd hangen?

Eén ding is zeker: je kan maar beter een baan hebben, om wat koopkracht te bezitten. Een zekerheid die voor veel mensen op het spel staat. De overheid gaat dermate afslanken, dat het niet zonder gedwongen ontslagen kan. Volgens de NOS verwachten ziekenhuizen ook niet te ontkomen aan het wegsturen van personeel. Bij mijn organisatie (zorg en welzijn) vliegt er het komend jaar ongeveer een derde van alle collega’s uit.

Hopelijk zijn er voor hen voldoende vacatures in de schoonmaakbranche en detailhandel.

Geef een reactie

Geld en de boodschap

Munt slaan Een weekje achter de rug waarin Rutte I de bezuinigingen opschroeft en Wilders het koningshuis wil degraderen. Financiële winst voor de staatskas en publicitaire winst voor de PVV, zou je zeggen. Maar wie sloeg er deze week nou echt munt uit? Willem-Alexander. Onder toezicht van Jan Kees de Jager, dat dan weer wel. De kroonprins mocht het Waterland vijfje slaan. Een herdenkingsmunt die de roemruchte band met het water symboliseert.

De KNM (Koninklijke Nederlandse Munt) is het bedrijfje dat geld aanmaakt. Niet alleen het gewone slijk der aarde, maar ook speciale munten, waar verzamelaars zo dol op zijn. Deze week dus dat Waterland vijfje.
Eigenlijk begint de geldontwaarding al bij het maken daarvan. Ik neem tenminste aan dat de KNM geen ongesubsidieerde vrijwilligersorganisatie is. Dus elk geslagen dubbeltje is meteen al minder waard, omdat de kosten voor arbeidsloon, machines en vervoer er afgetrokken moeten worden.

Voor al het geld dat we nodig hebben, kunnen we dat voor lief nemen. Maar geldt dat ook voor herdenkingsmunten?
Zo’n munt is een betaalmiddel met een boodschap. Maar meestal een bodschap van weinig waarde. Leuk dat een koningshuis jubileert, maar moet dat op een munt verkondigd worden? En die historische band met het water kennen we toch donders goed? Waarom dan kosten gespendeerd aan een munt waar je weinig aan hebt. Zeker in een tijd waarin de boodschap luidt dat we het met minder geld moeten doen.

Herdenkingsmunten zijn alleen een wettig betaalmiddel in het land van herkomst. Hoe fraai zo’n euro ook is, in eurolanden buiten onze grenzen heb je er niets aan. In eigen land ook niet, omdat vooral verzamelaars de beperkte oplage als snel in beslag nemen en zo onttrekken aan het betaalverkeer.
De kosten voor het maken van zo’n munt zijn ook hoger dan de kosten voor het slaan van gewone munten. Er moet immers nog een officiële handeling aan te pas komen en een publiciteitscampagne worden gevoerd.
Netto rendement van de herdenkingsmunt: financieel verlies voor de staatskas en publicitair van nul en generlei waarde.

Overwegende dat het slecht is voor de economie, overwegende dat het om een volstrekt overbodig produkt gaat, dien ik hierbij een motie in om de herdenkingsmunt af te schaffen en ga over tot de orde van de dag.

Geef een reactie

Gratis identiteit

Son of man Gewoon jezelf zijn, joh. Ja, maar weet je wel hoeveel dat kost?

Je kan nog zoveel jezelf zijn, in het openbaar dien je dat te bewijzen. Thuis niet. Je mag er vanuit gaan dat je thuis, gehouden wordt voor wie je bent. Eenmaal de deur uit moet je een officieel document bij je hebben, waarop staat dat je jezelf bent. Niet iedereen heeft een rijbewijs en er zijn ook nog heel wat mensen zonder paspoort. Geen nood, de overheid heeft de identiteitskaart voor je uitgevonden.

Dat document kost wel wat, maar dan heb je ook een identiteit. De rechtbank in Den Bosch heeft besloten dat de identiteitskaart voortaan gratis verstrekt moet worden. Die kaart dient vooral overheidsdoeleinden en nauwelijks privédoelen. Aan rijbewijs en paspoort kleven wel privévoordeeltjes, dus daar mag de gemeente wat voor rekenen, vindt de rechter.

Beetje kromme redenering. Het is juist dat de identiteitskaart voor noppes verstrekt moet worden. Maar waarom rijbewijs en paspoort niet? Alle drie de documenten vallen onder wettelijke verplichtingen. Je kan nog cum laude bij het CBR zijn afgestudeerd, eenmaal op weg hoor je een rijbewijs bij je te hebben. De drie documenten kunnen in veel gevallen als identiteitsbewijs gebruikt worden. Verplicht bij je werkgever, bij banken of bij de aanschaf van bepaalde zaken.

Je hebt geen keuze, het is verplicht. In 2008 pleitte ik al in verband met een ander onderwerp: Verplichte keuzes zouden kosteloos moeten zijn. De rechter in Den Bosch heeft al een goede voorzet gegeven.

Geef een reactie

Balkenende's demissie volbracht

Balkenende Rutte Dankzij de traag verlopen formatie van Rutte I, is Balkenende met stip gestegen naar de 2e plaats op de lijst van langst zittende premiers. Onder Lubbers, nog voor Wim Kok. Vandaag zat hij de laatste ministerraad voor en stond hij 3000 dagen aan het roer. Nog vijf dagen en dan mag hij het stokje overdragen aan Rutte.

De tweede plaats werd gevierd met taart en applaus. De laatste demissionaire besluiten zijn gevallen. Een opmaatje voor de crisis- en herstelaanpak van Rutte I. Geen besluiten waar een volgend kabinet over zal vallen. Heeft de demissionaris het nu beter volbracht, dan zijn eerste demissionaire periode? Het besluit steun te verlenen aan de oorlog in Irak bracht hem nog flink in problemen. Nu lijkt hij met lof uitgezwaaid te worden.

Wat hij met zijn 3000 dagen in ieder geval heeft bereikt, is dat de mythe van de linkse kerk nu echt wel naar het rijk der fabelen kan worden verwezen. Vanaf dat dit land na de Tweede Wereldoorlog moest worden opgebouwd, domineert de christelijke inbreng. Vaak bijgestaan door liberale collega’s. De christelijk-liberale coalities hebben voor 52 procent van de tijd de dienst uitgemaakt. De sociaaldemocraten mochten voor 33 procent van de tijd aan het handje van het CDA meelopen of ze werden door liberalen in het gareel gehouden (15 procent van de naoorlogse jaren).
Voor meer details: kijk eens in dit exceldocument.

Het is begrijpelijk dat het electoraat 8 jaren Balkenende en jarenlange CDA-dominantie een keer zat is. Dat een deel van dat electoraat er voor kiest dan maar een behoorlijke zwaai naar rechts te maken, is minder goed te volgen.
Alle varianten hebben we gehad, maar nog nooit een kabinet dat ‘echt links’ is te noemen. Den Uyl ging in zee met de voorlopers van het CDA. Wim Kok met de liberale VVD en D66. Gezien de vrijwel continue aanwezigheid van het CDA, kun je net zo goed de vraag stellen of deze partij niet de enige verantwoordelijke is voor de toestand in de polder.

Wat zeker aan Balkenende toegeschreven kan worden, is dat zijn normen en waarden offensief heeft geleid dat we nu in een rechts koleertig Nederland terecht zijn gekomen. Balkenende, bedankt!

Dit artikel hoort in de reeks demissionaire besluiten van het laatste Balkenende kabinet. Eerder waren hier te lezen:25 februari: Demissionaire verzekering; 19 maart: Demissionaire steun en stabiliteit; 9 april: Regering gaat ondergronds; 17 april: De demissionaris; 26 mei: Ledigheid te huur; 28 mei: Er komt een inspecteur bij de dokter; 4 juni: Demissionaire sinterklaas; 25 juni: Groeten uit Sebaldeburen en 1 augustus: Het web afstoffen; 28 augustus: Demissionaire arbeidsparticipatie; 10 september: De bonus voor de raad van commissarissen.

Geef een reactie

De kost gaat voor de bezuiniging uit

De kost gaat voor de bezuiniging Even een praktijkgevalletje maakbaarheid. Eentje uit de welbekende cirkelgang: probleem, idee, proefje, oplossing werkt maar half, er moet geld bij, dat kan niet. Nettoresultaat: geen oplossing en weggegooid geld. Logisch dat voorstanders van bezuinigingen niet geloven in het argument dat je juist op innovaties niet moet bezuinigen.

Er komt geen flistersysteem. Niet te verwarren met het flitsersysteem dat wel geld oplevert. De Flister is een technisch hulpmiddel om hulpdiensten vloeiender door het verkeer te krijgen. Het zou de veiligheid vergroten, het zou tijd schelen en patiënten worden comfortabeler door ambulances vervoerd. Drie mooie punten, waarvan de eerste twee misschien wel geld op kan leveren.

Eerst die veiligheid. Omdat ook de gewone automobilist comfortabel en veilig over de weg wil zoeven, zijn auto’s beter geïsoleerd. Nadeel: ze horen de sirenes van de hulpdiensten slechter. Je kunt je voorstellen dat een automobilist zich rot schrikt als een gillende sirene ineens pal achter hem zit. Dat verhoogt de veiligheid niet.
Dan de tijd: Hulpdiensten moeten daarom behoedzamer door het verkeer rijden. Of zich er doorheen slingeren. Natuurlijk pakt zo’n zwaailicht dan soms een stoepje mee of schuurt langs de vangrail. Waarmee genoeg is gezegd over het comfort van die patiënt in de ambulance.

De oplossing is dan niet de autofabrikanten verbieden goed geïsoleerde wagens te maken of van de autobezitters te eisen dat ze in weer en wind met de ramen open rijden. Verbieden houden we niet van en kost meer geld aan regeltjes controleren.
Maar dan is er gelukkig een genie die met de Flister komt. Een apparaatje dat een signaal uitzendt “op de specifieke FM-radiobanden van autoradio's van voertuigen die zich binnen 200 meter van het hulpvoertuig bevinden. Binnen hondersten van seconden wordt op de FM-band een akoestisch drietonig signaal uitgezonden. Zo zal dus een audio-attentie-signaal voor de bestuurder in de auto hoorbaar zijn en een tekstbericht op het radiodisplay worden weergegeven. Ook als men luistert naar een CD zal deze onderbroken worden”.

Dat kan het producerend bedrijf wel mooi zeggen, maar werkt het ook? Nee, zegt staatssecretaris Bijleveld. Uit de proef blijkt dat de beoogde doelen niet zijn gehaald. Bovendien wordt het signaal ook opgepikt door radio’s in huizen van omwonenden. En de overheid loopt het risico dat radiozenders een vergoeding eisen, elke keer als hun signaal wordt weggedrukt door een of andere hulpdienst. Dat kost geld en dat moeten in tijden van bezuinigingen niet willen.

In een brief aan de Tweede Kamer legt de staatssecretaris het nog eens uit (pdf!). Bij de proef werd nauwelijks positief effect gemeten. Bij de KLPD (Korps Landelijke Politiediensten) toonde de proef wel wat succes, maar de KLPD heeft maar beperkt aan de proef meegedaan.
Als het signaal beter wordt gericht, zullen omwonenden minder last hebben, maar dat gaat wat geld kosten en bovendien is daar nog het probleem van de etherfrequentie, waar de omroepen toch goed voor betaald hebben. Dus zegt de staatssecretaris: “Mede gezien de kosten die mogelijk aan het medegebruik van de FM-omroepband zijn verbonden vind ik, zeker in deze tijden van bezuinigingen, het niet verantwoord om over te gaan tot vergunningsverlening om het systeem Flister officieel te mogen voeren”.

Nou moet je natuurlijk op tijd op de rem trappen als er ongelukken dreigen. De overheid heeft al ellende genoeg van geldverslindende ITC-systemen en campagnes voor veiligheid en rampenbewustzijn, waar de burger zich maar weinig van aan lijkt te trekken. Sinds een mager mea culpa van Balkenende, heet dat tegenwoordig ‘lessons learned’. Dat past Bijleveld nu toe.

Geen dure middelen, die amper effect hebben. Zelfs als zou het signaal goed aankomen, dan werkt het nieuwe systeem soms net zo goed als de bekende sirenes, ook al zijn die inmiddels al 5 decibel harder afgesteld. Bij een druk kruispunt rijdt de Utrechtse brandweer zich toch vast (bron: AD) . De dienstdoende brandweerman weet hoe dat komt. De automobilisten weten niet goed wat te doen. Het mooiste zou zijn als ze de brandweer middendoor laten passeren. U begrijpt nu waarom er verkeersborden zijn verschenen, waarop die instructie staat aangegeven.

Voordat Bijleveld concludeerde dat de proef eigenlijk is mislukt, beweerde de projectleider van het experiment het tegenovergestelde en vond het tijd worden voor een veel grotere proef. Een woordvoerder van Ambulancezorg Nederland vindt dat het project door moet gaan. Hij hoopt dat de Tweede Kamer de staatssecretaris weet te corrigeren. Het CDA-kamerlid De Rouwe wil dat debat graag aangaan.

Hoeveel er tot nu toe in is geïnvesteerd, heb ik helaas niet kunnen vinden. Omdat ervaring leert dat niet alle investeringen zich ook uitbetalen, valt er wat voor de beslissing van Bijleveld te zeggen. Maar telt de mening van de professionals dan niet?
Het hoeft niets meer te kosten. Bijleveld kan ook tegen het toeleverende bedrijf zeggen: u heeft een ondeugdelijk speeltje geleverd. U draait maar op voor de kosten om het goed werkend te krijgen. Wij hebben een oplossing besteld, niet een probleem.
Een overheid die de mond vol heeft van verantwoordelijkheden, moet zichzelf eens innoveren. De verantwoordelijkheid leggen waar die hoort. Wedden dat dat heel wat geld scheelt?

Geef een reactie

Er vallen spaanders

Er vallen spaanders Zie hier de logo’s van de recente gemeentelijke begrotingen. De een hanteert het snoeimes, een ander gaat er met de kaasschaaf overheen, maar in veel gevallen gaat er met de botte bijl gehakt worden. Als met de herfst de blaadjes gaan vallen, hoedt u dan ook voor de spaanders.

De een na de andere gemeente presenteert de begroting. Er zullen ambitieuze keuzes worden gemaakt (de kaasschaaf). Er worden met beleid keuzes gemaakt (het snoeimes). Er worden pijnlijke, maar onvermijdelijke keuzes gemaakt (de botte bijl).
Elke gemeente verwoordt het weer anders, maar bij elkaar worden door heel het land ettelijke miljoenen bezuinigd.

De gemeente Zaanstad legt nog eens uit, waarom dat nodig is. Het Rijk heeft de algemene bijdrage uit het gemeentefonds bevroren. In de praktijk betekent het dat de gemeenten het in 2001 eigenlijk met minder moeten doen. Bovendien geeft het Rijk de gemeenten minder om bijstandsuitkeringen te betalen en heeft het Rijk het Wmo-budget gekort.
En dan moeten de 18 miljard bezuinigingen die Rutte aan het bekokstoven is, nog komen. Dat betekent grote onzekerheid voor de gemeenten, omdat nu nog niet duidelijk is waar de klappen precies zullen vallen.

Dus presenteert de gemeente Alkmaar een begroting met ambities en een duidelijke koers. Bezuinigen is meer een beroep doen op de individuele verantwoordelijkheid van de Alkmaarders. Purmerend zegt dat de enorme bezuinigingsopgave tot pijnlijke keuzes leidt. Zoals bij veel gemeenten wordt er gesnoeid in het eigen ambtenarenapparaat, gaat welzijn op de schop en worden een aantal gemeentelijke belastingen verhoogd.
Voorschoten durft te kiezen. De gemeente doet een beroep op de ondernemersgeest, subsidies worden met vijf procent gekort en gemeentelijke taken worden versoberd. Roosendaal heeft tien gouden regels opgesteld. Het zelforganiserend vermogen van de samenleving staat voorop. Amersfoort heeft door dat het niet alles goud is wat er blinkt en maakt pas op de plaats, vooral ten kosten van welzijnsvoorzieningen.

In Eindhoven komt het college er ineens achter dat er 15 miljoen extra gesnoeid moet worden. De bezuinigingen lopen daar op tot 55 miljoen euro.
De gemeente Hof van Twente heeft een aantal denkrichtingen besproken: korten op sport en welzijn. En zo gaat het maar door in Velsen (geen geld meer voor vervoer van schoolzwemmers en inkrimping aantal buurthuizen), in Hoorn worden ook de subsidies minimaal met vijf procent gekort, in Noordwijk moet nog in gesprek met verenigingen en instellingen, maar het mes gaat er zeker in.
Heiloo moet een grotere tegenvaller dan verwacht wegwerken. Den Bosch doet vrolijk en zegt niet te bezuinigen. Nadere lezing leert dat ook deze gemeente volgend jaar 15 miljoen zal snijden. Ik ben benieuwd of er onder de lezers mensen zijn die in een gemeente wonen waar de komende jaren niet wordt bezuinigd. Laat het vooral weten!

In tegenstelling tot de bezuinigingen, heeft het verzet tegen de afbraak (nog) geen enorme omvang. In Den Haag gaan culturele instellingen in beroep. In Boekel maakt de politie bezwaar tegen het sluiten van het jongerenwerk. Wie volgt?

Het zelforganiserend vermogen van de samenleving, dat pareltje van individuele verantwoordelijkheid, betekent domweg de afbraak van culturele, sportieve en welzijnsvoorzieningen. De sportvereniging zal wellicht tournooitje minder organiseren. Het klaverjassen in De Buurtboom wordt afgelast, omdat de bejaarden de 15 euro entree niet elke week kunnen dokken. Wijkbibliotheken sluiten. De plaatselijke fanfare repeteert voortaan bij de leden thuis. Kinderboerderijen en speeltuinen gaan dicht.

Maar wat een verschil in presentatie van al die armoe. Gemeenten die het hier over ambities en uitdagingen hebben, draaien hun ingezetenen toch een rad voor ogen. Ambities moeten wat opleveren. Sloopplannen zijn alleen een uitdaging als er wat te scoren valt. Niet als het enkel tot kaalslag leidt.

Zoals gezegd: de gemeenten vrezen de plannen van het nieuwe kabinet. Maar omdat de coalitiepartners zich in mysterieus stilzwijgen hullen, weten de gemeenten nog niet wat er nog meer bezuinigd moet worden. Beëdig in godsnaam op Prinsjesdag dat kabinet, dan moeten de heren wel hun mond open doen. En dan zul je zien dat we nog terug verlangen naar de jaren Balkenende. Heel listig van die Verhagen.

Geef een reactie

Drijfzand van het Jaar.

Drijfzand van het Jaar Ha! We kunnen de donkere dagen voor Kerst een stuk zonniger tegemoet zien. Het dreigingsniveau voor Nederland is verlaagd van substantieel naar beperkt, melden ministers Hirsch Ballin en Ter Horst.
De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb) heeft een rapportje afgeleverd, waarin staat dat het met de terreurdreiging nu wel meevalt.

Mocht u onder de kerstboom een onbekend pakje aantreffen, dan niet meteen 112 bellen. De enige dreiging waar nu nog aan wordt gewerkt is de jaarwisseling. Dat gaat een massaal feest worden en daar hebben we slechte ervaringen mee. Dus krijgt de plaatselijke politie dit keer wel hulptroepen aangeboden.

Daarmee hebben we alle dreiging wel gehad? Een rondgang in het Nederlandse poldernieuws leert anders. Alleen vandaag al wordt de ene dreiging na de andere gemeld.
Staatssecretaris van justitie dreigt met actie tegen de Orde van Advocaten als hun broeders blijven zitten op het moment dat de rechter de zaal instapt.
De Europese campagne schoolfruit dreigt in Nederland te mislukken.
In Noord Holland meldt de Milieufederatie dat het platteland dreigt te verrommelen. Sterker nog: verstening van het platteland dreigt.
En uit Den Haag komt het alarmerende bericht dat leegloop dreigt bij ADO.

Dat is dan alleen nog maar de dreiging van vandaag. Het hele jaar rinkelden de alarmbellen. Vier dagen geleden: een geloofsbelijdenis van protestantse kerken dreigt een last voor orthodoxen te worden. Net toen een dag ervoor gemeld werd dat een botsing dreigt tussen gemeenten en staatssecretaris Albayrak, over de noodopvang voor uitgeprocedeerde asielzoekers.
Op 7 december trok minister Cramer aan de noodklok omdat een tekort aan koelmiddel dreigt, waardoor bedrijfsprocessen op rampen kunnen uitdraaien.
November: Diezelfde minister dreigt provincies en gemeenten aan te pakken over de onveilige opslag van brandgevaarlijke stoffen.

September: Hirsch Ballin stelt ferm dat door de economische crisis de criminaliteit dreigt toe te nemen. Zijn collega Rouvoet dreigt Amsterdam en Rotterdam onder curatele te zetten, als ze hun jeugdzorg niet een beetje op orde maken.Verder werd de polder bedreigd uit het buitenland. De Vlaamse premier dreigde met acties als het slootje bij Terneuzen niet fiks wordt uitgebaggerd.

In juni meer buitenlandse dreiging. China dreigde met beschadiging van de relaties met ons, als de Daila Lama werd toegelaten.
In mei uitte staatsboekhouder Bos een van zijn vele bedreigingen richting de financiële sector.

Het bedreigingsniveau is dus nog steeds erg hoog. En dan moeten over tot Code Beperkt, omdat alleen een vermoedelijk religieus clubje zich beperkt heeft tot een schertsvertoning bij de Ikea in Amsterdam?
Hoewel, daar hebben we nog dagen plezier van gehad in het nieuws en in de discussie op weblogs.

Misschien kunnen we de zogenaamde aanslag op de Ikea bombarderen tot De Dreiging van 2009? Of heeft u ander kandidaten? Nomineer hier de grootste, of de leukste, of de flauwste dreiging van dit jaar. Over een paar dagen volgt de stemronde en kun je mee bepalen welke dreiging de Drijfzand van het Jaar-award mag krijgen. Want er kwamen nogal wat dreigingen voorbij die op drijfzand lijken gebaseerd.

Geef een reactie

Minder draaideurcriminelen

Minder draaideurcriminelen Trots kondigt minister Hirsch Ballin aan dat ex-gevangenen na hun straf minder in herhaling vallen. Het aantal recidivisten is tussen 2004 en 2006 met 5 procent gedaald.
Daarmee zijn we er nog niet, meent de minister, maar duidelijk is dat de persoonsgerichte aanpak werkt. Een aanpak waarbij straf wordt gecombineerd met andere maatregelen, gericht op voorkomen van herhaling.

Nu is er niet zo gek veel bekend over de loopbaanontwikkeling van het boevenpad. De onderzoeken die er zijn leggen tal van relaties tussen de criminele carrière en factoren als opvoeding, scholing, soorten straf, herkomst en leeftijd. Elke afzonderlijke factor lijkt altijd wel enige invloed te hebben op hoe lang iemand werkzaam blijft in de illegale sector en hoe succesvol hij of zij daarmee is.

Een persoonsgerichte aanpak kan herhaling voorkomen als met “straf op maat” rekening wordt gehouden met de diverse factoren. De 5 procent die Hirsch Ballin noemt, lijkt me echter iets te weinig om met zekerheid te kunnen stellen dat dit de doorbraak is bij het terugdringen van recidive. Ik hoop van harte dat Hirsch Ballin gelijk heeft, want alleen een strafgerichte aanpak is naar mijn mening niet de manier om boeven op andere carrièrekansen te wijzen.

Twee factoren zouden wel eens kunnen bijdragen aan die 5 procent daling. Om te beginnen is de totale criminaliteit de laatste jaren gedaald. Dat verschilt overigens per soort misdrijf. Het aantal vermogensdelicten (bijv. diefstal), verkeersdelicten (bijv. doorrijden na ongeval) is de laatste vijf jaar gedaald Geweldsdelicten en vernielingen zijn echter toegenomen. Alle overige delicten zijn tussen 2004 en 2006 verminderd, hoewel ze relatief vaker voorkomen dan in 2002.

Een andere factor is de leeftijd. Werken jonge boeven door tot ver na hun 67e? In het algemeen geldt dat de meeste delinquenten en na hun 45e wel voor gezien houden. De meeste misdrijven worden gepleegd door 12 tot 45-jarigen. Het aantal recidivisten is echter in de categorie meerplegers de laatste jaren gestegen. Alleen bij echte diehards, de veelplegers, zie je dat het percentage afneemt. Behalve bij 45-plussers. Daar is een lichte stijging te zien (zie deze CBS-statistieken).

Het is dus nog te vroeg gejuicht. De lichte stijging onder 45-plussers kan misschien worden verklaard door de vergrijzing. Het Openbaar Ministerie wees eerder al op een toename van bejaarde boeven. Hun aandeel in de criminaliteit blijft nog beperkt, maar toch maakt men zich wat zorgen. Ook al blijkt dat de toename wordt beïnvloed door leeftijdgerelateerde delicten. Er wordt vaker doorgereden na een ongeval door 80-plussers.

Nu zullen die niet zo vaak in herhaling vallen, omdat het rijbewijs wordt ingetrokken. Dat is natuurlijk ook een persoonsgerichte aanpak.
Verkeersdelicten zijn nou net de enige categorie waar 45-plussers al jaren hoger scoren dan de jongeren. Bij alle andere delicten blijven de ouderen achter. Mogen we daaruit concluderen dat die 5 procent minder recidivisten ook wel eens gerelateerd zou kunnen zijn aan de vergrijzing?

Geef een reactie