Tag archieven: bloggen

Wat stil hier?

Op de voorkant van dit weblog is het de laatste dagen wat rustig. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de drukte rond de Blogparel, die je aan de achterkant van deze site kunt bezoeken. Klik eens door om meer te lezen over de derde editie van de Blogparel.

Daarnaast neemt de drukte op het werk toe. Er staat een volgende reorganisatie op stapel. Mijn werkgever verwijst daarbij consequent naar de bezuinigingen, die ons inderdaad hard treffen. Het begon al in oktober 2010 en sindsdien is het alleen maar erger geworden. Onze werkgever lijkt daar wat paniekerig op te reageren, met alle chaotische toestanden tot gevolg. Ik kan daar niet teveel over uitweiden, want bij gebrek aan ander werk wil ik mijn baan nog wel even houden. Ondertussen moet er ook tijd gestoken worden in het vinden van ander werk.

Gelukkig was de Blogparel een welkom en leuke afleiding. Natuurlijk ben ik er een beetje trots op dat de derde editie van de Blogparel zoveel meer belangstelling (van zeer uiteenlopende aard) kreeg dan vorige jaren. Wie dat nog niet heeft gevolgd, moet zeker de Blogparelpagina eens bezoeken.

Kortgeleden werd ook bekend dat zus en schoonzus werden getroffen door kanker. Over dat soort privézaken wijd ik ook niet verder uit, maar je begrijpt dat ook die situatie tot wat rust op dit weblog heeft geleid.
Ik schrijf het hier alleen om te laten weten dat het bloggen hier ook nog lang niet dood is, maar andere zaken even belangrijker waren of de komende tijd zullen zijn. Binnenkort pak ik de draad weer op.

Blanco

BlokHet schrijven wil niet lukken. Er is genoeg om over te schrijven, genoeg wat nog uitgezocht en verteld moet worden, maar ik krijg het niet tot een blogje getikt. Is dit nou dat beruchte ‘writer’s block’?

Het moest er een keer van komen, zou je na vijfenhalf jaar bloggen met een gemiddelde van zes stukjes per week. Toch is dat, volgens mij, niet de oorzaak.
Twee dingen spelen een rol. De eerste lijkt wel verdacht veel op het schrijversblok: ik krijg de gedachten niet goed op een rij, laat staan dat er een leesbaar stukje uitrolt. Het tweede dat speelt is het werk. Door de bezuinigingen is er zoveel aan de hand, dat ik bijna elke dag daardoor uitgeput en moedeloos thuiskom. Dat is niet de beste conditie om geïnspireerd aan het bloggen te slaan.

Graag had ik nu een vlammend stuk geproduceerd, onder de titel: Het dictaat regeert. Ik zie overeenkomsten in mijn werk en in de maatschappij, hoe ‘het dictaat regeert’. Wat er ook over de bezuinigingsplannen wordt gezegd, hoe verkeerd sommigen ook uit zullen pakken, het lijkt niet uit te maken. Zelf op basis van onzinnige argumenten worden de maatregelen doorgevoerd.

De discussie met de ‘bezuinigers’ slaat regelmatig dood. Zeker, erkent men, de maatregelen zullen heel wat onmogelijk maken. En jawel, er zitten heel wat negatieve kanten aan. Maar we gaan er wel mee door.
Eenrichtingscommunicatie: uw bezwaren zijn gehoord, maar we kunnen er niks mee. Er is werk aan de winkel en dat gaat op onze manier. Zoiets.

Nog een overeenkomst op mijn werk en de landelijke politiek: het onzichtbare leiderschap. Rutte is verweten op cruciale momenten niets van zich te laten horen. Mijn managers lijken dezelfde stijl te hanteren. Ze zijn er alleen als ‘De Boodschap’ moet worden verkondigd. Het dictaat regeert, wilde ik daarover schrijven, maar ik krijg het niet goed verwoord.

Ik hoop dat het niet te lang duurt, want die stille dagen op dit blog bevallen me helemaal niet. Nu is het even niet anders. Rutte inspireert wel: laat ik ook maar eens een excuus maken. Excuses aan de lezers voor de blanco dagen.

Vijf jaar!

Vijf Codes, keuzes en maakbaarheid bestaat vandaag vijf jaar. Reden voor wat vrolijkheid.

Vijf jaar geleden begonnen op
blogspot.com. In 2007 overgestapt naar deze eigen webstek. In maart 2008 begonnen als maandelijkse gastlogger bij GeenCommentaar, onder het pseudoniem P.J. Cokema. Met een gemiddelde van ruim 300 blogjes per jaar, heb ik als eenmansblogger toch mooi de gemiddelde levensduur (3 jaar) van weblogs overleefd.

Behalve de vrijwel dagelijkse ‘stukkies’, zijn er ook een paar mooie projecten geweest. In augustus 2008 was er, nog op het oude blog, het
zomergastenproject. Het idee was een aantal mensen uit te nodigen, die hier blogposts zouden publiceren tijdens mijn vakantie. Als beginnend blogger verwachtte ik daar niet veel van, maar 15 mensen reageerden positief en twee weken lang steeg de kwaliteit van dit weblog door hun fraaie bijdragen.

In 2007 begon de
Donkey Shocking Award. Een jaar lang werden er mensen genomineerd voor deze prijs. Mensen die goede ideeën hadden om allerlei zaken in de samenleving te veranderen, maar geen rekening hielden met obstakels die hun plannen verhinderden. Obstakels die onder de noemer ‘het menselijk tekort’ konden vallen. Met genomineerden als Pieter van Vollenhoven, Neelie Kroes of organisaties als het CPNB. Winnaar werd de populaire Midas Dekkers, die weigerde de prijs in ontvangst te nemen.

Een derde project is de Blogparel van het Jaar. Vorig jaar
in een opwelling begonnen, als reactie op een opmerking van een van de Dutch Bloggies juryleden. De respons was zo positief, dat deze Blogward ook dit jaar is georganiseerd. Deze keer met een speciale Blogparelpagina.
De Blogparel is een prijs voor teksten waar je om moet lachen en vervolgens tot nadenken stemmen. Er is een prijs voor webloggers en eentje voor reacteurs, ook wel reaguurders genoemd. Tot en met 31 januari kun je jouw favorieten nog insturen.
Tot nu toe zijn er aardig wat blogstukjes kandidaat gesteld en slechts twee reacteurs. Dat moet anders! Doe jouw diepzinnige lolbroeken eens een heuse Blogparel kado. Lees
hier alles over de Blogparel.

En dan is er afgelopen vrijdag een vierde project gestart. De
kaasschaaf- en kansenmonitor. In samenwerking met GeenCommentaar wordt dit jaar bijgehouden welke zaken er door de bezuinigingen definitief uit de samenleving verdwijnen. De slachtoffers van de kaasschaaf. Maar ook welke kansen mensen en organisaties zien om uit de crisis te komen en met creatieve oplossingen een antwoord vinden op de bezuinigingen.
Ook een project dat met de inbreng van de lezers en medebloggers tot een goed resultaat moet komen. Wat merk jij in jouw omgeving van de kaasschaaf? En welke kansen zie jij ontstaan en misschien zelfs wel slagen in 2011?

Wat minder grote projecten waren het
Binnenhofbrandje van het jaar (de uitslag vind je hier) en welke premier was de beste crisismanager? Op GeenCommentaar overgenomen als gastlog, waar de meeste reacties binnenkwamen. De uitslag, na de lezerspoll, kun je hier nog eens teruglezen.

De interactie met de lezers en collega-webloggers hebben die projecten de moeite waard gemaakt. Dat is ook een van de echt leuke dingen van bloggen. En daarvoor allemaal mijn oprechte dank. Obligate woorden, maar ik meen ze.

Een jarige mag een verlanglijstje hebben. Maar wat heeft een 5-jarige nou nog te wensen op zo’n hoge blogleeftijd? Nou, in ieder geval hoop ik op een nog beter geslaagde Blogparel van het Jaar. Zie deze blogaward maar als een kadootje die je aan jouw gewaardeerde bloggers en reacteurs kunt geven. Zij doen hun best, dus doe jij ook een beetje je best en
stuur nog wat kandidaten in.
Verder staat op het verlanglijstje niet veel, Doorgaan met bloggen staat bovenaan. Ik zit er wel over te denken het komende jaar dat wat anders aan te pakken. Hoe? Daar allerlei ideeën over, behalve een doorslaggevend idee. Tja, kwestie van keuzes maken. Codes loslaten of veranderen. Maar lastig dat ik dat de maakbaarheid van bloggen vind!

Eerst maar eens een dagje feestvieren.