Het boegbeeld van TON wordt wel eens verweten, programmatisch gezien, geen duidelijk geprofileerd gezicht te tonen. Dat is niet helemaal eerlijk. Om de Nederlandse politiek meer smoel te geven, trekt Verdonk het land in, luistert naar de mensen, en wat ze hoort waardeert ze op tot programmapunt. Zoiets duurt even, maar dan heb je ook wat.
Op haar recent aangevulde bewegingsprogramma staat nu de capuchon. Die moest verboden worden, omdat deze, bij jongeren populaire klederdracht gezichtsherkenning onmogelijk maakt. Bewakingscamera's registreren wel eens capuchons, waaronder handen vandaan komen die de dragers beter thuis hadden kunnen houden. Om de gezichten van overlast en criminaliteit producerende jongeren te herkennen, moet er een verbod komen op het dragen van een capuchon in openbare gelegenheden, stelt Verdonk.
Het kabinet ziet daar niks in. Minister Van der Laan probeerde met humor Verdonk op andere gedachten te brengen. Verdonk wil alle gezichten zien, maar van geinponems is ze niet gediend. “Ik verwacht geen lullige grapjes”, spoot ze de minister in het gelaat. Want wat de beveiligingscamera's niet zien, had Verdonk wel gezien: “Overal Marokkanen met een capuchon!”
Daarmee dus haar eigen standpunt onderuithalend, want zij herkent die jongeren dus wel. Ze had het beter over een andere boeg kunnen gooien. Als geen ander weet ze de camera's te vinden om haar beweging herkenbaar te maken. Ze is daar soms zo druk mee, dat ze haar gezicht niet laat zien bij stemmingen in de 2e Kamer. Dat kan natuurlijk, zolang er geen verbod is op het weghouden van je gezicht, terwijl je eigenlijk het volk dient te vertegenwoordigen.
De peilingen zien er inmiddels slecht voor haar uit, ondanks al die exposure. En weet u waar dat aan ligt? Gebrekkige gezichtherkenning. Mevrouw Verdonk mag dan geen capuchons dragen, maar helemaal recht in haar ogen kun je niet kijken als ze op Prinsjesdag een semi-transparante hoed draagt. 
Hoewel ze zich sterk maakt voor herstel van Nederlandse tradities, maakt ze zich onzichtbaar als er een oer-Nederlands buitje klettert.
Bij haar optredens in de openbare ruimte bedekt ze soms het linkergezicht, dan weer eens haar rechterkant.
En tijdens haar ontmoetingen met de pers is ze voor de camera's nauwelijks herkenbaar door de vele journalisten om haar heen.
Wie voor een betere gezichtsherkennig is, moet natuurlijk zelf wel het goede voorbeeld geven.