Tag archieven: coöperatie

Brakke eendracht.

Eendracht Deze middag zijn vier oppositiepartijen bijeen, om eendrachtig een vuist te maken tegen het beleid van kabinet Rutte. De vier partijen heten in de media (de roeptoeter van de volksmond?) links te zijn. Met een duur woord: progressief. De bijeenkomst vindt plaats in de Brakke Grond, een etablissement in het pittoreske dorpje Amsterdam.

De brakke grond. Symbolischer kan het niet. Brak staat voor de vermenging van zout en zoet water. Een overgangstoestand. Brak staat ook voor de conditie waarin men verkeert na een nacht doorhijsen in de kroeg. De Brakke Grond is een Vlaams cultureel centrum. Het ideaal een eendrachtige coöperatie te smeden, is gedoemd te sneuvelen op brakke grond.

Het zoetzuur van de PvdA, het zout van de SP, het zoet van GL en het vleesch noch visch van D66 laat zich niet makkelijk vermengen tot een smaakmakend gerecht, waar de volksmond wel pap van lust.
Dat zo’n bijeenkomst wordt gemanifesteerd in het Vlaams cultureel centrum, is een strategische misser. Onze zuiderburen hebben nog veel meer moeite, met eendracht. Hebben ze daar ondertussen al een kabinet?
Nee, zulke initiatieven moet je niet op grootschalige bijeenkomsten bespreken. Een grotere kans van slagen bestaat als men zich met een klein gezelschap terugtrekt in een of andere kroeg.

Toen het slecht ging met het CDA, dat wonderlijke samenraapsel van katholieken, gereformeerden en hervormden, trokken enkele CDA’ers zich terug in het Haagse café Schlemmer. Het
Schlemmerberaad resulteerde in de opkomst van Balkenende. Het CDA werd trouwens in de steigers gezet tijdens bijeenkomsten in hotel De Pays Bas te Utrecht, door de ‘groep van achttien’. Twee historische horecasessies, die eenheid smeedden in politiek-christelijk Nederland.

Iets dergelijks is slechts één keer gelukt buiten het CDA om. In een deftige salon in het Haagse Des Indes kregen PvdA, VVD en D66 het voor elkaar een antwoord op de macht van het CDA te formuleren. De JOVD, de jongerenclub van de VVD, had het initiatief genomen en het
Des Indes-beraad resulteerde in twee kabinetten van links-liberale samenwerking.

Zo doe je dat dus, Cohen! De man denkt te groots. Hij gooit zijn voorstellen meteen in de openbaarheid en roept op tot grote manifestaties en probeert op nu in de Brakke Grond een groot gebaar te maken. En hij trekt zich teveel aan van de tijdgeest. In deze tijd krijg je er flink van langs als je achterkamertjespolitiek bedrijft.
De geschiedenis leert dat je gewoon in kleine clubjes wat sjiekere kroegen op moet zoeken. Dat praat heel anders. Veel gemoedelijker. Veel veiliger ook, want uit de spotlights van de paparazzi.

Wil Cohen een ‘links’ antwoord op Rutte, dan moet hij ook minder groots denken. Als het al tot een actieprogramma komt, is de kans groot dat het publiek denkt dat er knollen voor citroenen worden verkocht.
Het thema van Cohen's coöperatieve eendracht, 'tegen Rutte', is veel te breed. Vroeger organiseerden boeren en arbeiders zich rond hun eigen belang. Verbouwden ze aardappels dan stichtten ze de coöperatie De Volharding om hun waren goed in de markt te zetten.

Het organisatiemodel van
coöperaties mogen dan marxistische fossielen zijn, het werkt wel beter om mensen rond één belang te organiseren. Vorig jaar behaalden de gezamenlijke schoonmakers zo ook hun succes. Eendracht maakt macht. Maar als de samenwerking daartoe niet van de brakke grond wil komen, moeten we het in kleinschaliger vormen zoeken.