Tag archieven: CPNB

Thriller

BoekenVanavond kreeg ik de schrik van mijn leven. Wat een genoeglijk gesprek over een zoektocht in de bibliotheek was, bleek een ontmoeting met een moordenares te zijn. Tachtig procent van de moordlustigen  is een bekende of familie van het slachtoffer. Degene met wie ik eerder op de avond  sprak ken ik al jaren, dus ik moet voor mijn leven vrezen.

Ze leest thrillers. Thrillers zijn boeken die op de schavotten van de bibliotheek staan te ‘shaken’ van spanning als ze langs komt.  Zal ze me lezen, vragen die boeken zich af. Dat wil zeggen: de boeken die in de rij staan onder de letters d, e, f en verder. Nu zoekt ze thrillers van auteurs wiens namen met een c beginnen. Auteurs met en a en een b heeft ze al gehad. Voor hun boeken is de spanning er al af.
Elke week gaat ze naar de bibliotheek en neemt een stuk of vier thrillers mee. Ze selecteert op twee criteria: de beginletter van de auteursnaam en de  tekst op de achterkant van het boek. Het eerste criterium bepaalt haar zoekpositie, het tweede criterium bepaalt welke boeken terug het schavot op gaan en welke over de scanner van de uitleenbalie gehaald zullen worden.

Dat vond ik een grappige methode. Of ze zo de hele bibliotheek doornam, wilde ik weten. Nee, alleen de thrillers. Waarom? Omdat ze geen televisie heeft, zei ze. En omdat thrillers wel zo lekker weglezen. Lekker spannend.
Hoort ze tot de grote schare lezers die thrillers tot hun favoriete genre rekenen? Dat interesseerde haar niet. Ze vind ze gewoon leuk. Gewone detectives heeft ze wel gehad. Geen Wallanders en Nicki French meer. Pure horror boeit haar ook niet, maar psychologische thrillers wel. Einde gesprek.
Veel dacht ik er niet over na, tot ik het nieuws doornam en ineens las: “De fascinatie voor deze donkere kant in onszelf zien we terug in de populariteit van het genre van de psychologische thriller”.

Dat zegt het CPNB, de grote boekenpromotor, die vandaag bekend maakte wat het thema zal zijn van de Maand van het Spannende Boek, volgend jaar juni. Het thema is ‘Het kwaad in jezelf – waar ligt jouw grens?’ Het CPNB hakt er meteen op los met : ‘In ieder mens schuilt het kwaad, sterker nog: ieder mens zou kunnen moorden’, om vervolgens die statistiek over tachtig procent van de moordenaars erbij te halen.
U begrijpt dat mijn haren recht overeind sprongen. Ik zat te trillen alsof ik zelf een spannend boek was. Ze is al bij de c. Weet ze dat ik onder het pseudoniem P.J. Cokema schrijf? Ben ik het volgende slachtoffer van een thrillerfanaat?

Joh, wat maak je je weer onnodig druk, zegt mijn vrouw als ik mijn angst met haar wil delen. Jij schrijft helemaal geen thrillers en wat je wel schrijft is absoluut niet spannend. Nu zou ik opgelucht moeten zijn, maar u begrijpt: dat was de doodsteek. Dat van die tachtig procent zeer nabije ‘killers’ klopt dus.

Het CPNB geeft gratis boeken weg

Lezen, leren en maakbaarheid

Hoewel ik slechts 1x per maand een genomindeerde voor de Donkey Shocking-award wilde aanwijzen, kan ik er niet omheen nu reeds de tweede nominatie bekend te maken. Het CPNB (Stichting Collectieve propaganda voor het boek) heeft aangekondigd welk boek dit jaar gratis uitgedeeld gaat worden.
Met de jaarlijkse verstrekking van een maatschappelijk relevant boek, wil men het lezen èn de gemeenschapszin bevorderen.
Dit jaar denkt het CPNB dat te bereiken door ''De gelukkige klas'' (uit 1926) van Theo Thijssen te promoten. Hiermee wil men een hymne brengen aan de mens voor de klas. Waarom verdient het CPNB de nominatie?

Dat de boekenclub zowel lezen als de gemeenschapzin wil bevorderen, is een prima initiatief. Het gratis verstrekken van een boek bleek vorig jaar een groot succes. Het is echter de vraag of een oplage van 725 duizend boeken genoeg is.
Met de keuze van dit jaar wordt de aandacht gevestigd op de rol van de leerkacht. Theo Thijssen heeft de naam een voorvechter geweest te zijn voor beter onderwijs, waarin liefdevolle aandacht voor het individuele kind centraal hoort te staan.
In de tijd dat Thijssen onderwijzer was, werd zoiets als ''respect'' er langs de weg van ijzeren orde en regels ingestampt bij het jonge volkje. Leren ging op de maat van strak, dreunende ritmes.
De weg naar volwassenheid en deelname aan de samenleving werd voorbereid door de tafel van vermenigvuldiging, de rijen werkwoorden en de historische jaartallen uit het hoofd te leren. Wie je als kind was deed er niet toe.

Theo Thijssen zag dat wat anders. Hij vond dat de school op de eerste plaats een plek met warmte, veiligheid en geluk moest zijn. Hij eindigt zijn boek ''De gelukkige klas'' dan ook met een voor die tijd wel erg boute stelling: '' M''n heerlijke, lieve, lastige stel, ik weet eigenlijk maar één ding: de jaar of wat, dat ik jullie heb en dat jullie mij hebben, behoren wij enkel-maar een gelukkige klas te zijn. En de rest is nonsens hoor, al zal ik dat jùllie nooit zeggen''.


Het CPNB wil nu met dit voorbeeld het onderwijzersschap weer eens ter diskussie stellen. Thijssen is een goed voorbeeld, want hij beschrijft ''
hoe hij worstelt met de richtlijnen van de schoolinspectie, om maar iets actueels te noemen. En hij laat zien hoe moeilijk het is om als leraar bij ieder kind het specifieke talent tot ontplooiing te brengen'', aldus het CPNB.

De goede bedoelingen van het CPNB zijn duidelijk. Natuurlijk moet er meer worden gelezen. En ja, aandacht voor de gemeenschapszin en het onderwijs in het bijzonder mag altijd prioriteit hebben. Maar ook al wordt er al eeuwen gelezen, het heeft de wereld niet beter gemaakt dan het is. Elke lezer maakt toch telkens weer zijn eigen verhaal.
Het goede van de CPNB-actie is wel dat men de lezers uitnodigt over het gelezene met elkaar te praten. Dat is toch wat anders dan op grond van enkele boeken naar de wapens te grijpen.

Misschien lukt het de boekenclub nog eens met een boek te komen die dat duidelijk maakt. Een boek met visie naar de toekomst. Want het is sterk de vraag wat men bereikt door een boek uit het verleden te presenteren. Wil men terug naar de tijd van Theo Thijssen? Volgens de man zelf is dat niet de weg naar een betere toekomst. Je kan er wel op wijzen dat het nu en gisteren allemaal niet zo best is, maar ga dan wel voor de beste oplossingen. Of zoals Thijssen het zelf schreef in zijn boek Schoolland: ''Allemaal goed-en-wel, maar dat het vroeger zo heel erg beroerd was, is nog geen reden om tegenwoordig maar genoegen te nemen met de middelmatige beroerdheden.''


Of wil het CPNB hier een vingerwijzing aan het toekomstige kabinet geven?