Tag archieven: crisis

Kabinet valt over kernwapens JSF

cc Flickr dullhunks photostream Caution Wet Floor Fallen soldier by BanksyEen opmerkelijke url bij het Telegraafbericht “Kabinet botst met Kamer over kernwapens JSF”.  Het bericht is waarschijnlijk eerder aangemaakt en had toen een andere kop:  “Kabinet valt over kernwapens JSF”.

De Telegraaf kan niet als grootste vijand van dit kabinet worden gezien. Maar is er toch een Telegraafredacteur die hier zijn hart heeft gelucht?

Er is natuurlijk nog een optie. Een insider weet meer en lichtte de Telegraaf in. Iemand binnen het kabinet? Of iemand binnen een van de regeringsfracties? Feit is dat het kabinet niet is gevallen. Hooguit is het kabinet bij een werkbezoek aan Lockheed Martin (het bedrijf dat de JSF maakt) gestruikeld over een paar kernwapens die men net in één van de toestellen wilde laden, om er een proefvlucht mee te maken.

Zijn er andere opties? Jawel.
Lees verder

Algemeen beschouwd gevaarlijk

cc Flickr Minister-president Voorafgaand aan debat RegeringsverklaringZijn de Algemene Politieke Beschouwingen over de Miljoenennota 2014 debatten voor de bühne? Of sluit het kabinet een Nationaal Akkoord met het parlement?

Het kabinet zal worden bestookt met vragen over allerlei onderdelen, maar één vraag zal niet aan de orde komen. Waar is het antwoord op hoe de aangevoerde oorzaken (bankencrisis, eurocrisis) voortaan voorkomen worden?

Ondertussen zijn de meeste mensen er van overtuigd geraakt dat er hoe dan ook bezuinigd moet worden. Daarbij focussen steeds meer mensen op de vermeende grote overheid, fraudekwesties, misbruik van regelingen, inefficiëntie, zorgkosten en veelverdieners in de publieke sector.

 Steeds meer wordt hier over gepraat alsof dat de redenen zijn waarom er moet worden bezuinigd. En daarmee dwalen we flink af van eigenlijke oorzaken.
Lees verder

De perverse prikkel

PrikkelRegeren is een uiterst lastig klusje als je met een lui en verwend volkje te maken hebt. Gelukkig hebben we een kabinet dat hier een prikkelende visie op heeft.

Lui en verwend wordt je niet zomaar. Grofweg heb je twee categorieën luiwammesen. De onwillenden en zij die door ‘het systeem’ zijn bedorven.

De onwillenden zijn een haast onuitroeibaar volkje dat er op uit is met zo min mogelijk energie het meeste uit “het systeem’ te halen. Niet te beroerd om te frauderen, altijd maar klagen en krijgen ze hun zin niet dan kun je op een grote bek rekenen.

De bedorvenen zijn met open ogen in de valkuilen van ‘het systeem’ gedonderd. Dat ze daardoor lui zijn geworden beseffen ze zelf niet eens. Ze leven in de veronderstelling dat ‘het systeem’ alles voor ze regelt. Dat niet zijzelf, maar  ‘het systeem’  hen kansen biedt.

Onder het motto ‘ontwaakt bedorvenen der aarde’ grijpt het kabinet naar een opvoedkundige methode, die lang uit de mode is geweest. Het kabinet stel ‘de prikkel’ centraal en brengt belonen en straffen weer in balans. Dezelfde methodiek wordt toegepast op de onwillenden. Het kabinet is duidelijk: ‘Als u niet wil wat ik gebied,  krijgt u ook het lekkers niet’.
Lees verder

Daklozen ondergesneeuwd

winteropvangZodra het vriest en sneeuwt zijn verkeersproblemen, lokaal schaatsvertier en de kans op een Elfstedentocht de traditionele items die in het dagelijkse nieuws. De winteropvang voor daklozen mocht tot vorig jaar ook op grote belangstelling rekenen, al was dat niet dagelijks.

Terwijl de vorstperiode dit jaar langer duurt dan in de winter van 2011-2012, lijkt de media-aandacht voor de winterse daklozenopvang als sneeuw voor de zon verdwenen. Een crisis in de crisisnieuwsgaring?

De vorige winter schreef ik op dit weblog en op Joop.nl  en Sargasso dat er elk jaar twee momenten zijn waar de daklozen zich mogen verheugen in de belangstelling van de media: de kerstdagen en de vorstperiode. De rest van het jaar staat dakloosheid alleen in de belangstelling als er ergens wordt geprotesteerd tegen de vestiging van een opvanghuis. Nieuws dat hooguit de lokale katernen van landelijke dagbladen haalt.

De artikelen gingen verder over de aantallen daklozen. Door gerichte aanpak van gemeenten en hulpverleningsorganisaties zouden er steeds minder daklozen zijn. Dat stond haaks op mijn ervaringen als professional in de dak- en thuislozenopvang, die al sinds oktober 2010 bomvol zit en waar wekelijks nieuwe aanmeldingen binnenkomen.

In de winter van 2011-2012 stroomden de locaties voor extra winteropvang in de grote steden pas in januari vol. Het was gelukkig van korte duur. De extra voorzieningen waren zeventien nachten open.

Dat is deze winter anders. Op 8 december 2012 ging de winteropvang voor het eerst open. Na zeven nachten werd de winteropvang weer gesloten en op 11 januari werden door heel het land de diverse extra voorzieningen heropend. Omdat het winterweer tot zondag 27 januari lijkt aan te houden zal de extra winteropvang deze keer zeker vierentwintig nachten ingezet worden.

Als er daarna geen vorstperiode meer bijkomt, blijft het daarbij. Er wordt nu al gesproken over de kans dat dit de langste vorstperiode sinds 1963 zal worden. Mocht het later nog eens gaan vriezen dan geldt het record dus ook voor de winteropvang voor daklozen.

Tot nu toe is dat echter geen nieuws. De spaarzame berichten over de opening van de winteropvang worden ondergesneeuwd door files en winterpret. Omdat het aantal daklozen te verwaarlozen is? Dat zou een gotspe zijn. Het aantal daklozen neemt toe en niet dankzij de traditionele clochard.

De ‘nieuwe dakloze’ doet zijn intree. Gezinnen, maar ook alleenstaanden die voor het eerst te maken krijgen met tot huisuitzetting leidende schulden. Tel daar de zwerfjongeren bij op, waar vooral veel woorden aan worden besteed (Kamerbrieven februari 2012 en januari 2013), die nog niet tot een daling van het aantal dakloze jongeren hebben geleid.

Er is geen sprake van een ‘tsunami van daklozen’. De nieuwe daklozen druppelen binnen. Hoeveel daarvan de extra winteropvang nodig hebben, is onbekend. Ik weet wel hoeveel nieuwkomers wij tot nu toe hebben doorgestuurd naar de winteropvang, maar een landelijk beeld heb ik ook niet.

Wie wordt de eerste journalist die ‘ondergesneeuwde’ daklozen boven water weet te krijgen?

Miljardairs redden de wereld

MensHet is altijd goed om rond de jaarwisseling even de balans op te maken. We weten weer waar we staan en kunnen, met de cijfers in de hand, beslissen wat we het komende jaar moeten doen.

De Groninger die met een staatslot miljonair werd, heeft 30 miljoen euro te overdenken. Hij of zij zal er ongetwijfeld leuke dingen mee doen. De honderd rijksten ter wereld werden in 2012 nog rijker en ook zij zullen zeker leuke dingetjes ondernemen.

Die honderd rijken zijn gezamenlijk 182 miljard euro rijker geworden. In de top-40 van de Bloomberg Billionairs Index is de Spanjaard Amancio Ortega de sterkste stijger. Zijn vermogen is gegroeid tot 57,5 miljard dollar. Als de man de Europese steun aan Spanje volledig voor zijn rekening neemt, dan slinkt zijn rijkdom tot 3,9 miljard euro.

In Bloombergs top-40 staan zeventien Amerikanen. Gezamenlijk goed voor ruim 500 miljard dollar. De ‘fiscal cliff’-discussie in Amerika ging om een pakket bezuinigingsmaatregelen ter waarde van 600 miljard dollar. Dat had dus over 100 miljard dollar kunnen gaan, als de zeventien rijkste Amerikanen hun vermogen hadden moeten inleveren.

Denk nu niet dat de rijksten der aarde een stelletje graaiers zijn, die over de ruggen van anderen hun kapitaal vergaren. Nee, ze werken er snoeihard voor en ze hebben de wereld heel wat moois geboden. Ze geven kapitalen aan goede doelen en zijn niet te beroerd van de overheid te eisen dat ze in tijden van crisis meer belasting moeten betalen. In 2011 lanceerde Warren Buffet dat idee.

Het is dus niet erg dat ze rijker zijn geworden, want nu kunnen ze nog meer aan goede doelen geven en nog meer belasting betalen. Daar profiteren we allemaal van, toch?

We vergeten maar dat we allemaal hard moeten werken om de rijken rijk te maken. Om hun briljante producten te kopen, moeten we er ook voor werken. We stellen dus onze rijkdom, lees: onze arbeidskracht, ter beschikking, betalen over het salaris belasting en wat we dan overhouden besteden we aan de aankoop van al dat moois. We hebben onze bijdrage wel geleverd.

Dat wij geen miljonairs zijn is eigen schuld. Hadden we maar net zo slim en net zo goed in het organiseren van arbeid moeten zijn. Wie dom is geboren, mag blij zijn dat-ie nog een dubbeltje wordt en moet niet zeuren dat hij nooit een kwartje zal worden.

Nee, gewoon blijven werken en consumeren om de rijken ook in 2013 weer rijker te maken. Die paar rijken houden de wereld immers draaiende. Mocht u werkloos worden en tot armoe vervallen, dan is er altijd nog een door een vermogend mens gesponsorde voedselbank.

Wie zijn baantje houdt, heeft vast genoeg over voor een volgend staatslot. Mocht u een paar miljoen winnen, dan kunt u in 2013 een stukje van de wereld redden.

Rutte slaat er op los

Bruggen slaanWe kunnen voluit aan de slag, zei Rutte bij de eerste persconferentie na de ministerraad. Rutte II heeft wat met slaan. Eerst de bruggen en nu dus een slag er naar slaan. Wat slaat Rutte II zoals nog meer?

De borst. Rutte sloeg zichzelf meteen op de borst. In het persbericht over de persconferentie lezen we: Een aantal voornemens uit het regeerakkoord zijn al direct omgezet in concrete voorstellen. Wat een vaart! Twee van die concrete voorstellen vloeien voort uit passages in het regeerakkoord, waar Rutte II er maar een slag naar deed: de zorgpremie en de woningmarkt. Er moest duidelijkheid komen en die is er nu.

Het nieuwe deelakkoord over de zorgpremie betekent nog steeds dat veel mensen er op achteruit gaan, sommigen iets minder. En maatregelen die de woningmarkt nog steviger zouden frustreren worden voorlopig uitgesteld. Verder mooi nieuws voor wetenschappelijk onderzoek: in één dag tijd 9 miljoen euro meer gekregen dan de 167 miljoen euro die  minister Bussemaker eerder bekend maakte. Het persbericht over de ministerraad spreekt van 176 miljoen euro.

Een onzorgvuldig doorgerekend regeerakkoord en een typefoutje. Als Rutte II zo de komende vier jaar met de cijfers omgaat, hebben we weinig te vrezen, want het pakt tot nu toe gunstig uit.

Het moet gezegd: met verve sloeg Rutte zich door het debat over het regeerakkoord. Jawel, het kabinet zal spijkers met koppen slaan. Rutte deed de ene toezegging na de andere, als antwoord op vragen over meer duidelijkheid. Zonder al te veel morren nam de Tweede Kamer daar genoegen mee. We zijn natuurlijk nieuwsgierig of Rutte zich er even heldhaftig doorheen slaat als de geleverde duidelijkheid tegenvalt.

Eigenlijk is het gek dat het regeerakkoord zo onduidelijk en onsamenhangend wordt gevonden. Want ook na Ruttes regeringsverklaring is één ding duidelijk: wat er ook gebeurt, de schatkist moet er een slaatje uit slaan. Anders gezegd: een gunstig uitpakkende toezegging zal pijn doen op een ander gebied.

Zo langzamerhand lijkt iedereen vergeten te zijn waar de crisis is begonnen. Zichzelf rijk rekenende banken vielen ineens om. Rutte en zijn collega’s werken aan de oplossing. Niet de financiële instellingen, maar de burger wordt aangeslagen.

Het is flauw om dat alleen Rutte aan te rekenen. Na Verhagen en Wilders, mag Samson nu meewerken met de wild om zich heen slaande Rutte. De handen ineen slaan, heet dat. Hoe het ook uitpakt, Rutte I en II zullen de geschiedenis in gaan als de Slag van Rutte.

Waarom Rutte?

dementDe peilingen moet je natuurlijk met een fikse korrel zout nemen, maar het is bizar dat in alle peilingen Mark Rutte en zijn VVD het goed blijven doen. Nu lijken alleen CDA en PVV afgerekend te worden op het kabinetsbeleid.

De opkomst van de SP geeft aan dat veel kiezers geen Rutte II wensen, maar dat lijkt ten koste te gaan van PvdA en GroenLinks. Mochten er conservatief liberalen zijn die ook geen heil zien in Rutte, dan hebben die nog de keuze uit de PVV of de DPK. Maar nee, dat del van het electoraat lijkt pal achter Rutte te staan. De twintig tot dertig procent zwevende kiezer moet weer de doorslag geven.

Maar waarom Rutte? Omdat hij een begeerlijke, jonge vrijgezel is? Of omdat hij tegen beter weten in alles weglacht wat hem tegenzit? Dat laatste zal het wel zijn, want het is bewonderenswaardig dat iemand de moed erin houdt ook al zitten economische en weerkundig klimaat tegen.

Maar dat kan toch niet het enige zijn waarop veel kiezers hun vertrouwen in de man baseren. Zijn staat van dienst ia kort en weinig briljant. Even nipt als de VVD de verkiezingen van 2010  won werd hij in 2006 door de VVD gekozen als lijsttrekker. Slechts 51,5 procent van de leden koos voor Mark, die daarmee won van Rita Verdonk. De VVD verloor zes zetels en de ijzeren dame kreeg meer voorkeurstemmen dan Rutte, die uit chagrijn Rita meteen de VVD uitflikkerde.

Daarna was het natuurlijk niet zo moeilijk oppositie te voeren tegen een blunderende Balkenende. Wat er daarna gebeurde mag een raadsel heten. Tijdens de verkiezingscampagne in 2010 gaf hij al blijk niet te kunnen rekenen en vergiste zich in het inkomen van bijstandsmoeders. Hij kwam ermee weg en ook al is hij nog even slecht met cijfers, hij mag blijven rekenen op steun van veel kiezers.

Verder is Mark een ongelooflijke en weinig originele populist. Toen de VVD succes boekte bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 en de Provinciale Statenverkiezingen van 2011, jatte hij ongegeneerd de doelstelling uit de statuten van de LPF (2002). De LPF had bij de notaris vast laten leggen dat de partij zich ten doel stelde “het land terug te geven aan de mensen”. Mark deed er een schepje bovenop met zijn”dit prachtige land” en “teruggeven aan de hardwerkende Nederlander”.

Hij was ook niet te beroerd zijn eigen Wet Werk en Bijstand, gerealiseerd als staatssecretaris Sociale Zaken, de prullenbak in te kieperen, omdat er door conservatief Nederland zo werd geklaagd over “a-sociale uitvreters”. De nieuwe Wet Werken naar Vermogen, verschilde weinig van de oude wet en na de val van Rutte I stemde de VVD er bij het Lente-akkoord ijlings mee in de nieuwe wet in te trekken. De VVD had immers nieuwe coalitiegenoten nodig, omdat men Wilders kwijt was.

Het lijstje nul-prestaties kan vrij makkelijk worden aangevuld. Een rechterlijke uitspraak in 2003 dat zijn beleid als staatssecretaris Sociale Zaken aanzette tot rassendiscriminatie, het weigeren afstand te nemen van het Polenmeldpunt van Wilders, het in bescherming nemen van eveneens miscalculerende bewindslieden in zijn kabinet en natuurlijk het falen als ‘jeune premier’, die zijn kabinet niet overeind wist te houden. Daardoor moet het land nog langer wachten op effectieve maatregelen die ons uit de crisis moeten helpen.

En nu gooit hij in Europees verband het aanzien van Nederland te grabbel. Wie zijn toch de kiezers die in zo’n staatsman vertrouwen hebben?
Oh ja, het zijn maar peilingen, dus het komt wel goed.

Persconferentie na de campingraad

CampingDe politiek is op zomerreces, maar dat wil niet zeggen dat de dames en heren wat rondlummelen, zo beweert de pr-machine van de overheid. Dat klopt. Het demissionaire kabinet heeft nog veel werk te doen en heeft haar tenten opgezet op veld 13 van camping Boschlust. We troffen de regering bijeen op de wekelijkse campingraad.

Minister 1: “Shit! Crisis!”
De MP: “Wat? Alweer één?”
Minister 1: “Ja, mijn luchtbed is lek”.
Minister 2: “Welja, een lek! Dat kunnen we er nog wel bij hebben”.

De MP: “Nou, dat zien we dan vanmiddag wel verder”.
Minister 3: “Eh, ben je niet bang dat de pers dat als het zoveelste uitstel ziet. Gebrek aan daadkracht en zo?”.
De MP: “Mwah, we zijn demissionair”.
Minister 3: “Jawel, maar ik stel toch voor dat we ons beraden over een passende oplossing”.

De MP: “We? Ik dacht dat we afgesproken hebben dat ieder zijn eigen verantwoordelijkheid heeft?”.
Minister 1: “Ik heb dat luchtbed anders wel van jou gekregen”.
De MP: “Maar ik heb het niet lek gemaakt. Je bent er vast met je puntige ellebogen doorheen gegaan”
Minister 1: “Pardon? Je beschuldigt me van ellebogenwerk?”.

De MP: “Je begrijpt best wat ik bedoel”.
Minister 4: “Nee MP, we hebben eigenlijk nooit begrepen wat je bedoelt. Leg eens uit”.
Minster 2: “Ja, nou je het zegt. Wordt het niet eens tijd voor wat duidelijkheid?”
Minister 3: “Precies! Vertel maar eens waarom we nou in de regen moeten zitten”.

De MP: “Luister, de Grieken …..”
Minister 1: “Nee, nou niet van richting veranderen”.
De MP: “Nee, maar het is natuurlijk wel zo dat de Grieken…”.
Minister 2: “De Grieken, de Grieken! Hebben die dat luchtbed geleverd?”

De MP: “Ha, kijk, de zon breekt al weer door!”
Minister 5: “Zei hij, met een grote grijns….”
Minister 1: “Ja, kun je nou nooit eens wat serieus zijn?”
De MP: “Ik zeg maar zo: een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd”

Minister 3: “Toe maar! Je hebt je verkiezingsmotto gevonden”.
De MP: “Hm, geen slecht idee”.
Minister 2: “Jongens, we dwalen af”.
Minister 5: “Nou, dan zijn we dichter bij huis dan we het laatste jaar ooit zijn geweest”.

Minister 1 leegde de regenlaarzen nog maar eens. Een plotselinge windvlaag, trok een bungalowtent uit de grond. Terwijl iedereen de rondvliegende haringen trachtte te ontwijken. scheurde het canvas van het campingstoeltje van minister 4, die klem kwam te zitten in het aluminium frame. De voorzitter rende door de plassen naar het hoofdgebouw, alwaar de pers hem stond op te wachten.

Op de persconferentie na de wekelijkse campingraad verklaarde de voorzitter dat we tot de enkels in het water staan. “Ik weiger de moed te laten zakken tot dat niveau”, zo verklaarde hij. Op de vraag hoe hij de toekomst zag, antwoordde de voorzitter: “Morgen is er weer een dag”.

Op aandringen van de pers, die wilde weten of het kabinet in staat was vandaag nog concrete maatregelen af te spreken, ontkende de voorzitter dat er onenigheid binnen de campingraad zou zijn en dat men tot een ferm besluit was gekomen: “Begin de dag met een lach”.

“Tegen beter weten in?”, vroeg een van de journalisten. “Ik weet niet beter”, verklaarde de voorzitter.

Kunst, voetbal en crisis.

VoetbalEerst weer een doorverwijzing. Wil je voetbalplaatjes ruilen, neem dan een kijkje bij Sargasso’s Kunst op Zondag. Het is verrassend te zien hoe kunst en voetbal samengaan.

En dan nog wat losse notities.
Zat ik afgelopen week net te denken dat de PvdA en de SP samen op zouden moeten trekken, blijkt dat ook een serieuze overweging bij SP en PvdA te zijn. Mooi zo. Ik zou zelfs zeggen: vraag GroenLinks, D66 en de CU erbij en als de laatste voorspelling van Maurice de Hond de verkiezingsuitslag zou zijn, dan mag die combinatie op 76 zetels rekenen. Op naar de 80. Waar wachten deze partijen eigenlijk nog op?

Onder het motto ‘als niets helpt, die dan niets’ lijkt wachten wel het enige dat ‘De Politiek’ doet. Plannen van Rutte I zijn door de Kunduz-coalitie voor een deel in de prullenbak gekieperd. Na de presentatie van het Kunduz-akkoord trekt men de een na de andere aangekondigde maatregel weer in. Dat mag allemaal met recht een crisisbeleid worden genoemd, maar niet in de echte zin van het woord.

Maatregelen worden afgelast, verzacht of uitgesteld, maar andere oplossingen zijn nog niet te zien. Waar wachten alle partijen eigenlijk op?
Tot de crisis zich vanzelf oplost, natuurlijk. En dat gaat gedeeltelijk ook gebeuren. De financiële instellingen die er zo’n puinhoop van hebben gemaakt, zijn hardleers. Maar zonder betalende klanten kunnen ze niet, dus verzinnen ze wel wat om ons niet geheel blut en berooid achter te laten.

Ook in de politiek is men hardleers, maar met de verkiezingen voor de boeg zullen de partijen het uiterste aan creativiteit verwachten van de campagneteams. Tip: kom met de slogan ‘Wij gaan over ons eigen geld’. Vertaald in een aantal krasse maatregelen. Bijvoorbeeld een verbod op beurshandel naar aanleiding van politiek beleid. Of het verbieden van voor de burger ongezonde speculaties. Het is tenslotte van de gekke dat de beurs reageert als een regering voor speculanten onwelgevallig beleid afkondigt. Of dat er met voedsel wordt gespeculeerd.

Het moet eens afgelopen zijn met handel in geld. Geld is een smeermiddel, geen productiemiddel. We werken er voor, we consumeren er mee, dus het zou volstrekt onmogelijk moeten zijn dat speculanten uit die ruilhandel een slaatje kunnen slaan. Geef die handel een Second Life, zou ik zeggen. Stort die markt dan in elkaar, dan hebben we er in het echte leven geen last van.

Tenslotte: uit de Kunst op Zondag-aflevering over voetbalplaatjes deze fraaie wedstrijd: Duitsland – Griekenland, met een voor deze tijden bijzondere uitslag.

De schuld van alles.

SchuldHet lijkt wel of Nederland gebukt gaat onder een tsunami aan misbruik, Corruptie tiert welig. Wat jammer dat dit kabinet is gevallen. Zo krijgen we fraude het land niet uit.

Volgens kabinet Rutte wordt Nederland wordt te gronde gericht door misbruik van wetten en regelingen. Misbruik van de bijstand, het pgb, de studiefinanciering, de kinderopvangtoeslag en, als altijd, de belastingen zijn of worden aangepakt met hogere straffen. Het kabinet spaart niemand. Bedrijven die de mazen in de wet exploiteren en onterecht allerlei overheidssubsidies binnenslepen, moeten zwaarder bestraft worden en slachtoffers van mensenhandel moeten zelf met keiharde bewijzen komen. Zo niet, dan heet een aangifte misbruik.

De aantallen ritselaars en regelaars, sjoemelaars, zwendelaars, subsidiedieven en fraudeurs zijn niet zo groot of volslagen onbekend, maar het gaat om miljoenen euro’s waarvan, zoals bekend, we miljarden tekort komen. Een tekort dat door een systeemfoutje is ontstaan en een systeem kun je natuurlijk nergens de schuld van geven. Het systeem laten we dan ook ongemoeid.

Mensen kun je wel de schuld geven of de schuld laten betalen. Logisch, want al iemand de schuld heeft aan alles, is dat wel de mens. Een erfelijke kwestie sinds de zondeval van Adam en Eva. Christelijke politici weten daar alles van en het is niet zo vreemd dat zij de mens een gebrek aan goed gedrag verwijten. Maar hoe ze de mens ook op het goede pad willen brengen, van Van Agts “Ethisch Reveil” tot Balkenendes “normen en waarden”-offensief, de mens wil niet deugen.

De schuld van de mens is geen louter christelijke hobby. Ook onder Ruttes liberaal reveil is de mens schuldig. De zondaars zijn vooral mensen die “hun hand ophouden” en asielzoekers. Wie werkloos is, wil blijkbaar niet werken, dus straf. Wie asiel aanvraagt moet wel een oplichter zijn, want waarom anders maakt zo iemand gebruik van een fraudegevoelige procedure?

Ik beken schuld: dat is allemaal veel te kort door de bocht geformuleerd. Maar mogen we alstublieft verlost worden van een mentaliteit die alle schapen over een kam scheert? Het land bestaat niet uit miljoenen fraudeurs. Daar past geen beleid van nog meer regelingen bij. Regelingen die door hen die dat willen, opnieuw misbruikt zullen worden. Als er geen regelingen zijn, kunnen ze ook niet misbruikt worden.

Er zijn geen miljoenen vraatzuchtigen en rokers die de gezondheidszorg zo duur maken. Dat kan dus niet de reden zijn waarom iedereen er voor moet boeten met verhoogde tarieven en eigen bijdragen. Er zijn geen miljoenen asielzoekers die verhaaltjes verzinnen en procedures oprekken. Ook dat is dus niet de reden waarom het voordeel van de twijfel uit de wet geschrapt moet worden.

Ik ben bereid mee te betalen aan oplossingen voor de crisis, ook al is die mijn schuld niet. Maar ik pas er voor bij voorbaat en zonder enig bewijs verdacht te zijn. Met zulk beleid zaait het kabinet slechts angst en wantrouwen. Op die fundamenten zijn heel vervelende staten gebouwd.