Tag archieven: demissionair

Het noorden wordt opgewarmd

Gronings bier Hier ziet u bier. Van een brouwerij ergens uit het noorden van Nederland. Een opslagmogelijkheid voor CO2? Afvangen en injecteren in bier, reageerde een van de lezers van het Dagblad van het Noorden, die de eerste informatieavonden aankondigde over mogelijke locaties voor de opslag van CO2.

Vanavond was er een bijeenkomst
in Grootegast, woensdag en donderdag volgen nog gezellige avonden in Tolbert en Ekehaar. De noordelingen worden opgewarmd voor de CO2-opslag. Zullen ze een stuk koeler reageren op de plannen dan inwoners en gemeentebestuur van Barendrecht?
Waarschijnlijk niet. In Barendrecht bleef het gemeentebestuur
demonstratief weg bij een inkoopavond die de Rijksoverheid op 15 september organiseerde. College en gemeenteraad van Assen hebben op 2 september hun standpunt al ingenomen: geen CO2 in Drentse bodem.

Vreemd dat het demissionaire kabinet nog zo’n vaart maakt met de voorbereidingen voor de CO2-opslag. In Barendrecht is het verzet zo hardnekkig, dat het definitieve besluit wordt doorgeschoven naar een volgend kabinet. Toch zet men nu in het noorden de eerste stappen. Dat is om meerdere redenen eigenaardig.

In een
eerder artikel hier zette ik de aanwijzing van noordelijke locaties tegenover een andere nota van het kabinet. Een nota waarin werd beweerd dat er nog veel ondergrondse ruimte is te benutten voor allerlei doeleinden. Bijvoorbeeld voor CO2-opslag. Het moet wel zorgvuldig moet gebeuren, stelde het kabinet. Rekening houden met de drukte onder de grond. Kabels, leidingen en misschien ook nog wat natuur. Verder moet het bovengrondse geen gevaar lopen, bijvoorbeeld door lekken.

In een ander artikel schreef ik hier dat de noordelijke locaties absoluut
niet zonder risico zijn. Een van de aangewezen locaties, Eleveld in Drenthe, is tamelijk aardschokgevoelig. Gevolg van de aardgaswinning.
Nu is niet alleen Eleveld gevoelig voor een schokje. In andere plaatsen in Drenthe en Groningen wil het ook wel eens rommelen. In augustus was er nog een lichte aardschok in Uithuizen, vorig jaar werden aardschokken waargenomen op diverse andere plaatsen in de provincie Groningen.

In een brief 27 april dit jaar, van de
Interdepartementale Projectorganisatie CCS (pdf!), staan wat voorwaarden waar de noordelijke locaties aan moeten voldoen. Eén ervan is dat de kans op een aardschok bij de injectie van CO2 ‘laag’ moet zijn.
Hoe laag is niet bekend. Wel bekend is dus dat het hele gebied te maken heeft met herhaaldelijk voorkomende aardschokken. Een leuke erfenis van de gas- en zoutwinning, dat het noordelijke ondergondse doet wegzakken. Een proces dat nog voor jaren gedonder geeft in noord-nederland.

In maart dit jaar werd bekend dat het kabinet een rapport achterhield, waarin de opslaglocaties in Barendrecht
ongeschikt werden verklaard. Voor de locaties in Drenthe en Groningen is zo’n rapport helemaal niet nodig. Een aardschokgevoelig gebied lijkt mij per definitie ongeschikt.

De bonus voor de raad van commissarissen

De bonus voor de raad van commissarissen De raden van commissarissen krijgen een demissionaire bonus: een extra taak. Het kabinet stuurt een wetsvoorstel naar de 2e Kamer, die het mogelijk moet maken dat de raad van commissarissen bonussen kunnen aanpassen of zelfs terugvorderen.

Hopelijk gaat de formatie zo traag, dat het wetsvoorstel ook nog door de 1e Kamer kan. Er ligt wel het gevaar op de loer, dat de rechtse meerderheid in de 2e Kamer het voorstel door wil schuiven naar het nieuwe kabinet.
Maar goed, het is er dan toch van gekomen. Een concreet wetsvoorstel om bonussen te corrigeren in tijden van economische malaise, of bij tegenvallende prestaties. Een beetje popi-jopi noemt het kabinet dat de ‘claw back’ regeling.

Daarmee versterkt het kabinet ook de positie van de raad van commissarissen. Normaal gesproken een adviserend clubje, dat ook de boeken mag controleren, maar niet zo gek veel invloed heeft op het bedrijfsbeleid.
Toch kan zo’n raad nog heel wat teweeg brengen. Bij Organon Oss kwam de raad voor commissarissen in actie. Dee aangekondigde ontslagen voorlopig even van de baan zijn. De directie van het bedrijf heeft de raad en de OR iets te laat ingelicht over de plannen en dat is niet volgens de regels. Om een confrontatie met de rechter te voorkomen, gaat de directie alsnog in overleg met de raad voor commissarissen en de OR.
Niet dat het bij elke conflict zo goed gaat. De eigenaars van een zorgboerderij hebben de raad voor commissarissen ontslagen. Hoe dat mogelijk is, mag Joost weten, maar het is gebeurd.

Sinds
de Code Tabaksblat wat is aangepast, is de positie van de raad van commissarissen al wat versterkt. Het is nog maar de vraag of de commissarissen er klaar voor zijn, ook de nu voorgestelde wetswijziging daadwerkelijk uit te voeren.
Organisatorisch dienen de commissarissen nog een inhaalslag te voltooien. Toen in 2008 de Code Tabaksblat werd aangepast om het bonussenbeleid te verbeteren, was het de bedoeling dat de raad van commissarissen de benoeming en de beloning van topbestuurders uit elkaar zouden halen. In de praktijk deed een raad van commissarissen dat beide. Door het te scheiden beoogde men een meer objectievere en onafhankelijkere aanpak. Al snel bleek dat nog lang niet alle raden van commissarissen dat geregeld hadden.

Ook zijn de commissarissen nog lang
niet gewend aan de sterkere positie en bemoeien zich te weinig met het bedrijfsbeleid. Dat meent professor Steven Schuit, die niet alleen kritiek, maar ook de nodige verbeterpunten publiceerde.
Een ander manco is dat leden van de raad van commissarissen vaak ook in het bestuur zitten. Met de twee petten op van de toezichthouder (raad van commissarissen) en de uitvoerder (raad van bestuur), is het natuurlijk lastig onderscheid maken tussen diverse belangen.
En, tot slot, de raden van commissarissen mogen nog wel wat werken aan hun transparantie. Onderzoekers van de Erasmus Universiteit hielden wat jaarverslagen tegen het licht en vonden dat de commissarissen wat te weinig het achterste van hun tong lieten zien, zodat onduidelijk bleef hoe de toezichthoudende taak is uitgevoerd.

Met het wetsvoorstel van het kabinet krijgt de raad van commissarissen er een taak bij. Of die ook goed zal worden uitgevoerd, hangt af van de kwaliteit van de raad. Daar valt nog heel wat aan te verbeteren. Sta er dan ook niet gek van te kijken als er de komende jaren nog steeds onbegrijpelijke bonussen door de mazen van de wet slippen.

Dit artikel hoort in de reeks demissionaire besluiten van het laatste Balkenende kabinet. Eerder waren hier te lezen:
25 februari: Demissionaire verzekering; 19 maart: Demissionaire steun en stabiliteit; 9 april: Regering gaat ondergronds; 17 april: De demissionaris; 26 mei: Ledigheid te huur; 28 mei: Er komt een inspecteur bij de dokter; 4 juni: Demissionaire sinterklaas; 25 juni: Groeten uit Sebaldeburen en 1 augustus: Het web afstoffen; 28 augustus: Demissionaire arbeidsparticipatie.

Demissionaire arbeidsparticipatie

Demissionaire arbeidsparticipatie Het demissionaire leven van Balkenende wordt kunstmatig verlengd. Maxime Verhagen doet er alles aan de boel te vertragen. Hij strijkt partijgenoten tegen de haren in, laat zijn partijvoorzitter een waarschuwing geven aan Wilders, houdt vol een coalitie met VVD en PVV serieus tot stand te willen brengen. Alles er natuurlijk op gericht uiteindelijk de PVV tot opstappen te dwingen. Het zal nog wel even duren voor het land van het demissionaire bestuur is verlost.

Risico is wel, dat het kabinet Balkenende een beslissing neemt, waar later een coalitie met CDA over kan struikelen, zoals het geval bleek bij de val van dit kabinet. Dat lijkt tot nu toe mee te vallen. Het kabinet probeert vooral haar goed gezicht te tonen. Zo sprak het kabinet op ministerraad van afgelopen vrijdag, nog daadkrachtige woorden over de
arbeidsparticipatie van vrouwen.

Een kwestie die het kabinet niet voldoende heeft kunnen afronden. Of de verklaring helpt nog voor de installatie van een nieuw kabinet de demissionaire doelstellingen te halen, valt echter te betwijfelen. Alleen al omdat de verklaring eindigt met: “De vervolgstappen zijn aan een nieuw kabinet”.
Het kabinet heeft natuurlijk zelf het goede voorbeeld gegeven. Ook in demissionaire tijden zijn er baantjes te verdelen. Er moesten nog wel wat burgemeesters, staatsraden, leden van het hof van justitie, ambassadeurs en diplomaten worden benoemd.

In de demissionaire verklaring lezen we: “Het kabinet streeft ernaar dat vrouwen meer uren gaan werken. De cultuurverandering op de arbeidsmarkt moet worden doorgezet. Dat schrijven de ministers Donner (SZW) en Rouvoet (Jeugd en Gezin) en staatssecretaris Van Bijsterveldt (OCW) in reactie op het eindrapport van de Taskforce DeeltijdPlus”.
De benoeming van die taskforce was al een schitterend voorbeeld van arbeidsparticipatie van vrouwen. Tien leden en 30% is vrouw. Nog lang niet de 76% voor 2016, die het kabinet voor de totale arbeidsmarkt ten doel stelde.

Van april tot heden zijn van de 32 demissionaire benoemingen er twee aan vrouwen toebedeeld. Die twee treden toe tot het gemeenschappelijk hof van Justitie. Dat is een kleine 6,7 procent!
Nou moet ik niet zeuren. Er waren natuurlijk niet genoeg geschikte vrouwelijke kandidaten. Van de vier burgemeestersposten die zijn verdeeld (Amersfoort, Amsterdam, Tilburg en Venlo) moest er toch ook eentje naar een vertrekkend kabinetslid. Eberhard van der Laan heeft in Amsterdam Cohen opgevolgd.

Er zijn vrij veel Kamerleden vertrokken. Maar daar zat er natuurlijk niet één vrouw tussen die commissaris van de koningin kon worden, Dus kreeg Johan Remkes die post in Noord-Holland. Nee, sterke, carrièrebewuste vrouwen zijn hooguit geschikt om mee te dingen naar “
de vrouw van Rutte”. Tja, wie het tot premiersvrouw schopt, draagt zeker bij tot de sloop van het glazen plafond.
Zoals het demissionaire kabinet al stelde: De vervolgstappen zijn aan het nieuwe kabinet.

Lees ook de demissionaire fratsen die hier eerder waren te lezen.
25 februari: Demissionaire verzekering; 19 maart: Demissionaire steun en stabiliteit; 9 april: Regering gaat ondergronds; 17 april: De demissionaris; 26 mei: Ledigheid te huur; 28 mei: Er komt een inspecteur bij de dokter; 4 juni: Demissionaire sinterklaas; 25 juni: Groeten uit Sebaldeburen en 1 augustus: Het web afstoffen.

Groeten uit Sebaldeburen

Groeten uit Sebaldeburen In Barendrecht was men niet zo blij met de plannen CO2 op te slaan. Het demissionaire kabinet heeft gelukkig andere locaties gevonden.

Het kabinet heeft geen nader onderzoek naar de mogelijke risico’s laten doen. Het kabinet heeft gewoon een gebied gevonden, dat ooit bekend was van de vele ja-knikkers ter plaatse.
Boerakker, Sebaldeburen (Groningen) en Eleveld (Drenthe) zijn de gelukkigen. Boerakker telt 390 inwoners. Sebaldeburen toch nog 610 en in Eleveld houden nog 35 inwoners stand.
Zullen de in totaal 1035 inwoners zich even hardnekkig verzetten als de ruim 46 duizend inwoners van Barendrecht?

Het grootste probleem met CO2 opslag, is dat men niet zeker weet wat er gebeurt als het spul vrijkomt. Dat zou kunnen bij aardschokken, dijkdoorbraken of onverwachte lekkages. Als het vrijkomt dan kan er zomaar een verstikkende atmosfeer ontstaan.
Nu is Eleveld behoorlijk aardschokgevoelig. En Sebaldeburen is al eens getroffen door een flinke windhoos. Gelukkig alleen materiële schade. Dat kan anders worden als door die materiële schade een lek ontstaat in de CO2 opslag.

Wat bezielt dit demissionaire kabinet om zulke risicogebieden aan te wijzen voor de CO2 opslag?
Het definitieve besluit mag door het volgende kabinet worden genomen. Mogen we er op rekenen dat deze locaties naar de prullenmand worden verwezen?

De demissionaris

De demissionaris“Dus dan zie je dat ondanks het feit dat een kabinet demissionair is dat toch ook belangrijke zaken gerealiseerd kunnen worden”.
Aldus de premier aan het slot van zijn toespraakje op de persconferentie na de laatste ministerraad.

Ach, de arme man. De Tweede Kamer had hem al een dikke 300 zaakjes uit handen genomen, door ze controversieel te verklaren (hier in de lijst, pdf!). Dan valt er op zo’n persconferentie niet veel spektakel te maken.
Een beetje spektakel is er nog wel. Daarvoor blijft het kabinet, ook in ontbindende staat, genoeg doorblunderen. Vorige week stuurde het de bezuinigingsvoorstellen naar de Eerste Kamer.
Een dik pakket stukken, maar dat was niet naar de zin van de voorzitter. Het mag dan een dik zijn, maar slechts één pakket vond de voorzitter veel te weinig en zag dat als een schoffering van de Senaat. Er werden alsnog tien exemplaren nagezonden.
De voorzitter maande het kabinet zulke streken niet te herhalen.

Overbodige waarschuwing, want wat kan het kabinet in de nog korte tijd fout doen? Bovendien kan de Eerste Kamer beter weten. De senioren zijn, ondanks waarschuwingen, herhaaldelijk in de maling genomen door dit kabinet. Kan een demissionair kabinet eigenlijk naar huis worden gestuurd wegens onfatsoenlijk handelen?

Ook al mag Balkenende nog wel een aantal zaakjes wel afhandelen, hij zou natuurlijk het fatsoen kunnen opbrengen zelf een deel er van controversieel te verklaren. Maar het is en blijft een demissionaris met en missie.
Deze week gaat de nieuwe Tracé-wet naar de Kamer. Een wet die het mogelijk maakt infrastructurele projecten sneller door de besluitvorming te jagen. Raar dat zoiets nog nodig is, want waar kunnen er nou nog nieuwe wegen, spoorbanen of waterwegen worden aangelegd?

Bij de huidige wetgeving kan het lang duren voor er een definitief besluit gereed is voor de aanleg van een weg. Jan en alleman mag er op los schieten en in de praktijk leidde dat tot tal van onderzoekjes en heroverwegingen. Net zo lang tot het naar de zin van alle betrokkenen was.
De nieuwe Tracé-wet wil daar een eind aan maken. Simpelweg door de voorstellen van de overheid leidend te maken in het besluitproces. Dat betekent dat anderen geen alternatieven meer kunnen aandragen.

Nu had de demissionaris al die jaren de mond vol van de betrokkenheid van de burger. Daar mankeerde nogal wat aan, vond hij. Met deze wet wordt die betrokkenheid weggezet op een parkeerplaatsje naast de snelweg. De burger mag vanaf de zijlijn toekijken.

Noot: Omdat je met Balkenende maar nooit weet of een demissionair besluit ooit tot geruchtmakende geschiedenis zal leiden, volgen we het kabinet bij het afhandelen van lopende zaken.
Eerdere artikeltjes in deze reeks: 25 februari: Demissionaire verzekering, 19 maart: Steun en stabiliteit. 9 april: Regering gaat ondergronds.

Regering gaat ondergonds

Regering gaat ondergronds De demissionaire regering gaat ondergronds. Wie de demissionaire streken van dit kabinet wil volgen, zal dus ook de kop in het zand moeten steken.

Waarom? Omdat het Rijk, samen met provincies, gemeenten en waterschappen, meer gebruik wil maken van de kansen die de ondergrond biedt. De boodschap uit de Beleidsvisie duurzaam gebruik ondergrond waarmee de ministerraad op voorstel van minister Huizinga van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer heeft ingestemd, aldus een
persbericht uit de ministerraad van vandaag.

De motivering lijkt wel een ronkende passage uit een of ander verkiezingsprogram: “Hiermee kunnen de mogelijkheden die de ondergrond biedt voor verbetering van de kwaliteit van de bovengrondse leefomgeving, beter worden benut en kan tegelijk een solide basis worden gelegd voor het realiseren van de kabinetsdoelstellingen op het gebied van klimaat, energie, water, mobiliteit en landbouwbeleid”.

Maar deze regering is toch eigenlijk klaar met het werk? Het is aan een nieuw kabinet om een dergelijke visie te formuleren. Gelukkig is een beleidsvisie nog geen wet en hoeven we ons om dit demissionaire besluit niet druk te maken. Of zit er een addertje onder het gras?

Ondergronds is het al een volle boel. Kabels, leidingen, tunnels, parkeergarages en natuurlijk opslagruimten. De vandaag vastgestelde beleidsvisie stelt dat die ondergrondse drukte het bovengrondse leven aangenamer maakt. Zeker, zaken als televisie, internet, gas, water, en licht komen gedeeltelijk via het ondergrondse tot ons.
Maar, zo waarschuwt het kabinet, we kunnen niet zomaar van alles onder de grond plempen, want het kan beperkingen voor het bovengrondse leven betekenen. Boven een gasleiding kan je niet alles bouwen.
Dus wil het kabinet nationale en regionale belangen waarborgen en in een gezamenlijke aanpak met provincies en gemeenten een mooie ondergrondse structuurvisie ontwikkelen.

Een van de zaken die de regering graag ondergronds wil hebben, is CO2. Daar is in Barendrecht heel wat om te doen geweest en nog steeds staan die plannen onder druk. In
november 2009 negeerden de toenmalige minister van VROM (Cramer) en haar collega van Economische Zaken (Van der Hoeven) allerlei protesten en zetten de plannen door.
In januari dit jaar ging een meerderheid in de Tweede Kamer akkoord met CO2-opslag in Barendrecht. Om begin maart toch wat gas terug te nemen: de plannen mochten verder ontwikkeld worden, maar de in demissionaire staat mochten er voorlopig geen vergunningen worden afgegeven.
Half maart werd de crisis- en herstelwet aan de Eerste Kamer voorgelegd, met daarin de plannen voor de CO2-opslag. Dat was tegen het zere been van de Energieraad, die hier een trucje in zag vaart te maken met de kabinetsplannen.

Vervolgens kwam er eind maart een
onderzoek boven water, waaruit bleek dat twee gasvelden onder Barendrecht helemaal niet geschikt waren voor de geplande CO2-opslag. Dezelfde minister Van der Hoeven had om dat onderzoek gevraagd, maar de resultaten tot dan toe niet bekend gemaakt.
Je kunt, in de Barendrechtse kwestie, dus wel zeggen dat het kabinet al een fraai voorbeeld heeft gegeven van wat zij het “waarborgen van nationale en regionale belangen” noemt.

Mevrouw Cramer is op VROM vervangen door mevrouw Huizinga, die nu met de ondergrondse beleidsvisie op de proppen komt. Waarin het vooral gaat om dat er samenhang moet komen in boven- en ondergronds bouwen. Om knelpunten op te lossen, zoals “de aanleg van gasleidingen waarbij bovengronds een externe veiligheidszone in acht moet worden genomen”. Een van de punten waar de inwoners van Barendrecht zich juist druk om maken.
Er is, zo stel het kabinet “meer regie en een betere afstemming nodig”. Een extra aanwijzing om de CO2-opslag er door te drukken?

Eerdere artikeltjes over de demissionaire doordrammerij waren hier te lezen op
25 februari en 19 maart.

Demissionaire steun en stabiliteit

Demissionaire steun en stabiliteit Het demissionaire kabinet handelt lopende zaken af. Elke week worden er wat dossiers verwerkt, handtekeningen gezet en na de vrijdagse ministerraad worden we geïnformeerd over de stand van zaken. Het kabinet viel over een besluit dat in demissionaire toestand werd genomen. Zouden er nu echt ‘lessons learned’ zijn? Of valt er toch weer een controversieel besluit?

De ministerraad heeft besloten militairen in te zetten omdat: “De verhouding tussen de bevolkingsgroepen wordt gekenmerkt door nationalistische en etnische retoriek en de spanningen zullen in de aanloop naar de verkiezingen vermoedelijk verder toenemen. Vooralsnog heeft het gespannen politieke klimaat niet geleid tot een verslechterde veiligheidssituatie, maar evenmin is sprake van vooruitgang”.

Ja, dat het er nu, op weg naar de verkiezingen van 9 juni, wat hectisch aan toe gaat, dat weten we wel. Maar is dat een reden tot de inzet van militairen te besluiten?
Schrik niet. Hoe hectisch het ook is, de ministerraad heeft het niet over Nederland. Het citaat heb ik enigszins verminkt overgenomen. Het gaat om het besluit de EU-missie in Bosnië-Herzegovina voort te zetten tot 1 maart 2011 (hier het volledige persbericht).
Hoewel er dus geen sprake is van een “verslechterde veiligheidssituatie”, wil de EU geen risico;’s nemen en de verkiezingen in oktober veilig stellen.

Een andere missie wordt ook verlengd. De bijdrage aan de VN-vredesmissie in Soedan. Daar is het nog lang niet veilig, dus Nederland geeft gevolg aan een verzoek van de VN, aldus
het persbericht van 5 maart.
Het verschil met de kwestie Irak is, dat het hier om steun en missies gaat waar vooraf wel VN-mandaten waren. Dus valt het onder ‘lopende zaken’ waar een demissionair kabinet geen buil aan kan vallen.

Toch kun je je afvragen waarom Nederland dan wel de missie in Uruzgan moet beëindigen en dat het de val van het kabinet waard was. Vergeleken bij Bosnië-Herzegovina, is Afghanistan is nog lang niet stabiel. Je zou dus eerder verwachten dat de militairen in Bosnië-Herzegovina terug worden geroepen. Al was het maar als de defensiebijdrage aan de bezuinigingen.

Wie de demissionaire besluiten van het kabinet wil blijven volgen, moet elke vrijdag de
persberichten van de ministerraad er maar op na slaan. Vind je iets controversieels, meldt het hier in de reacties. Houdt u het kabinet een beetje in de gaten?

En meldt niet alleen dat. Ik nodig jullie uit de komende twee weken de reactiekolommen te gebruiken om kleine eigen kleine blogposts te plaatsen.
Ik ga namelijk op reces. Twee weken vakantie om op 4 of 5 april hier weer fris door te gaan. Het experiment om toch hier dagelijks nieuws te zien, maar dan van de reacteurs, is eerder een onnodige dood gestorven. Grijp je kans, en stuur wat in. Vanaf mijn vakantieadres ga ik het wel volgen.Maak er iets moois van!

Demissionaire verzekering

Demissionaire verzekering Elk kabinet moet natuurlijk een beetje in de gaten gehouden worden, maar een demissionair kabinet helemaal. Dat heeft de geschiedenis wel geleerd. Welke besluiten jast Balkenende V er op de valreep nog even door?

Vandaag een besluit tegen extremisme, waar niemand ooit nog over zal vallen? Minister Verburg deelde de Kamer per brief mee, dat ze vier verzekeringsmaatschappijen toestemming heeft gegeven een
brede weersverzekering op de agrarische markt te gooien. Boeren die zo’n verzekering willen afsluiten krijgen in 2010 en 2011 tot 65% subsidie op de premie.

Verzekeren tegen breed weer? Is er iets met het klimaat aan de hand dat we nog niet weten?
Zeker, stelt de
Vereinigte Hagel, een van de verzekeraars die door Verburg is goedgekeurd. “Met het veranderen van het klimaat en de toename van extreme weersomstandigheden is er ook een uitbreiding van het aantal schadedagen in een jaar“.
Sterker nog: AgriVer, ook goedgekeurd door Verburg, weet dat natuurgeweld door opwarming van de aarde de komende jaren steeds extremer zal worden”. En natuurlijk: “Dit roept de vraag op naar nieuwe verzekeringsproducten”. Waarna wordt gewezen op de 65% subsidie en een 30% eigen riscio.

Zijn we daarmee af van hulpgeroep uit de agrische sector als hagelstenen, groot als tennisballen, de oogst verpletteren? Of als een compleet agrarisch gebied dagen onder water staat of juist door droogte verdampt?
Tot nu toe verzekerden boeren zich vaak niet, omdat de premies buitengewoon hoog waren. Of was de schade zo groot dat boeten èn verzekeraars een beroep op de overheid deden, om bij te springen.

Extreem weer is een calamiteit dat niet alleen de oogst verpest, maar ook tijd (dus geld) kost, omdat het bedrijf eerst de schade aan gebouwen, schuren en machines moet herstellen en ook nog eens moet wachten tot het land weer geschikt is voor de volgende aanplant. De totale bedrijfsschade kan dus erg oplopen.
Hoe hoog moet een premie zijn om dat te kunnen vergoeden? En als eenderde van de schade voor eigen risico is, valt te voorspellen dat de overheid niet gevrijwaard zal zijn van hulpgeroep om financiële bijstand.

Want dat is wel de bedoeling. “Het doel van de financiële ondersteuning in de vorm van subsidie op de premie is om te komen tot een privaat instrument dat zelfstandig in de markt functioneert”, schrijft Verburg in haar brief aan de Kamer.
Ofwel: mocht u getroffen worden door noodlottige gevolgen van klimaatverandering, dan zoekt u het maar zelf uit. Een terechte opvatting, want de overheid (in deze Balkenende I t/m IV) heeft tenslotte alles al gedaan om sluitende klimaatmaatregelen te realiseren. Toch?

Nog een voetnootje risico tenslotte. Zal Eurocommissaris Kroes het wel goed vinden dat slechts vier verzekeraars van deze regeling mogen profiteren? Of zal ze, net als een paar boeren akkoord zijn met een verzekeraar, de minister terugfluiten? En, als dan de susidie vooralsnog niet verstrekt mag worden, komen die boeren dan wel van hun brede weersverzekering af?

Er is dus een beste kans dat na de eerste de beste overstroming in het voorjaar, de maatregel niet afdoende blijkt te helpen en alweer een aantal agrarische bedrijven zullen afvloeien.
Kan Verburg daar dan op afgerekend worden als ze in hetvolgende kabinet, Balkenende VI, vice-premier blijkt te zijn?