Tag archieven: epd

Gooi je medisch dossier zelf op straat.

MedDossierWie graag zijn medisch dossier altijd bij zich wil hebben, moet gauw de iPhone-app kopen die zorgorganisaties in Friesland hebben gelanceerd. Met MedDossier maak je van je smartphone een Medphone. Broodje app-verhaal?

Neee, op initiatief van twee bobo’s van GGZ Friesland komt deze applicatie op de markt, waarmee medische informatie op het beginscherm van je slimme mobieltje te plaatsen is. In geval van nood kunnen omstanders dan zien welk nummer ze moeten bellen. Er is ook meteen te zien of de patiënt s allergisch voor bepaalde medicijnen is. Je kunt er ook je eigen medisch dossier mee aanleggen en bijhouden.

Ook voor hulpverleners kan het prettig zijn als iemand zijn medisch dossier bij zich heeft. “Wanneer iemand helemaal in de war raakt en spoedhulp nodig heeft, is het heel prettig om meteen te zien welke psychische aandoening hij heeft en wie gebeld kan worden. Je kunt als patiënt ook in het programma aangeven dat als het niet goed gaat, rustig praten of een prikkelarme omgeving je kan helpen”, zo stellen de initiatiefnemers.

De initiatiefnemers hebben uitgevogeld dat zo’n 70 procent van de mensen hun smartphone niet heeft beveiligd met een toegangscode en ze vinden het geen probleem van die slordigheid gebruik te maken. Je kunt er levens mee redden, zeg maar.
Wat krijgen we nu? Is het EPD net afgefakkeld wegens het schrikbarende gebrek aan privacybescherming, komt de GGZ Friesland met een applicatie, die even lek zal blijken als het EPD. De applicatie komt ook voor androidtoestellen beschikbaar en daarvan weten we dat die vrij makkelijk je sms’jes van je bank prijsgeven aan kwaadwillenden. Al eerder was ontdekt dat applicaties voor androidtoestellen vaak zo lek zijn als een mandje.
Maar goed, net als in de discussie rond het EPD, kun je stellen dat je gezondheid belangrijker is dan je privacy. Zeker als je leven gered moet worden. want gebeurt dat niet, dan heb je ook niet veel meer aan je privacy.

De GGZ Friesland vindt het teleurstellend dat met het stopzetten van het EPD de voordelen van zo’n voorziening ook verdwenen zijn. Op Psy.nl zegt men dan ook: “We vonden dat we een tegengeluid moesten laten horen, door in het gat te springen dat is ontstaan door het sneuvelen van het landelijk EPD. Samen met de drie andere Friese zorgorganisaties willen we nu met MedDossier de patiënt een persoonlijk EPD bieden, waarmee hij zelf bepaalt welke gegevens hij met wie deelt. Daarmee geeft deze app de regie aan de patiënt”.

Die daarmee ook het risico loopt de regie over de rest van zijn smartphone-inhoud kwijt te raken. Gelukkig is daar nog de onvolprezen ‘eigen verantwoordelijkheid’. Opnieuw krijg je de mogelijkheid te kiezen voor spelen met je leven of spelen met je privacy.

De ondraaglijke maakbaarheid van het bestaan.

AtlasAap U kent Atlas wel. De man die de wereld van zijn schouders liet flikkeren en daar lag die wereld dan aan onze voeten. De wereld is de wereld. Klaar. Maar wat doet een mens als de wereld aan zijn voeten ligt?

U kent de mens wel. Het soort aap dat een banaan met een breinaald te lijf gaat, omdat bananen te krom voor woorden zijn. De mens probeert alles recht te breien, wat krom is.

U weet wel wat krom is. De banaan is daar het meest onschuldige voorbeeld van. De banaan is misschien, met een beetje genetische manipulatie, nog wel recht te breien. Helaas is dat niet mogelijk bij alles dat krom is. Dan zijn andere technieken noodzakelijk.

U kent de techniek wel. Een ingenieuze middel waarvan de mens denkt dat de wereld aan zijn voeten er mee maakbaar is. Plannen ontvouwen, klaar stomen, in de steigers zetten, ontwikkelen zijn zo een paar van die technieken. Ze doen denken aan origami, koken, bouwen en de ouderwetse doka.
In de moderne tijd gaat het om brainstormen, masseren, kaders uitzetten en groei.

Sinds mensenheugenis gaat daarbij wel eens iets fout. Ook dan roepen we de techniek te hulp. Rechtbreien, plamuren, dichttimmeren en, alsof de wereld een chemisch lab is, oplossen. De wereld ligt aan onze voeten en daar komen we wel uit.

Hoe ik daar op kom, kan niet precies verklaren, maar dat schoot me allemaal te binnen bij het bericht dat het EPD (Electronisch Patiëntendossier) per 1 april
opnieuw wordt gelanceerd.
Zeer waarschijnlijk niet geheel ontdaan van weeffoutjes. Maar stel dat de wereld, die aan uw voeten ligt, een van uw onderdanen infecteert met een mysterieuze kwaal? Dan is het toch mooi dat de chirurg, dankzij het EPD, de juiste voet amputeert? Wat heeft u liever: een foutloze chirurg of een dichtgetimmerd dossier?

Burgerservice en kinderziekten

Burgerservice en kinderziekten Vandaag behandelt de 2e Kamer een wetswijziging over het gebruik van het BSN (Burger Servicenummer) bij elektronische informatieuitwisseling in de zorg, ofwel het EPD (Elektronisch Patiënten Dossier).
Verschillende overheidsdiensten kunnen met behulp van uw BSN al gegevens uitwisselen. Het CWI, de Belastingdienst, de AIVD en gemeenten geven uw werkgelegenheid, inkomen, staatsgevaarlijke activiteiten en gegevens over uw domicilie al aan elkaar door. Onder strikte voorwaarden natuurlijk.

In de zorg kunnen ziekenhuizen en zorgverzekeraars al bepaalde informatie over uw gezondheid uitwisselen.
Het EPD zou dit jaar volledig ingevoerd moeten zijn, maar een aantal kinderziekten houden zo hardnekkig stand, dat het nog maar de vraag is of we ooit een goed werkend en vooral veilig EPD zullen krijgen.

Veel huisartsen en ziekenhuizen denken er voor het einde van dit jaar nog niet klaar voor te zijn. En als netwerken van ziekenhuizen niet bestand blijken tegen vervelende virussen, dan valt er nog heel wat dicht te timmeren. Hoewel sommige deskundigen menen dat een 110% veilig EPD niet mogelijk is.

U heeft de mogelijkheid deelname aan het EPD te weigeren. Maar ook het indienen van een bezwaar gaat nog steeds niet vlekkeloos en kost onnodig veel moeite.

De verantwoordelijke minister Klink meent dat ondanks de kinderziekten het geen enkele bezwaar is het EPD op volle kracht in te voeren. Hopelijk denkt de 2e Kamer er nu anders over en wordt er minstens een flinke pauze ingelast.

Zie ook het NRC met tien vragen over het EPD en een eerder artikel hier.

Elektronische dossiers. Zijn we er klaar voor?

Elektronische dossiers.

ECD, EPD, EKD, EMD en EZD, allemaal elektronische dossiers waar gegevens van cliënten, patiënten, kinderen, medische gegevens en zorg in worden opgeslagen.

De grootste angst, en dus de meeste discussie, betreft de privacybescherming. Dossiers kunnen makkelijker aan elkaar worden gekoppeld, jan-en-alleman kan er in en digitale dossiers zijn gevoelig voor hackers. Knelpunten waar hopelijk technologie en gezond verstand een uitweg bieden.
Er is echter een ander probleempje dat verstrekkende vervelende gevolgen kan hebben.

Een pc kan makkelijk een hoeveelheid dossiergegevens bewaren, waar je tot nu toe al gauw een paar flinke kamers voor moest reserveren. Het invoeren en indelen van die gegevens gaat ook een stuk makkelijker. Da's maar goed ook, want wet- en regelgeving schrijft voor dat we omwille van de kwaliteit, transparantie en verantwoording van alles en nog wat moeten registreren, melden en rapporteren.

Dat gaat goed, tot het teveel wordt. “Tot op dit moment zijn alle dossiers ons even lief, maar in de toekomst gaan we ons meer richten op hoge risico’s”, zegt Bert Leufkens, voorzitter van het CBG (College ter Beoordeling van Geneesmiddelen).

Hij zegt dat naar aanleiding van de heparinecrisis. Heparine wordt gewonnen uit het darmslijm van varkens en wordt gebruikt bij het vervaardigen van geneesmiddelen bij nierdialyse en bepaalde operaties.
Begin dit jaar bleek dat er vervuilde heparine, afkomstig uit China, in westerse medicijnen zat. In Amerika leidde dat tot zeker 246 doden, hier kregen zo'n 50 mensen de verkeerde heparine binnen, maar bleven in leven.

Dat laatste is onder andere te danken aan vergaande controlesystemen en een goed opererend crisisteam dat na de eerste alarmerende berichten uit Amerika, de juiste maatregelen nam. Opmerkelijke passage uit het artikel over deze kwestie op Medisch Contact: “De producent van de grondstof staat in het registratiedossier. Dat deel is echter niet openbaar. Een arts kan niet kiezen voor heparine van eigen bodem, die onder beter toezicht staat, van Westerse autoriteiten.
Het CBG en de inspectie hebben deze informatie wel. Als een fabrikant kiest voor een andere grondstofleverancier, moet hij daarvoor toestemming vragen bij de geneesmiddelenregistratieautoriteit en controles uitvoeren. Dit gebeurt echter achter de schermen. Voor een arts is niet openbaar wanneer dit gebeurt en wie de oude of de nieuwe leveranciers zijn”.

Je zou zeggen: open gooien die dossiers. Maar die moeten dan wel heel goed inzichtelijk ingericht zijn. Anders wordt het zoeken naar een speld in een hooiberg. En daar de voorzitter van het CBG al aangaf dat het ondoenlijk wordt alles bij te houden, zouden de dossiers akelig onvolledig kunnen worden.

In de medische wereld is men zich terdege bewust van de risico's die massa's informatie en/of onvolledigheid met zich meebrengen. Terwijl de overheid snel het EPD (electronisch patiënt dossier) op poten wil hebben omdat men het een goed instrument vindt bij het aantal medische missers terug te dringen, trappen huisartsen op de rem. Ze willen eerst zeker zijn dat het systeem goed werkt en dat de gegevens kloppen.

Die zorg is terecht. De verantwoordelijke minister weet niet eens hoe ver de ziekenhuizen zijn met het invoeren van de papieren gegevens in de digitale versies. Ondertussen groeit de berg informatie. In België kwamen er in één jaar tijd een kwart miljoen patiëntendossiers bij. Dat komt ook omdat daar elke burger aan zijn huisarts kan vragen een GMD (Globaal Medisch Dossier) aan te leggen. Artsen krijgen daar een vergoeding voor en sommige critici zien hierin een lucratieve bijverdienste voor de dorpsdokter.

De uitspraak van de voorzitter van het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (“tot op dit moment zijn alle dossiers ons even lief, maar in de toekomst gaan we ons meer richten op hoge risico’s”), lijkt geruststellend. De hoge risico's worden gemonitored. Maar wat te doen met de rest van het dossiers? Negeren, omdat men geen mensen genoeg heeft alle informatie te screenen?
En hoe zou een huisarts of jeugdhulpverlener de beschikbare dossiers doorspitten? Dat meer informatie bij elkaar komt is mooi, maar ook veel en één belangrijk zinnetje is zo over het hoofd gezien.

Dat kan ook gebeuren met papieren dossiers. Maar juist omdat een elektronisch dossier de potentie heeft alles makkelijker te maken, verdient dit punt aandacht.
Zo'n digitaal dossier kan ook voorzien worden van waarschuwingssignalen om de deskundige te alerteren. Het kan veel handiger worden ingericht zodat men met een paar muisklikken bij de juiste informatie komt.

De vraag is dus: hoe snel moeten de elektronische dossiers werkelijkheid worden? Zijn we er al klaar voor of moeten we wachten tot alle knelpunten zijn opgelost?

Zegt u het maar in onderstaande poll en geef uw toelichting met Jouw reactie.