Tag archieven: goede doelen

Geven en nemen.

collecteHet kan de komende jaren voorkomen dat je ineens suf wordt gebeld door toneelspelers en orkestmusici, die bedelen om geld voor het goede doel. We kennen dat al van de grote nationale inzamelingsacties, als er ergens in de wereld grote nood geledigd moet worden, maar nu kan het best zijn dat ze hand ophouden voor hun eigen goede doel: cultuur.

Deze week stuurde het kabinet een brief naar de Tweede Kamer met de mededeling dat het duurzaam gaat samenwerken met de goede doelensector. Dinsdag werd het convenant ‘Ruimte voor Geven’ getekend door de staatssecretarissen Teeven (Veiligheid en Justitie), Weekers (Financiën) en Zijlstra (OCW) en de SBF (Samenwerkende Brancheorganisaties Filantropie). Uit de brief: “Met dit convenant onderstrepen de filantropische sector en het kabinet hun wens om te komen tot een langdurig partnerschap. Een structurele samenwerking op de vele publieke terreinen waar zij actief zijn, onder meer op het terrein van gezondheidszorg, sport, cultuur, natuur, milieu, onderwijs, wetenschap, ontwikkelingssamenwerking, leefbaarheid en welzijn”.

Waarom dit prachtige initiatief? “In een tijd van heroverweging van overheidsuitgaven van belang dat particulier geven wordt  bevorderd”, schrijven de staatssecretarissen in de brief (pdf).
De inbreng van de overheid in deze samenwerking bestaat vooral uit het bekendmaken van regelingen die er zijn: de fiscale voordelen van particuliere giften. Of zoals in de brief staat: “De staatssecretarissen van OCW en Financiën zullen daarom een geefcampagne organiseren, om de bekendheid van culturele instellingen en burgers met fiscale faciliteiten te vergroten en ze te helpen bij het gebruik daarvan”.

De genoemde Geefwet is gekoppeld aan cultuur, maar de goede doelenorganisaties doen meer dan fondsen verstekken aan kunstzinnige initiatieven. Gaat de culturele sector als proeftuin dienen en zijn daarna gezondheidszorg, sport, natuur, milieu, onderwijs, wetenschap, ontwikkelingssamenwerking, leefbaarheid en welzijn aan de beurt?
Niet dat Nederland te beroerd is om wat te geven. Het CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving) houdt bij wat er zoal bijeen wordt gecollecteerd en waar het geld naar toe gaat. Vorig jaar werd er ruim 48 miljoen euro ingezameld. Het grootste deel, zo’n 75% ging naar gezondheid. Bijna 18% ging naar welzijn, waaronder het CBF ook kunst en cultuur laat vallen. Deze sector toucheerde krap 2% van de opbrengst.

Het kabinet voorziet enige argwaan tegen de goede bedoelingen en meldt nog maar even dat “de invulling van de Geefwet binnen de fiscaliteit niet de vorm zal krijgen van een bezuiniging”. Het is te hopen dat het kabinet dat serieus meent, want in april meldde de Vrije Universiteit (pdf) dat het publiek niet bereid is met hun giften de bezuinigende overheid te compenseren.
Wie argwaan heeft, heeft dat terecht. Het is de laatste jaren een gewoonte geworden dat succesvolle maatregelen tot bezuinigingen leiden. Kijk maar hoe het met de pgb’s vergaat. Zo succesvol dat het te duur is geworden en er nu de bijl ingaat. Stel dat de geefcampagne een daverend succes wordt, dan zal de overheid minder belasting binnenkrijgen. Met dit kabinet mogen we dan een volgende bezuinigingsronde verwachten.
Tijd dus voor Kamervragen. Mogen we zwart op wit de garantie dat onze vrijgevigheid tot geen enkele bezuiniging zal leiden?

Geef een reactie

De barmhartige samaritaan op vakantie

De barmhartige samaritaan op vakantie De barmhartige samaritaan gaat op vakantie en neemt mee….
Daar moest ik aan denken na het lezen van een artikeltje op Noorderlicht. Amerikaanse onderzoekers hebben ontdekt dat een ondernemer de winst kan verhogen door de helft van die winst aan een goed doel te schenken.

Als voorbeeld noemt Noorderlicht de fotograaf op een pretpark. Die ziet omzet èn winst aanzienlijk stijgen als hij belooft de helft van de winst weg te geven. Zijn omzet stijgt ook als hij de klant de prijs laat bepalen. Bij een ‘vrije prijs’ stijgt de omzet zelfs veel hoger, dan bij het ‘goede doelen’- concept. Alleen blijft de cash dan weer zo laag, dat er weinig winst overblijft (lees Rijk worden door weg te geven).

Op Noorderlicht kan de redacteur zich goed voorstellen dat mensen tijdens een uitje naar een pretpark, best bereid aan dat ‘goede doelen’-concept mee te werken en sneller de portemonnee trekken. Maar of het ook werkt bij de verkoop van duurdere zaken als koelkasten en auto’s?

Dit weekend staan de potentële samaritanen gepakt en gezakt in de vele files naar vakantiebestemmingen. Sommigen zullen arriveren op lokaties waar ze ondernemers tegen komen die goedkope prullaria aanbieden, om de kas van hun eigen goede doel te spekken. De outcasts, vaak van oost-europese komaf, die smoezelige sieraden aanbieden. Of Afrikaanse immigranten, die op kruispunten niet alleen de voorruit schoonmaken, maar ook papieren zakdoekjes en flesjes water te koop hebben.
Zullen die goede zaken doen omdat de vakantieganger nu meer in de stemming is aan de armen te schenken?

En hoe zit dat als de barmhartige toerist naar exotische, maar arme oorden trekt? Geeft de vrije tijds samaritaan gul aan bedelaars en straatverkopers? Of blijft het bij het fotograferen van de inlandse pauperexoot?
Misschien dat de straatverkopers wat hebben aan de ontdekking van de Amerikaanse wetenschappers. Zet een bord naast de handel waarop staat dat de helft van de winst naar een goed doel gaat (help armoe de wereld uit en koop hier uw zonnebril).

De wetenschappers maken wel duidelijk dat ze beter geen vrije prijs kunnen hanteren. In veel van die landen is het gebruikelijk te onderhandelen over de prijs. De toeristen doen daar vrolijk aan mee. De lokale ondernemers maken dan wel meer omzet als er weer een bus vakantiegangers langs is gekomen, maar maken amper winst en blijven dus arm.

Twee vragen:
1. Ben jij op vakantie ook guller dan op normale werkdagen?
2. Zou het goede doelen-concept ook werken bij dure producten?

Geef een reactie

Nederlandse aalmoes gemiddeld 22 miljoen waard

Nederlandse aalmoes gemiddeld 22 miljoen waard Trots meldde RTL dat de inzamelingsactie voor Haïti nu op de 2e plaats staat van de ranglijst hulpacties sinds 1988. Maar Nederland heeft al veel langer een filantropische mentaliteit, die ruimhartiger blijkt dan aan de zuinige volksaard wordt toegeschreven.

Tuurlijk, er blijven van die lieden die het veel te veel vinden. Zo vindt de VVD dat de Koenders verdubbelaar niet toegepast mag worden op de giften van provincies en gemeenten. “Zo wordt collectief geld verdubbeld, en dat is niet de bedoeling”, menen de liberalen (zie onderaan gelinkte artikel).

Het is leuk dat RTL de actie op de 2e plaats zet. Een andere ranglijst gaat tot 1951 terug. Ongeveer het jaar waar Nederland definitief de wederopbouw na W.O.II in welvaart begon om te zetten. Ook het jaar waar de eerste grootschalige inzamelingsacties loos gingen.
Keurig in het promotieonderzoek van Pamela Wiepking van de afdeling Filantropische Studies van de Vrije Universiteit in Amsterdam. Een bron waar ik rijkelijk uit heb kunnen putten, voor de rest van dit artikel. Overigens is dat onderzoek, For the love of man, a social study on charity giving (pdf!), ook de moeite waard verder te lezen, om meer te weten over Neerlands liefdadigheid.

In deze excelsheet kun je zien dat de actie voor Haïti voorlopig nog op de 3e plaats staat. De actie Geven voor Leven (1974), opgezet door het Koningin Wilhelmina Fonds, bracht bijna 93 miljoen euro op en staat daarmee op de 2e plaats.
In de laatste 58 jaren is er 64 gebedeld om uw aalmoes. Met een gemiddelde van zo’n 22 miljoen euro per actie, mag Nederland een gul land heten. Negentien acties scoorden boven het gemiddelde, met als topper de gulheid na de tsunami’s in Azië (2004), de enige actie die meer dan 200 miljoen euro opleverde.
Van de 45 acties die onder het gemiddelde toucheerden, waren er slechts 8 die onder de 1 miljoen bleven steken.

Azië is wel het werelddeel waar het meest aan gegeven is (zie tabblad 3). Met ruim 393 miljoen is dat deel van meer hulp voorzien dan Nederland zelf, dat ruim 299 miljoen opbracht voor allerlei hulpacties op eigen bodem.
Afrika volgt met dik 264 miljoen en de rest van 'we-are-the-wordl' moet het met veel minder doen. Zuid- en Midden Amerika kreeg 130 miljoen, Oost-Europa ontving 124 miljoen uit onze gulle handen.
De ontwikkelingslanden kregen wel 64,7% van alle opbrengsten.

Acties voor werelddelen of regio’s in de wereld leverden altijd wel meer op. Ik heb de inzamelingen die per land zijn vermeld ook even op een rij gezet (tabblad 4 in het exceldocument). Nederland steekt er dan met kop en schouders bovenuit, gevolgd door Haïti. Tot de top vijf horen dan ook nog Kosovo, Rwanda en Turkije.

Heeft de crisis nog invloed op onze gezamenlijke charitas?
Nauwelijks (zie tabblad 5). De laatste 58 jaar is er een fiks stijgende lijn te zien. De 80’er jaren brengen dan minder op dan de 70’er jaren, daarna lijkt de gulheid alleen maar groter te worden.
De fondsenwerving voor goede doelen loopt wel aardig parallel met het zogenaamde consumentenvertrouwen. Rene Bekkers, van de werkgroep filantropische studies, laat in een grafiekje zien (figuur 8 in dit pdf-document), dat er wel drie uitzonderingen waren. Tijdens de oliecrisisjaren en in de periode 1978 tot 1983, en de periode 1988-1993, daalde het consumentenvertrouwen, maar stegen de inkomsten van de goede doelen fondsen.

De actie voor Haïti laat zien dat we veel meer hebben gegeven, dan ons licht stijgende vertrouwen in de economie deed vermoeden. Natuurrampen spreken wel erg sterk tot de liefdadige verbeelding. Meer nog dan armoede en honger of oorlog (zie tabblad 6).

Bij overstromingen wordt dieper in de buidel getast dan bij aardbevingen. Dat zal dan wel met onze historische band met het water te maken hebben.
Opmerkelijk feitje: In 1809 had Nederland weer eens flink last van het water. Lodewijk Napoleon kon de ellende niet aanzien en organiseerde een nationale collecte, die ruim 1 miljoen gulden opbracht. Een erg hoog bedrag voor die tijd. En dat zonder televisie.

Geef een reactie

Parkeren voor het goede doel?

Parkeren voor het goede doel?

Parkeren blijft een terugkerend gespreksthema op menig borrel en verjaardagspartijtje. Over de techniek van het inparkeren mag smakelijk worden verhaald, over het betaald parkeren gaat menig chagrijnige anekdote over de tafel.

Een wonderbaarlijke draai in de verhaalgeschiedenis ontstond onder andere in Den Haag, waar het betaald parkeren fors is uitgebreid. Gemeentelijke folders kondigden aan dat het betaald parkeren, op rare tijden als van 18.00 u. tot 24.00 u. bijvoorbeeld, de parkeeroverlast zou verminderen. Bijna niemand geloofde dat en schafte zich ondertussen dure parkeerkaarten aan.

Nu de een na de nadere buurt onder curatele van de parkeermeters staat, slaat de stemming om. Want ineens blijkt er volop parkeerplaats. De kaarthouders tevreden. Eén vraag blijft nu rondzingen op de borrels en verjaardagen: waar zijn al die auto's gebleven, die voorheen de buurt verstikten?

De gemeenten varen er wel bij. Men verwacht dat de kas dit jaar met 10 keer zoveel aan parkeergeld zal worden gevuld. Ruim 530 miljoen euro. Dat vertegenwoordigt zo'n 25% van alle gemeentelijke heffingen (lees meer bij het CBS).
De burger mag daar wel wat voor terugverwachten. Gaan andere belastingen omlaag? Zullen allerlei wensen, die eerder wegens geldgebrek niet konden worden gerealiseerd, nu snel vervuld worden?

De relatief mopperloze snelheid waarmee talloze burgers nu parkeerabonnementen hebben aangeschaft, doet vermoeden dat men graag wat extra's betaalt. Crisis of niet.
Een rare vraag misschien: zou het een idee zijn de extra parkeergelden aan goede doelen te besteden? En wat vind u dan een goed doel?
Geld naar caritas? Een deel van de bezuinigingen op ontwikkelingshulp compenseren? Investeren in de 100% milieuvriendelijke auto?

Roept u maar….

Geef een reactie

Participerende barmhartigheid

Participerende barmhartigheid

Donderdag bewees Nederland weer eens een land van tegenstellingen en grote eenheid te zijn.

De miljonairs hielden hun Miljonair Fair, waar toppertje Gordon zei niets te zullen kopen omdat-ie toch al alles had. Zijn collega-topper Froger hield tegelijkertijd de armelui aan de buis gekluisterd tijdens de inzamelingsactie voor de voedselbanken.
De miljonairs bewonderden eensgezind Pamela Anderson en elkaar, de rest van het land bevorderden eensgezind de voedselbank tot miljonair. Ruim 45.000 donateurs en een dikke 2 miljoen aan giften rijker. Het enige dat er aan ontbrak was dat de regering de opbrengst niet verdubbelde.
Normaal gesproken trekt de overheid bij landelijke hulpacties ook de portemonnee. Maar goed, dat zou in dit geval een erkenning zijn van een beleid dat er maar niet in slaagt in een welvaartsstaat de armoe buiten de deur te houden.

Nederlanders zijn best gul. Jawel, ze denken op de eerste plaats aan zichzelf. De feestelijke decemberuitgaven zullen dit jaar naar verwachting weer iets hoger uitvallen dan de anderhalve miljard euro van vorig jaar. Maar door het jaar heen denken ze wel degelijk aan de goede doelen en spenderen daar ruim 1 miljard euro aan (zie dit artikel van vorig jaar december).

Twee koepelorganisaties voor fondsenwerving melden vandaag nadere samenwerking te zoeken. De fondsenwerving zal de komende jaren aardig groeien. Reden om de handen ineen te slaan. Verwachten ze dan geen nadelige gevolgen van de kredietcrisis?
Het NGF (Nederlands Genootschap van Fondsenwervers) weet het nog niet en ging dat vandaag op een symposium nader bestuderen.
Het ISF (Instituut voor Sponsoring en Fondsenwerving) richt doodleuk een nieuwe bank op. Een bank zonder filialen en pinautomaten. De bank gaat bedrijven over halen in de Derde Wereld te investeren, In ruil daarvoor regelt de bank belastingaftrek.

Nu was menig bedrijf niet te beroerd om eieren, koelcellen of geld te geven aan de voedselbank, die het noodlijdend deel der samenleving van dagelijkse kost voorziet. Maar of ze ook willen investeren in landen waar mensen niet eens zoveel te eten hebben als de gemiddelde arme hier, is nog maar de vraag. Nu onze nationale voedselbank miljonair is geworden, wordt het misschien tijd er een multinational van te maken.

En wat te denken van participerende barmhartigheid? De burger wordt tenslotte eindeloos aan het hoofd gezeurd te participeren. Nou, bij Oxfam Novib kan dat. Donateurs krijgen de gelegenheid bij hun gulle gift te vermelden waar ze dat geld het liefste aan besteed willen zien.

De nieuwe donateurs van de voedselbank hebben hun keuze overduidelijk gemaakt. Een steuntje in de rug van de vele vrijwilligers die de voedselbanken runnen.
Het kabinet zal tevreden zijn: zie je wel, participerende barmhartigheid lost de zaken wel op. Van barmhartigheid kan de overheid haar handen nu wel aftrekken om ze vrij te houden voor het echte werk: steun aan slecht werkende banken.

Geef een reactie

Kliklijn goede doelen

CBFNederland is een gul land. In 2006 werd er ruim 1 miljard euro aan goede doelen gegeven, slechts 4 miljoen euro minder dan men aan feestjes als kerst en sinterklaas placht te besteden (zie eerder artikel).
Die miljarden gaan niet alleen naar de meest bekende goede doelen, maar ook naar particuliere initiatieven die de kop op steken. Burgers ondernemen steeds meer zelf directe hulpverlening, omdat men minder vertrouwen heeft in de reguliere hulp.
Met name de ontwikkelingshulp wordt met wantrouwen bekeken, hoewel dat niet helemaal terecht is, zoals in een een NRC-artikel van november 2007 werd gesteld.

Al die barmhartigheid is mooi, maar heeft inmiddels tot een “goede doelen gekte” geleid. En daarmee is de kans groter geworden dat er nogal wat kaf onder het koren zit. Reden voor het Comité Goededoelengekte (CGG) en het Solidariteitsfonds XminY een meldpunt te starten. Een internet-kliklijn, waar je je twijfels of klachten over een goed doel kan melden.

Doet het CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving) zijn werk soms niet goed? Bij dit bureau kun je ook on-line je klachten melden. Het bureau geeft ook een keurmerk aan goede doelen die hun werk en organisatie goed voor elkaar hebben.
Opvallend trouwens dat het XminY fonds niet in de lijst van keurmerkfondsen voorkomt. Ook niet in de lijst van goede doelen die een verklaring van geen bezwaar hebben gekregen van het CBF. Het fonds heeft slechts een plaatsje behaald in de lijst overige instellingen. Waarom XminY niet beoordeeld is door het CBF wordt nergens uitgelegd.

XminY beoordeelt het CBF wel. In het persbericht stelt men dat het CBF “alleen de aanbieders van producten op de charimarkt in Nederland in de gaten houdt en geen bescherming biedt aan mensen in het buitenland, die het slachtoffer zijn van de helpzucht van verre weldoeners”. Daarom is een eigen meldpunt dus nodig, vindt XminY.

Het meldpunt moet niet alleen bevorderen dat donateurs de slechte van de goede hulpacties leert ondercheiden, maar ook dat ze inzien dan je eigen verantwoordelijkheid niet met liefdadigheid kunt afkopen. Het meldpunt staat, zo zegt XminY, in het telken van de boodschap die ontwikkelingslanden al veel langer uitzenden: Het gaat erom dat jullie ons niet meer geven, maar minder van ons afpakken.

Welke instellingen of initiatieven kun je op het meldpunt aangeven?
Groepen of organisaties in Nederland, die in het buitenland een eigen project of programma tot 'goed doel' hebben uitgeroepen en daar in het openbaar geld om vragen.

Nou, zo'n organisatie ken ik wel. Het kabinet natuurlijk! Die vraagt niet alleen in het openbaar geld, die vordert het gewoon via de belastingen. En daarmee wordt de wederopbouw van Afghanistan betaald. Een wederopbouw waar nog weinig van terecht komt.
Het kabinet timmert wel aan de weg om van andere landen meer militaire steun te vragen. Die is zeker nodig. Maar meer hulp om de landbouw daar te veranderen (van opium naar korenschoven), daar is men nogal zuinig mee.

Zo, de kliklijn heeft er een melding bij. Heb jij ook nog wat te klikken?

Geef een reactie

Blowen helpt (niet)

Keurmerk goede doelenBlowen helpt. Het is rustgevend, helpt bij pijnbestrijding en blijkt ook een heilzame uiwerking voor goede doelen te hebben.
Een coffeeshop in Groningen levert al jaren een mooi voorbeeld van 'cause-related' marketing.

Bedrijven maken heel graag goede sier met wat 'maatschappelijk verantwoord ondernemen' wordt genoemd. Steun aan goed doelen is ook uitstekende reclame.

Het onderzoeksburo TNS Nipo had dat in 2004 al onderzocht. Bijna de helft van de nederlanders vind dat je zeker gezien mag worden met een merk, waarmee ook een goed doel wordt ondersteund.

De relatie tussen bedrijfsleven en goede doelen is soms een beetje vreemd.
Dat ambachtelijke bakkers miljoenen binnen haalden met hun Pandabroodjes voor natuurbeschermingsprojecten wordt meer gewaardeerd dan banken die zowel de wapenindustrie als Oxfam/Novib steunen.
In dat laatste geval kan je natuurlijk zeggen dat een goede doelen organisatie maar een andere bank moet zoeken. Ook die organisaties hebben hun eigen verantwoordelijkheid en moeten dus goede keuzes maken in de relatie tussen het geld en het doel. De relatie tussen geld en het doel moet toch zo zuiver mogelijk zijn, menen de donerende burgers.

In 2002 kregen de goede doelen organisaties een flinke draai om de oren, nadat bleek dat de clubs een aardige deel van de donaties in beleggingen staken. Een normale werkwijze, die echter ook risico's had. Slechte koersen veroozaakten het nodige vermogensverlies en dat pikten de donateurs niet. Ze stopten hun bijdragen. Een klap waarvan men inmiddels wel weer is hersteld.

Het is dus goed oppassen voor de goede doelen. En dat doet Heifer International nu ook. Dit fonds doet aan een bijzondere vorm van ontwikkelingssamenwerking. In plaats van geld stuurt men levende have naar arme landen.
Een goed idee vond de volstrekt legale coffeeshop De Vliegende Hollander in Groningen. Daar heeft men al jaren iets met beestjes (klik op hun site op “Wij steunen…). De coffeeshop is mede-eigenaar van het berenbos (voor afgedankte circusberen) in Ouwehands Dierenpark en heeft al menig biologische kip geadopteerd. Logisch dat de coffeeshop graag geld geeft voor de zending van geiten en koeien naar arme landen.

Heifer International bedankt echter voor de gulle gift. Men wil niet in verband worden gebracht met de coffeeshop, omdat in sommige landen waar de organisatie opereert, softdrugs nog steeds verboden zijn.

Tja, de kans bestaat natuurlijk dat een gedoneerde geit ergens wordt geweigerd. Bovendien denk ik dat een geit, zo stoned als een garnaal, weinig melk en wol produceert. Maar behalve ondankbaar, is het ook wel een beetje vreemd. Wereldwijd weet ondertussen iedereen dat coffeeshops in nederland legaal zijn. En als dan de bezoekers ook zo vriendelijk blijken aardige sommen geld naar het goede doel te willen blowen, moet dat toch kunnen.

Wat denk jij: mag zo'n café het keurmerk goede doelen dragen?

Geef een reactie

Feestelijke uitgaven

Vuurwerk collecteVan alle lijstjes die tegen het einde van het jaar verschijnen, roepen de lijstjes sinterklaas-, kerst- en vuurwerkinkopen altijd weer vragen op. Je hoort hier en daar wel eens iemand mopperen dat de miljoenen feestgeld wel beter besteed kunnen worden. Daarom vandaag een zeer eenvoudig overzichtje van wat men in Nederland aan de decemberfeesten uitgeeft en hoeveel men aan goede doelen spendeert.
De totale cijfers voor de feestelijkheden van dit jaar zijn natuurlijk nog precies bekend maar bij elkaar zal er rond de 1,5 miljard worden gekocht, gegeten en geknald.
Sinterklaas was goed voor 760 miljoen euro, de kerst wordt geschat op ruim 700 miljoen en straks gaat er ook nog minstens 60 miljoen de lucht in.
Bij elkaar een bedrag van € 1.520.000.000

Da's een zijn leuke som geld en samen met de berichtgeving dit jaar over het optimistische consumentenvertrouwen dat leidde tot meer autoverkopen, meer inkopen van luxe goederen en meer besteding aan duurder voedsel, mogen we toch stellen dat 2007 een erg rijk jaar was. Die paar armoedzaaiers die van voedselbanken afhankelijk zijn, vallen dan nauwelijks meer op.
Maar goed, hoeveel denkt de feestende consument aan hulpbehoevende anderen?

Wel, het Centraal Bureau Fondsenwerving kon eerder dit jaar melden dat in 2006 er ongeveer 1,1 miljard euro via collectes en donaties aan goede doelen is weggegeven. Stel dat ook dit jaar er zoveel is gedoneerd en tellen we daar de laatste goede doel-actie bij op (Serious request van 3FM) dan komen we op het toch ook zeer fraaie bedrag van € 1.105.249.466
Met andere woorden: er wordt € 414.750.534 minder aan goede doelen gegeven dan aan feestjes. Ruim 400 miljoen is een druppel vergeleken met de genoemde miljarden, maar toch een aardig gat.

Nu wil ik niemand tekort doen en zeker de hardwerkende detailhandelaars niet, maar zou het een goed idee zijn om elke euro die aan feestelijkheden wordt gespendeerd minsten te verhogen met € 0,25 en dat dan aan de gezamenlijke goede doelen geven? Tot nu toe hebben prijsverhogingen de feestende consument niet weerhouden elk jaar weer meer uit te geven. En ondanks die uitgaven, doneert men het hele jaar door aardig wat aan de diverse collectebussen. Ik denk niet dat als een vuurpijl een kwartje duuder wordt, men dan een euro minder aan het goede doel geeft. Of zit ik me nou vreselijk te verrekenen?

Geef een reactie