Tag archieven: jongeren

De jeugd vreest de toekomst.

cc Flickr dirk huijssoon's photostreamDe jeugd heeft de toekomst. Deze wandtegeltjeswijsheid is dik achterhaald. De vergrijzing komt er aan. Er worden maatregelen getroffen om bijkomende problemen voor te zijn. Maar dan ineens lees je: de jeugd vreest de toekomst. Het pensioenakkoord is nadelig voor de oude dag van de jongeren van nu. Gelijk hebben ze, de jeugd van links tot rechts. Waarom zouden zij meer premie moeten betalen en minder ontvangen?
Eén klein puntje van kritiek op het manifest van Pensioen opstand: de AOW-leeftijd sneller verhogen? Ik wil ze nog eens horen tegen de tijd dat ze 65 zijn en nog toen jaar moeten doorwerken.

De bevolking wordt grijzer en groeit gestaag door. Het wordt druk in Nederland. Heel Nederland? Nee, vooral de Randstad barst in 2025 uit zijn voegen, heeft het CBS berekend. De zorgen van de jeugd en het CBS herinnerden me aan een artikel van 12 oktober vorig jaar. Als de jeugd nog een beetje toekomst wil hebben, moeten de ongeborenen de ruimte krijgen. Ik laat je dat artikel, in een samengevatte versie, nu nog eens lezen.

Welke toekomst die jeugd zal hebben, is niet zeker. We leven wel in een tijd waar depressieve gedachten over gevolgen van klimaatveranderingen, vergrijzing van de bevolking of economische rampspoed een al te positieve levensverwachting ondermijnen.

Je hebt optimisten die denken dat het wel mee zal vallen en je hebt optimisten die tal van oplossingen bedenken om lustig voort te leven. Ik hoop dat de eersten gelijk krijgen en de tweede groep zou eens te rade moeten gaan bij de demografen die in PNAS, het Amerikaanse tijdschrift voor ontwikkelingen in de wetenschap. VPRO’s Noorderlicht haalt de demografen aan: “Het afremmen van de bevolkingsgroei, concluderen zij, kan tot 2050 16-29% van de reductie in uitstoot van broeikassen realiseren die volgens het IPCC nodig is om een gevaarlijke opwarming van de aarde te voorkomen”.
Ofwel: ongeborenen zijn het milieuvriendelijkst, kopt Noorderlicht vrolijk.

Een waarheid als een koe. Wie niet geboren wordt, kan ook niets fout doen. Louter onze aanwezigheid veroorzaakt onmiddellijk milieuschade. Dat kan beperkt worden door simpelweg met minder te zijn.
Ondanks dat god met natuurgeweld en mensen met oorlogsgeweld daar het nodige aan bijdragen, groeit de wereldbevolking gestaag. De problemen die mensen veroorzaken groeien in sommige gevallen nog sneller. Voorbeeldje: tussen 2000 en 2006 groeide de Nederlandse bevolking met vijf procent. De zorgkosten stegen in diezelfde tijd met ruim 56 procent.

Andere problemen, als de schaarste aan voedsel, grondstoffen en gezond drinkwater, zijn zeker op te lossen als de verdeling wat beter wordt geregeld. Als de wereldbevolking maar zeer beperkt groeit. De huidige noden kunnen voor een groot deel geledigd worden via betere politieke beslissingen en wetenschappelijke vooruitgang. Maar bijna niemand leeft meer bij brood, water en frisse lucht alleen. Huizen, wegen, scholen, kantoren en fabrieken zijn onmisbaar onderdeel van de existentie geworden.
Blijft de bevolking groeien, dan zal er ergens een omslagpunt komen en is er te weinig ruimte is voor de brood, water en schone luchtvoorziening.

Kortom: willen we nog een lange, mooie toekomst, dan zullen we de ongeborenen de ruimte moeten geven.

Bananen of chips?

Chimp Dat we niet van de apen afstammen is nu wel bewezen. Apen hebben een voorkeur voor gezond voedsel, mensen niet.

Waarschijnlijk in een poging de bio-banaan aan het grote publiek te slijten, wordt op het weblog van
Zinnerdinner.nl het verhaal verkondigd dat chimpansees een bio-banaan met schil en al opeten en een niet-biologische banaan eerst pellen. Als de keuze tussen die twee hebben, laten de chimps de niet-biologische banaan links liggen.
Het weblog raadt u aan een chimpansee mee te nemen naar de supermarkt, omdat de aap een fijne neus heeft voor bananen zonder bestrijdingsmiddelen.

Wageningse onderzoekers ontdekten dat jongeren een zak chips
liever niet ruilen tegen gezond stukje fruit. Waarmee het verschil tussen snotapen en echte apen is aangetoond.
De verstandige apen zit een in een dierentuin in Kopenhagen. De jongeren in Nederland. Nader speurwerk leverde geen informatie op of apen in Artis mogelijkerwijs ongezonder eten, dan jongeren in Denemarken.

In het artikel over het Wageningse onderzoek staat een opmerkelijke conclusie. Men onderzocht of het hechtingsprincipe ook bij voedsel opgaat. Dat principe gaat er vanuit dat mensen producten die ze zelf bezitten, hoger waarderen dan dingetjes die ze nog niet hebben. Zeker als ze het gratis gekregen hebben.
Men gaf scholieren snoepgoed of fruit en gaf ze de tijd zich er even aan te hechten. Daarna werd gevraagd het gekregen spul te ruilen. De scholieren die snoep kregen, hadden niet zo’n trek in een ruil.

De jongeren die gratis fruit kregen, bewezen dat de stelling niet opgaat. Zij waren wel meer bereid hun gratis verkregen spul af te staan. De onderzoekers concludeerden terecht dat de jongeren zich niet zo snel hechten aan gezond eten. Hoe krijg je ze dan van de chips af? Nou, de schoolkantines moeten alleen gezonde waar aanbieden. Dan hebben de snotapen geen andere keuze.

Zo simpel zit dat. Je kunt er natuurlijk ook een prinses op afsturen. Op 1 februari probeert Maxima de Drentse jongeren
op gezond gewicht te krijgen. Maar zelfs als ze de prinses gratis krijgen, zijn er toch die ‘onbewuste emotionele processen’, die volgens de onderzoekers de jongeren naar chips en chocola doet verlangen.
Misschien moeten we leren kiezen als apen.

Is zelfregulering effectief?

Zelfregulering Ongeruste ouders in Utrecht halen opgelucht adem. De Reclame Code Commissie oordeelde dat bierreclame niet is toegestaan bij het sportveld waar hun kinderen spelen. Omdat meer dan een kwart van de toeschouwers uit minderjarigen bestaat, was de bierreclame in strijd was met de Reclame Code.

Leuk dat de ouders en de Reclame Code Commissie een succesje boeken. Ik vroeg me af: helpen zulke uitspraken wel? Wat is het succes van zelfregulerende zaken als de Reclame Code?
De bierreclame is inmiddels verwijderd, dus ja, wat dat betreft heeft zelfregulering geholpen. Je vraagt je wel af waarom de sportclub en de bierbrouwer vooraf niet even de gedragscode over alcoholreclame rond sportvelden er op na geslagen hebben. Nu heeft het alleen maar tot vervelende reclame geleid.

Leiden zelfregulerende gedragscodes ook tot de maatschappelijk gewenste effecten? In dit geval: zet de jeugd het minder op een zuipen? In een tijd waarin plan-do-check-act cyclussen gemeengoed zijn, zal er dus makkelijk een antwoord op die vraag gevonden kunnen worden.
Niet dus. Er wordt wel veel meer onderzoek gedaan naar de invloed van reclame op de jeugd, maar nauwelijks naar effecten van gedragscodes voor alcoholleveranciers, snoepventers en vetverkopers.

De STIVA, de Stichting Verantwoord Alcoholgebruik, opgericht door de gezamenlijke producenten en importeurs van drank, stelt dat jongeren
wel minder zijn gaan drinken. De club bestreed een onderzoek naar de invloed van alcoholreclame tijdens het EK voetbal van 2008. De TU Twente had wat jongeren gevraagd of de drankreclame hen wat deed en concludeerde dat ze er best wel gevoelig voor waren.
Dat onderzoek werd verricht in opdracht van STAP, het Nederlands Instituut voor alcoholbeleid. Ook al zou STIVA gelijk hebben en er minder jongeren drinken, volgens STAP drinken ze dan wel stevig. Het aantal kids met alcoholvergiftiging is toegenomen.

Van de Reclame Code Commissie wordt je niet wijzer. Daar zijn alleen de uitspraken te vinden, die naar aanleiding van klachten zijn gedaan. Geen gegevens over de impact van de commissie, wat betreft de gewenste maatschappelijke resultaten.
Maar waarom niet? De Stichting Reclame Code is tenslotte opgericht door adverteerders, reclamebureaus en media. Bedoeld om verantwoord reclame maken te bevorderen. Okee, dat is een wat ander doel dan jongeren redden van de drank. Toch denken overheid en bezorgde ouders dat verantwoorde reclame kan bijdragen aan een gezonde opvoeding. Een onderzoek dat die stelling bewijst, komt toch ten goede aan de gezamenlijke adverteerders en hun eigen gedragscodes?
Het feit dat de Reclame Code Commissie het redelijk druk heeft, zegt iets over het beperkte effect van de preventieve werking die gedragscodes beogen. Misschien dat daarom nog geen grondige evaluatie heeft plaatsgevonden?

In Europees verband wordt er nog nader op gestudeerd. De
voorlopige conclusies (pdf!) zijn dat de lidstaten wel geloven in positieve effecten van zelfregulering, maar echte bewijzen over het verband tussen zelfregulering en maatschappelijke resultaten zijn er niet.

Nu staat drank en jeugd centraal in dit artikel, maar gedragscodes vinden we tegenwoordig op alle terreinen. Maar nergens iets te vinden over de effecten op de samenleving. De vraag is relevanter dan ooit, want de komende vier jaar worden we geregeerd door een kabinet dat sterk in zelfregulering gelooft.
Misschien heb ik nog niet ver genoeg gezocht. Wie kent een voorbeeld van een grondig geëvalueerde gedragscode en wat waren dan de bevindingen? Is er in het woud van gedragscode ergens een bloeiend boompje te vinden of is het allemaal dood hout?

Er is een collega doodgestoken

Er is een collega doodgestoken Vergeef me de pathetische titel van dit stuk. Maar het is het eerste wat ik dacht bij het bericht dat een medewerkster van een opvang voor dakloze jongeren is getroffen door een cliënt die door het lint ging. Als je zelf in die sector werkt, denk je al gauw aan een collega. En aan de momenten dat je zelf en eigen directe collega's door het oog van de naald zijn gekropen. Dat is een private en emotionele gedachte. Daar zal ik je niet verder mee lastig vallen. Wel een paar kanttekeningen.

1. Het incident gebeurde dus in de entourage van het daklozenwereldje. In dat wereldje is het aantal mensen met een fikse psychische stoornis behoorlijk toegenomen. Moeilijk om mee om te gaan en ze creëren vaak onvoorspelbare situaties. Het heeft ons werk een stuk zwaarder gemaakt, maar we leren elke dag bij en weten steeds beter door te dringen tot deze mensen. En hoewel we soms wel eens bang zijn, komt het zelden tot bedreigende situaties.

In die groep lopen een handjevol echt gevaarlijke mensen rond. Waarom ze rondlopen is me eigenlijk een raadsel. Bekend bij justitie en ggz. Maar de wet zit nu eenmaal zo in elkaar dat zonder overduidelijke aanleiding ze niet opgesloten kunnen worden. Die wet kan niet zomaar worden veranderd, want dat zou ook vervelende consequenties voor jou en mij kunnen hebben.

2. Ik ken de feiten niet en toch ga ik er vanuit dat de 21-jarige dader tot die kleine groep gestoorden hoort. Met wellicht een jeugdzorgverleden. De aansluiting tussen jeugdzorg en maatschappelijke opvang schiet tekort. Onder andere omdat het een wettelijk recht van een 18-jarige is op eigen benen te mogen staan. En omdat ieder het te druk heeft met de eigen toko's, komt het dus te vaak voor dat iemand die aan het eind van zijn jeugdzorgbegeleiding zit, niet of slecht wordt overgedragen aan de maatschappelijke opvang.

3. De instelling waar het incident gebeurde is een HKZ-gecertificeerde organisatie. Dat wil zeggen dat de toko aan allerlei kwaliteitseisen voldoet. Eén daarvan betreft de veiligheid van personeel.
Mijn eigen organisatie heeft ook zo'n certificaat gekregen. Ondanks de manco's die er nog zijn. Op papier is het geregeld, de praktijk voldoet er nog niet aan, ook op het gebied van de veiligheid. Ik hoop nu dat dit aspect in het onderzoek naar het incident goed wordt meegenomen en geopenbaard zal worden hoe dat bij de getroffen Amsterdamse opvang heeft gewerkt.

4. Uitgerekend op deze dag komt minister Rouvoet met 18 miljoen euro over de brug om ons nader in contact te brengen met de jeugd van tegenwoordig. Een “extra impuls” voor “verschillende vormen van vrijwillige inzet voor en door jongeren en gezinnen“.
Alle goede bedoelingen van de maatregel ten spijt, maar mijn treurigheid is daarmee wel compleet vandaag. Is dat het uiteindelijke resultaat van de eerste 100 dagen luisteren naar de praktijk? Is dat de uitkomst van de talloze dialogen met de professionals?

Je kunt mensen zoals die Amsterdamse dader veel beter aanpakken dan nu het geval is. Ook zonder inzet van drastische middelen als isoleercellen en zweedse banden. Dat kost wel meer personeel dat betere methodes leert gebruiken. Dat stelt eisen aan gebouwen omdat er in kleinere groepen met multidisciplinaire teams gewerkt moet worden.

Dat kost wel wat en het geld is maar beperkt beschikbaar. Het zal wel even duren voor vrijwilligers, ouders en de jeugd van tegenwoordig elkaar stukken beter begrijpen. Mag ik dan toch de hand ophouden voor wat extra geld om die mensen goed op te vangen die ondertussen de boot blijven missen?

Alcholvrije jeugd in de polder


Schoolfeesten zonder alcohol

Schooldirecteur: “We houden sinds vorig jaar de lerarenkamer stevig op slot. U begrijpt, dat helpt enorm”.

VWA zet jongeren in bij alcoholcontrole

Leraar kunstzinninge vorming: “De VWA noemt ons schoolfeest een evenement omdat we Gerard Joling hadden ingehuurd. Onbegrijpelijk!”

Groene thee tegen aids

Leraar biologie: “Bovendien verkopen we alleen nog groene thee. Twee vliegen in één klap: afgelopen met die breezerseks en het schoolfonds blijft gevuld”.

Polikliniek liefdesverdriet

Schoolarts: “Verder maakt het weinig verschil. Met alcohol op durven de leerlingen te veel en dat maakte meer kapot dan ze lief was. Met die thee durven ze niks meer en dat smoort menig kalverliefde in de knop”.

Werkloze jongeren naar de zorg

Vakbonder: “We trekken dat plan weer in. De poli-klinieken voor comazuipers hebben geen klandizie meer, dus is er gewoon te weinig werk”.

De toekomst liegt

De toekomst liegt

De jeugd heeft de toekomst. De jongeren bereiden zich daarop voor door te liegen, te stelen en te bedriegen. In één ding zijn ze eerlijk: ze vinden zelf dat ze een hoge ethische moraal hebben.

Amerikaanse onderzoekers lieten 30.000 jongeren een vragenlijst invullen en de Amerikanen, toch al uitgerust met een hoge morele standaard, waren geschokt over de resultaten. Ten opzichte van een onderzoek in 2006 was de jeugd er in eerlijkheid niet op vooruit gegaan.

Zo'n 42 procent van de jongeren gaf toe wel eens te liegen als daarmee geldelijk gewin behaald kon worden. Dat was drie procent meer dan in 2006.
Dertig procent (2 procent meer dan in 2006) loog niet eens maar bekende winkeldiefstal. En bedrog op school (spieken en internetplagiaat) was met 4 procent toegenomen, hetgeen betekent dat 64 procent van de scholieren sjoemelen met huiswerk en tentamens.
Toch was 93 procent van de ondervraagden uiterst tevreden met de persoonlijke ethiek.

Nou lijkt de Nederlandse jeugd het minstens net zo goed te doen. Jongeren plegen aardig wat bedrog tijdens een sollicitatie, op internet liegen ze hun hele identiteit bij elkaar en met name christelijke jongeren liegen over hun seksuele ervaringen. Zijn ze ook tevreden met hun moraal? Da's niet duidelijk. Wel vinden ze zichzelf een stelletje verwende krengen.

Cultuurpsycholoog Maerten Prins liet wat minder jongeren (13.000) een vragenlijst invullen. Heel andere vragen. En hij kreeg dan ook een heel ander beeld van de jeugd. Braveriken zijn het. Comazuipen, internetverslaving en breezersex zit meer tussen de oren van de minister van Jeugd en de journalisten, dan dat de jeugd zich ook werkelijk aan dit soort uitspattingen overgeeft.
Toch is 24 procent een probleemdrinker, is 10 procent wegens eenzaamheid aan internet gekluisterd en vertoont 8 procent delinquent gedrag.

Het lijkt mee te vallen of de jongeren hebben flink gelogen op de on-line vragenlijst.

Wat betekent dit allemaal voor de toekomst? De jeugd heeft die toekomst, maar moet nog wel een beeld van zichzelf vormen over hoe zijzelf en de dag van morgen er uit zal zien.
Nu is er wel een probleempje. De jeugd is helemaal niet zo hard bezig met dat zelfbeeld. Sterker nog: ze vervelen zich te pletter. En uit armoe grijpen ze dan
naar de krant en zappen de koppen langs.
Dan lezen ze dus dat de ene onderzoeker de ze opzadelt met een beeld van liegende, stelende klieren. Een andere onderzoeker meent dat het suffe braverds zijn en de overheid, de vader en moeder van ons allen, meent dat ze in Sodom en Gomorra vertoeven.

Moet de jeugd met dat onsamenhangende zelfbeeld de toekomst in?

Beeld van buiten

Beeld van buitenNog even en het enige beeld dat we hebben van wat er zich buiten afspeelt, zit gevangen in de nauwe kaders van het beeldscherm.
Mensen turen steeds vaker en langer op een of ander scherm. Beperkte zich dat vroeger tot de uurtjes televisie kijken, nu voegt internet daar een hele dimensie aan toe. En wendt men de blik even ergens anders heen, dan is dat om de display van het mobieltje of de tomtom af te lezen. De werkelijkheid wordt steeds virtueler.
Twee voorbeelden.

Ouderen van een zorginstelling in Dordrecht hebben een speciaal beeldscherm gekregen, waarmee ze contact kunnen krijgen met een zorgverlener en medebewoners. Het AD kopt: Camera's maken ouderenzorg lichter. Daarmee wordt niet bedoeld dat de beeldschermen een soort lichttherapie voor de donkere dagen bieden. Nee, personeelstekort leidt tot deze oplossing. Er kan zorg geleverd worden, zonder dat er een verzorger in de woning van de hulpbehoevende bejaarde aanwezig is.

Nou is het van alle tijden dat bejaarden niet zo veel buiten komen. Zat men vroeger achter de geraniums door het raam te staren, nu tuurt men op het beeldscherm. Het verschil? Vanachter de geraniums had je nog een blik op de reality van de straat. Het beeldscherm geeft een heel andere realiteit. Ik zie de efficiëntie van zulke zorg al helemaal voor me.

“Hallo zorgpost”.
“Ja, mevrouw kamer 404?”
“Ik voel me ineens niet zo goed”.
“Okee. Als u misselijk bent past u er dan voor op dat u het beeldscherm niet onderkotst anders kan ik niet zien wat er aan de hand is”.
“Nee, nee, ik ben niet misselijk. Ik voel me alleen wat suffig en moe”.
“Wat heeft u gedaan vandaag?”
“Nou, niets eigenlijk”.
“U moet wat meer bewegen. Niet teveel natuurlijk, anders bent u uit beeld”.

Tweede voorbeeld.
Om de laptop te promoten heeft Hi
een onderzoekje verzonnen. Internet houdt jongeren teveel binnen. Ze komen niet meer dan 2 uur buiten.
Hi stelt dat als jongeren op hun laptop altijd en overal internet zouden kunnen ontvangen, ze veel meer buiten zouden zijn. Vooral studenten (83 procent), zegt het persbericht, geven aan vast meer tijd buiten door te brengen als ze internet op hun laptop hebben.

Naar buiten gaan en dan op je laptop kijken? Krijgen we, na de aan hun mobieltjes gekluisterde passanten, nu ook hele hordes in hun laptop gekeerde hangjongeren op straat? Zitten ze op een terrasje via google earth naar zichzelf te kijken. Ik ben in beeld, dus ik besta. Dat wordt de nieuwe existentialiteit.

Ik begin zo langzamerhand te begrijpen waarom de restjes directe werkelijke communicatie tussen mensen in de openbare ruimte soms zo horkerig verloopt. Men weet domweg niet meer hoe dat moet. Als de veilige virtuele muur wegvalt, weet men niet goed hoe zich naar elkaar te gedragen. Ook al kunnen de beeldschermpjes steeds kleiner worden, de afstand wordt groter.

Voor de weide blik geldt het omgekeerde. De horizon wordt steeds kleiner. Tenslotte geeft een beeldscherm maar een beperkt beeld van buiten.
Ik ben benieuwd hoe de zintuiglijke waarneming zich zal evolueren. En welke gevolgen dat heeft voor werkelijkheidszin.

Jong geleend …

JongerenschuldenDe aanstaande moeder des vaderlands gaat op een basisschool in Nieuwkoop een gastles geven over lenen. De jeugd gaat zo beroerd met geld om, dat men nu de ontwapenende glimlach inzet, in een offensief om de kinderen op hun eigen verantwoordelijkheid te wijzen.
Volgens het
Nibud heeft een kwart van de jongeren tussen 15 en 25 jaar moeite met rondkomen. Twintig procent staat zelfs regelmatig rood. Het aantal jongeren van 18 tot 25 jaar dat bij de schuldhulpverlening aanklopt, stijgt de laatste jaren. Gemiddeld hebben ze dan al zo'n 9000 euro aan schulden weg te werken.

Treurig, maar nu is er hoop. Wat zal Maxima in die gastles de kindertjes voorhouden? Als we naar haar staat van dienst kijken, zijn dit volgens mij goede mogelijkheden:

1. Ze gooit het op de pedagogische toer: “Lenen, kinderen, is een beetje dom”.

2. Als pleitbezorgster voor het microkrediet, komt ze op voor de arme kindertjes: “Microkrediet geeft de armste bevolkingsgroepen kansen en zelfvertrouwen”. Lenen is dus helemaal niet zo erg, als je het maar klein houdt.

3. Als deskundige van de nederlandse cultuur, geeft ze wat wijze lessen: “Een koekje bij de thee, dat hoort erbij. Is de suiker op, leen dan een kopje bij de buren. Maar niet te vaak hoor, want voor je het weet is de koek op”.

4. Of ze spreekt uit eigen ervaring. Geld lenen doe je alleen als je zeker weet dat je een rijke man gaat trouwen.

Wat denk jij? Welke van die vier mogelijkheden gaat ze doceren? Of komt ze met iets verrassend anders, waar heel het land dan weer over valt?

Geheugen onder invloed

VergeetachtigheidDe invloed van televisie op jongeren kan, volgens sommigen, kwalijke gevolgen hebben. Als dat al zo is, dan gaat dat probleem nog veel groter worden door de vergrijzing.
Tot nu toe wordt aangenomen dat de vergrijzing maar twee grote problemen met zich mee gaat brengen: geld en vergeetachtigheid. Over de financiering van de grijze golf is het laatste woord nog niet gesproken en echte, effectieve maatregelen blijven vooralsnog uit. De vergeetachtigheid wordt echter breed aangepakt. Van
zelftestjes tot spreekuren, tot tips om je geheugen operationeel te houden.

En wetenschappers zijn driftig op zoek hoe met electronische neurostimulatie het geheugen kan worden verbeterd. Chipje inbouwen en ineens herinner je je alles weer.
Maar nu duikt er een alarmerend voorbeeld van neurosimulatie op. U leest het goed: geen sTimulatie maar simulatie. Scheelt een letter, de t van televisie.
In Almelo is gebleken dat het geheugen van een
81-jarige vrouw prima in orde was. Het bleek vol te zitten met televisiebeelden, waar ze gebruik van maakte bij het zoeken naar een parkeerplek. De vrouw, al sinds haar jeugd liefhebber van crimi's en ander gewelddadig spul, zag in de stadsjungle van Almelo een lege plek. De snelste weg er naar toe bleek een trap en ze aarzelde niet.
Net als in de film stuurde ze haar auto de trap af.

Om de vitaliteit van de grijze generatie hoeven we ons dus geen zorgen te maken. Over de vergeetachtigheid ook niet. Maar het wordt wel de hoogste tijd nader te onderzoeken welke invloed televisie op ouderen kan hebben.
Het is leuk dat het geheugen wordt opgepimpt, maar wat heb je daar aan als het louter uit film- en televisiebeelden bestaat? Straks dendert de hele grijze golf de trappen af en wordt winkelen in het stadscentrum wel een erg risicovolle bezigheid.

Nou moeten we niet meteen alle spannende scenes willen verbieden. Ook zulke scenes vallen onder de vrijheid van meningsuiting en expressie. Wellicht kan, in de traditie van het huidig kabinetsbeleid, elke avontuurlijke actie voorzien worden van een waarschuwend onderschrift. “U wilt zelf eens de trap af rijden? Dat gaat u € 8500,- kosten plus verlies van uw rijbewijs en auto.” Zo is het ook afgelopen met die mevrouw in Almelo. Ze kreeg een fikse boete, mag de wegsleepkosten van het wrak betalen en het vehikel ziet ze niet meer terug, evenals haar rijvaardigheidsbewijs.

Zo'n maatregel willen de meeste mensen ook niet. Een leuke film verpesten met de schoolmeesterachtige overheidsbemoeienis is uit den boze.
Maar ja, je moet toch wat? Als we bepaalde televisiebeelden niet wensen te verbieden, misschien moeten we dan een goed werkend geheugen in de ban doen. Want laten we eerlijk zijn, hoe goed het geheugen ook is, het heeft tot nu toe niet geholpen de wereld veiliger te maken.
Misschien zit dat geheugen wel vreselijk in de weg. Af en toe de boel geheel wissen en blanco en onbevangen naar de situatie om je heen kijken, levert misschien meer op dan een met overbekende beelden beladen geheugen.
Of zit een mens nu eenmaal zo in elkaar dat alleen de meest spectaculaire en spraakmakende beelden blijven hangen?

De jeugd van tegenwoordig

Dik Trom 2De Dik Troms, Pietje Bells en Kruimeltjes zijn het afgelopen weekend weer prima bezig geweest. In Purmerend waren ze met graffiti in de weer. En in Ede hebben ze ook een Museumplein, waar jongeren zich uitleven. In Hoogvliet mishandelden 10 belhamels een 34-jarige man, een inwoner van Ten Boer onderging een soortgelijke behandeling, in Tilburg had de jeugd een fikkie gestookt in een speeltuintje en in Amsterdam rekende de politie drie jongeren in die hun jeugdig vuur op onschuldige auto's hadden losgelaten. En dan hebben al die Dikke KruimelBellhamels alleen maar ladderzat over straat zwierven de pers niet eens gehaald.
Dat laatste is binnenkort afgelopen als het aan
het VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) ligt. Jongeren onder de 16 jaar, met een biertje op, moeten thuis blijven. Het kabinet wil dat die jongeren niet drinken, maar dat doen ze lekker toch. De VNG pleit voor strengere controle op straat en zelfs 1 biertje moet genoeg zijn om de kids strafbaar te stellen. Ja, als de drasnk is in de Pietje Bell, wordt het uitgaansleven een hel. Een Kruimeltje met een glaasje op, zet altijd de boel weer op zijn kop. Maar een nuchtere Dik Trom, ja, kom daar vandaag nog maar eens om. Maandagmorgen is de enige rustige dag op school, waar de schoolmeester er een satanisch genoegen in schept de deur van het klaslokaal met een dreun dicht te smijten, waarop de hele klas naar het pijnlijke, katerige hoofd grijpt en smeekt: alsjeblieft meester, niet doen!
De jeugd van tegenwoordig schijnt zich alleen op heftige wijze te kunnen vermaken. In het Gelderse Beuningen beperkte de jeugd zich dan ook tot de gokkasten en botsauto's op de wat
flauwe kermis, waar spannender attracties ontbraken. Ook een roefeldag is in het Brabantse Sprundel zo weinig spectaculair dat er maar 75 jongeren op af komen. En een Dialectdag zegt in het Zeeuwse Kapelle de jeugd al helemaal niks meer. Dus zoeken ze hun eigen vertier op straat, want de lol aan thuis blijven is er wel van af nu ouders veel meer controleren wat je op internet zit uit te spoken.
Nou had je in mijn jonge jaren in het weekend helemaal geen vermaak, maar werd je wel naar buiten gestuurd omdat je ouders ook wel eens een rustig weekendje wilde hebben. Creatief als we waren gingen we belletje trekken, of een krant waar een hondendrol in was verpakt bij iemand voor deur in de fiks steken, of een lege portomonnee aan een draadje wegtrekken als iemand die wilde oppakken. Jongens, dat was heftig! En als een volwassen voorbijganger daar iets van zei, dan sloegen we er niet op los, maar gingen we in het bushokje hangen en vieze moppen tappen. Wat een watjes waren wij.
Het vermaak van de jeugd van tegenwoordig is van een heel ander kaliber. De vraag is nu: welke voorbijganger moet de jeugd aanspreken op irritant gedrag? Is dat de minister van Jeugd of laten we het aan oom agent over? Moet de schoolmeester dat opknappen of blijft het de verantwoordelijkheid van de ouders? Of is er niks mis met dat hedendaagse jeugdvertier en komt het allemaal wel goed als ze wat ouder worden, zoals dat vroeger ook vaak het geval was?
Ik zou zeggen: blijf praten met de jonkies. Laat ze niet zwemmen in hun eigen subcultuurtjes. Scheidt de jonge schaapjes niet van de oude bokken. En dan niet gaan vertellen hoe jij vindt dat het hoort, maar ga vragen stellen. Natuurlijk vraag je dan wat ze zelf graag willen. En zit er dan een antwoord bij waar je wenkbrauwen van omhoog schieten, vraag dan eens recht op de jeugd af: vind jij dat normaal?
Die vraag kregen wij vroeger ook wel eens om de oren. Vervelende vraag, dat wel. Maar er gebeurde toch iets anders dan als je door een voorbijganger gesommeerd werd op te sodemieteren. In beide gevallen konden die twee volwassenen wat ons betreft de boom in, maar die ene vraag kwam nog wel eens terug in menig jeugdig hoofdje. En ik heb dan de misschien ijdele hoop, dat als je jezelf die vraag kunt stellen, het wel weer goed komt.