Tag archieven: kabinet

Afspraak is afspraak of toch niet?

Het op 15 december 2021 gepresenteerde coalitieakkoord van Rutte IV mocht beslist geen regeerakkoord heten. Want

Het kabinet wil zo duidelijk maken dat het coalitieakkoord in eerste instantie een afspraak is tussen vier fracties uit de Tweede Kamer.

Afspraak is afspraak. Maar sommige coalitiepartners kunnen zich daar blijkbaar niet aan te houden. Vijf cases:

De ‘niemand slaapt op straat’ afspraak – bed-bad-brood regeling wordt uitgebreid, nu wordt het gestopt, of nee… toch weer niet
De ‘vermogensbelasting op maat’ afspraak – Hoge Raad zegt dat het moet, VVD en CDA vertragen de voortgang
De ‘gezonde BTW voor groente en fruit’ afspraak – kabinet huurt onderzoeksbureau in, resultaat: kabinet twijfelt
De ‘versnelling stikstofreductie van 2035 naar 2030’ afspraak – het CDFA wil van die afspraak af
De ‘bijna gratis kinderopvang’ afspraak – wordt twee jaar uitgesteld

Lees er meer over op Sargasso

Kabinet valt over kernwapens JSF

cc Flickr dullhunks photostream Caution Wet Floor Fallen soldier by BanksyEen opmerkelijke url bij het Telegraafbericht “Kabinet botst met Kamer over kernwapens JSF”.  Het bericht is waarschijnlijk eerder aangemaakt en had toen een andere kop:  “Kabinet valt over kernwapens JSF”.

De Telegraaf kan niet als grootste vijand van dit kabinet worden gezien. Maar is er toch een Telegraafredacteur die hier zijn hart heeft gelucht?

Er is natuurlijk nog een optie. Een insider weet meer en lichtte de Telegraaf in. Iemand binnen het kabinet? Of iemand binnen een van de regeringsfracties? Feit is dat het kabinet niet is gevallen. Hooguit is het kabinet bij een werkbezoek aan Lockheed Martin (het bedrijf dat de JSF maakt) gestruikeld over een paar kernwapens die men net in één van de toestellen wilde laden, om er een proefvlucht mee te maken.

Zijn er andere opties? Jawel.
Lees verder

De perverse prikkel

PrikkelRegeren is een uiterst lastig klusje als je met een lui en verwend volkje te maken hebt. Gelukkig hebben we een kabinet dat hier een prikkelende visie op heeft.

Lui en verwend wordt je niet zomaar. Grofweg heb je twee categorieën luiwammesen. De onwillenden en zij die door ‘het systeem’ zijn bedorven.

De onwillenden zijn een haast onuitroeibaar volkje dat er op uit is met zo min mogelijk energie het meeste uit “het systeem’ te halen. Niet te beroerd om te frauderen, altijd maar klagen en krijgen ze hun zin niet dan kun je op een grote bek rekenen.

De bedorvenen zijn met open ogen in de valkuilen van ‘het systeem’ gedonderd. Dat ze daardoor lui zijn geworden beseffen ze zelf niet eens. Ze leven in de veronderstelling dat ‘het systeem’ alles voor ze regelt. Dat niet zijzelf, maar  ‘het systeem’  hen kansen biedt.

Onder het motto ‘ontwaakt bedorvenen der aarde’ grijpt het kabinet naar een opvoedkundige methode, die lang uit de mode is geweest. Het kabinet stel ‘de prikkel’ centraal en brengt belonen en straffen weer in balans. Dezelfde methodiek wordt toegepast op de onwillenden. Het kabinet is duidelijk: ‘Als u niet wil wat ik gebied,  krijgt u ook het lekkers niet’.
Lees verder

Het derde wiel aan de wagen?

SchaakIn de aanloop naar de verkiezingen in september, kun je bij de collega’s van Sargasso weer op zoek naar jouw favoriete coalitie. Met de CoalitieChecker kun je zien hoeveel zetels de door jouw gewenste coalitie in de peilingen heeft.

Tot nu toe is er geen enkele combinatie van drie partijen, die een Kamermeerderheid zal halen. Het is begrijpelijk dat er naar een coalitie van drie partijen wordt uitgekeken, want sinds de vorming van het CDA hebben er nooit meer partijen in een kabinet gezeten.
Voor die tijd is het acht keer voorgekomen dat er 4 of 5 partijen in een kabinet zaten. De zogenaamde Kunduz-coalitie bestaat wel uit vijf partijen. Die combinatie staat in de Sargasso CoalitieChecker momenteel op net 75 zetels. Geen meerderheid dus.

Wie een coalitie van 4 partijen zoekt die een meerderheid van 88 zetels scoort en waarbij de PVV wegens wangedrag is uitgesloten, heeft de keuze over  “links” of over “rechts” te gaan. Een combinatie met de PvdA levert vier mogelijkheden op, waar in alle gevallen VVD en SP nodig zijn.
Wie de VVD als uitgangspunt neemt, krijgt vijf opties te zien, waar slechts 1x de PvdA niet in voorkomt, maar SP wel in alle vijf gevallen nodig is.
De SP is in 2006 vakkundig buitenboord gehouden door CDA en PvdA. De SP was toen de derde grootste partij (25 zetels). CDA en PvdA kozen echter voor de CU, toen de zevende grootste partij met 6 zetels. Maar ach, in Nederland worden sinds 1977 alleen nog derde partijen met meer dan 20 zetels een coalitie binnengesleept als ze van rechts-liberale snit zijn (LPF in 2002 en PVV in 2010).

Sinds 1946 hebben we 20 verkiezingen gehad en slechts acht keer kwam het tot een coalitie van 4 of 5 partijen. Tot 1977 kwam dat natuurlijk omdat de CDA-bloedgroepen nog zelfstandig opereerden. Het is wel een beetje vreemd dat tot 1977 coalitiepartijen altijd meer dan 33 procent vormden van het aantal partijen in de Kamer. Alleen kabinet Beel I (1946) telde 29 procent van de gekozen partijen.
Na 1977 is het nog maar twee keer voorgekomen dat een kabinet uit 33 procent van de Kamerpartijen bestond (Kok II en Balkenende II). Alle andere negen kabinetten werden door minder partijen vertegenwoordigd. Met als dieptepunten Van Agt (18%) en Lubbers I (17%).

Het is maar goed dat de feitelijke zetels gewicht in de schaal leggen. Wel is het zo dat 15 van de 20 keer de twee grootste partijen in de coalitie (is niet hetzelfde als in de Kamer!) een derde partij nodig hadden om aan een Kamermeerderheid te komen. Tot de vorming van het CDA koos men er acht keer voor om met een derde en vierde, of zelfs een vijfde partij een coalitie te vormen. Dat is na 1977 niet meer voorgekomen. Een overzicht van deze bevindingen in dit exceldocument.

Wie een drie-partijencoalitie wil, zal altijd op VVD of SP moeten stemmen en dan maar hopen dat ze met PvdA, CDA, D66 of PVV tot een akkoord kunnen komen. Het wordt dus niet alleen zoeken naar het derde wiel aan de wagen, maar ook naar een vierde en/of vijfde.

VVD, CDA, D66, GL en CU proberen momenteel te bewijzen dat het kan. Enthousiast, eendrachtig en betrouwbaar voor elkaar, zetten ze Ruttes afbraakpolitiek voort. Heel vrolijk worden hun plannen het Lente-akkoord genoemd. Terecht, gezien het feit dat de lente op dit moment tamelijk kil en buiïg is.
Het valt te loven dat men bereid is partijpolitieke verschillen te overbruggen om het landbelang te dienen. Het is een zeer beperkte bereidheid. Twee grote partijen worden buiten de “nationale eenheid” gesloten.

Dat kan een probleem zijn als de Kunduz-coalitie ook een electoraal succes wordt en niet meer dan 76 zetels weet te halen. Op gedoogsteun van de SP hoeft men niet te rekenen, want die zal wel chagrijnig zijn dat de partij weer niet serieus is genomen. Men wordt dan volledig afhankelijk van steun van CDA’ers en de PvdA.
Verder is het de vraag of GL bereid is zich te gronde te richten door al te veel mee te werken met CDA en VVD. Maar het ziet er naar uit dat GL tot alles is bereid nu regeringsdeelname een serieuze optie lijkt te worden. De tijd dat een van de voormalige GL-bloedgroepen stelselmatig buiten coalities werden gehouden, De CPN had in 1948 (Drees I) evenveel zetels als de VVD en in 1972 (en Uyl) evenveel als de PPR. Maar de CPN maakte natuurlijk geen schijn van kans.

Hoe dan ook, als er aan de peilingen niets substantieels veranderd, kunnen we het zoeken naar een drie-partijencoalitie wel vergeten. Coalities van 4 of meer partijen kunnen niet zonder VVD en/of CDA en/of PvdA, de traditionele “grote drie”.
Als er geen coalitie met een ruim voldoende grote Kamer meerderheid mogelijk is door 4, of 5,  misschien zelfs 7 partijen bij elkaar te brengen, waarom dan geen kabinet van nationale eenheid gevormd? Alle 10 partijen in een kabinet?

Welke meerpartijencombinatie, die goed is voor minstens 80 zetels, heeft jouw voorkeur?

Lokale en landelijke (e)moties.

RaadOok onze politieke vertegenwoordigers zijn maar mensen. Je kunt ze het niet kwalijk nemen dat ze een beperkte geheugenopslag hebben. Dit menselijk tekort kan dan ook tot wisselend stemgedrag leiden, waardoor het soms onbegrijpelijk lijkt wanneer de politici voor of tegen bepaalde onderwerpen stemmen.

Zo diende in 2006 de fractievoorzitter van de VVD, Willibrord van Beek, een motie (pdf) in tegen zijn eigen asielminister Verdonk. Daarin vroeg hij een uitzondering te maken voor Ayaan Hirsi Ali. Tevens was hij mede-indiender van de motie Verhagen c.s. (pdf), waarin Verdonk werd opgeroepen het onderzoek naar de ‘leugens’ van Hirsi Ali wat zorgvuldiger over te doen, om zodoende te bekijken of er het echt wel nodig was Hirsi Ali haar Nederlands staatsburgerschap te ontnemen.
Alle moties en emoties leidden er uiteindelijk toe dat Verdonk haar portefeuille moest inleveren.

Nu in honderden gemeenten moties zijn ingediend om minister Leers te bewegen een zogenaamd kinderpardon in te stellen. Zie voor de laatste update in dit exceldocument (in 213 gemeenten motie aan de orde geweest, 167 gemeenten voor).
Veel lokale VVD’ers lijken vergeten te zijn dat er uitzonderingen mogelijk zijn. Zeker, ook raadsleden van andere partijen stemmen tegen de zgn. motie kinderpardon, maar met name uit de VVD-hoek wordt fel strijd gevoerd tegen deze lokale moties.

Twee argumenten worden veel aangevoerd: regels zijn regels en dit is geen lokaal onderwerp maar een zaak van de landelijke politiek. Over die regels: als het om een eigen partijlid gaat, moeten die regels soepeler worden gehanteerd.
Maar lokale VVD-fracties zijn niet altijd tegen moties over onderwerpen waar eigenlijk het Rijk over gaat.  Een vluchtige quickscan van gemeentelijke websites, levert al een aardige oogst op.

15 december 2008:De VVD werd bongenoot van, onder andere, de SP en diende een motie in voor een betere luchtkwaliteit, die zou worden aangetast door de verbreding van de snelwegen A1 en A10. De motie was gericht aan de Tweede Kamer.

8 november 2011: In een overzicht van afgehandelde moties in de gemeenteraad van Hoorn vonden we een mede door de VVD ingediende motie waarin het college van B&W werd opgroepen de Tweede Kamer te vragen Noord-Holland Noord in de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte toe te voegen als greenport. Uiteraard van lokaal belang, maar een plaatselijke scholier die al meer dan 8 jaar op een beslissing van de IND wacht, is dat niet?

14 en 15 december 2011: In Nijmegen en Veghel dienden de VVD-fracties de motie Maximale beleidsvrijheid in. Onderwerp zijn de decentralisaties op gebied van Jeugd, AWBZ en Wet werkend naar vermogen. In de moties worden de colleges van B&W opgeroepen bij minister, staatssecretaris en Tweede Kamerleden een maximale beleidsvrijheid voor het lokaal bestuur te bepleiten. Zie hier de motie uit Nijmegen (pdf) en hier die uit Veghel.

In de Besluitenlijst 23 februari (pdf) van de gemeente Zwartewaterland lezen we dat de motie voor een goede kwalitatieve basiszorg met behoud acute verloskundige zorg voor Meppel en omgeving, mede door de VVD is ondertekend. In de motie wordt gevraagd deze ook op te sturen aan de minister en de fracties van de Tweede Kamer.
Hier staat lokaal belang sterk voorop (behoud van zorg), maar wil men blijkbaar wel bemoeienis van het centraal bestuur.

Op 20 maart 2012 komt een hele leuke motie aan de orde in de gemeenteraad Westland. In de motie Treurige vertrekregeling (pdf) wordt B&W verzocht bij kabinet en Eerste Kamer aan te dringen “de Wet norm Topinkomens zo spoedig mogelijk te doen behandelen om buitensporige beloningen en riante vertrekregelingen voor bestuurders en leden van de Raad van Toezicht niet langer mogelijk te maken”. De motie is mede ondersteund door de plaatselijke VVD.

En vorige week, 27 maart, was de VVD mede-indiener van de motie aansluiting Hoevelaken als eis. Het verkeersknooppunt Hoevelaken gaat op de schop en in de motie wordt  het college wordt gevraagd bij het Rijk er op aan te dringen dat bij de oostelijke aansluiting in de aanbesteding wordt meegenomen wegens het grote belang voor Hoevelaken.

In 25 gemeenten hebben 62 VVD-raadsleden voor de motie kinderpardon gestemd. In 3 gemeenten was de VVD ook mede-indiener. Zij vonden dit ‘landelijke onderwerp’ blijkbaar van genoeg lokaal belang om een signaal af te geven aan de minister.
De tegenstemmende raadsleden die het maar een landelijke kwestie vinden, moeten op zijn minst met geheugenverlies te kampen hebben gehad.

Eerdere artikelen over dit onderwerp, met daarin onder andere een weerlegging van argumenten die tegenstanders hanteren:
23 maart: Gemeenten en kinderpardon.
1 maart: Gemeentelijke oneigenlijkheid over kinderpardon?
16 februari: Gemeenteraden moeten geen Tweede kamer spelen?
15 februari: Gemeenten versus Rijk.
8 februari: Pardon? Kinderpardon!

Kabinet maakt slechte wetten.

Raad van StateBijna alle zaken die het kabinet voor advies naar de Raad van State stuurt, rammelen aan alle kanten. Die indruk krijg je als je de conclusies van de Raad doorleest van de laatste 30 onderwerpen die de Raad kreeg voorgelegd.

Van de 30 voorstellen die de laatste 9 maanden naar de Raad gingen kreeg 60% kreeg een negatief advies en 40% een positief advies onder voorbehoud. De Raad formuleert een negatief advies meestal zo: De Afdeling advisering van de Raad van State geeft U in overweging het voorstel van wet niet te zenden aan de Tweede Kamer der Staten-Generaal dan nadat met het vorenstaande rekening zal zijn gehouden.

Bij positieve adviezen schrijft de Raad: De Afdeling advisering van de Raad van State geeft U in overweging het voorstel van wet te zenden aan de Tweede Kamer der Staten-Generaal, nadat met het vorenstaande rekening zal zijn gehouden. Dat betekent dat de Raad een aantal kritische vragen en kanttekeningen heeft geplaatst. Het wetsvoorstel is dus voor verbetering vatbaar. Met andere woorden: er is niet één voorstel volledig goed gekeurd door de Raad van State.

Wie denkt dat het kabinet minder last heeft van de Raad nu Piet-Hein Donner onderkoning is geworden, komt vooralsnog bedrogen uit. Hij is nog maar 25 dagen aan het werk als vice-voorzitter, maar de vijf adviezen waar zijn handtekening onder staat, zijn net zo vaak negatief als alle 30 adviezen van de laatste 9 maanden.

Dat kan natuurlijk veranderen. Voorwaarde lijkt wel dat het kabinet wetsvoorstellen beter voorbereidt. Van de 27 wetsvoorstellen die het kabinet aan de Raad voorlegde, is ruim 83% na het Raadsadvies gewijzigd naar de Tweede Kamer gestuurd. Slechts in drie gevallen ging een wetsvoorstel ongewijzigd door, maar wel met aanpassingen in de memorie van toelichting.

Gezien de hoeveelheid gewijzigde voorstellen lijkt de Raad dus een zinvolle functie te hebben. Als een clubje dat het huiswerk van het kabinet nakijkt. Prima, want wetgeving moet zorgvuldig gebeuren. Maar hoe kan het dat de Raad, volgens RTL Nieuws,  60 procent meer wetsvoorstellen negatief beoordeelt, dan ten tijde van het kabinet Balkenende IV het geval was?
B
ovendien lijkt het kabinet de Raad niet volledig serieus te nemen. Daar waar de Raad het kabinet adviseert een wetsvoorstel te heroverwegen,volstaat het kabinet met het overnemen van wat wijzigingen en stuurt de zaak toch naar het parlement. Het kabinet slaat de adviezen van de Raad stelselmatig in de wind.

Gemiddeld gaan er 4 tot 5 maanden overheen voor de Raad een definitief advies kan publiceren. De Raad neemt gemiddeld 2,3 maanden de tijd zich over een ingediend wetsvoorstel te buigen. Het kabinet doet er vervolgens ongeveer net zo lang over om op het advies te reageren. Eenmaal terug bij de Raad duurt het gemiddeld 10 dagen tot we kennis kunnen nemen van advies en reactie. Voor indiening bij de Raad is er al wat tijd besteed aan het opstellen van een wetsvoorstel en na publicatie van het advies begint het traject door Tweede en Eerste Kamer. In dit exceldocument een overzicht van de laatste 9 maanden.

In één geval duurde het adviestraject slechts drie dagen. Toen de rechter besloot dat gemeenten de identiteitskaart gratis moesten verstrekken, was het kabinet er als de kippen bij om dat met een spoedwetje te repareren. De Raad was het kabinet ter wille door razendsnel het advies op te stellen.
Een wetsvoorstel over lesbisch ouderschap was pas na 181 dagen gereed voor publicatie. Het kabinet deed er 166 dagen over om op het Raadsadvies te reageren. Dat advies was negatief, toch ging het wetsvoorstel naar de Kamer.

Op zich is het niet erg dat er de tijd wordt genomen voor een wet praktijk kan worden. En wet moet jaren mee kunnen. Het hele traject zou korter kunnen als de Raad van State zich er niet mee zou bemoeien. Sommige politieke partijen vinden dat de controle van de Eerste Kamer voldoende is. Anderen vinden de Raad van State het geschikte orgaan en schaffen liever de Eerste Kamer af.

Zolang er blijkbaar rammelende wetteksten worden opgesteld en Raadsadviezen worden genegeerd, is het misschien beter het kabinet op te heffen en te vervangen door meer deskundige lieden.

Pardon? Kinderpardon!

KinderpardonLaatste update onderaan dit artikel.

In juni 2006 vroeg GroenLinks een spoeddebat aan met Rita Verdonk, toen minister van Vreemdelingenzaken. Aanleiding voor het debat was het feit dat 451 van de toen 458 gemeenten een ruimhartig pardon wensten voor asielzoekers die voor 2001 naar Nederland waren gekomen.

Het was het begin van het einde van Verdonk als minister. Vlak na de Tweede Kamerverkiezingen van november 2006, kreeg Verdonk meteen een motie van de PvdA om de oren, waarin ze werd opgeroepen geen asielzoekers uit te zetten die langer dan vijf jaar hier verbleven. Het generaal pardon. Met een nipte meerderheid (75 voor, 74 tegen) werd de motie aangenomen.

Verdonk weigerde de motie uit te voeren, maar beloofde de uitzettingen tijdelijk te schorsen. Op 12 december 2006 werd met 75 stemmen voor en 72 tegen, een motie aangenomen de schorsing te verlengen.

Weer weigerde ze, met steun van het voltallige kabinet, de motie uit te voeren. Dat leidde tot een motie van afkeuring, die ook werd aangenomen. Het kabinet besloot het asielbeleid uit Verdonks portefeuille te halen. Ze werd gebombardeerd tot minister van Integratie. Hirsch Balin kreeg het asielbeleid.
Gepikeerd door de gang van zaken, boden de VVD-bewindslieden boden nog wel hun ontslag aan, maar bleven zitten, omdat dit kabinet een tijdelijke, demissionaire status had.

Het is februari 2012. Dertig gemeenteraden hebben een motie aangenomen waarin het gemeentebestuur wordt opgedragen bij minister Leers te pleiten voor een kinderpardon. In elf gemeenten werd die motie afgewezen.
Nu reageert GroenLinks niet op de gemeenten, maar nam zelf het initiatief gemeenteraden te ragen zo’n motie in te dienen. Zo hoopt de partij de druk op het kabinet wat te vergroten en de initiatiefwet van PvdA en ChristenUnie aan te nemen. Dit initiatief beoogt een generaal pardon voor minderjarige asielzoekers, die door fouten van de overheid langer dan acht jaar in Nederland zijn.

Nog maar 9,9% van de gemeenten hebben nu dus een standpunt ingenomen, maar de tendens lijkt dat een meerderheid dit initiatief gaat steunen. Het wordt interessant te zien wat de resterende gemeenteraden zullen beslissen. In dit exceldocument zie je de stand van zaken op dit moment, inclusief de bronnen waar het nieuws is gevonden.
Met hulp van de lezers gaan we dit aanvullen. Heb je een gemeente gespot waar ook een besluit over de kinderpardon-motie is gevallen? Meldt het in de reacties. Graag met een link maar je nieuwsbron of gemeenteraadbesluit.

Uiteraard is het leuk alsje bijzonderheden kunt vermelden. Hoe was de stemverhouding binnen de gemeenteraad? Hoe stemden VVD en CDA-raadsleden? Met jouw hulp zorgen we hier voor actuele updates.
En de petitie ‘Kinderpardon nu’ kan nog steeds worden ondertekend. Er gingen je al 122705 mensen voor.

Update 9 februari:
In 46 gemeenten is men er uit: 33 voor de motie en 13 tegen. Zie de update in dit exceldocument.

Update 10 februari, 23:40 uur.
37 gemeenten voor, 13 tegen. Nog 365 gemeenten te gaan. Hoe zal de eindstand worden?. In dit exceldocument het laatste overzicht (met bronnen en bijzondere details). 
Meldt in de reacties de nieuwe uitslagen.

Gehuld.

IngepaktEr verschijnen wat minder artikeltjes de laatste tijd. Gehuld in zwijgen? Slaat de zondagsrust ook op andere dagen toe?

Achter de schermen is het druk met de Blogparel. Veel lezen om te zien welke inzendingen genomineerd gaan worden. Dat moet natuurlijk zorgvuldig gebeuren. Bovendien moeten de kandidaten straks op de hoogte worden gesteld. Dat is aardig wat uitzoekwerk, want niet iedereen heeft een contactadres op het weblog staan.

Het tempo ligt echter wel wat lager, wegens een herhaaldelijk opstekende buik-of darmkwestie. Dat is gewoon een dienstmededeling. Details bespaar ik je, behalve dan dat er regelmatig wat rust moet worden genomen.

Verder kost ook de KoZ (Kunst op Zondag) op Sargasso aardig wat tijd. De vaste abonnementhouders hier weten dat ik onder het pseudoniem P,J, Cokema elke zondag Sargasso’s kunstgalerie opengooi, met elk week weer ander nieuws. Wil je toch meer van uw redacteur lezen, lees vandaag dan meer over kunst en gezichtsbedekking.

Gezichtsbedekking? Jazeker, een issue dat het kabinet wil verbieden, maar waar kunstenaars toch heel anders mee omgaan.
Het verbod is om meerdere redenen absurd. Weet jij wie je voor je hebt als je iemand recht in de ogen kan kijken? Waarschijnlijk alleen als het een bekende van je is en dan nog kan die zich op een dag anders voordoen dan je gewend bent.

Ook elk onbedekt gezicht kan een masker zijn en zegt dus niet altijd wat over iemands ware identiteit. De overheid gelooft je ook niet op je blauwe ogen. Daarom heeft de overheid ook het identiteitsbewijs verplicht gesteld. Je bent pas wie je bent als je een door de overheid verstrekt papier kan tonen waarop staat dat je bent wie je zegt te zijn.

Maar die boerka’s dan? Ach, een hele procedure, inclusief een horde ambtenaren, Kamervergaderingen en bijbehorend budget wordt ingezet om een paar honderd vrouwen lastig te vallen. Daar is veel, heel veel over te zeggen, maar ik ga gehuld in zwijgen verder.

Het ware gezicht van dit kabinet is nu wel bekend. Het mag mij betreft onder een boerka. Of in doeken worden gewikkeld door Christo. Inpakken dat zootje. En dan wegwezen.

Verzin wat anders

SchultzVerzin wat anders, adviseerde minister Schultz de stakende werknemers van het grootstedelijke openbaar vervoer. Het kabinet zei bij haar aantreden een beroep te zullen doen op de creativiteit van de burgers. Het advies van Schultz is dus geheel conform het kabinetsbeleid.

De minister kwam op voor de mensen die door de OV-stakingen getroffen worden: “Je hebt de mensen er mee, want die willen sinterklaasinkopen doen”. Dat was natuurlijk een sterke hint van Schultz. We verzinnen wat anders.

1. Gratis openbaar vervoer tijdens de feestelijke koopdagen- en avonden. Kadootje voor het publiek en inkomstenverlies voor de OV-bedrijven, maar vraag de mensen een steunbetuiging te tekenen en lever de opbrengst in bij de minister.
2. Surprise: het kantoor van de minister inpakken, lintje er om heen en gedichtje erbij waarin het kantoor ter privatisering te koop wordt aangeboden.
3. Sinterklaasliedjes: elke dag Schultz toezingen. Uiteraard wordt de minister met een “o, kom er eens kijken”uitgenodigd de aubade in ontvangst te nemen. Waarop een legertje Pieten het “wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe” aanheft.
4. Sint op bezoek: de oude baas verrast Schultz met een bezoek en vraagt respect voor “oud en wijs”. Sinterklaas maant de minster het parlementair onderzoek van de Eerste Kamer naar 20 jaar privatisering af te wachten. Zo’n haast hoeft de minister niet te hebben. Haar baas zei in mei immers ook dat de regering niet de intentie heeft om versneld staatsbedrijven te privatiseren om de overheidsfinanciën te verbeteren.

Nog zeventien dagen en dan is het 5 december. Elke dag een andere surprise en is Schultz dan nog niet om, kan er altijd nog in december worden gestaakt.

Verzin wat anders lijkt een terugkerend motto van het kabinet te worden. Meest recente verzin-wat-anders lezen we vandaag in het NRC: het uit de nesten redden van de hogesnelheidslijn kost 1 miljard en geen 390 miljoen euro, zoals minister Schultz van Infrastructuur zei.
In oktober bleek ze de Tweede Kamer ook al verkeerd geïnformeerd te hebben, toen over ProRail.  Schultz zelf was het daar niet mee eens, maar vind wel dat de informatie duidelijker kon. U ziet het: ze verzon meteen wat anders.

De boodschap dat we ook als burgers creatief moeten zijn is nu wel overgekomen. Daar hoeft het kabinet echt niet misrekeningen te presenteren of nieuwe crisissen op te voeren. Ik zou zeggen: verzin wat anders.

Het wordt weer tijd te bepalen waar het allemaal om gaat.

Protest 2.0Drie berichten zijn aanleiding om de OnrustMonitor 2011 weer van een update te voorzien. Op het weblog Stroomopwaarts een nostalgische verzuchting als reactie op de internetpetitie die jongerenorganisaties zijn begonnen om handtekeningen te verzamelen tegen het pensioenakkoord. De schrijver begrijpt dat een internetpetitie van deze tijd is, maar hij mist het elan waarmee 400.000 mensen demonstreerden tegen kernwapens, in 1981.

Er lijkt meer gemis aan bevlogenheid. In De Volkskrant ziet Rutger Bregman, docent geschiedenis aan de Universiteit van Utrecht, een gebrek aan bezieling. Nog wel het meest bij de sociaaldemocraten.

Daar herkent niet iedereen zich in. Op het weblog Sargasso wordt in één bericht een actie aangekondigd, die op 15 oktober aansluit bij wereldwijde acties tegen de crisismaatregelen. Een vervolg op de Spaanse Indignados (verontwaardigden) en de Occupy Wall Street Movement.
In een ander bericht roept Sargasso de lezers op voorbeelden van hedendaagse actiebereidheid en bevlogenheid aan te dragen. In samenwerking met Vrij Nederland zoekt het weblog naar “nieuwe politieke initiatieven, vooral gedreven door jongeren”. Ze zijn er wel, meent Sargasso en stelt de programmeurs van Het Nieuwe Stemmen en Hack de Overheid als voorbeeld.

Heimwee naar een bepaald soort actief verleden is van alle tijden. Mijn opa vond de Spoorwegstaking een veel heldhaftiger verzet, dan de demonstraties tegen de kernwapens. En in de toch bepaald zeer actieve zeventiger jaren zong Neerlands Hoop: In de jaren zestig had iedereen zo’n smoel, nu eten we gebakken peren met een triest gevoel. Een kwart van toen is aan de drugs, een vierde gesaneerd, de rest is ofwel ingepakt ofwel genuanceerd.
Toch had het illustere duo de hoop dat het met de acties tegen het Wereldkampioenschap Voetballen in Argentinië wat zou worden. Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat, zongen Freek en Bram, met als resultaat 60.000 handtekeningen en tot op vandaag zijn we goed bekend met de beroerde mensenrechten in het Argentinië van die tijd.

Vandaag zijn on-line petities, socialer media en hackeracties middelen waarmee een bezuinigende overheid sterk rekening moet houden. Maar de ouderwetse actiemiddelen zijn nog lang niet uitgestorven. Mensen zoeken elkaar nog steeds op bij manifestaties, demonstraties en tal van andere acties. De OnrustMonitor houdt het allemaal bij. (Klik op het plaatje voor verdere details).

OnrustMonitor

 

De 260 gesignaleerde acties tonen aan dat er flink wat onrust onder Rutte is. Ruim 73% van de acties waren gericht tegen de bezuinigingen, 15% bestond uit arbeidsonrust (o.a. stakingen) en de overige maatschappelijke onrust (ruim 11 %) kende, onder andere, acties tegen een nieuwe kerncentrale en de bouw van een kolencentrale in de Eemshaven. Waarom al de acties met het kabinetsbeleid te maken hebben, wordt in dit artikel uitgelegd.

Op een paar grotere landelijke acties na, is het wel erg lokaal en gefragmenteerd. Nog steeds is niet iedereen er van overtuigd dat het beleid van Rutte I vooral de uitvoering is van politiek gebaseerd op onderbuikgevoel en ziet het kabinet kans zich af te reageren op die mensen in de samenleving die al jaren verdacht worden van luilakkerij, a-sociaal gedrag en frauduleus teren op de centen van de belastingbetaler. Hardnekkige vooroordelen, die op dergelijke minimale cijfers zijn gebaseerd, dat het deze megabezuinigingen absoluut niet rechtvaardigen.

Daar moet een beter antwoord op gegeven kunnen worden, dan de talrijke versplinterde acties. Met een iets andere tekst kan dat liedje uit 1978 wel weer van stal: Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat.