Tag archieven: koopjes

Geen koopjesjagers online?

Geen koopjesjagers online?

Zelfs wie niet voor een dubbeltje is geboren, wil voor hetzelfde geld op de eerste rang zitten. Dat is globaal het beeld van de zuinige Nederlander. Ook al is dat cliché in veel gevallen al lang niet meer waar, het is een imago waar we nog niet van zijn verlost.

Het beeld zou wel eens versterkt kunnen worden door het gegeven dat het eigenlijk het hele jaar door wel uitverkoop lijkt. Overal wordt je gelokt met aanbiedingen, kortingen en koop nu – betaal later reclames. Je zou kunnen denken dat de commercie de schraperige volksaard tegemoet wil komen.

Wat kritischer ingestelde consumenten vragen zich af waarom er continu prijsverlagingen, kortingen, outlets en voordeeltjes worden rondgestrooid. Om nog maar te zwijgen over de voorjaars-, zomer-, najaar- en winteruitverkoop. Waarom niet altijd alles goedkoper aangeboden?

Dat zou namelijk heel wat koopjesjachten schelen. In reeds vervlogen tijden, verzamelde mijn moeder uit de lokale krant de aanbiedingen en knipte de voordeelbonnen uit de advertenties. Dan was het op de fiets door de stad racen, om de goedkoopste boter, de voordeligste kaas en de twaalf eieren voor tien cent te scoren. Voor de aanschaf van kleding, meubels of andere luxe, was het wachten op de eenmaal per jaar gehouden uitverkoop.
Er was toen geen sprake van een economische crisis. Het was een koopgedrag dat mij moeder met de paplepel was ingegoten. Nu er wel een crisis is, gaan misschien weer veel mensen op koopjesjacht.

Online shoppen was er toen niet bij. Een verschijnsel dat nu een sterk uitdijende business is. Ook daar zijn de goedkoopste lokkertjes niet van de lucht. Eén probleempje: 70% van de online consumenten zou onwetend zijn van kortingscodes of niet weten hoe ze die moeten gebruiken.
Reden voor commerciële bijdehandjes om een website te lanceren (
kortings-code.nl) met behulpzame video handleidingen, die de koopjesjagers naar de webwinkels te leiden.

Behulpzaam nieuw tooltje? Welnee, het sterft van dat soort sites. Of het nou met een video is, of met een lijstje “nieuwste aanbiedingen”, bijna elke site leidt je naar de kortingscodes, die je moet invullen op de bestelformulieren.
De website die het video-initiatief publiceert, stelt dat het gebruik van kortingscodes
explosief zal stijgen, omdat webwinkels deze marketing methode op grote schaal zullen inzetten om de omzet te verhogen.

Het is dan nog niet de gratis-economie, waarover ik begin augustus schreef. Laten we het maar de dubbeltjes-economie noemen. Dat veel consumenten de kortingscodes niet weten te vinden of ze amper gebruiken, ligt volgens mij vooral aan de websites van de online winkels. Velen zijn onduidelijk, traag, of bieden kortingen op nauwelijks interessante producten.
Maar ook als het wel leuk lijkt, gebeuren er soms dingen, waardoor je zo snel mogelijk weer van een website af wil. Bijvoorbeeld als je bij het betaalproces ineens een mededeling krijgt dat je omgeleid wordt naar een onveilige site. De keuze is dan of je door wil gaan of niet. Ik kies dan natuurlijk voor niet.

De vraag van de kritische consument, waarom niet alles altijd goedkoper kan, is volkomen terecht. En het zou het webshoppen makkelijker maken. Geen gedoe met het traceren van kortingscodes en puzzelen waar je die code kwijt kan. En we zijn af van het cliché een zuinig, schrapend volk te zijn. Want de prijzen zijn gewoon laag. Of anders gesteld: je betaalt gewoon gangbare, normale prijzen. En die irritante oom, die op verjaardagen altijd weer weet te vertellen waar hij jouw recente aankoop veelgoedkoper heeft weten te scoren, kan ook zijn mond houden. Scheelt allicht wat familiedrama's.

Koopjeszondag

UitverkoopAlles in het leven is te koop en wil je van stukjes uit dat leven af dan gooit je het in de uitverkoop. Als het om erg praktische zaken gaat kan ik daar het nut nog van inzien. Wil je bijvoorbeeld milieu en je portomonnee sparen, dan is het kopen van 2e hands goederen een prima deal. Het positieve effect voor het milieu is natuurlijk erg klein, want iemand die zijn gebruikte huisraad in de verkoop gooit, heeft dat spul vaak over omdat-ie zelf net nieuwe spulletjes heeft gekocht.
Opmerkelijker is de verkoop van spullen met symbolische waarde. Niet alleen omdat ze vaak weinig praktisch nut hebben, ook omdat de prijzen onlogisch hoog zijn (de 40 cent die een vrouw vroeg voor
de as van haar man's eerste vrouw even daargelaten). Historische rommel die je zelden op een rommelmarkt ziet.
Nu is het in sommige gevallen heel begrijpelijk dat mensen van een stukje geschiedenis af willen. Maar waarom zetten ze die handel dan niet bij het grof vuil?
Want wie zou nou de
kostuums van Pinochet willen hebben? Zijn zoon heeft ze in de aanbieding voor zo'n € 1400,- per stuk. En ze zijn niet eens 2e hands, want zoonlief heeft ze zelf ook gedragen. Het is in ieder geval een verleden die je niet graag op de martk ziet, maar definitief in de afvalshredder gedumpt zou moeten worden.
Maar er zijn ook mensen die uit een wat leuker een slaatje proberen te slaan. De boerderij op het terrein waar in 1969 het legendarische popfestival
Woodstock plaatsvond, wordt door de eigenaar in de ramsj gegooid voor een slordige acht miljoen dollar. Het bijbehorende terrein is van een andere eigenaar en is niet te koop. Een boerderij zonder grond dus. Misschien leuk om een bejaardentehuis voor hippies van te maken. Want wie zou er verder voor 8 miljoen dollar geïntresseerd zijn in een verleden dat allang is ingehaald door Pinkpops en Lowlands?
Misschien dat er een soort cultureel centrum van gemaakt kan worden met een concertzaaltje waar dan
de piano van Elvis Presley een plaatsje kan krijgen. Het oude kreng wordt op eBay geveild en moet minstens 250.000 dollar op brengen. Het instrument schijnt niet alleen door The King Himself te zijn bepoteld, ook Duke Ellington en Jerry Lee Lewis hebben er wat op los gerammeld.
Nu zijn dit nog voorbeelden van koopjes waar een creatieve koper nog wat nuttigs mee zou kunnen doen. Misschien krijgt iemand een schitterend idee om die stukjes verleden in een prachtige toekomst om te zetten waar de komende generaties dan weer wat aan hebben. Maar al te vaak kom je de verkoop van relikwieën tegen die het gezonde verstand tarten.
Het pand waarin de tv-serie The Soprano's werd opgenomen, wordt gesloopt en
de bakstenen worden nu te koop aangeboden, compleet met serienummer en echtheidscertificaat. Zelfs aan een fictief verleden wordt dus nog leuk verdiend.
Mijn verleden is niet te koop. Ik hou de historische ballast het liefst zo klein mogelijk. De praktische dingen geef ik gratis weg, mits ze nog enige kwaliteit hebben. Ze gaan op de eerste plaats naar mensen in de directe omgeving die ze ook echt willen hebben. Zo niet, dan naar de kringloopwinkel. De materiële spulletjes met symbolische waarde hou ik voor mezelf tot het moment dat ik genoeg heb aan de symboliek in mijn hoofd. En de immateriële zaken worden nooit te koop aangeboden. Die verdwijnen vanzelf wel naar mate ik ouder wordt.
Heb jij nog wat overbodig verleden? Maak van dit weblog dan gerust de marktplaats voor jouw geschiedenis. Wie weet komen de andere lezers met een interessant bod.