Tag archieven: kredietcrisis

Heren en hun akkoorden

Heren en hun akkoorden

Quote: “De regering zal zich inspannen om te voorkomen dat (….), waarbij zij gebruik maakt van het herenakkoord. Op dit moment wordt gezocht naar de juridische instrumenten waarover de overheid in deze complexe materie kan beschikken (…)”

Deze quote zou volgend jaar zo uit de notulen van de Tweede Kamer kunnen komen en onderdeel kunnen zijn van het antwoord dat minister Bos geeft, naar aanleiding van vragen over de aanhoudend hoge bonussen in de financiële sector. De quote stamt echter uit 1999 en komt uit het Algemene Overleg betreffende de geluidszones rond Schiphol. De toenmalige regering meende aan een herenakkoord genoeg te hebben om de geluidsoverlast rond vliegveld Zestienhoven binnen de perken te houden.

Herenakkoorden. Een wat stoffige, belegen term. Tegenwoordig zoeken kabinetten het meer in gedragscodes en convenanten. Er sluipt nog wel eens een enkele beginselverklaring tussen, maar ook die term hoor je niet veel meer in de politieke arena.

Afijn, Wouter Bos heeft nu ook zijn herenakkoord. Of dat voldoende zal zijn als controle-instrument, moeten we afwachten. Soms werkt zoiets, soms niet. Het herenakkoord dat zijn eerste werkgever, Shell, in 1979 sloot met minister Van Aardenne (kabinet Van Agt I), werkte niet, volgens een analyse van de FNV.

Het ging er toen om de aardgaswinsten, die behoorlijk stegen tijdens de oliecrisis, aan te wenden voor investeringen in de Nederlandse economie. De olie- en gasprijzen waren flink gestegen, tegelijkertijd vroeg het kabinet Van Agt de vakbonden mee te werken aan loonmatiging ter versterking van de economie. Een motie van de PvdA om voor die versterking ook een beroep te doen op de winsten van Shell en Esso, haalde het niet omdat Van Aardenne het herenakkoord blijkbaar goed wist te verdedigen. Dat akkoord hield in dat Shell en Esso de winsten ook zouden gebruiken voor het scheppen van hooggekwalificeerde werkgelegenheid en versterking van research.

Een akkoord waar alle sociale partners zich wel goed in konden vinden en tot redelijke successen leidde, was het akkoord van Wassenaar (1982 – kabinet Lubbers I). In ruil voor loonmatiging zou arbeidstijdverkorting worden ingevoerd en de werkloosheid worden bestreden. Ook dit akkoord beoogde de economie te versterken, hetgeen in bescheiden mate lukte. Hoewel de vele bezuinigingen die kabinet Lubbers toepaste, volgens sommige deskundigen, ook sterk tot betere tijden hebben geleid.

Nou was het akkoord van Wassenaar wel iets meer dan een herenakkoordje. Alle sociale partners werkten er aan mee en stonden er achter. Eigenlijk is dat akkoord het rolmodel voor het crisisakkoord dat kabinet Balkenende heeft opgesteld.

In 2001 was er tijdens het Voorjaarsoverleg ook al rumoer over de topinkomens. Aanleiding was onder andere het Akkoord van Garderen (1999). Vakbeweging en werkgeversorganisaties hadden een deal om de toplonen niet teveel te laten stijgen en alleen met zeer goede redenen bonussen uit te keren. Er kwam weinig van terecht.
Zalm , toen minister van Financiën (kabinet Kok) stuurde wel aan op een wet openbaarmaking van de salarissen van topbestuurders, maar samen met even verantwoordelijke bewindslieden Vermeend en Bos verzuimde hij in de herziene belastingwetgeving het een en ander te corrigeren. Verder zocht men het in zelfregulering. Een ander woord voor herenakkoord.

Dat de heren nu akkoord zijn is mooi. Maar als wat voor heren zullen ze zich gedragen? De recente crisisgeschiedenis belooft niet veel goeds. Een enkel excuus, verder vasthouden aan contractuele afspraken en af en toe de mantra herhalen dat we bobo's wellicht naar het buitenland zien vertrekken.
Maar over één ding zijn de heren wel akkoord: een verscherpte wetgeving is taboe. De heren Zalm (ABN), Kok (ING) en Bos (rijksboekhouder) zitten nu toch wel in posities om tot een veel effectiever akkoord te komen?

Geef een reactie

Annunciatie Verlossing van de crisis

Crisis Annunciatie Het is vandaag Maria Boodschap en de minister-president heeft vandaag ook een boodschap.

Wij: “Wij hebben een boodschap!”
Zij: “Wij niet, jullie hebben een boodschap….”

Wij: “Nou moet u niet meteen…”
Zij: “Okee, okee, geintje. Welke boodschap hebben jullie dan?”

Wij: “Wij hebben zelfs twee boodschappen!”
Zij: “Ja, dat kennen we. Begin maar dan maar met de slechte boodschap”.

Wij: “Ha! Wij hebben alleen twee goede boodschappen!”
Zij: “Zoho, da's nieuws….”

Wij: “Boodschap één: we gaan niet bezuinigen”.
Zij: “Oh gotnogantoe, en dan komt er nu toch een slechte boodschap achteraan”.

Wij: “Nee, onze tweede boodschap is mogelijk beter dan de eerste”.
Zij: “Welja, kom maar op, overtreft uzelf eens een keertje…

Wij: “De tweede boodschap is: wij dragen allemaal ons steentje bij”.
Zij: “Dus toch!”

Wij: “Huh? Wabedoelu?”
Zij: “Met wij bedoelen jullie wij-de-mensen-in-het-land”.

Wij: “Dat is populair uitgedrukt. Wij hebben het liever over samen leven, samen werken”.
Zij: “En met steentjes bijdragen bedoelen jullie bezuinigingen”.

Wij: “Nee, met stenen bijdragen bedoelen wij: in tijden van crisis investeren in een toekomst van samen leven en samen werken”.
Zij: “Juist. En hoe gaat dat dan?”

Wij: “Wij hebben een pakket van maatregelen samengesteld”.
Zij: “Wij niet, jullie… Ons is niets gevraagd”.

Wij: “Kunt u nu eens bij de inhoud blijven?!”
Zij: “Een heel pakket! Jullie zijn zwanger van plannen! En wanneer gaan wij daar iets van merken?”

Wij: “Wij denken dat na een maandje of negen de resultaten zichtbaar zullen worden”.
Zij: “Waarom moet dat nu nog zo lang duren?”

Wij: “Wel, Aken en Keulen zijn ook niet op één dag gebouwd”.
Zij: “Ah! Jullie gaan grootse werken realiseren!”

Wij: “Dat dachten wij wel. Wij gaan zes miljard investeren in weg- en waterbouw, aanpak van de jeugdwerkloosheid, duurzame energie en het afschaffen van de vliegtaks”.
Zij: “En jullie gaan bezuinigen!”

Wij: “Nee, dat doen wij niet! Dat wil zeggen, dat doen we nu niet. Als de economie is aangetrokken, hetgeen naar onze verwachting niet zo lang meer zal duren, gaan we in 2011 vijf miljard bezuinigen in de collectieve sector”.
Zij: “Hm, jullie gaan dus nog niet bezuinigen. Maar de mensen in het land moeten wel bezuinigen?”

Wij: “Wij menen dat iedereen wel een verantwoordelijkheid heeft. Wij hebben dan ook de sociale partners dringend opgeroepen de lonen te matigen. In ieder geval worden de lonen in de collectieve sector bevroren”.
Zij: “Dat noemen jullie geen bezuinigingen? Die lonen worden toch door jullie gefinancierd?”

Wij: “Voor een redelijk deel wel ja. Maar mensen moeten zich daar geen zorgen over maken”.
Zij: Want?”

Wij: “Wel, de mensen gaan wat langer doorwerken en houden dus aan het eind van de rit meer over”.
Zij: “Wij moeten tot ons 67e wachten om te kunnen zien of ons huishoudboekje genoeg cashflow heeft?

Wij: “Wij niet, jullie…..”

Geef een reactie

Assistentie gevraagd

Assistentie gevraagd Goh, wat had ik graag een assistent gehad. Bloggen is leuk, maar er komt zoveel meer bij kijken dan alleen stukkies schrijven. Een deel van dat “meer” is nog wel aardig om te doen, een ander deel is niet zo leuk. Als dat nou helemaal niet relevant zou zijn, voor het in stand houden van een blog, dan liet ik dat deel van het werk wel zitten. Maar helaas, het hoort er ook bij.

Dat geldt voor bijna elke arbeid. Je hebt het meest essentiële deel en je hebt heel wat gedoe er omheen. Bovendien is er nog zoiets als werkdruk, die hier en daar flink is toegenomen. Dan is assistentie meer dan welkom. De praktijkondersteuner van de huisarts bespaart de dokter 18 procent tijd. De apotheker heeft het steeds drukker, maar moet nog assistentie zoeken.

Managers koesteren hun persoonlijke assistent en weigeren die in te leveren, ook al knaagt de crisis aan hun bedrijf.Dat laatste is vreemd. Het is namelijk heel gebruikelijk om bij bezuinigingen eerst naar de personele kosten te kijken en vooral te snoeien in het ondersteunend personeel. Zo gaat dat in het onderwijs, in de zorg en ook bij menig commercieel bedrijf. De laatsten die eruit vliegen zijn de managers. En zo lang die mogen blijven, is dat blijkbaar met behoud van assistentie.

Op mijn werk heb ik de laatste jaren een scala aan ondersteunend en assisterend personeel zien verdwijnen. Dat zal niet in elke sector het geval zijn geweest, hoop ik.In ieder geval: hoe zit het met uw assistent? Of heeft u er geen, maar wel nodig?
En tot slot: kunnen de door werktijdverkorting stilzittende werknemers niet hun assistentie aanbieden, waar dat maar nodig is?

Wie trouwens hier wil assisteren met het schrijven van stukkies, mag zich onmiddelijk aanmelden.

Geef een reactie

Vrijwilligers, verenigt u!

Vrijwilligers verenigt u! Quote van de toekomst:
“Het wordt steeds belangrijker dat zorgorganisaties rekening houden met de wensen en competenties van hun vrijwilligers“.
(Staatssecretaris Bussemaker van VWS, op Make A Difference Day, vrijdag 20 maart 2009)

Terwijl 50.000 vrijwilligers allerlei klusjes deden voor goede doelen, wees Jet Bussemaker op het belang van zorg voor vrijwilligers. Als zorginstellingen daar wat moeite mee hebben, kunnen ze een beroep doen op Zorg Beter met Vrijwilligers. Hoe maak je het werk aantrekkelijk, hoe zorg je voor een goede samenwerking tussen de beroepskrachten en familie? Dat soort vragen.

Een nieuwe website, waar je een test kan doen om te kijken voor welke vrijwilligheden je geschikt bent en waar organisaties vijf verbeterthema's en een databank met inspirerende voorbeelden kunnen vinden.
Dus wie vrijwilliger in de zorg wil worden, kan rekenen op een geweldige ervaring. Dat zal ook wel nodig zijn, want als jij nu nog niet als vrijwilliger in de zorg werkt, dan kom je vanzelf wel aan de beurt als de zorg echt veel te duur is geworden en de kredietcrisis ook jou heeft bereikt.
Een belachelijke voorspelling? Laten we eens wat zaken op een rij zetten en geef dan eens antwoord op die vraag.

1. Al jaren wordt er gehamerd op een duurder wordende zorg. Met de vergrijzing in aantocht wordt het niet alleen erg kostbaar, het zal ook meer moeite kosten genoeg personeel te hebben.

2. Eveneens wordt er al jaren gehamerd op normen en waarden, waaronder de eigen verantwoordelijkheid van de burger, ook voor de zorg. Dat werkt, want inmiddels is mantelzorg sterk gegroeid en maakt de Make A Difference Day duidelijk dat 50.000 mensen het voorbeeld van Hare Majesteit volgen en kopjes thee schenken in bejaardentehuizen, tuinen aanharken bij verpleegtehuizen, een praatje maken in ziekenhuizen en boodschappen doen als thuiszorgservice.

3. Vorig jaar diende SGP-kamerlid Van der Vlies een motie in, waarin hij het kabinet verzocht eens uit te zoeken of het niet aardig is, bij het toepassen van werktijdverkortingen, werknemers tijdelijk in te zetten als vrijwilliger in publieke sectoren, zoals de zorg en het onderwijs.
Hij heeft de motie vrijwillig ingetrokken, zodat die nooit in stemming is gebracht.

4. Nu de crisis voortdendert ziet de NOV (Nederlandse Organisaties Vrijwilligerswerk) een mooie kans. Marius Ernsting, voorzitter NOV had berekend dat er 1,1 miljoen uren vrij komen door werktijdverkorting. Het lijkt hem een prima idee die uren aan vrijwilligerswerk te besteden. En om bedrijven daar warm voor te krijgen zouden de vrijwillige uren in mindering gebracht kunnen worden op de WW-premie. Een brief hierover is naar het kabinet gestuurd.

5. Het Nederlands Dagblad liet Movisie een onderzoek doen, waaruit bleek dat de vraag van burgers naar vrijwilligerswerk behoorlijk is gestegen sinds de kredietcrisis. Met name de sectoren zorg, welzijn en cultuur zijn populair. Ook het aanbod van vrijwilligerswerk is gestegen.

6. Vrijwilligersprofessor Lucas Meijs denkt dat de crisis wel meer vrijwilligers zal opleveren.
Hij corrigeert de misvatting dat alleen zielige werklozen vrijwilligerswerk doen. Nee, het zijn juist veel mensen met drukke banen en die volop in het leven staan, zegt hij in het Nederlands Dagblad. “Dit is een unieke situatie“, zegt Lucas Meijs, “we hebben te maken met mensen uit drukke banen die opeens meer tijd krijgen doordat ze boventallig raken of worden ontslagen. Die mensen willen niet thuis zitten, maar hun vaardigheden onderhouden en in een netwerk actief blijven“.
Hij waarschuwt wel dat als de crisis weer voorbij is, we al die vrijwilligers ook weer kwijt raken.

Terug naar de voorspelling. Zal in de toekomst iedereen aan het vrijwilligerswerk moeten?
Ik voorspel van wel. Nu is de makke van vrijwilligerswerk dat het vrijwillig wordt aangegaan. Heb je bij een “echte” baan een onkostenvergoeding die ze salaris noemen en ben je beschermd door de arbeidswetgeving, bij vrijwilligerswerk ligt dat heel anders.

Terwijl onze zuiderburen al jaren een heuse wet betreffende de rechten van vrijwilligers hebben, waarvan een gemoderniseerde versie per 2007 van kracht werd, hebben wij alleen een onsamenhangend scala aan wetten en moeten het verder doen met tips & trics die door de vakbond of vrijwilligersorganisaties worden aangeboden.

Hoe maak je het werk aantrekkelijk, hoe zorg je voor een goede samenwerking tussen de beroepskrachten en familie? Met dat soort vragen begon dit artikel. Maar als de kans groot is dat iedereen vrijwilligerswerk zal moeten doen, dan is de vraag naar een eenduidige wetgeving en een veel betere rechtspositie voor de vrijwilliger minstens even belangrijk.

Kan het kabinet in alle recessen (= vrije tijd, goed in te vullen met vrijwilligerswerk) daar niet eens werk van maken? Zo niet, dan blijft het kabinet misschien wat arbeidsonrust bespaard, maar moet het rekening houden met behoorlijk wat vrijwillige onrust.

Geef een reactie

Doorzichtige zekerheid?

Doorzichtige zekerheid? Wat is de beste crisisverzekering? Sommigen hopen dat de baas via een verzekering een gouden handdruk mee zal geven bij eventueel ontslag. Anderen menen dat het vakbondslidmaatschap de beste crisisverzekering is. Wie zal het zeggen? Misschien komt het nog aan de orde in een debat dat maandag 23 maart wordt gehouden in het Politiek Café te Den Haag.
Nee, da's niet het Binnenhof, maar een kroeg, waar maandelijks onderwerpen ter discussie worden gesteld en politici en deskundigen met elkaar in de clinch gaan. Maandag gaan ze uitzoeken of ooit de verkoop van verzekeringen transparant wordt.

Transparantie, dat is één van de dingen die voor en tijdens de crisis ernstig wordt gemist. Zo twijfelen sommigen ook over de waarde van hun verzekeringen, terwijl aan alle kanten wordt beweerd dat de crisis alleen met leningen, speculaties en beleggingen van doen heeft.
Het Verbond van Verzekeraars legt op hun website uit dat onze verzekeringen weinig schade van de crisis zullen ondervinden. Nog afgezien het feit dat als je diverse verzekeringen met elkaar wil vergelijken, de transparantie net zo ondoorzichtig is als bij producten op gebied van telefonie, internetproviding of loterijen, maakt het Verbond van Verzekeraars niet echt duidelijk of jouw verzekeringspolissen waarde zullen houden.

Mede dankzij de staatssteun die ook verzekeringsmaatschappijen krijgen, is er voor de Nederlandse polishouders geen reden tot bezorgdheid, zoals ze bij vraag 5 uitleggen.

De impact van de crisis zal voor de verzekeringssector beperkt zijn, lezen we verder. Uiteraard wordt ook die branche door kredietrisico's geraakt en is de toegang tot de financiële markten voor de verzekeraars een stuk lastiger geworden. Maar de toezichtregels zijn zo streng dat maar een beperkt vermogen is belegd en bovendien die regels voldoende garantie bieden voor de particuliere verzekerde.
En ook al is de solvabiliteitspositie achteruit gegaan, dat mag niet als een teken van zwakte worden gezien. De vermogensbuffers van de verzekeraars hebben hun dienst bewezen, schouderklopt het Verbond.
Het klinkt bekend: het gaat slechter, maar maakt u zich niet ongerust.

De crisis kàn de verzekeringsbranche ook niet zo hard treffen als de bankwereld, gaat het Verbond verder. Een bank komt in problemen als spaarders massaal hun tegoeden opnemen. Bij verzekeringen ligt dat anders. Beleggings- en lijfrenteverzekeringen worden alleen in langjarige contracten vastgelegd, dus die klanten is een verzekeraar niet meteen kwijt. En schadeverzekeringen kunnen dan wel opgezegd worden, maar dan hoeft de verzekeraar ook het risico niet meer te dragen.

Wat dat laatste betreft moet het Verbond voor Verzekeraars nog maar afwachten wat de klanten gaan doen. Ten eerste wordt binnenkort het stilzwijgend verlengen van verzekeringen ongedaan gemaakt. Ook zullen de verzekeraars geen contracten meer aanbieden die langer lopen dan een jaar. Een klant krijgt dus elk jaar de gelegenheid eens naar zijn polissen te kijken en zich af te vragen of alles nog wel verzekerd moet blijven.

De premies stijgen wel elk jaar, maar sommige risico's worden beduidend kleiner. Hetzelfde Verbond voor Verzekeraars maakte bekend dat er aardig is verdiend op inboedel-, brand- en autoverzekeringen. Hoewel de risico's voor de verzekeraars kleiner werden, dankzij een daling van inbraken, branden en autoschade, heeft de consument er niet van kunnen profiteren middels lagere premies. Het doorbreken van de langjarige contracten kan daar mogelijk een eind aan maken.
Nu de klant elk jaar de mogelijkheid krijgt over te stappen, of zelfs het risico zelf maar te nemen, zullen de verzekeraars wat aan de hoogte van de premies moeten doen. Hoe sterk zal de verzekeraar nog zijn als de premie-inkomsten dalen?

De consument is ondertussen veel minder gerust de kracht van de verzekeraars. Reden voor het Verbond het imago van de branche op te poetsen. Dat imago heeft deuken opgelopen naar aanleiding van de woekerpolis-affaire, waarbij gedupeerden vaak te lage compensaties kregen en negatieve berichten in Zembla over trage en inadequate afhandeling van schadeclaims.
Het Verbond verweert zich tegen die aantijgingen, door te stellen dat, in belang van de polishouders, schadeclaims wel heel zorgvuldig moeten worden bekeken op de werkelijke omvang en mogelijke fraude. Het Verbond vindt wel dat als er directe banden bestaan tussen een verzekeraar en een schade-expertisebureau, dit aan de consument expliciet duidelijk moet worden gemaakt. Transparantie dus.

Samengevat: een lagere solvabiliteit (hoe laag weten we niet), lagere premies dus kleinere inkomsten en meer duidelijkheid aan de klanten. Hoe zeker is de verzekeraar nog? Kan dat eens volledig transparant gemaakt worden?

Geef een reactie

20 miljard burgermedeplichtigheid

20 miljard burgermedeplichtigheid Het kabinet gaat de komende tijd uitvogelen hoe een tekort van 20 miljard euro opgevangen moet worden. Daar moeten we ons snel mee bemoeien, anders zijn we ons vakantiegeld van 20 miljard ook kwijt. Terwijl we dat zelf hard nodig hebben om de gaten te vullen.

Aankloppen bij sectoren waar het wel goed gaat? Tja, het kabinet zou aan farmaceut Galagapos steun kunnen vragen, nu het bedrijf denkt 20 miljard te kunnen verdienen aan een medicijn tegen Alzheimer.
Hm, ik denk dat kunnen we wel vergeten.

Volgens een onderzoek van Ernst & Young zouden fabrikanten van consumentenproducten 20 miljard kunnen besparen door een betere bedrijfsvoering. Helaas ligt dat ook buiten het bereik, want dat gaat meteen op aan de schulden die ze nu hebben. Het kabinet zou wel kunnen eisen dat die bedrijven eerst het onderzoek van Ernst & Young serieus nemen voor ze komen bedelen bij de overheid.

Net zo als de overheid alleen nog steun geeft aan bedrijven die niet meteen 20 miljard wegsluizen naar de aandeelhouders. Even pas op de plaats zou in deze tijden een betere houding zijn.
Wouter Bos zou wel wat strenger kunnen optreden. Niet alleen even een ernstig gesprek over de moraal en vriendelijk vragen of de heren onderling tot een akkoord kunnen komen de bonussen te matigen, maar keihard stellen dat ook de financiële sector eerst de bedrijfsvoering op orde maakt. En zeker dat deel dat al 20 miljard heeft mogen ontvangen, mag op dat gebied wel inbinden.

De twintig miljard zal onvermijdelijk in bezuinigingen worden vertaald. Bij het huidige aantal inwoners betekent het dat er 1212 euro per hoofd van de bevolking minder op rijk's begroting zal zijn. Voor een alleenstaande is dat ruim 100 euro per maand, voor een gezin van 4 personen ruim 400 euro per maand. Opdat u alvast maar weet voor welke bedragen straks een beroep op uw burgerverantwoordelijkheid wordt gedaan om zorg, onderwijs, filebestrijding en milieuverbetering betaalbaar te houden.

Maar ik ben toch niet verantwoordelijk voor de crisis, zult u misschien zeggen?
Dan heeft u het concept “verantwoordelijkheid van de burger” nog niet goed begrepen. Die verantwoordelijkheid is geen vrijblijvendheidje. Het is een burgerplicht. Anders gezegd: we zijn allemaal medeplichtig de samenleving draaiende te houden. Dus als een bank een kapitale fout maakt, met ernstige gevolgen voor de economie, dan hoort het tot onze medeplichtigheid de klappen op te vangen.

Ja maar, werpt u tegen, als een crimineel gepakt wordt moet-ie toch ook de aangerichte schade en verworven inkomsten terugbetalen?
Ook hier maakt u een denkfout. Je kunt goudreinetten niet met rotte tomaten vergelijken. Banken zijn eerbiedwaardige instituten die we in het leven hebben geroepen om geld van burgers bedrijven en overheden keurig te beheren, zodanig dat het geld zijn waarde blijft behouden. Een crimineel onttrekt geld aan de samenleving en daar zien we niets van terug.

Dus niet langer gedraald, maar die € 1212,- fluks betaald. Doe uw medeplicht als verantwoordelijke burger.

Geef een reactie

Het nieuws is jouw loterij

Het nieuws is jouw loterij

Hier groot is de kans dat je bestaan wordt bevestigd door een berichtje in de krant? Of anders gesteld: voor wie is het nieuws een ver-van-zijn-bed-show?
Ik durf te stellen dat voor veel mensen de waan van de dag niet tot hun eigen dagelijkse realiteit behoort. En dat de reden is waarom veel mensen zich niet druk maken om nieuws dat ongetwijfeld wel gevolgen heeft voor vele anderen.

Het ver-van-je-bed effect is aanzienlijk dichterbij dan sommigen menen. Sommige mensen zijn pas geraakt door het nieuws als er geen nieuws is, omdat hun krantenbezorger door de griep is geveld. Zelf dacht ik dat het zo'n vaart niet liep met de griepepidemie, totdat ikzelf gisteren tussen de klamme lappen belandde. Bingo! Ineens ben je dan onderdeel van het nieuws en kun je, benauwd maar opgelucht, ademhalen dat je er bij hoort. Moet het zover komen voor je beseft dat ook jij morgen het nieuws kan zijn?

Ga je je pas druk maken om de kredietcrisis op het moment dat je jouw huis moet verkopen? Okee, het hoeft geen reden voor paniek te zijn. Neem een voorbeeld aan mensen die dat lot beschoren zijn en creatief genoeg zijn om het lot naar eigen handen te zetten. Gewoon je huis verloten. Is in Oostenrijk al gelukt, in Engeland kan je een huis winnen door een sudoku op te lossen. Mocht jij voor die situatie staan dan moet je alleen nog hopen dat het lot je gunstig is gezind en de overheid hier jouw creativiteit toestaat. In Duitsland mag het niet en dan heb je pech. Maar ja, zo gaat dat met loterijen.

Nog een nieuwtje waar weinigen zich druk om zullen maken: een paar raddraaiers hebben een bijenstal vernield. Mensen die zelf geen bijenhouder zijn zullen wellicht hun schouders ophalen. Maar realiseer je je wel dat daarmee je dagelijks eten in gevaar komt? We hebben al niet zoveel bijen meer, onder andere omdat de hoeveelheid natuur minder wordt. Toch leveren de bijen voor 1 miljard euro een bijdrage aan ons voedsel. Gaan we ons pas echt druk maken om vandalen die de natuur verstoren als morgen de schappen van Appie Heijn leeg zijn?

Vraagje aan de lezers hier: Hoe groot is de kans dat het nieuws je daadwerkelijk raakt? Of is het lot ook bij jou al gevallen?

Geef een reactie

Kredietwaardige banken

Kredietwaardige banken Vandaag ging de Eerlijke Bankwijzer online. Beetje laat voor de mensen die besodemieterd zijn door ijskoud graaiende bankiers. Wie nu nog wil weten waar hij zijn spaargeld kwijt kan, zal op de Eerlijke Bankwijzer geen informatie krijgen over banken die het best uw spaargeld laten verdampen.
Wel kun je zien welke banken het krediet kregen van Amnesty International, de FNV, Oxfam Novib en Milieudefensie. Twaalf banken op een rij en je kunt zo zien welke banken de mensenrechten serieus nemen of niks van doen willen hebben met wapenhandel. Alle terreinen van maatschappelijk verantwoord ondernemen zijn onder de loep genomen.

De ASN Bank en Triodus scoren het beste. Wel vreemd dat Triodus matig scoort wat betreft transparantie en verantwoording. De beoordeling van de overige componenten moeten de initiatiefnemers dus niet uit de jaarboeken van Triodus hebben gehaald. De ASN Bank scoort, als enige, wel goed met transparantie en verantwoording.

Wil je ook nog weten bij welke bank je behalve rente ook een tevreden klant zult zijn, dan kun je dat testen op de website van Independer. Velen gingen je voor en wat blijkt? Alweer de ASN Bank en Triodus scoren het best als het gaat om de prijs/kwaliteit verhouding. Superklantvriendelijke banken lijken het te zijn, met een uitstekende service.

Je ziet: bij kredietwaardigheid hoeft het niet alleen om de hoogte van de rente te gaan. Wie alleen in de opbrengst van de spaarrekening is geïnteresseerd kan op tal van vergelijkingwijzers terecht.
Wie wil weten of zijn spaargeld ook wordt gebruikt om de bonussen van de bankiers te spekken, moet veel dieper graven en komt hooguit een paar banken tegen op topsalaris.nl van de Volkskrant. Waar valt te zien dat (alweer) Triodus niet de beroerdste is.

Een aantal bankiers evenals een paar hoogleraren, lieten al weten dat de soms buitensporig hoge bonussen mede oorzaak zijn van de kredietcrisis. Het is nu dus wel de moeite waard een bankwijzer te krijgen, waar je kunt zien of de bankbobo's hun lesje hebben geleerd. Maar een website met de meest dalende bonussen heb ik niet kunnen vinden. De DNB kondigde vorig jaar wel aan de bonussen in het vizier te houden, maar nergens een leuk lijstje te zien.

Dus welke bank is de meest milieuvriendelijke, vredelievende, correct investerende, openhartige, en minst hebberige van allemaal? Helaas, dat is in één oogopslag nergens te zien.
Maar je moet van een bank nou ook weer niet teveel vragen. Aan overvragen zijn tenslotte wat banken onderuit gegaan.

Als sparende consument zul je vooralsnog een keuze moeten maken uit maatschappelijke verantwoordelijkheid, of klantvriendelijkheid of rente.

Geef een reactie

Bevolkingscrisis

Bevolkingscrisis

Het wordt zo langzamerhand tijd eens een lijst te gaan bijhouden van door de economische crisis getroffen sectoren en beroepsgroepen. Volgens het CBS is de baby-markt een van volgende sectoren die steun mag aanvragen bij de overheid. Vroedvrouwen, de babybranche en ook scholen zullen merken dat veel mensen eventjes geen zin hebben in nieuwe gezinsaanwas.

Aan het AD legde CBS-demograaf Jan Latten uit dat bij eerder dalend consumentenvertrouwen het aantal geboortes ook sterk daalde. Vreemd dat in hetzelfde artikel andere sectoren niet worden genoemd. Wat dacht u van de lokale overheden? Minder baby's leiden ook tot minder geboorteaangiften.
Neem ook in aanmerking dat meneer Latten's meetlat rekening houdt met minder huwelijken, dan kun je op je vingers natellen dat we een overschot aan ambtenaren burgerzaken krijgen. Die kunnen zich melden bij hun collega's van sociale zaken om ingeroosterd te worden voor het schoffelen van plantsoenen of het schoonvegen van hun eigen straatje.

Natuurlijk zal de overheid eerst wat geld uittrekken om de noodlijdende sectoren te steunen. Het betekent wel dat de overheid genoemd had mogen worden in het rijtje risico lopende sectoren. En dan hebben we het nog niet eens over wat het zal betekenen voor de ooievaarsstand. Ook daar zullen klappen vallen.

Hier en daar wordt gesteld dat de crisis ook voordelen heeft. Eventjes wat minder is niet erg. Tijd voor bezinning, voordelige milieu-effecten en kansen voor nieuwe markten. Zo moeten we de voordelen van een eventuele geboortedaling ook niet al te rampzalig opvatten. Minder kinderen is minder hangjongeren, minder comazuipende kids, minder consumenten dus minder druk op het milieu. En een positieve ontwikkeling van de kikkersstand, niet alleen vanwege het dalend aantal ooievaars.

Wat wel zorgen baart, is het gegeven dat bij economisch herstel het aantal geboortes weer toeneemt, zodat de positieve effecten van bevolkingskrimp weer teniet worden gedaan. Hoezo lessen trekken uit de crisis?

Voorlopig gaat het nog om trendwatching. U kunt de ontwikkelingen zelf in de gaten houden door de bevolkingsteller van het CBS te monitoren. Nu, om 12:06 u. zijn we met 16.491.431 mensen gezellig bij elkaar.
(Update zondag 19:56 u. 16.491.512. In krap 8 uurtjes 81 mensen erbij! Tien per uur lijkt veel maar met dat gemiddelde komen we in 2010 ruim 830.000 lager uit dan de 17.500.000-prognose van het CBS.)

Geef een reactie

De bouw: geen fraude, wel chantage?

De bouw: geen fraude, wel chantage? Drie opmerkelijke getuigenissen in het AD van 14 januari uit de nu fraudeloze(?) bouwwereld.

1. De projectleider van het IJburgcollege in Amsterdam vertelt dat er een inschrijfvergoeding is gegeven aan de deelnemers in de aanbesteding, omdat hij bang is niet snel een goede aannemer te kunnen vinden.
2. Een medewerker van Staatsbosbeheer verzucht dat men zich gedwongen zag tot het beloven van een rekenvergoeding, want vier weken na de bekendmaking van de aanbesteding, had er nog geen aannemer gereageerd. Nu die rekenvergoeding wordt betaald, zijn er ineens wel inschrijvers.
3. De voorzitter van de Regieraad Bouw, mocht deze week de Leidraad Aanbestedingen overhandigen aan minister Van Der Hoeven. Hij is tevreden over de veranderende mentaliteit in de bouwwereld en zegt: “Ik ben er niet bij als drie bouwers op de tennisbaan met elkaar praten, maar dat is iets anders dan het idee dat de bouw nog steeds compleet corrupt zou zijn“.

In 2002 bevestigde een parlementaire enquêtecommissie de informatie van klokkenluider Ad Bos dat prijsafspraken, handje klap met ambtenaren en omkoperij de dagelijkse gewoonte in de bouwwereld was. De bouwfraude kon worden bijgeschreven in het lijstje kenmerkende nederlandse cultuuraspecten (zie ook het dossier bouwfraude van het NRC).

Van schade en schande geen baksteen wijzer geworden, moest het constructieve circuit in 2004 opnieuw afscheid nemen van frauduleuze medewerkers en stromannen.
Een gewaarschuwd mens telt voor twee. In de bouwwereld staat twee voor twee jaar, want in 2006 werden nog eens wat malversaties ontdekt.

Gezien de tweejaarlijkse cyclus leek het de Nma (Nederlandse Mededingingsautoriteti) verstandig de boel in 2008 door te lichten middels een eigen enquête. Gewoon wat rondvragen. Ongeveer vijf procent van de ondervraagde opdrachtgevers en aannemers werd nog steeds benaderd voor illegale afspraken. Een kwart van de bedrijven meende dat de concurrentie oneerlijk handelde.

Uit de getuigenissen die we in het AD lezen, kunnen we concluderen dat de bouwwereld wellicht andere wegen heeft gevonden om het hoofd boven water te houden. Geen schaduwboekhoudingen meer, geen omkoperij. Gewoon niet ingaan op aanbestedingen tot de opdrachtgever over de brug komt met rekenvergoedingen.

Dat riekt naar chantage. Geen vergoeding? Geen inschrijving.
Als geen enkele aannemer reageert, kunnen de opdrachtgevers de realisatie van hun projecten wel op hun buik schrijven. Geen scholen, geen woningen, geen kantoren.
Ligt een deel van de bouwprojecten eigenlijk wel stil vanwege de kredietcrisis, begin je je af te vragen.

De rekenvergoeding werd vroeger gegeven voor de kosten die gemaakt werden bij het opstellen van een offerte. Aangezien met die vergoeding ook flink werd gerommeld en zo'n vergoeding natuurlijk geen garanties kon bieden voor een kwalitatief goed en procesmatig juist verlopen gevolg, werd de rekenvergoeding in de ban gedaan.

Wat nog wel mag, is een vergoeding geven als de offerte niet alleen met calculatie van de kosten, maar ook met een compleet ontwerp moet worden ingeleverd. Voor een ontwerp moet een aannemer een architect aan het werk zetten en dat kost al gauw wat meer dan een simpele calculatie.
In de Leidraad Aanbestedingen van de Regieraad Bouw, een minitieus uitgewerkte gedragscode, is de ontwerpvergoeding dan ook overeind gebleven.

Hoewel de calculatiekosten gewoon tot het bedrijfsrisico behoren en een normaal functionerend bedrijf daar rekening mee houdt in de bedrijfsvoering, is het wonderlijk dat de bouwwereld tot chantagepraktijken overgaat om die schamele vergoeding af te dwingen. Daar kunnen twee redenen voor zijn.

1. De macht der gewoonte: gewend aan malafide gedrag. Dat verander je niet in zes jaar tijd. Sommige mensen hebben daar een heel leven voor nodig.
2. De economische crisis. Het gaat nu even niet zo lekker, dus tellen ook de kleine bedragen. Men heeft deze creatieve handelswijze gevonden om toch uit de kosten te geraken.

Hoe dan ook, het is wel opvallend dat de bouwwereld deze aanpak heeft gevonden. Hoe komen ze er op? Dat zal toch niet op die tennisbaan zijn, waar de voorzitter van de Regieraad Bouw geen zicht op heeft?

Geef een reactie