Tag archieven: kunst

De zondagbijlage.

BijlageTwee weken geleden introduceerde ik hier de zondagbijlage van dit weblog. Een schertsende verwijzing naar artikeltjes van uw redacteur op andere websites. Een deel daarvan verschijnt onder het pseudoniem P.J. Cokema. De zondagsvraag is: waar staat dat pseudoniem voor?
En dan nu in de zondagbijlage:

Vandaag op Sargasso: Kunst op zondag, over verdwenen kunst. Niet alleen gesubsidieerde kunst verdwijnt.
Op GeenCommentaar een waarschuwing: als je met je hobby wat geld wilt verdienen om je uit de crisis te redden, dan ligt het kabinet dwars.
Op Joop.nl werd eerder deze week het artikel over de gedragscode “Lifestyle neutraliteit politie” overgenomen, een onderwerp waarover ik voor GeenCommentaar op Kruisvuur van De Spits, in debat ging met de Dagelijkse Standaard.

Extra leesvoer voor tussen de buien door. Veel plezier ermee.

Geef een reactie

Ironische kunst teruggebracht.

ArbeiderWat in een museum hangt is kunst. Een spotprent in een museum dus ironische kunst. En zoals dat ook  met andere kunstsoorten gaat: dat wordt niet altijd goed begrepen. Het Limburgs Museum te Venlo hing een spotprent op van de tekenaar Peter van Straaten. Een bezoeker was het niet eens met de boodschap van de prent en dacht: deze spotprent kunst? Mijn reet! En nam het werkje mee naar huis.

Nu heeft de kunstdief het werk teruggebracht, met de mededeling dat hij uit protest de prent had meegenomen. Het museum heeft de mededeling voor kennisgeving aangenomen en het werk ook. Dat hangt nu weer, voor iedereen zichtbaar, aan de muur.

Ironie is een stijlfiguur, die je niet alleen in kunst kan tegenkomen. Bij cabaretiers heeft men er niet zo’n moeite mee. Het publiek verwacht van hen ironie. In beeldende kunst kan het voor problemen zorgen. Sommige deskundigen denken dat dit komt omdat er maar weinig goede verstaanders van beeldende kunst zijn. In de taal is het verstaan van ironie nog ingewikkelder. Dat geldt zeker voor de geschreven taal, waar de ironische grijns van de auteur niet zichtbaar is.
Sinds in 1580 Henry Denham de eerste ironsiche icoon bedacht, het omgekeerde vraagteken, hebben vele anderen na hem geprobeerd een ironieteken aan de geschreven taal toe te voegen. Het teken is tot nu toe nog geen gemeengoed in de geschreven taal geworden.

Zou enige aanduiding dat een object in beeld, woord of gebaar, ironisch is bedoeld, tot meer begrip leiden?
Critici vinden een ironieteken niet nodig. Zij stellen dat wie de kunst der ironie bedrijft, dat zo goed moet doen, dat het onmiddellijk als zodanig is te herkennen. Daar valt veel voor te zeggen, maar alleen de kenners van ironie zullen het zonder een ironieteken kunnen stellen. Iedereen die nog nooit heeft gehoord van ironie, of daar geen enkele ervaring mee heeft, zou er misschien mee geholpen zijn bij zijn kunstzinnige ontwikkeling.

Een ironieteken voorkomt niet dat er mensen zijn die zich aan deze stijlfiguur ergeren. Er is tenslotte een volksdeel dat het leven zo serieus neemt, dat men principieel weigert ironie te aanvaarden. Uiteraard zullen deze mensen altijd wel een keer geconfronteerd worden met enige uiting van ironie. Zij kunnen zich dan beroepen op het fundamentele recht zich te ergeren. Of dat recht zich mag manifesteren in het (tijdelijk) ontvreemden van kunstwerken, is een ethische vraag waar weinigen zich druk over maken, zolang de kunstwerken maar weer boven water komen.

Er wordt immers wel vaker kunst weggehaald. Soms als studentikoze grap, soms als grap onder invloed, maar bijna altijd komt de kunst weer terug. Zowel de Limburgse museumbezoeker, als grappenmakers, ja zelfs een crimineel met spijt, waarderen kunst blijkbaar zo, dat ze het de gemeenschap niet voor de eeuwigheid willen onthouden.

Wie vreest dat door de bezuinigingen veel kunst zal verdwijnen, begrijpt de goedlachse ironie van Mark Rutte niet. Zeker, we zullen het een tijdje zonder kunst moeten stellen, maar Rutte heeft al beloofd dat hij “die prachtige kunst aan de Nederlanders zal teruggeven”.
Jammer van die tekstverklaring. Zie het maar als ironieteken.

Geef een reactie

De culturele berg en Mohammed.

CCD Als de berg niet naar Mohammed komt, zal Mohammed naar de berg moeten gaan. Vervang ‘berg’ door museum, theater, concert of ballet en zie daar een probleem. Mohammed is hier gemakshalve de figuur die de niet-westerse allochtoon symboliseert, zoals Jansen, Pieterse, Henk en Ingrid de inheemsen vertegenwoordigen. En wat doet Mohammed? Volgens de fabel ging hij wel naar de berg, volgens recent onderzoek gaat hij niet naar het museum, een toneel-, muziek- of dansvoorstelling.

Daar moet wat aan veranderen. Dat hebben de culturele instellingen beloofd aan de vorige minster van cultuur, Ronald Plasterk. Om die belofte na te komen, heeft men de Code Culturele Diversiteit opgesteld, die vandaag in Amsterdam is gepresenteerd.
De organisatoren hebben de huidige minister van cultuur uitgenodigd, maar Halbe Zijlstra was bang dat zijn aanwezigheid geld zou gaan kosten. In zijn antwoord aan de organisatie (pdf!) slaat hij de uitnodiging af en schrijft: “Ik ben niet principieel tegen gedragscodes die de sector zichzelf oplegt, wel maak ik bezwaar tegen de gedachte dat de rijksoverheid de invoering moet financieren en toezicht houden op de naleving hiervan. Ook dat dient een zaak van de sector zelf te zijn. Mijn aanwezigheid bij de presentatie zou ten onrechte de suggestie wekken dat de overheid toch een rol heeft”.

Verder schrijft hij dat de afspraken die ooit met Plasterk zijn gemaakt, niet passen in het huidige kabinetsbeleid. Die afspraken hoeft hij dus niet na te komen, vindt Zijlstra, en hij eindigt de brief met: “Uw opmerking over een toezegging van € 800.000 moet dan ook op een misverstand berusten”.
Wiens misverstand dat dan is, zou eens uitgezocht moeten worden (de onderste steen!), omdat dit kabinet zelf nogal wat misverstanden de wereld in helpt. Zie de 3000 extra politieagenten. Dat worden er 10 duizend minder, omdat ze plaats moeten maken voor toezichthouders.

Maar goed. De Code Culturele Diversiteit dus (pdf-je te downloaden via de website van de Vereniging van Schouwburg- en Theaterdirecties). Toen ik de term las, dacht ik eerst: waar gaat dat over? Een beetje klassiek orkest heeft ruim 20 procent buitenlanders achter de lessenaars zitten, regelmatig gedirigeerd door buitenlanders en vrolijk buitenlands werk spelend.
Een dansclub als het Nationaal Ballet heeft alleen maar buitenlandse ballerina’s op het podium rondhuppelen. In de musea werken een aantal conservatoren van buitenlandse origine en hebt u de suppoosten wel eens goed bekeken?
Alleen bij het toneel werken, op een enkeling na, louter geboren en getogen Nederlandse acteurs en actrices. Tot zover is er aan diversiteit niet zoveel mis, zou je zeggen.

Bij nadere bestudering blijkt het vooral te gaan om het publiek. Als er al veel publiek naar de Kunst komt, is het niet zo divers als men zou willen. Specifieker: hooguit 10 tot 20 procent van de Kunstliefhebbers hoort tot wat de niet-westerse allochtoon wordt genoemd.
Om dat te verbeteren schrijft de Code voor dat de culturele instellingen hun programma’s nog eens onder de loep nemen, hun publiciteit beter afstemmen, de kunstzinnige behoeftes van die niet-westerse allochtoon eens na te pluizen en dan een mooi plan van aanpak te maken.

Dat hoeft niet zo moeilijk te zijn, lijkt mij. Ik durf te wedden dat er op de jaarlijkse Uitfestivals meer publiek rondloopt, dan op een gemiddeld avondje theaterbezoek en dat het aandeel ‘niet-westers allochtoon’ boven de eerder genoemde 10 tot 20 procent ligt.
Het maakt niet uit of het publiek nou is voorzien van het etiket allochtoon, autochtoon, wel of niet-westers, boeren, burgers en buitenlui. Als de Kunst meer publiek wil, moet het de tempels uit. Niet één keer per jaar, maar elke maand. Waarom zou de Kunst een onbeweeglijke berg moeten zijn? De Kunst moet naar de mensen en niet andersom.

Geef een reactie

Kunst brainstorm.

Dali Denken is al een hele kunst, nu mag je ook nadenken over kunst. En dan niet piekeren over bezuinigingen, maar over de kansen die de crisis ook schijnt te bieden.

Vanaf morgen kun je jouw ideeën kwijt over vernieuwingen in de kunstwereld. Kan cultuur blijven bloeien bij een nieuw soort financiering? Geen subsidies maar, mecanaten? En moeten de kunsten niet op een andere manier in de markt worden gezet? Hoe blijven kunst en cultuur de creatieve motor van het land, vragen de initiatiefnemers van KoersKunst zich af (meer in De Volkskrant).

Om antwoorden te vinden, wordt er een landelijke brainstorm opgezet. Iedereen mag zijn ideeën spuien. De besten worden vanaf 8 april on-line gezet op KoersKunst.nl.
Het blijkt een initiatief van Johan Idema, adviseur van culturele instellingen bij Lagroup, een adviesbureau voor de vrije tijds- en cultuursector. De Volkskrant en de Avro verzorgen de media-aandacht. En natuurlijk wordt het niet uit de rijkskas gesubsidieerd, maar dragen drie fondsen bij in de kosten.

Het hele concept lijkt vooral te moeten gaan over hoe je meer publiek naar een symfonieorkest, een museum of een theater krijgt. Bijvoorbeeld door het publiek een van de violen te laten adopteren, met een direct twitterlijntje naar de bespeler ervan. Of beeldhouwers die hun atelier openstellen door er een webcam in te hangen, zodat je ze elk gewenst moment kan volgen. Het liefst met de mogelijkheid een ideetje aan te dragen hoe de kunstenaar zijn beeld kan vernieuwen. Zoiets.

Zou het ook mogen gaan over hoe kunst vooral vrij blijft? Of over meer geld naar vernieuwende kunst?

Geef een reactie

Het museum is dood. Leve het museum.

Museum Als musea niet dichtgaan wegens bezuinigingen, zijn ze wel dicht wegens verbouwingen of sluiten ze de deuren wegens gebrek aan bezoekers. Zoals elke patatkraam, moet ook een museum het van de bezoekers hebben. En hoewel ik het vaak veel te druk vind in ’s lands kunstbewaarinstellingen, trekken de musea zich niets aan van zonderlingen, die graag in alle rust en stilte, een kunstzinnig contemplatief moment zoeken.

Er zijn genoeg redenen om aan te nemen dat het niet lang meer duurt, of het is gedaan met musea. Het is ook niet van deze tijd om een kunstwerkje op te hangen en dat te verwachten dat hele drommen mensen daar een uurtje naar gaan staren. Dat beseffen de musea ook wel en ze zijn daarom al jaren bezig het museum interactief te maken. Het publiek mag ook iets doen in of met het museum. Daar zit ook de oplossing om te ontsnappen aan de poging van Rutte I de kunst om zeep te brengen.

De Bankgiroloterij snelt de musea te hulp. Tientallen miljoenen zijn gestort (pdf!) op diverse kunstzinnige bankrekeningen en stelt musea in de gelegenheid hun organisatie met eigentijdse middelen op te pimpen en zo het contact met het publiek te behouden.
Okee, museumbussen mogen nog wat rondtouren om 50-plussers de musea in te rijden. Met 500 duizend euro kan er zelfs een tweede Museum Plus Bus worden gekocht en “wordt een kwetsbare doelgroep bereikt en spelen musea zich op deze manier op een creatieve, vernieuwende en effectieve manier in de kijker”.

Vijftigplussers, daar zijn er 5 miljoen van volgens de Bankgiroloterij. En een groot deel daarvan is ook nog eens nietwerkend! Hup, die bus in en vooral op maandag het museum in gestuurd. Op maandag zijn veel musea gesloten. Daar gaat, met ruim 546 duizend euro, de Bankgiroloterij wat aan doen.“De BankGiro Loterij MuseumMaandag wordt een merk met de ambitie dat de maandag de kwalitatiefbeste bezoekdag van de week wordt. Het getuigt van durf om van een zwakte – op maandaggesloten – een sterkte te maken’, staat er in het toekenningsbesluit. Maandag wordt een dag “om in alle rust op een exclusieve manier het museum te bezoeken. Om te leren, om te reflecteren, om vermaakt te worden”.

Zonde van het geld, want dat is allemaal nog veel te veel oude school publieksbenadering. Het Rijksmuseum krijgt uit de gokpot ruim 1 miljoen euro om “op een grootse manier de collectie en het grote publiek bij elkaar brengen”.
RijksXL wordt een project, waar de collectie digitaal beschikbaar komt en het publiek mag er mee doen wat het wil! Op een tasje drukken, als logo op het weblog zetten of het rondtwitteren. De Bankgiroloterij verwacht dat er straks “ongetwijfeld de creatieve vruchten terug te vinden zullen zijn in het landschap van de sociale media waar mensen uitdrukking geven aan wie ze zijn en wat ze doen”. Ter promotie lanceert het museum een pixelloterij, waarmee je een echte Rembrand kunt winnen.

Het Rijksmuseum is al hard op weg alleen nog digitaal toegankelijk te worden. Het museum maakt ook deel uit van het Google Art Project. Vanachter je pc kun je door een deel van het Rijksmuseum struinen. De kunstredacteur van Sargasso was er zo enthousiast over, dat hij ook meteen een megapixel Rembrand op het weblog knalde.
Het museum ouder stijl is dood. Leve het nieuwe museum. Maar laat mij alsjeblieft op maandag dan nog even binnen om op een bankje voor een schilderij wat weg te kunnen mijmeren. Mijn hersens hebben daar behoefte aan. Al was het alleen maar om te kunnen ontsnappen aan de digitale snelheid en overload.

Geef een reactie

DNA bewijst: we zijn allemaal mensen.

Kipmens We doen erg ons best ons te onderscheiden van dieren. Een evolutionair proces dat nog lang niet af is. Kuddegedrag is ons niet vreemd. Rondrennen als een kip zonder kop, als een struisvogel die kop in het zand steken, samenscholen als vissen, allemaal gedrag dat wen met dieren gemeen hebben. En hoe wetenschappers ook zoeken naar de erfelijke verschillen, bij elk onderzoek vindt men stukjes DNA dat ook in een muis, een zakpijpje of een kip is terug te vinden.

Dat zegt nog niets. Er is zo’n lange geschiedenis waarin levende wezens zich hebben ontwikkeld tot wat ze nu zijn. Die geschiedenis dendert sneller door, dan we die kunnen onderzoeken. Een ding weten we wel, als we om ons heen kijken. Er zijn behoorlijk veel vogels van diverse pluimage.
Dankzij archeologie en DNA-onderzoek weten we ook waar sommige van die vogels vandaan komen.

Van mensen weten we dat ook. Van oudsher zwierven mensen over de aardbol. Ze kruisten niet alleen elkaars pad, maar ook elkander. Dat brengt de Belgische kunstenaar KoenVanmechelen tot de stelling: zonder migratie was de mens al uitgestorven. Om dat nader te onderzoeken zet hij, samen met wetenschappers, de Open University of Diversity op.
Koen Vanmechelen is bekend van projecten als de Cosmopolitan Chicken Project. Zowel virtueel als in het echt kruist hij kippen, om aan te tonen dat je zo een grote diversiteit kan bereiken.

Rascisme is een hersenspinsel, eenheidsdenken een kunstmatig gedachtengoed. Zonder kruising is iedere stam eindig, dus diversiteit is een noodzaak, zegt hij in het Belgische Nieuwsblad.
Hoe verschillend we er ook uitzien, we zijn allemaal dezelfde mensen met hetzelfde DNA. Waren de ogen maar zo uitgerust, dat we op het eerste gezicht meteen dat DNA konden scannen.

Geef een reactie

Expert tussen de oren.

Hersenen Experts herkennen we zo. De echte ervaren vaklui. Hoe wordt je een expert? Urenlang oefenen. Er zijn ongeveer tienduizend uren nodig, om een expert te worden.

Dat zinnetje trof me, bij het lezen van een artikel over het meten van de hersenactiviteit van echte experts. Op Noorderlicht wordt uit de doeken gedaan dat experts niet over een magisch talent beschikken, maar door oefening en ervaring razendsnel volgende stappen kunnen bedenken (meer over het kennersbrein op Noorderlicht).

Even terug naar die tienduizend uren oefenen. Stel je hebt een baantje van 32 uur per week. Met aftrek van vakantiedagen en gemiddeld ziekteverzuim oefen je dus je vak uit in iets meer dan 1429 uren per jaar. Dan mag je je na bijna 7 jaren een expert noemen.

Ik moet dus nog twee jaar dit blog voltikken en dan ben ik een blogexpert. Morgen zal ik deze berekening ook mijn baas eens voorhouden. Na elf jaar werken mag ik toch meer expert genoemd worden, dan mijn baas, die er nog maar net zit. Ik laat mijn hersens even scannen om met onweerlegbaar bewijs te komen, want de baas gelooft mij niet op mijn ervaren woorden.

Zijn er nog meer experts in de zaal?

Geef een reactie

Corso kunst of kitsch

Corso kunst of kitsch Het zindert in Zundert. Op 5 en 6 september dendert het jaarlijkse bloemencorso weer door de straten. Een evenement dat op een gemiddelde belangstelling van rond de 50 duizend toeschouwers kan rekenen. Na de optocht staan de praalwagens nog een dag te kijk en hangen de bouwers van de wagens wat na te puffen en te feesten.

De organiserende stichting doet nu een dringend beroep op de deelnemers zich deze keer eens netjes te gedragen. In Brabants Nieuwsblad / De Stem staat: “In de brief aan de twintig buurtschappen worden alle corsobouwers opgeroepen zich voortaan beter te houden aan de gedragscodes”.
De ontlading van een jaar toeleven naar en hard werken voor het corso, ging vorig jaar gepaard met “wangedrag, zoals wildplassen onder het oog van bezoekers, het smijten met biertrays en plastic bekers, en het agressief en onheus behandelen van vrijwilligers aan de entree”.
Een kunstfestival dat eindigt in een orgie?

De Stichting Bloemencorso Zundert vindt toch al dat de bloemenpracht iets te weinig erkenning krijgt. Dat moet natuurlijk niet erger worden door het liederlijk gedrag van de dahliaknutselaars.
De voorzitter vindt het Zundertse corso eigenlijk “het grootste culturele en creatieve evenement van Europa”. Helaas kleeft er het imago van oubolligheid aan.
In ieder geval leggen de deelnemers elk jaar weer vol passie hun creativiteit aan de dag. Een voormalig jurylid en oud-conservator van diverse musea, is even enthousiast, maar kunst wil hij de praalwagens niet noemen. Kunst wordt immers gemaakt door kunstenaars, zo zegt hij in BN/De Stem. Hij vindt de optocht helemaal niet oubollig.

De stichting doet wel haar best een kunstzinnige allure aan het feest te geven. In de jury’s die de praalwagens beoordelen zitten vaak kunstenaars. Neem de jury van vorig jaar. Carolein Smits, beeldend kunstenaar die dit jaar in de Rotterdamse Kunsthal nog de tentoonstelling Huid en Haar had lopen. Misjel Vermeiren, bekend als decorontwerper en regisseur van o.a. een tv-film in samenwerking met Johan Simons en Paul Koek. De keramiste Simone van Bakel.
De zanger, poppenspeler, theatermaker en schrijver Jan Smeets (nee, niet die van Pinkpop), in de 70’er jaren bekend van zijn medewerking aan theatergroep Proloog en die dit jaar een prijs kreeg voor zijn bijdragen aan het Brabants dialect. En multi-kunstenaar Miesjel van Gerwen. Zelf ontwerper van spektakelwagens voor de cultuurhistorische optocht in Heeze en daarnaast striptekenaar en mede-organisator van de Boulevard in Den Bosch. Aan een uiterst artistiek oordeel dus geen gebrek in Zundert.

Bekijk de foto’s van vorig jaar en vel zelf je oordeel. Er zitten zeker imposante wagens bij. De hele stoet heeft een behoorlijke diversiteit aan stijlen en jawel, de een is wat oubolliger dan de ander. Er zitten zeker voorbeelden van minder oubollige artisticiteit bij. Te danken aan een kunstzinniger opbouw van de ijzeren en houten frames, waarop het piepschuim met opgeprikte dahlia’s zitten.

Maar wat jammer dat er nu op de gedragscode wordt gehamerd. Als we het over kunst willen hebben, dan hebben we het toch zeker over vrijheid? En zijn er niet ontelbare kunstenaars bekend van liederlijk gedrag, terwijl hun werk toch wereldwijd grote erkenning krijgt?

Geef een reactie

Snee met schilmesje uit polderonderbuik

Schnitt mit dem Küchenmesser Dada die letzte weimarer Bierbauchkulturepoche Deutschlands Vandaag, 1 november, is de geboortedag van de Duitse kunstenares Hannah Höch. Inmiddels alweer 120 jaar geleden. Dadaïste en in haar latere jaren meer historisch realistisch. Een beroemd geworden werk uit die periode is de collage “Schnitt mit dem Küchenmesser Dada die letzte weimarer Bierbauchkulturepoche Deutschlands” (zie afbeelding linksboven, hier in grotere versie). Een turbulente tijd in de geschiedenis van Duitsland.

Omdat geschiedenis de eigenschap heeft zich te herhalen, vandaag een stukje herhaalkunst. Wat gepriegel van eigen hand, want anders krijg ik het met dit kabinet aan de stok, wegens het downloaden van andermans kunst. Het kabinet wil dat verbieden.

Als een zeer bescheiden hommage aan Hanna Höch en als een ode aan de hedendaagse chaos, presenteer ik u:

Snee met het aardappelschilmesje blabla door de laatste onderbuikkultuurperiode van de Polder.

Snee met het aardappelschilmesje blabla door de laatste onderbuikkultuurperiode van de Polder

Voor een grotere versie klik hier.

Geef een reactie

Ondergrondse dialoog

Ondergrondse dialoog Eind januari werd bekend dat het Londense metrobedrijf duizend banen gaat lozen. Ruim twee weken geleden werd het een puinhoop in het Londense openbaar vervoer, omdat metrowerknemers de boel plat legden. Met de staking onderstreepten ze hun eisen voor hoger loon en geen gedwongen ontslagen door de sanering.

Deze week werden ze met een extra werkopdracht opgezadeld. Het omroepen van oneliners van, onder andere, Goethe, Einstein, Sartre, Shakespeare. Waarschijnlijk luistert er geen mens naar, omdat The Independent waarschuwde voor helse temperaturen in de ondergrondse. Als gevolg van de hete zomers die de klimaatverandering in Londen veroorzaakt. Grote kans dus dat de reizigers liever uitwaaien in een open dubbeldekker, dan zich gaar laten stomen in de metro.

De wijsgerige citaten die de metrobestuurders declameren, halen ze uit een boekje die de kunstenaar Jeremy Deller heeft samengesteld. Hij raadt de bestuurders wel aan de citaten op gepaste momenten te gebruiken. Dus niet bij de eerste de beste vertraging omroepen: “Too swift arrives as tardy as too slow.” (Shakespeare, uit Romeo and Juliet).
Ondertussen probeert de metrodirectie der arbeidsonrust te beteugelen.

Metrobestuurder: “I am as poor as Job, my lord, but not so patient.” (Shakespeare, uit Henry IV)
Directeur: “How poor are they that have no patience.” (Shakespeare, uit Othello)

Metrobestuurder: “Quand les riches se font la guerre, ce sont les pauvres qui meurent.” (Wanneer de rijken oorlog voeren, sneuvelen de armen. Jean-Paul Sartre , uit Le diable et le bon Dieu)
Directeur: “Je hoeft geen geld te bezitten om waardig te zijn”(Gandhi)

Metrobestuurder: “He that wants money, means and content is without three good friends.” (Shakespeare, uit As you like it)
Directeur: “Werk, en de vreugde komt vanzelf.” (Goethe)

Metrobestuurder: “Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt.” (Albert Einstein)
Directeur: “”De ziel des mensen groeit niet van het loon, maar van de arbeid die het loon verdiende.” (Thomas Carlyle)

Metrobestuurder: “Van filosofie kan ik niet eten, dus die bezuinigingen kun je wel vergeten.” (van mijzelf en mijn collega's)
Directeur: “Ga aan je werk, vlerk, zolang het nog kan.” (uit show van Neerlands Hoop).

Afijn, de onderhandelingen kunnen nog wel even duren, bij gebrek aan een citaat die het arbeidsconflict kan oplossen. Is er een filosoof in de zaal die de strijdende partijen een handje kan helpen?

Geef een reactie