Tag archieven: lekken

De Prinsjesdagstukken

LekkenDe Kamerleden mogen wel reageren op de Prinsjesdagstukken. Ze mogen niet in discussie met elkaar. Daar moeten ze mee wachten tot de begrotingsdebatten loos gaan. Dat is de uitkomst van en overleg tussen de Kamervoorzitter en de fractieleiders.

Het kabinet had besloten dat de pers de Prinsjesdagstukken meteen na ontvangst openbaar mocht maken. De Kamerleden moesten dan terughoudend zijn met hun reacties. Dat vonden de parlementariërs onzin. Iedereen mocht er over schrijven en praten en zij niet? Of mochten ze er wel over praten, maar geen mening erover geven?
Gerdi Verbeet en de fractieleiders zijn er vandaag uitgekomen: de Kamerleden mogen er volop tegenaan. De onderlinge discussie moet echter een paar dagen wachten. We mogen dus een eigenaardig debat verwachten. Kamerleden die elkaar in de haren vliegen over uitlatingen die ze in de pers hebben gedaan.

Het besluit van het kabinet om de pers de vrijheid te geven meteen uit de stukken te publiceren, is bedoeld om de jaarlijkse folklore rond het Prinsjesdagembargo op te heffen. Ondanks dat embargo publiceerde de pers toch hele passages. Soms zelfs nog voor de stukken waren overhandigd. Elk jaar rees de vraag: wie heeft er gelekt?
Het was natuurlijk Frits Wester, voormalig persvoorlichter van het CDA. Het spectaculaire was er wel af, toen hij vorig jaar voor de zevende keer op een rij, trots gnuivend meldde dat hij de stukken weer had. Het zat natuurlijk anders in elkaar. RTL Nieuws was het persbureau dat door Balkenende was ingehuurd, zodat het kabinet zich kon voorbereiden op de reacties uit de samenleving op de Prinsjesdagboodschap.

De pers krijgt vrijdag 16 september het materiaal. De vraag is nu: hoe lang van te voren zal Frits Wester ermee op de proppen komen? Ik gok dat uiterlijk dinsdag 13 september de stukken op straat liggen.
Om RTL Nieuws een paar slagen voor te zijn, lekt het kabinet Rutte ondertussen het een na het nader nieuwtje uit de plannen voor het komende jaar. Iedereen vreest een dramatische begroting, waarmee Rutte I flink zal doorpakken om de staatsboekhouding op orde te krijgen. Rutte en Verhagen lieten al doorschemeren dat er misschien nog meer bezuinigd moet worden, dan de geplande 18 miljard euro.

Het kabinet weet ook wel dat het slecht nieuws een paar pittige commentaren zal opleveren. Maar het debat zal gewonnen moeten worden en daarom lekt het kabinet een paar positieve berichten. Extra geld voor het technisch onderwijs en 12.000 extra banen in de zorg. Mogen we nog meer van dat soort extra’s verwachten in de aanloop naar Prinsjesdag?
Het is wel een fraaie rolverdeling. Het kabinet lekt het positieve nieuws en Frits Wester mag de ellende naar buiten brengen.

Een waterdichte pc

Een waterdichte pc U hebt natuurlijk al lang alle veiligheidsmaatregelen genomen om gezond en schadevrij uw pc te gebruiken. U neemt deel aan het internetverkeer, zonder last te hebben van virussen, inbrekers en computercrashes.

U ligt dan ook niet wakker van alweer een lek in Windows. U heeft er geen last van, u hebt een waterdichte pc. Voor de honderdduizendste keer, wordt er weer een dreigingsalarm afgegeven.
Dat producenten van besturingsprogramma’s en allerlei software niet in staat zijn veilige spulletjes te leveren, is wel irritant. Je bent min of meer verplicht aanvullende software te kopen, die je tegen je tegen virussen en ander ongemak beschermt. Dat is echter geen garantie tegen ellende, omdat de beveiligers continu achter de feiten lijken te lopen. Het verhaal van het verdronken kalf en de te dempen put.

Ook de overheid heeft er last van. Erg jammer als een programma, waar de gegevens van heel de bevolking mee wordt bijgehouden, zo lek als een mandje blijkt te zijn.
In Amerika wil president Obama de providers verplichten veiligheidslekken te dichten. In Nederland ligt er een wetsvoorstel om de providers te verplichten de lekken te melden. Logisch dat de overheid de verantwoordelijkheid bij de itc-bedrijven legt. Itc-projecten bij de overheid, leveren al een leuke bijdrage aan begrotingstekorten (spit verder bij Binnenlandse Zaken). Zou de overheid zelf volledig de veiligheid opdraaien, dan wordt het onbetaalbaar.

De providers zijn met beide wetsvoorstellen niet tevreden. Zo willen providers in Nederland niet dat hun meldingen van datalekken worden geopenbaard. Begrijpelijk, want dat is slechte reclame. De consument zou zomaar kunnen overstappen naar een provider , die de zaakjes beter voor elkaar heeft.

Zo
nu en dan vraag ik me af, waarom pc- en internetgebruik tot ellende voor de gebruikers (overheden en individuele burgers) moet leiden. Het is blijkbaar onmogelijk volledig veilige software en netwerken te leveren.
Dat is begrijpelijk omdat het om een relatief jonge technologie gaat. Technische hoogstandjes die al veel langer meegaan, zijn in de loop der jaren stukken veiliger geworden, maar toch crasht er nog wel eens vliegtuig en zijn ongelukken in het verkeer nog steeds van alle dag.
Aan de andere kant: veel van die ongelukken worden de gebruikers verweten. Menselijke foutjes. Het zou dus niet aan de techniek liggen.

Dat verschijnsel zie je nu ook bij computertechnologie. Gaat er iets fout, dan wordt de gebruiker verweten een te makkelijk te kraken wachtwoord verzonnen te hebben of dat hij/zij zich onvoldoende beschermd heeft tegen virus- en hackaanvallen.
Maar je verlangt van een autobezitter toch ook niet meer dan een rijbewijs, voldoende rijvaardigheid en oplettendheid in het verkeer? Moet de autobezitter dan ook nog op kosten worden gejaagd door zijn auto van gewapend beton te voorzien om zich beschermd te weten tegen aanvallen van weggebruikers die bewust op alle verkeersdeelnemers inrijden?

De wetsvoorstellen van de Amerikaanse en Nederlandse overheid mogen nog wat haken en ogen hebben, het is een stapje in de goede richting. De beste oplossing zou misschien zijn om leveranciers van alle ict-producten verantwoordelijk te stellen voor alle schade die hun materiaal veroorzaakt.

Uitbraken

uitgangVroeger, toen er nog geen WOB was (Wet Openbaarheid bestuur), waren er drie manieren om belangrijke, door de overheid geheim gehouden informatie, boven tafel te krijgen. Een legale manier en twee volstrekt illegale methoden: inbraken en uitbraken.

De legale weg was: via kamervragen en amendementjes een minister dwingen de informatie pubiek te maken. Gewoon de man of vrouw het vuur aan de schenen leggen tijdens kamerdebatten.
Zelden meegemaakt dat die methode tot volledig bevredigende resultaten heeft geleid. Altijd bleef er minstens één partij met het gevoel zitten, niet de hele waarheid boven tafel gekregen te hebben.
Meest
recente voorbeeld: de notulen van een gesprek tussen parlementariër W. en de AIVD. Publiekelijk gemaakt door minister Hirsch Ballin, waarna nog steeds niet helemaal duidelijk was hoe de betekenis van die notulen nou geduid moest worden.

De illegale methoden staan dankzij GroenLinks-kamerlid Duyvendak, weer volop in de belangstellling. Hij bekende een inbraak en nu staat zijn politieke carrière op het spel.
Da's logisch. De dader is bekend, een inbraak is nog steeds een misdrijf en nu de politicus dus zelf zegt een misdadiger te zijn, hoort het tot de hier geldende politieke etiquettes dat heer Duyvendak opstapt.

Het gekke is: dat gebeurt niet onmiddelijk. Hoe kan dat?
Misschien omdat politiek Den Haag in 1985 wel op basis van de gestolen stukken met de regering debateerde en het kabinet zelfs bijna viel?
In een rechtszaak doet illegaal verkregen bewijsmateriaal er niet toe. In de politiek blijkbaar wel. Waarmee het hele Binnenhofcircus zich dus medeplichtig heeft gemaakt aan de activiteiten van Duyvendak.
Tja, dan kan je nu hooguit roepen dat heer Duyvendak zelf de consequenties van zijn stommiteiten moet beoordelen.

Het kan ook zijn dat men in politiek Den Haag wel gewend is aan illegale methoden om informatie naar buiten te krijgen. De inbraak komt niet zo vaak voor. Oneindig veel vaker heeft men te maken met de uitbraak: het lekken van informatie naar pers en of kamerleden.

Bij een enkel departement is dat zelfs een ware plaag. Vanuit het ministerie van Defensie lekken vertrouwelijke adviezen en informatie op usb-sticks in gestage stroom naar buiten.
Het meest populaire lek, dat dankzij RTL4-redacteur en voormalig CDA-woordvoerder Frits Wester bijna jaarlijks tot vermaak leidt, is de miljoenennota. Nog voor de regering die zelf op Prinsjesdag kan presenteren, is er al het een en ander in de openbaarheid te lezen.

Van al die uitbraken zijn maar weinig daders bekend. In een enkel geval wordt een ambtenaar betrapt en die kan dan ook naar huis of wordt overgeplaatst.
In zo'n klimaat is het niet verwonderlijk dat er wel wat ethische discussies worden gevoerd over de handelswijze van Duyvendak, en dat de dader, vooralsnog, op vrije voeten zijn positie mag verdedigen.

Het is wel jammer dat Duyvendak zo lang heeft gewacht met zijn bekentenis. De inbraak is verjaard en hij hoeft dus niet voor de rechter te verschijnen.
Daarmee is de democratie een kans ontnomen om uit te zoeken hoe ver een regering mag gaan in het achterhouden van belangrijke informatie waar de samenleving, vertegenwoordigt door de 2e Kamer, een oordeel over dient te vellen.
Duyvendak had wellicht kunnen aanvoeren dat er niets anders opzat dan een inbraak. De rechter had hem zeker veroordeeld, maar in de publieke opinie zou hij wellicht als een soort Robin Hood ermee weg gekomen zijn.

Nu, helaas, zullen alweer wat mensen een vervelende smaak krijgen over de integriteit van “de politiek”. Dat valt Duyvendak zeker te verwijten en is genoeg om het toneel te verlaten.