Tag archieven: media

Het moet eens afgelopen zijn met de 2e Kamer.

2e Kamer Dat het parlement vaak in het nieuws is, daar valt mee te leven. Maar dat elk besluit, elke stemming, elk voornemen van parlementariërs wordt gepresenteerd als zijnde van de Tweede Kamer, doet de waarheid geen recht.

Neem de berichten van vandaag. Kamer wil uitleg over euthanasiekliniek (
Trouw), Kamer: NS moet informatie zelf doen (NOS), Kamer wil toegang patiënt tot gegevens EPD (Nu.nl), Tweede Kamer houdt spoeddebat over JSF (Elsevier), Kamer wil permanent supersnelrecht (Volkskrant).We mogen blij zijn met zo’n actieve Kamer. Ai, nu trap ik er zelf in.

Correctie: We mogen blij zijn met actieve Kamerleden.
De wens tot permanent supersnelrecht komt van de VVD. Waarschijnlijk zullen nog vier partijen die wens ondersteunen. Het debat over de JSF komt er op verzoek van GroenLinks. CDA’er Omtzigt vindt dat patiënten onmiddellijk toegang tot hun EPD moeten krijgen. SP en PVV blijven tegen het EPD. De NS moest voor een Kamercommissie verschijnen en bekende schuld aan de slechte winterdienstregeling. En het CDA-kamerlid Smilde wil nadere uitleg over een euthanasiekliniek. Maar in alle gevallen is het dus niet ‘De Tweede Kamer’!

Als alle 150 Kamerleden hetzelfde zeggen, willen of doen, dan zou een kop als ‘De Tweede Kamer doet het’, de waarheid en niets dan de waarheid zijn. Maar dat gebeurt zelden. Zou een overgrote meerderheid der Kamerleden, meer dan 100 bijvoorbeeld, dan kun je de media zulke generaliserende koppen ook niet echt kwalijk nemen.
Dat is echter in de laatste 65 jaren slechts twee keer voorgekomen. In 1981 bezetten de coalitiepartijen van CDA, PvdA en D66 109 zetels en in 1989 waren CDA en PvdA goed voor 103 zetels.
Het huidige kabinet heeft de steun van hooguit 78 zetels. Geen gegarandeerde steun, want het is lang niet zeker dat CDA-dissidenten en gedoog-PVV’ers alles voor zoete koek zullen slikken.

Hoewel ieder Kamerlid er op persoonlijke titel zit, zal de fractiediscipline er in veel gevallen voor zorgen dat elke partij eensluidend het volk vertegenwoordigt. Toch gaat het te ver om, met 10 partijen die onderling en soms intern de nodige verschillen kennen, boven elk parlementair nieuwtje te suggereren dat de gehele Kamer iets vindt, voorstelt of ergens voor of tegen stemt.

Kortom: het moet eens afgelopen zijn met De Tweede Kamer. Als krantenkop dan.

Warme belangstelling voor dakloosheid.

Dakloos December staat al bol van de tradities. Sinterklaas, Kerst, de jaarwisseling en de hoop op een Elfstedentocht. Sinds een paar jaar kunnen we er een traditie aan toevoegen: de belangstelling voor dakloosheid.
Over tradities gesproken: van oudsher mogen daklozen van een brede belangstelling genieten rond de Kerst. De burger wordt buitengewoon genereus en schenkt kerstpakketten, organiseert maaltijden of gaat een dagje met heel het gezin vrijwilligerswerk doen op een van de kerstdagen.
De koude temperaturen genereerde ook altijd enige belangstelling. De pers schreef verhalen over daklozen die kou trotseren of de extra opvang indook.

De trouwe lezer weet dat ik in een daklozenopvang werk. Elk jaar weer kunnen we in deze tijden het journaille aan de deur verwachten. Dit jaar is de belangstelling groter dan ooit. Bijna dagelijks staan er in de kranten berichten over de extra winteropvang die diverse gemeenten hebben georganiseerd.
Het wekt dan ook geen verbazing dat de cijfertjesboer, het CBS, ook wat geeft te melden over Neerlands dakloosheid.

We hebben ongeveer 17,5 duizend zwervers. Veel, hè? Toch is dat maar 0,11 procent van de bevolking. Dat haalt het niet bij de 1,47% daklozen die er
volgens de VN op heel de wereld zijn. Amerika (0,98%) en heel Europa (0,36%) tellen niet alleen in percentages, maar ook in werkelijke aantallen veel meer daklozen. Landen als Frankrijk, Duitsland. Groot-Brittanië en Spanje verslaan ons landje eveneens met groot gemak. Al gauw zo’n 30 tot 70 duizend meer daklozen. België telt slechts 500 minder daklozen, Zweden heeft er weer zo’n 300 meer.

Die cijfers moeten we niet te nauw (of te ruim) nemen. Elk land heeft moeite de daklozen keurig in beeld te krijgen. Alleen al omdat de definitie van dakloosheid kan verschillen.
De Federatie voor Opvang zegt dat de CBS-cijfers slechts een topje van de ijsberg zijn. Terecht zegt de Federatie dat de warme belangstelling voor daklozen niet moet stijgen als de temperatuur bijna evenredig daalt. De Federatie stelt vervolgens de CBS-telling aan de lage kant is.
Dat heeft te maken met de definitie die in Nederland wordt gehanteerd. Hier hebben we het over dak- en thuislozen. Een term die ik talloze keren moet uitleggen aan buitenstaanders. Want wat is het verschil tussen geen dak boven je hoofd hebben of geen thuis onder je kont?

De Federatie heeft het vorig jaar zelf ook onnodig ingewikkeld gemaakt door juichend te roepen dat er bijna geen daklozen meer op straat zijn. Hebben we dan ook minder thuislozen? Of juist meer?
In de reactie op de CBS-cijfers zegt de Federatie dat een groot aantal mensen op de rand van dakloosheid balanceert. Dat mag ook wel wat beter worden uitgelegd. Niet iedereen is continu dakloos. In de echte zin van het woord. Geen huis, maar op straat. Niet dat we ze daar nog veel zien. Dat klopt, want ze bivakkeren in grote getallen en steeds vaker in de dag- en nachtopvangcentra. Ze hebben dus een maatschappelijk dak boven hun hoofd en zijn dan volgens sommige statistieken niet langer echt dakloos.

De groep thuislozen is aanzienlijk groter. Een thuisloze is iemand zonder sociaal netwerk en die moeite heeft zelfstandig en zonder begeleiding voor zichzelf te zorgen. Een hedendaags stereotype voorbeeld: uw paranoïde schizofrene buurman. Zorgt regelmatig voor overlast. Vervuilt zijn huis of staat ineens van zijn dak te schreeuwen. Net zo vaak tot de hele buurt het wel genoeg vindt en de vele aanklachten tot een gedwongen opname leiden.
De man krijgt een adequate behandeling. Dat wil zeggen: in een week tijd wordt uitgezocht welke pilletjes het best aanslaan. Nog een week wordt bekeken of meneer de pilletjes wel slikt en of ze een beetje helpen. Als dat goed gaat wordt de rest verstrekt, inclusief in afsprakenkaartje waarop staat wanneer hij voor zijn herhalingsrecept moet terugkomen, en meneer mag naar buiten.
Inmiddels is hij wel door de woningbouwvereniging uit zijn huis gezet, wegens de talloze klachten. Dat is één manier om dakloos te worden.

De draaideurdakloze. Soms gaat het een poosje goed en woont hij op zichzelf of in enige vorm van begeleid wonen. Tot de mafkees weer doordraait of zich niet aan de regels kan houden en hij weer op straat staat.
Zo vergaat het ook veel mensen die net geen psychiatrische ziekte hebben. Ook mensen met een zeer lage intellectuele en emotionele intelligentie, vervallen bij herhaling in dakloosheid. Eigenlijk hebben we het over mensen met een chronische ziekte en/of handicap.
Nou zijn er voor tal van chronische aandoeningen uitstekende voorzieningen. Voor de dak- en thuisloze is er de maatschappelijke opvang. Nooit ruim bedeeld met subsidies en waar de komende tijd aardig op bezuinigd gaat worden. Waarom? Omdat alle hulp van de afgelopen jaren toch niet blijkt te werken.
Hebben ze eindelijk geleerd te vegen en te schoffelen, zijn ze nog niet capabel voor een normale baan. Zitten ze eindelijk in een leuke creatieve dagbesteding, gooien zo nog de klei tegen het plafond. En als je daar wat van zegt reageren ze met een grote bek en gaan weer aan de drank en drugs. A-sociale sodemieters zijn het. Met dat gedrag kiezen ze zelf voor armoe en dakloosheid.

Zo zit dat niet. Natuurlijk is het mooi als ze, net als elke andere zieke of gehandicapte, zoveel mogelijk participeren in de maatschappij. Maar net als elke andere chronisch zieke of gehandicapte zijn er specifieke beperkingen, waardoor dat nooit helemaal zal lukken.
De hulpverlening en begeleiding zal anders moeten en dat kan als wordt erkend dat het om chronisch zieke mensen gaat. Of de financiering dan ook beter wordt, valt te betwijfelen. Want we leven in een tijd waarin het lijkt of elke kwaal de schuld van de patiënt zelf is.

Ondertussen bedankt voor alle belangstelling in deze dagen. Leuk dat de gemeente geen doodgevroren dakloze op haar geweten wil hebben. Extra opvang met overwerkend personeel, extra uitzendkrachten en beveiligingspersoneel. Mag ik uw belangstelling ook als al dat extra’s wordt teruggetrokken en de bezuinigingen ons werk in de kou laten staan?

Roeptoeters en rimpels.

Roeptoeters en rimpels Medialand zal nooit meer hetzelfde zijn? Een weblog die tot de publieke omroep toetreedt, een publieke omroep die een weblog begint. Wat heeft dat allemaal te betekenen?

Afgelopen dinsdag lanceerde de Vara het opinieblog
Joop.nl. Een website waar progressief Nederland zich kan vinden, hoewel naar politieke kleur niet wordt gekeken, aldus de redactie Het wil een veelzijdig, genuanceerd tegenwicht bieden tegen het aanzwellende rechtse geluid in diverse media.
Minister Plasterk, bang voor knettergekke vragen uit die rechtse hoek, beantwoordde het initiatief met het upgraden van weblog Geenstijl tot publieke omroep. Powned, het omroepinitiatief van Geenstijl krijgt zendtijd op radio en televisie.

Geenstijl is groot. Niet te vergelijken met welk weblog dan ook, qua bezoekersaantallen en de impact die het af en toe heeft. Dat kan ook als je een filiaal bent van een van de grootste kranten. Die trouwens ook een omroepafdeling mag beginnen van Plasterk.
De Vara, verzekerd van een plaats in de publieke omroep, pakt het omgekeerd aan en denkt haar reikwijdte uit te breiden met een groot weblog. Joop.nl verzamelt opiniemakers en heeft minstens twee weblogs bereid gevonden mee te werken.

Twee van mijn favoriete weblogs,
Sargasso en GeenCommentaar, mogen ammunitie leveren aan het tegengeluid van rechts. Nu zijn dat weblogs waarvan ik vind dat hun geluid zeker een groter publiek verdient, dus dat artikelen van deze blogs op Joop.nl zullen verschijnen is alleen maar goed.
Natuurlijk wil je als weblog een zo groot mogelijk bereik, maar omdat via deze gekozen weg te zoeken? Om volstrekt naïeve redenen heb ik daar gemengde gevoelens bij.

Voor dat u mij van jaloezie beticht: Ik ben zeer tevreden met de uiterst marginale positie in weblogland. Bij de start in 2006 had ik 1 bezoeker (mijzelf). Nu, drie jaar later, kan ik al op 3 vaste bezoekers rekenen. Een toename van 300% is een groei waar de huidige deplorabele economie watertandend naar staat te kijken.
Maar verder: wat hier wordt verkondigd, betekent niet meer dan een zuchtje wind, waar zichzelf respecterend water nog geen rimpel van vertrekt.

Sargasso en GeenCommentaar veroorzaken wel wat meer in de vijver. Terecht. En ze leveren wel degelijk tegenwicht tegen roeptoeters als Geenstijl. Het verschil tussen een rimpel en een storm in een glas water. Maar meewerken aan een roeptoeter van een wat andere signatuur?
Ik vind het doodzonde. Ik hou van onafhankelijke, tegen de stroom in roeiende pioniers. De steentjes in de rivier. De ploeteraars die de waan van de dag van geen commentaar voorzien. Die geen instituut willen zijn, noch tegen instituties aanschurken.
Tuurlijk, da’s een onrealistische, veel te romantische opvatting. Te treurig voor woorden, dus wat zit ik hier eigenlijk in te tikken?

Al die moeite, omdat ik meer heb met rimpels dan met roeptoeters?

Rokerskerk wil zendtijd.

Rokerskerk wil zendtijd

Lucifer heeft meer met God te maken, dan roken met spirituele televisie. Maar of de duvel er mee speelt, gaat het Commissariaat voor de Media zich wel buigen over een aanvraag van de Enige en Universele Rokerskerk van God, die zendtijd wil in de categorie media-aanbod op kerkelijk of geestelijk terrein.

Het commissariaat kreeg dertien aanvragen binnen. Zes daarvan komen van zendgemachtigden die al op de buis te zien zijn. Onder de nieuwe aanvragers zit die Rokerskerk. Het commissariaat moet zich bij de keuze baseren op de mediawet, die zeven spirituele hoofdstromen kent: het Boeddhisme, het Hindoeïsme, het Humanisme, de Islam, het Jodendom, het Katholicisme en het Protestantisme. Voor elke richting kan maar één representatieve organisatie of instelling zendtijd krijgen.

Nu zou, wat mij betreft, geen enkele religieuze groepering zendtijd in een publiek bestel mogen krijgen. Iedereen gelooft maar wat hij of zij wil, maar da's een hoogst persoonlijke keuze. De publieke en commerciële zendtijd is al meer dan genoeg gevuld met kijkjes in private roerselen. Voor levensovertuigingen kan men zich dus aanmelden bij de makers van dat soort programma's. Voor de politiek getinte overtuigingen hebben we de zendtijd voor politieke partijen. Da's aardig rond verkiezingstijd, maar om religieuze stromingen ook zo'n soort status te geven, lijkt mij overbodig.

Het is hoogst merkwaardig dat de aanvraag van de Rokerskerk op het officiële lijstje van het Commissariaat voor de Media terecht is gekomen. Het mag algemeen bekend worden geacht dat de Rokerskerk een ludiek initiatief is om het rookverbod in de horeca te versoepelen. Wie de teksten op de website van de Rokerskerk leest zal de ironie niet ontgaan. Dat de aanvraag dus niet meteen is teruggestuurd, kan hooguit te maken hebben dat het Commissariaat ook wel eens wat luchtigs wil bespreken, tussen al die andere serieus bedoelde, maar tevens zwaar in nevelen gehulde kandidaten.

EU-verkiezingen ongeldig verklaard

EU-verkiezingen ongeldig verklaard

Je kunt allerlei analyses loslaten op de Europese stembusuitslagen, feit is dat dankzij drievoudig kiezersbedrog de rechterflank van het Europees Parlement flink is versterkt. Op twee blokken na (de niet ingeschrevenen en de Groenen) is iedereen er op achteruit gegaan. De sociaal-democraten het meest van allemaal.

Als je in aanmerking neemt dat er deze keer zo'n 6% minder zetels te verdelen waren, zouden de sociaal-democraten bij een verlies van 14 zetels even sterk zijn gebleven als in 2004. Ze verloren echter 58 zetels. De liberalen en democraten zouden met een verlies van 6 zetels op peil zijn gebleven. Ze moeten er nu 19 inleveren. Dat is aanzienlijk meer dan de christen-democraten moeten loslaten. Bij een achteruitgang van 18 zetels zouden ze op sterkte zijn gebleven, maar met het huidige verlies van 21 zetels is de schade reuze beperkt gebleven.

Nog even uitgaand van die 6%-norm, blijken de niet-ingeschrevenen (waaronder de PVV) een winst van 62 zetels behaald te hebben. De Groenen winnen ook (11 zetels), maar dat zet geen zoden aan de dijk (alles op een rij in deze excel-sheet, gebaseerd op de cijfers uit dit NRC-artikel).
Maar waar zit het kiezersbedrog nu in?

Wel, die komt van drie kanten. Om te beginnen van een deel der politieke partijen. Hoe het in andere landen is gegaan kan ik niet overzien, maar in Nederland zijn een aantal partijen (waaronder Libertas en de PVV) met hun eigen nationale thema's op verkiezingscampagne gegaan. Eigenzinnige (niks mis mee) tot soms bizarre (da's wel een tikkeltje vreemd) opvattingen over veiligheid, identiteit en anti-Europese sentimenten. Een enkele partij maakt het dan ook nog eens zo bont een icoon op de lijst te zetten, die bij voorbaat al aankondigt niet in het Europese Parlement te gaan zitten.

Dan het tweede element: de media. Die moet je niet van alles de schuld geven, maar continu de prognoses, peilingen en uitslagen vertalen naar landelijke zetelverdelingen geef een argeloze kiezer natuurlijk het idee dat een stem op een nationaal groeiende partij, van invloedrijke betekenis zou zijn in Europa.
Conclusie: het ging nauwelijks over Europa, de kiezer is onder valse voorwendselen naar de stembus gelokt.

In het derde element zit misschien het grootste venijn: de grootste bedrieger is de kiezer zelf. Als kiezers zich al niet door de media laten beïnvloeden, meent een groot deel zijn/haar zelfstandige keuze uit stemwijzers te kunnen halen. Zelfs op de dag van de verkiezingen peilden duizenden kiezers nog snel even hun voorkeur. Wie weet heeft zo een rechtgeaarde SP'er alsnog gekozen voor een meer liberale koers. Dat zou eens onafhankelijk onderzocht moeten worden.

Verder durf ik te stellen: de meeste mensen zijn niet wat ze kiezen. Men wil graag zichzelf zijn, wat dat voor een ieder ook mag betekenen.
Natuurlijk, men wil een veilig leventje. En dat leeft men ook. Het bezoek aan de Ikea's is niet teruggelopen omdat er een vermeende islamitische terreurdreiging was. Stranden zijn vol met mooi weer en de winkelstraten nog steeds gezellig druk op de koopzondagen.
Men wil ook kunnen rekenen op een redelijk pensioen en goede zorg. Dat wil men voor zichzelf, voor de familie en voor de naaste buren, bij wie men graag op verjaardagbezoek wil blijven komen.
Men bedriegt zichzelf door dan toch een stem uit te brengen op partijen die de schuld van onverkwikkelijke zaken in de schoenen schuiven van anonieme, verre buren.

Deze verkiezingen zouden ongeldig verklaard moeten worden, wegens drievoudig kiezersbedrog.