De ophef rond het besluit Hare Majesteit alsnog vergunning te verlenen voor een staatsbezoek aan Oman, roept herinneringen op aan maart dit jaar. Toen werd het staatsbezoek gereorganiseerd tot een privébezoek. Ook werd geraakt door de ‘Arabische Lente’.Parlement en uiteindelijk ook het kabinet, vonden een staatsbezoek niet gepast. Eerst maar wat meer democratie en burgerrechten in Oman, dan zien we wel verder.

Afijn, Hare Majesteit vertrok op eigen kosten. Dat mogen we tenminste aannemen nu het een privézaak was geworden. Zonder een aanbieding oorlogsfregatten in haar koffer. Ook dat mogen we aannemen omdat zaken en privé natuurlijk gescheiden dienen te blijven.  Hare Majesteit heeft van haar vader kunnen leren, dat ze daar voorzichtig mee op moet springen.

In de afgelopen maanden heeft de sultan van Oman veelbelovende tekenen van democratisering en ontwikkeling van burgerrechten laten zien, volgens minister Rosenthal. Er zijn geen redenen meer het staatsbezoek nog langer uit te stellen. En zaken doen met Oman kan best wel, zegt Rutte. Als we geen handel zouden drijven met elk land dat niet dezelfde democratie heeft als Nederland, dan zouden we verrekte weinig handel overhouden.

Het jaarlijkse rapport van Amnesty International meldt weinig over Oman. Met de vrijheid van meningsuiting is het slecht gesteld, bloggers hebben het moeilijk in Oman, de lente-demonstraties in februari en maart kostte het leven van twee demonstranten door hard politie-optreden, in september werden nog journalisten vastgezet die kritiek op een minister hadden, maar verder is het een mild rapport. De sultan heeft beloofd werk te maken van de werkgelgenheid en corruptie, de belangrijkste grieven van de demonstranten.
Om zijn beloftes te onderstrepen werd het minimumloon wat verhoogd, werden verkiezingen in het vooruitzicht gesteld en ontsloeg hij acht ministers. Het resultaat? Sinds mei weinig oproer meer vernomen uit Oman. Kijk, zo doe je dat als het volk mort.

Waarmee we op de werkelijke drijfveren komen van Hare Majesteits interesse voor Oman. Ze gaat geen fregatten aan de man brengen. Het enige wapen dat onze geloefde vorstin meeneemt is het familiewapen van Oranje Een wapen, van alle smetten vrij, schreef ik in maart. Want de Oranjes hebben zich nog nooit voor het karretje van Neerlands bedrijfsleven laten spannen, als het ergens in de wereld niet pluis is. Toch?

Nee, Hare Majesteit was uitermate geïnteresseerd in het ontslag van de ministers. Ook in maart meldde ik uit betrouwbare bron, dat ons staatshoofd het moeilijk had met alle protesten tegen Ruttes bezuinigingen. Het privébezoek zou in werkelijkheid een consult zijn. Ministers ontslaan, hoe flik je ‘m dat, sultan?
Majesteit had al wat opties. De minister van Buitenlandse Zaken er uit, omdat hij wat al te traag reageerde op de behoefte aan democratie en vrijheid, die de Arabische burgers zo nadrukkelijk manifesteerden. Of de minister van Economische Zaken en Landbouw eruit, omdat hij verantwoordelijk is voor het electorale verlies dat zijn partij heeft geleden en daarmee de stabiliteit van de huidige coalitie in gevaar heeft gebracht.

Zelfs de premier stond op het lijstje, want hij had het in zijn hoofd gehaald Hare Majesteits land terug te geven aan de Nederlanders. Ze overwoog ook het voltallige kabinet te ontslaan. Een strategische zet, omdat er dan niets meer te gedogen valt. Zo zet Hare Majesteit iemand buiten spel, die zich wel als regent gedraagt, maar die geen regeringsverantwoordelijkheid wenst te dragen.
Aldus een bron die niet zo betrouwbaar bleek, of het medeleven van de vorstin met haar volk zwaar onderschatte. Er is nog geen minster ontslagen. Sterker nog: het kabinet stuurt een minister op haar af. Donner mag de rechterhand van ons staatshoofd worden.

In januari gaat ons staatshoofd dus nog een keertje langs bij de sultan. De sultan legt nog een keertje uit, welk een meesterlijke zet het was de ministers te ontslaan. In februari opent het staatshoofd de vergadering van de Raad van State met een diepe zucht en spreekt de historische woorden: O man, lazer toch op.