Tag archieven: oorlog

Ministerraad beeft mee.

Japan De vrijdagse ministerraad eindigt meestal met een persconferentie waar de premier uit de losse pols al wat van de notulen prijsgeeft. Of hij stuurt zijn plaatsvervanger, als hij zijn bezigheden buitenshuis heeft. Maar hij is niet de enige, die uit de ministerraad klapt. Vaak zijn er nog wat ministers of staatssecretarissen die ook nog wat toe te voegen hebben. Vandaag leek het wel of bijna het voltallige kabinet er op los kakelde.

Verhagen mocht namens Rutte verklaren dat hij
geschokt was door de ramp in Japan. We begrijpen de goede bedoelingen, maar hoe groot de kracht op de schaal van Richter ook was, het kabinet kan niet echt geschokt zijn. Bedroefd, jawel. Geschrokken, zeker. Ontdaan, natuurlijk. En dat Rutte zijn medeleven toont, prima. Maar medebeven?

En dan de snelle reacties van andere leden van het kabinet. Minister
Schultz van Haegen biedt de pompen en expertise van haar Rijkswaterstaat aan. Niet dat ze wat aan pompen hebben, zegt ze, maar wij zijn wel experts in watermanagement. Dat weten de Japanners heus wel, dus als ze er om vragen, reizen we af.
Minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) staat ook in de startblokken. Klaar om hulpteams te sturen, als Japan daar om vraagt. En wat doet Japan? Die vraagt eerst hulp van de V.S. Of men de in Japan gelegerde militairen aan het werk wil zetten, a.u.b.

Minister
Hillen van Defensie vond het spectaculaire maar verschrikkelijke beelden. Geen woord over gereed staande helikopters die Japan in zullen vliegen om mensen uit de rampgebieden te redden. Daar heeft hij natuurlijk vrij recent vervelende ervaringen mee.
Minister van Buitenlandse zaken, Rosenthal, vindt het vanzelfsprekend aan Japan te vragen waar we het land mee van dienst kunnen zijn.
Minister van Financiën, De Jager, had als eerste door dat Japan niet meteen hulp van Nederland zal vragen. Er zijn nog geen verzoeken binnengekomen, zei hij, maar “we zullen zien wat we eventueel kunnen doen en daarover eerst contact opnemen met de Japanse autoriteiten”.

Zoveel ministers hebben we niet aan het woord gehad, toen duidelijk werd welke ramp zich in Libië voltrekt. Zoveel bereidheid hulp te geven ook niet. Nederland en de internationale gemeenschap worstelt met Libië meer, dan met Japan.
Historisch gezien niet vreemd. Natuurrampen hebben altijd al zoveel tot de verbeelding gesproken, dat ze meer hulp genereerden dan andere rampen. Naar aanleiding van de aardbeving in Haïti, schreef ik vorig jaar dat de Nederlandse charitas gemiddeld zo’n 22 miljoen euro waard is. Burgers en overheid tastten het vaakst en het diepst in de buidel bij aardbevingen en overstromingen. Aan armoede en honger geven we ook wat minder en aan de gevolgen van oorlogen nog iets minder (zie uitgebreid overzicht in dit exceldocument).

Wat oorlogen betreft, gaat de gulheid natuurlijk naar de slachtoffers. Slechts één keer is er geld gegeven aan democratisering. In 1994 bracht de actie ‘Geef Zuid-Afrika een eerlijke kans’ 1,7 miljoen euro op. Een bijdrage om de eerste, echt vrije verkiezingen een handje te helpen.
Maar er waren ook wel acties die hulp boden bij situaties die enigszins vergelijkbaar zijn met de ontwikkelingen in de Noord-Afrikaanse en Arabische landen. In 1969 werd er geld ingezameld voor de slachtoffers en vluchtelingen, die de dupe waren van de oorlog die ontstond toen Biafra onafhankelijk wilde worden van Nigeria. In 1972 werd hulp geboden, toen er na de onafhankelijkheidsverklaring van Bangladesh een vluchtelingenstroom op gang kwam.
In 1989 viel de dictatuur in Roemenië en we boden hulp bij de economische malaise die er op volgde. Verder is er ruimhartig gedoneerd voor slachtoffers van diverse burgeroorlogen in Afrika en op de Balkan. Zie ook dit
exceldocument met een overzicht van hulp bij (burger-)oorlogen.

Op dit moment is de hulp aan vluchtelingen uit Tunesië en Libië maar magertjes. De tsunami van democratiseringsbewegingen spreekt blijkbaar minder tot de verbeelding, dan echte tsunamis.
De Japanners kunnen op mijn geld rekenen. Maar waar kan ik ook geld storten voor hulp aan de burgers in Noord-Afrika en Arabië?

65 jaar 2 minuten stilte

65 jaar 2 minuten stilte Elk jaar is de herdenking weer anders, zegt de voorzitter van het 4 en 5 mei-comité. De herdenking past zich stap voor stap aan. De herdenking evolueert mee met veranderende omstandigheden.

Dat is goed te merken. Veel collega’s waren meer bezig met de vraag of het morgen nou een officiële vrije dag is, dan met de vraag of we echt (be)vrij(d) zijn.
Degenen die wel bezig zijn met de herdenking discussiëren over de aard van de plechtigheid. Moet je alleen hen die streden herdenken of alle slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog?
Mag de Duitse ambassadeur er wel bij zijn of niet?
Moeten we ook de Nederlanders herdenken die na de 1945 vielen in andere oorlogen, zoals het 4 en 5 mei comité het nu stelt?

Het is nu 65 jaar na de bevrijding. Volgens
de Wikipedia zijn er na de Tweede Wereldoorlog meer oorlogen gevoerd dan in de 65 jaar ervoor. En een deel ervan is nog lang niet ten einde. Genoeg reden om dan maar ook het falen van de VN te herdenken. Opgericht na W.O. II om een herhaling van de catastrofe te voorkomen. Als er één vlag halfstok mag, is het wel die van de VN.

Ben benieuwd of Twitter straks
twee minuten stil blijft. Of er nog automobilisten op tijd een parkeerplaats vinden voor hun twee minuten. Hoeveel jongeren er dit jaar mee bezig zullen zijn.

Het zal wel iets teveel zijn gevraagd, om met met die twee minuten stilte een toekomst zonder oorlogen af te dwingen.

De kleine lettertjes

Het zou heel wat schelen als we onze energie (zowel die via het stopcontact binnenkomt als onze eigen energie) niet meer steken in overbodige zaken. Om te beginnen met de echt overbodige dingetjes. Bloemengeur uit een appaaraatje dat je in het stopcontact steekt is zo''n overbodigheid, maar je zou nog kunnen zeggen dat het in sommige kamertjes zijn nut heeft. Een middagje flaneren op het strand heeft economisch gezien weinig nut, maar je beweegt wel en da''s dan weer goed voor je gezondheid. Een echt gevalletje van overbodigheid is een verzekeringspolis tegen geweld. Op het eerste gezicht een prima produkt, tot je de kleine lettertjes goed tot je door laat dringen.
Krantenartikelen werken precies hetzelfde als verzekeringspolissen. De koppen zien er veelbelovend uit, maar je krijgt een heel ander beeld als je de kleine lettertjes leest. In de media werd de noviteit aankondigd met: ''Verzekeraar biedt polis tegen geweld''. Prachtig, denk je dan. Ik sluit zo''n verzekering en mij zal nooit meer iets gebeuren. Ik kan veilig een avondje stappen zonder in elkaar geslagen te worden. Mocht er ooit hier een oorlog uitbreken: ik kan gerust gaan slapen, want het geweld zal mij niet treffen. De verzekeraar heeft kennelijk een oplossing voor het ''toenemend geweld in de samenleving''.
Maar dan de kleine lettertjes: het gaat, zoals bij elke verzekering, niet om een preventieve garantie, maar om de gevolgen te bekostigen van de opgelopen schade: ''De verzekering vergoedt begeleiding als iemand psychische problemen krijgt na bijvoorbeeld mishandeling. Er volgt een uitkering van 34.000 euro bij invaliditeit en 17.000 euro bij overlijden''.
Pardon? Dat is toch allemaal al verzekerd? Tot nu toe dekken ziektekosten-, invaliditeits- , begrafenis- en levensverzekeringen dit soort gevallen? Het lijkt me sterk dat de verzekeraar die met dit geweldige aanbod komt, ook iets gaat uitkeren bovenop die bestaande verzekeringen. Ook al behoor je tot de zogenaamde risicogroepen als ambulancepersoneel en horecaportiers.
Op mijn werk hebben we regelmatig met agressie en geweld te maken. Het personeel zit bij toerbeurt in de ziektewet of heeft wat nazorg nodig. En dat is allemaal al verzekerd. Verder hebben we de mogelijkheid om via de rechter schadevergoedingen af te dwingen bij de daders. Ook als de werkgever nalatig is geweest om de veiligheid van het personeel te garanderen, kun je een aardige schadeclaim afdwingen. Die nieuwe verzekering biedt dus niets extra''s en het is mij dan ook een volkomen raadsel waarom een stuk of dertig nieuwsberichten hier zonder enig commentaar melding van maken. De verzekeraar zelf zegt: ''met de verzekering te zijn gekomen na gevallen van agressie tegen onder meer ambulancepersoneel en werknemers van het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI). We hebben bekeken of we iets voor hen konden doen.''
Wel, beste verzekeraar, wat dacht u ervan om uw geld eens te steken in de sponsoring van beveiliging? Of doneer fikse bedragen in al die initiatieven die geweld proberen te voorkomen.
Verzekeringen zijn altijd al prima in staat geweest angst tot een marktprodukt te maken, maar dit slaat weer alles. Het is dat er op dit weblog al een prijs is uitgeloofd (de Donkey Shocking-award), maar dit vraagt bijna om de FOP-prijs: de Folkomun Ofurbodig Produktje-uwoard. Nou zou zo''n prijs in al zijn overbodigheid zelf nummer één worden, dus daar begin ik niet aan. De redactie zal wel meer van dit soort zaken melden. Daarom een nieuw label: Overbodig. Ziet u voortaan dat label onder de artikelen, dan kunt u dus de gemelde gevallen bekijken. Natuurlijk kunt u ook uw eigen overbodigheden hier melden. Let op de kleine lettertjes in nieuwsberichten en u zult versteld staan van de hoeveelheid overbodigheid die u zult aantreffen.