Tag archieven: ouderen

Ongelimiteerde ouderen

Ongelimiteerde ouderen De jeugd heeft de toekomst. Die gevleugelde zegswijze behoort binnenkort tot het verleden. Simpelweg omdat er amper nog jeugd zal zijn. Overschaduwd door de vergrijzing.

De gevolgen zijn nog niet helemaal duidelijk. In ieder geval moeten we tot op hoge leeftijd blijven werken. Verdere voorspellingen is een kwestie van koffiedik kijken. Toch zijn er al voorbeeldjes waaraan je kunt zien welke cultuuromslag de samenleving zal ondergaan.
Daarvoor moeten we naar België. De ING wilde de kwetsbare ouderen beschermen. Ze zijn vaak slachtoffer van pinfraude. De ING had een oplossing: een pinlimiet voor 60-plussers. Mocht er wat fout gaan, dan zijn ze niet zoveel kwijt.

Na een storm van protest trok de bank de maatregel weer in. Ondermeer omdat men niet van leeftijdsdiscriminatie beschuldigd wilde worden. Die aantijging kwam van diverse seniorenorganisaties.
Niks kwetsbare oudjes dus. Meteen de barricaden op. Grote kans dat de weerbaarheid van ouderen wordt gevoed door de tv-serie Benidorm Bastards. Bejaarden die jongeren op stang jagen met vaak flauwe humor. Hoewel de ING misschien tot de maatregel besloot na het zien van deze pinnende bejaarde (youtube).

Als je de serie ziet (eind augustus ook op de Nederlandse beeldbuis te zien), valt het ergste te vrezen voor de vergrijzing. Het is maar goed dat we langer door moeten werken. Dan is er minder tijd om uit verveling de openbare ruimte te vullen met grappen waar doorgaans opgeschoten pubers zich aan te buiten gaan (zie bijvoorbeeld dit fragment, ben benieuwd of je het de 10 minuten volhoudt).

Maar goed, wat zal er in de samenleving allemaal wel veranderen ten gevolge van de vergrijzing? Een revival van seniorenpartijen, die een meerderheid in het parlement halen? De rollator terug in het basispakket van de zorgverzekering? Burgemeesters krijgen het een stuk rustiger omdat het zo bijzonder niet meer is dat mensen 100 jaar worden? En de 100-jarigen dus zichzelf maar een auto kado doen?

Stel je een samenleving voor met alleen maar 50-plussers. Wat zal er dan allemaal anders gaan?

Geef een reactie

Mantelzorg of dekmantel?

Mantelzorg of dekmantel? Morgen, op de dag van de mantelzorg, worden veel van de 1,6 mantelzorgers in het zonnetje worden gezet. Het “mantelzorgcompliment” zal hier en daar worden uitgereikt. De gelukkigen ontvangen 250 euro.
Staatssecretaris Bussemaker (VWS) zal ook de Nationale Mantelzorgprijs uitreiken. Die wordt toebedeeld aan een persoon of organisatie die mantelzorgers ondersteunt. De prijs: een kunstwerk en een oorkonde.

Mantelzorg begint een markt te worden. Eigen verantwoordelijkheid, zelfstandigheid, naastenliefde, allemaal dekmantels die de tekortkomingen van de zorg moeten verhullen. Het eerbetoon aan de mantelzorgers is een wel erg minimaal steuntje in de rug.
Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen mantelzorgers. Zorgen voor elkaar is, neem ik aan, voor de meesten van ons volstrekt normaal. Als het nodig is, doen we het zo goed en zo lang als dat mogelijk is. Waar ik wel wat tegen heb is, onder de mantel der godsvrucht, ofwel die beruchte normen en waarden, van de zorg een markt voor vrijwilligerswerk te maken.

De meeste mantelzorg, en zeker dat stukje dat voor die beloning van € 250,- in aanmerking komt, is vaak heftig werk. Soms zelfs niet te doen zonder je baan op te zeggen. Het verlies aan inkomsten kun je dan wel uit het pgb (persoonsgebonden budget) halen, maar kom je na jaren zorg wel weer aan een baan?

De ruimte voor mantelzorg gaat kleiner worden, denkt het SCP. In een in oktober verschenen rapport stelt het SCP dat “de beleidsdoelen 'meer en langer werken' en 'meer zelf zorgen voor zieke en gehandicapte verwanten' op gespannen voet met elkaar staan”. Ofwel: wie op zijn 60e al de zorg voor een erg zieke partner op zich neemt, heeft er dankzij de AOW-plannen zomaar twee zware jaren extra bij gekregen, als de partner lang genoeg doorleeft.
Het SCP stelt ook dat “er komen daardoor meer mantelzorgers met een geringere draagkracht en een grote draaglast”, omdat in de toekomst meer ouderen mantelzorg zullen verlenen.

In juni 2009 deed de voorzitter van de SER een aantal suggesties om de mantelzorgers het wat makkelijker te maken. Onder andere door wettelijke regelingen op gebied van zorgverlof en arbeidsduurverkorting soepeler te hanteren voor mantelzorgers. Niet alleen wat duur betreft, ook wat de achteruitgang van inkomen.
Verder pleitte hij voor uitbreiding van de openingstijden van publieke diensten, om de combinatie van werk en zorg makkelijker te maken. Helaas vergat hij te vermelden dat in dat kader de voornemens to beperking van de koopzondagen ook wel naar de prullenbak kunnen (zie ook eerder artikel op dit weblog).

Een kunstwerk, een oorkonde en 250 euro? Als de staatssecretaris de mantelzorgers echt wil belonen, dan zou ze met substantiële wijzigingen in het kabinetsbeleid moeten komen.
Laten we ondertussen alle mantelzorgers sterkte toewensen.

Geef een reactie

Beeld van buiten

Beeld van buitenNog even en het enige beeld dat we hebben van wat er zich buiten afspeelt, zit gevangen in de nauwe kaders van het beeldscherm.
Mensen turen steeds vaker en langer op een of ander scherm. Beperkte zich dat vroeger tot de uurtjes televisie kijken, nu voegt internet daar een hele dimensie aan toe. En wendt men de blik even ergens anders heen, dan is dat om de display van het mobieltje of de tomtom af te lezen. De werkelijkheid wordt steeds virtueler.
Twee voorbeelden.

Ouderen van een zorginstelling in Dordrecht hebben een speciaal beeldscherm gekregen, waarmee ze contact kunnen krijgen met een zorgverlener en medebewoners. Het AD kopt: Camera's maken ouderenzorg lichter. Daarmee wordt niet bedoeld dat de beeldschermen een soort lichttherapie voor de donkere dagen bieden. Nee, personeelstekort leidt tot deze oplossing. Er kan zorg geleverd worden, zonder dat er een verzorger in de woning van de hulpbehoevende bejaarde aanwezig is.

Nou is het van alle tijden dat bejaarden niet zo veel buiten komen. Zat men vroeger achter de geraniums door het raam te staren, nu tuurt men op het beeldscherm. Het verschil? Vanachter de geraniums had je nog een blik op de reality van de straat. Het beeldscherm geeft een heel andere realiteit. Ik zie de efficiëntie van zulke zorg al helemaal voor me.

“Hallo zorgpost”.
“Ja, mevrouw kamer 404?”
“Ik voel me ineens niet zo goed”.
“Okee. Als u misselijk bent past u er dan voor op dat u het beeldscherm niet onderkotst anders kan ik niet zien wat er aan de hand is”.
“Nee, nee, ik ben niet misselijk. Ik voel me alleen wat suffig en moe”.
“Wat heeft u gedaan vandaag?”
“Nou, niets eigenlijk”.
“U moet wat meer bewegen. Niet teveel natuurlijk, anders bent u uit beeld”.

Tweede voorbeeld.
Om de laptop te promoten heeft Hi een onderzoekje verzonnen. Internet houdt jongeren teveel binnen. Ze komen niet meer dan 2 uur buiten.
Hi stelt dat als jongeren op hun laptop altijd en overal internet zouden kunnen ontvangen, ze veel meer buiten zouden zijn. Vooral studenten (83 procent), zegt het persbericht, geven aan vast meer tijd buiten door te brengen als ze internet op hun laptop hebben.

Naar buiten gaan en dan op je laptop kijken? Krijgen we, na de aan hun mobieltjes gekluisterde passanten, nu ook hele hordes in hun laptop gekeerde hangjongeren op straat? Zitten ze op een terrasje via google earth naar zichzelf te kijken. Ik ben in beeld, dus ik besta. Dat wordt de nieuwe existentialiteit.

Ik begin zo langzamerhand te begrijpen waarom de restjes directe werkelijke communicatie tussen mensen in de openbare ruimte soms zo horkerig verloopt. Men weet domweg niet meer hoe dat moet. Als de veilige virtuele muur wegvalt, weet men niet goed hoe zich naar elkaar te gedragen. Ook al kunnen de beeldschermpjes steeds kleiner worden, de afstand wordt groter.

Voor de weide blik geldt het omgekeerde. De horizon wordt steeds kleiner. Tenslotte geeft een beeldscherm maar een beperkt beeld van buiten.
Ik ben benieuwd hoe de zintuiglijke waarneming zich zal evolueren. En welke gevolgen dat heeft voor werkelijkheidszin.

Geef een reactie