Tag archieven: overstappen

Overstappen verplicht.

OverstapWie in deze kerstdrukte ergens nog een gaatje vrij heeft en een zorgverzekering bij Achmea heeft lopen, doet er verstandig aan even een overstap naar een andere verzekering te regelen. En niet alleen omdat Achmea geld uitgeeft om een meerderheidsbelang in Independer.nl te kopen.

Dat is al meer dan genoeg reden over te stappen, want in deze krappe tijden is het al merkwaardig dat de zorgverzekeraar geld besteedt aan volstrekt onnodige overnames, in plaats van aan de zorg zelf. Er zijn echter meer redenen om afscheid te nemen van Achmea.

Achmea stopt met het vergoeden van prostaatoperaties die met robots worden uitgevoerd. Ook al zeggen de ziekenhuizen dat met robotoperaties betere resultaten worden gemaakt, Achmea wil dat het met de goedkopere kijkoperatie wordt gedaan. De patiënt heeft natuurlijk geen enkele keuze.

Dat hebben ook de Achmea-klanten in Tilburg en Waalwijk niet. De ziekenhuizen aldaar kondigden een opnamestop voor de Achema-verzekerden. Het geld dat de verzekeraar aan de ziekenhuizen heeft gegeven is op.
Dat kan allemaal gezien worden als politiek gesteggel tussen de ziekenhuizen en de verzekeraar. Laten we in deze gevallen Achmea het voordeel van de twijfel geven. Er zijn echter ook nadelen van de twijfel.

De juistheid en transparantie van de motieven van Achmea kan in twijfel worden getrokken. Dat doet in ieder geval het ministerie van Financiën wel. Financiën is niet tevreden over het leningen- en beloningsbeleid van Eureko, de moedermaatschappij van Achmea. Eureko voldoet niet aan alle eisen van transparantie en verantwoord beloningsbeleid. Zo is de vertrekvergoeding van bestuursleden nog niet gemaximeerd op één keer het vaste jaarsalaris en publiceert Eureko geen gegevens over het beloningsbeleid op de website, meldt RTL Nieuws.

De Achematak die beleggingsverzekeringen verkoopt is zelfs veroordeeld door de rechter, wegens schending van de zorgplicht. Een klant had zo’n 163 duizend euro van zijn inleg op een Lijfrentemaatwerkplan zien verdampen. De rechter verweet Achmea dat ze de verzekerde onvoldoende heeft geïnformeerd over kosten en risico van het product. Achmea mag nu 75 procent van de schade betalen.

Kortom: op gebied van transparante informatieverstrekking heeft Achmea toch sterk het nadeel van de twijfel. Dat de verzekeraar moeite heeft het achterste van de tong te laten zien, wordt nog eens extra begrijpelijk als we naar de zorgpremies en de beloningen van de Raad van Bestuur kijken.

Achmea vraagt voor de Zilveren Kruis en Agis-polissen niet de duurste, maar ook niet de goedkoopste premies voor de zorgverzekering. Dat kan iedereen ook zonder Independer.nl uitzoeken.
De vijf leden van de Raad van Bestuur verdienen gemiddeld per persoon 448 duizend euro boven de Balkenendenorm. Als dat verdeeld zou worden onder de ruim 3 miljoen verzekerden, zou hun jaarpremie geen 1299 maar 1290 euro per jaar kosten,
Negen euro verschil is niet groot, maar deze exercitie zou bij VGZ/ Univé ongeveer drie euro schelen en bij Mensis/Anderzorg 95 cent op de jaarpremie.

Maar het is toch niet goed als klanten massaal weglopen naar een andere verzekeraar? Wat blijft er anders over van Achmea. Tja, dat was toch de bedoeling van de marktwerking? De klanten en het personeel van Achmea kunnen dan naar verzekeraars die hun zaakjes beter op orde hebben.
Overstappen is hier geen keuze, lijkt mij. Het is moreel verplicht.

Overstap gemist

Overstap Maar weinig mensen stappen over naar een andere zorgverzekering. Zie hier de maakbaarheid van de marktwerking in een notendop.

De bedoeling was dat mensen prijs- en kwaliteitsbewust zouden shoppen. De verzekeraars zouden de lucratiefste pakketten aanbieden. De klanten zouden hun oude verzekering zeker opzeggen, als ze bij een ander een veel aantrekkelijker aanbod zagen.
Dat heeft nooit zo gewerkt. Het hoogste aantal overstappers telde men in 2006, vlak nadat de marktwerking in de zorg was ingezet. Ongeveer 19 procent stapte over. Geen indrukwekkend percentage, maar daarna was de hype wel over. Elk jaar bleef het aantal overstappers rond de 4 procent hangen.
Naar de oorzaken voor de geringe motivatie om van verzekeraar te wisselen, tast men in het duister.

Merktrouw zou een oorzaak kunnen zijn. In crisistijden zou je verwachten dat consumenten op zoek gaan naar de goedkoopste zaken, maar ze blijken toch aardig trouw aan de hun bekende produkten. Een
onderzoekje in 2008 wees uit dat mensen wel gevoeliger werden voor speciale aanbiedingen, maar nog weinig zin hadden over te stappen van merk of aankoopplaats.

Dat de marktwerking soms zo slecht werkt, valt de consument te verwijten? Het luie, gemakzuchtige koopvolk?
De grondgedachte achter het begrip marktwerking is dat alleen zo het beste komt bovendrijven. Bedrijven moeten met elkaar concurreren om het prijs- en kwaliteitsbewuste volkje als klant binnen te halen. Zo krijgen we de beste zorg, voor de beste prijs, verzekerd door de beste verzekering.
Maar de klant haakt natuurlijk af, als hij zich afvraagt hoeveel zin het heeft de bewuste consument uit te hangen. Als premies blijven stijgen en het nieuws bol staat van veranderingen in de pakketten en bezuinigingen leiden tot inkrimping van die pakketten, dan kan ik me voorstellen dat ‘de consument’ eerder het gevoel krijgt dat zijn gedrag niet uitmaakt.

Juist nu de crisis nog rondspookt, zie je de mankementen van de marktwerking. Het zou het ideale instrument voor de maakbaarheid van de samenleving zijn. Nu de consument ook wel door heeft dat juist die marktwerking tot deze crisis heeft geleid en overal overheidsingrijpen nodig is om de boel overeind te houden, weet de consument het ook niet meer.

Marktwerking of een sterk geleide economie, hebben beide voor- en nadelen. Maar geen van beide werken perfect. We zouden dus geen van beide moeten willen? Is er een andere weg?