De paasplicht is voldaan. Men heeft gejubeld of een vuurtje ontstoken. Want fris was het nog wel.
De paus vond de Hollandse bloemen hartverwarmend, anderen vonden de paus te kil met zijne heilige zwijgzaamheid, betreffende katholieke jeugdzonden.
Wat kan een eenvoudig mens anders doen, dan de zinnen te verzetten in de tempels van kunst en kooplustigheid. Op 2e paasdag warmden velen zich al weer op voor het ritme van de alledaagse plicht, die altijd na een feestelijk lang weekend schijnt te moeten volgen.
Dat Jezus zich als een lam aan het kruis liet nagelen, wordt nog slechts in kleine kring gevierd. Het kunstje dat-ie een paar dagen later flikte, wordt massaal herdacht met paasontbijtjes en brunches, samenkomsten op woonboulevards en de ontvangst van drommen buitenlandse toeristen.
Jezus was het haasje vanwege de zonden der mensheid. Hij ging dood, stond weer op en een dag of veertig later had hij er genoeg van verwisselde het aardse voor het hemelse. Daarmee was de wereld nog niet van alle zondigheid verlost.
Daar ligt een schone taak voor de paus. Laat hij zonden op zich nemen van de katholieke herders, die koorknaapjes bezoedelden. Dan ten hemel varen, met medeneming van het totale katholieke erfgoed.
Eenmaal aangekomen bij god’s troon, wel de hoogste baas er even op wijzen dat het heel begrijpelijk is, dat hij danig uit zijn humeur is vanwege de zondigheid van al zijn zonen, maar dat hij op moet houden zijn toorn alleen te laten schudden onder de katholieke volkeren in Haïti, Chili en Mexico.
Of zouden god’s wegen veel minder ondoorgrondelijk zijn, dan wordt gedacht? Misschien heeft de schepper op die beruchte goede vrijdag wel gedacht: alles goed en wel, mensjes, maar je blijft met je fikken van mijn zoon af. En geselt de mensheid nu al weer eeuwen met zijn gramschap.
Dat snappen we wel. De paus ook. Die is zo stil, omdat hij zit te denken hoe hij de zondigheid tegen al die katholieke zonen recht kan breien.
Welnu, de veroplossing ligt voor de hand. Jezus was het haasje, nu de paus nog. Niet op zo’n barbaarse wijze als men op Golgotha te werk ging. Gewoon de kerkdeuren sluiten en met pensioen.
