Tag archieven: peilingen

SGP wint in peilingen

CampingTerwijl veel kerken alleen nog bezoekers trekken omdat ze expositieruimte, concertpodium, buurthuis of stemlokaal zijn geworden, mag de SGP zich verheugen in een gestaag groeiend electoraat.

Volgens de peilingen haalt de SGP drie zetels. Na de vorige vier verkiezingen, waar de partij 2 zetels haalde, lijkt de SGP terug van weg geweest. Van de twintig naoorlogse verkiezingen kon de SGP twaalf keer op drie zetels rekenen.

Twee of drie zetels is een marginaal verschil. Maar in tegenstelling tot het CDA, die alleen maar verliest en de ChristenUnie, die wisselend succes boekt, trekt de SGP een continu stijgend aantal leden. Het aantal kiezers schommelt wat, maar over de jaren heen zien we een licht stijgende trend.

Ten opzichte van 1998, het jaar waar de SGP voor het laatst drie zetels haalde, boekte de SGP bij de verkiezingen van 2010 een winst van 14,3% aan leden en 6,5% aan kiezers. De ChristenUnie verloor 0,9% aan leden, maar had 7,7% kiezers meer. Het CDA had 24% verlies aan leden en 19% verlies aan kiezers.

De verschillen tussen de laatste twee verkiezingen (2006 en 2010) zien er voor de SGP florissant uit. Terwijl CDA en CU tegen een verlies van respectievelijk 50,8 en 21,9 procent aankeken, scoorde de SGP een winst van 6,7 procent. Meer details in dit exceldocument.

Het lijkt een partij die tegen de stroom in roeit. Met ouderwetse standpunten, waar men zich zo hardnekkig aan vasthoudt, dat het Europese Hof voor de Rechten van de Mens er aan te pas moet komen om de partij te dwingen de statuten aan te passen. Het zal niet veel uitmaken, want partijcongressen bepalen nog steeds wie er op de kieslijsten komt te staan en ik geef de SGP-vrouwen weinig kans.

Het is een democratische verworvenheid dat ook minderheden een plaats in het parlement kunnen krijgen. Met de twee tot drie zetels die de SGP traditioneel bezet, valt te leven. Maar te zien aan ledenaanwas en de peilingen, heeft een deel van Nederland een groeiende behoefte aan zwartekousenpolitiek. Nostalgie is aardig, maar we moeten niet terug naar de prehistorie.

ChrLeden

Kunst, voetbal en crisis.

VoetbalEerst weer een doorverwijzing. Wil je voetbalplaatjes ruilen, neem dan een kijkje bij Sargasso’s Kunst op Zondag. Het is verrassend te zien hoe kunst en voetbal samengaan.

En dan nog wat losse notities.
Zat ik afgelopen week net te denken dat de PvdA en de SP samen op zouden moeten trekken, blijkt dat ook een serieuze overweging bij SP en PvdA te zijn. Mooi zo. Ik zou zelfs zeggen: vraag GroenLinks, D66 en de CU erbij en als de laatste voorspelling van Maurice de Hond de verkiezingsuitslag zou zijn, dan mag die combinatie op 76 zetels rekenen. Op naar de 80. Waar wachten deze partijen eigenlijk nog op?

Onder het motto ‘als niets helpt, die dan niets’ lijkt wachten wel het enige dat ‘De Politiek’ doet. Plannen van Rutte I zijn door de Kunduz-coalitie voor een deel in de prullenbak gekieperd. Na de presentatie van het Kunduz-akkoord trekt men de een na de andere aangekondigde maatregel weer in. Dat mag allemaal met recht een crisisbeleid worden genoemd, maar niet in de echte zin van het woord.

Maatregelen worden afgelast, verzacht of uitgesteld, maar andere oplossingen zijn nog niet te zien. Waar wachten alle partijen eigenlijk op?
Tot de crisis zich vanzelf oplost, natuurlijk. En dat gaat gedeeltelijk ook gebeuren. De financiële instellingen die er zo’n puinhoop van hebben gemaakt, zijn hardleers. Maar zonder betalende klanten kunnen ze niet, dus verzinnen ze wel wat om ons niet geheel blut en berooid achter te laten.

Ook in de politiek is men hardleers, maar met de verkiezingen voor de boeg zullen de partijen het uiterste aan creativiteit verwachten van de campagneteams. Tip: kom met de slogan ‘Wij gaan over ons eigen geld’. Vertaald in een aantal krasse maatregelen. Bijvoorbeeld een verbod op beurshandel naar aanleiding van politiek beleid. Of het verbieden van voor de burger ongezonde speculaties. Het is tenslotte van de gekke dat de beurs reageert als een regering voor speculanten onwelgevallig beleid afkondigt. Of dat er met voedsel wordt gespeculeerd.

Het moet eens afgelopen zijn met handel in geld. Geld is een smeermiddel, geen productiemiddel. We werken er voor, we consumeren er mee, dus het zou volstrekt onmogelijk moeten zijn dat speculanten uit die ruilhandel een slaatje kunnen slaan. Geef die handel een Second Life, zou ik zeggen. Stort die markt dan in elkaar, dan hebben we er in het echte leven geen last van.

Tenslotte: uit de Kunst op Zondag-aflevering over voetbalplaatjes deze fraaie wedstrijd: Duitsland – Griekenland, met een voor deze tijden bijzondere uitslag.

Leiders weg, peilingen stijgen.

LeidenOpvallend: Cohen stapt op, nog geen opvolger in zicht en in de peilingen stijgt de PvdA twee zetels. Een signaal, hoe klein ook, dat een deel van de  kiezers liever een leiderloze partij wil?

Onzin, zegt u? Nou, ook de VVD steeg iets in de peilingen. De hoogste leider, Mark Rutte, was ook weg. Het was immers ski-reces. Hij weigerde al iets te melden over een punt waar de PVV het nieuws mee haalde en vertrok naar de skipistes. Die vakantie brak hij af, vanwege het ongeluk met prins Friso, maar de koningin wilde Rutte niet spreken, dus bleef het stil rond Rutte.

De PvdA leiderloos, de VVD-kopman even niet in het nieuws en jawel, beide partijen stijgen in de wekelijkse peiling van De Hond. De SP verliest een zetel, wat onterecht is, want Emile Roemer liet zich juist van zijn beste kant zien met een potje tennis tegen rolstoeltenniser Maikel Scheffers.

Het CDA zou de proef op de som eens moeten nemen. Net als de PvdA is de partij driftig op zxoek naar een andere koers. Misschien krijgt de partij van De Hind er zomaar een zetel of twee bij als  fractievoorzitter Sybrand van Haersma Buma opstapt en Maxime Verhagen zijn mond eens een weekje houdt.

Leiderschap kan een heel ander issue voor de kiezers worden, dan het normaal gesproken was. Het vertrouwen in leiders is door de opeenvolgende crisissen behoorlijk geschaad. Wie weet hebben steeds meer mensen geen boodschap meer aan discussies over stijl van leiderschap, over profilering en mannetjesmakerij. Misschien verschuift de discussie wel naar de vraag of er wel leiders nodig zijn.

Andre Dluhos Follow the leader

Daar komt de tomaat.

SPRutteJongens“, zo spreekt Maurice de Hond ook meisjes aan, “het is een beetje tam de laatste tijd. Kunnen jullie de boel niet wat opschudden?
Tuuuuurlijk“, roepen de abonnementhouders van Peil.nl in koor.

En nu is daar een van de aller verrassendste Hondspeilingen ooit. De SP is de grootste partij van Nederland. “Hoe kan het dat in een periode waar er op politiek terrein weinig in Nederland gebeurde (de Kamer was 3 weken met reces) toch zo een ongewoon grote verschuiving plaats vindt“, vraagt De Hond zich af.

In zijn eigen bewoordingen geeft hij het antwoord al: het is “vooral te danken aan de zorgen die steeds meer mensen hebben over hun eigen financiële positie onder invloed van de recessie en de bezuinigingsplannen van de regering“.

Op dit punt kunnen we het volledig eens zijn met De Hond. Het mag in ‘de politiek’ aan de rustige kant zijn, bij ‘de mensen thuis’ was het dat niet. In de kerstvakantie wist eindelijk heel Nederland dat er meer voor minder zorgverzekering betaald moet worden. Nou ja, dat is misschien nog op te hoesten, als het verder meevalt.

In januari werd ook duidelijk hoe het  netto inkomen er uit gaat zien. En dat viel zwaar tegen. Bruto leek het nog wat. Een tientje of anderhalf erbij. Netto bleek het echter vijftien of meer euro minder te zijn.
Kijk, en dan worden Henk en Ingrid ongerust. Waarom heeft Wilders dat niet tegen gehouden? Het enige dat ze van hem horen is dat er niet, hij herhaalt ‘niet’, aan de hypotheekrente getornd mag worden.

En weg waren de Henken en Ingrids die in huurhuizen wonen. Naar de SP. Die Emile Roemer is minstens zo lollig als Wilders, alleen wat rustiger. Was hij niet de man die sax speelde in een carnavalsokestje? Wilder speelt alleen met zijn eigen fluit en het klinkt nog chagrijnig ook.
Die SP’ers mogen rare jongens zijn, ze staan wel elke week op de markt, of bij het buurthuis of komen bij opa en oma langs in het tehuis.

Van Rutte valt niets te verwachten. Hij gaat echt niets doen om de tegenvallende koopkrachtdaling te verzachten, liet hij weten. Henk en Ingrid keken nog eens naar hun laatste loonstrookje en ineens wisten ze het. Dit komt met VVD, CDA en PVV niet meer goed.

Het is leuk als mensen het licht zien, het is jammer dat er al zoveel is afgebroken. Peilingen repareren dat niet. Nieuwe verkiezingen bieden misschien meer hoop. Het CDA ligt in de kreukels, Wilders zit in zijn neus te peuteren. Rutte moet er toch een keertje moe van worden. Of zich op zijn minst zorgen maken over het effect dat bij kiezer teweeg wordt gebracht, als ze zien dat hij toch weinig stabiele coalitiepartners heeft.

De virtuele groei van de SP zal niet alleen de PvdA, maar ook D66 en GroenLinks doen besluiten Rutte verder maar te laten voor wat hij is en geen enkel punt meer steunen.
Nog voor de zomervakantie nieuwe verkiezingen?

Beneden alle peil

PeilPeilingen zijn leuk aan de borreltafel. Het gekrakeel er om heen, is eveneens vermakelijk. Met name heer Wilders weet de lachers op zijn hand te krijgen. Het CDA zou nog verder zakken, als de coalitiepartij niet akkoord gaat met de stelling dat bij nieuwe bezuinigingen eerst ontwikkelingshulp zwaar de klos moet zijn. Zo niet, dan wordt het erg moeilijk om het met elkaar eens te blijven, dreigde heer Wilders.

CDA-fractievoorzitter Sybrand van Haersma Buma reageerde met dezelfde opmerking, die Rutte vrijdag al op zijn wekelijkse persconferentie gaf: er is (nog) geen sprake van nieuwe bezuinigingen. Het dreigement van Wilders is dus niet meer dan een plagerig geintje jegens zijn gedogende partner. Extra lollig, omdat we inmiddels weten dat de PVV hooguit dwars gaat liggen, als het om een tiental weigerambtenaren gaat, maar braaf meewerkt aan miljarden bezuinigingen. Waarvan ettelijke miljoenen de zorg betreffen, één van de speerpunten van de PVV.

Kortom: de PVV gooit principes net zo makkelijk in de prullenbak als het CDA, zolang er maar (mee)geregeerd kan worden. Niet zeuren, zeggen sommigen, regeren is nu eenmaal compromissen sluiten. Prima, maar roeptoeter dan geen zaken die je niet waar wil maken. Regeren is niet hetzelfde als een verkiezingscampagne voeren. Of staan er toch verkiezingen voor de deur?

Volgens de laatste peilingen zou de gedoogcoalitie nu op slechts 67 zetels kunnen rekenen. Een behoorlijke minderheid in het parlement. Gelukkig zijn peilingen zijn nooit een reden de regering te ontbinden. Toch geeft het te denken dat de gedoogcoalitie sinds 20 maart niet meer op 75 of meer zetels is gepeild. De dalende cijfers voor het CDA zijn de boosdoeners.

Laten we niet vergeten dat de huidige regering vorig jaar oktober geformeerd werd op basis van het historisch dieptepunt van  52 zetels. De gedoogconstructie was nodig om aan een nipte meerderheid van 76 zetels te komen. Een wanvertoning en beschamend voor de democratie. Het blijft nog altijd uiterst merkwaardig dat iedereen, inclusief koninklijke goedkeuring, zich daarbij heeft neergelegd.
Zelfs het aantal van 76 zetels is een historische zeldzaamheid. Rekenen we alle rompkabinetten niet mee, dan is het de eerste keer sinds 1945 dat een kabinet niet meer dan 50,7 procent van de zetels in de Kamer achter zich weet.

Het is beneden alle peil. De enige kabinetten die daar een beetje in de buurt kwamen waren Van Agt I (51,3%), Balkenende II (52%), Balkenende IV (53,3%) en Lubbers I en II (beide keren 54%). Rutte I heeft niet meer dan 34,7 procent partijgetrouwen in de Kamer. De steun van de PVV blijft keihard nodig. In de peilingen van Maurice de Hond maakt dat niet uit. Al negen maanden lang wordt de samenwerking tussen VVD, CDA en PVV op minder dan 50 procent van de zetels gepeild.
Heer Wilders kan wel een grote mond opzetten tegen het CDA, maar zonder het CDA redden VVD en PVV het ook niet. Heer Wilders gaat dus nooit de stekker eruit trekken, want de VVD en het CDA zijn de enige partijen die met hem willen regeren.

In de grondwet zou een bepaling moeten komen dat regeringscoalities op een minimum aantal zetels in de Kamer geabseerd moeten zijn. Ik stel voor een regeringsdrempel in te voeren van 60 zetels.

Wat was waar bij de TK-verkiezing?

Wat was waar bij de TK-verkiezing? Hebben we de meest bijzondere verkiezingsuitslag achter de rug? Of hebben mensen zich op laten stoken door de meest onbetrouwbare peilingen ooit?
Dat eerste lijkt mij zeker waar. Dat tweede klopt voor de helft. Onbetrouwbaar waren sommige peilingen, maar de kiezer heeft zich er niet al te druk over gemaakt.
Wat was nog meer waar of niet waar bij deze verkiezingen?

Niet waar.
Alle peilingen zaten er naast. De politieke barometer (Synovate) nog het minst, Peil.nl (Maurice de Hond) het meest. Sargasso’s metapeiling, een optelsom van alle peilingen, doet het ook aardig. Synovate peilde 5 van de 11 partijen exact goed. Sargasso had er 4 goed en Maurice de Hond maar drie.
Nu is een enkel zeteltje meer of minder ook redelijk goed gepeild. Tellen we die partijen erbij, dan heeft Synovate 7 partijen goed gepeild, Maurice de Hond 6 en Sargasso 5.
Het percentage goed gepeilde aantal zetels was bij Synovate 29%. Sargasso had 9% goed en De Hond slechts 8 procent. Alle drie zaten er flink naast met CDA en PVV.

Beetje waar.
Mijn voorspelling, een beetje natte vingerwerk op basis van de peilingen en een foutmarge van plus of min drie en wat onderbuikgevoel, deed het iets beter dan de peilingen.
Vier partijen goed geraden, vier goed geraden met 1 zetel afwijking, dus 8 in totaal aardig voorspeld. Daarmee 13% van de zetels goed geraden. Ook ik zat er bij CDA en PVV goed naast.
Maar toch. Zou je punten geven aan de goed gescoorde zaken, dan moet je bij de volgende verkiezingen toch meer letten op Synovate en mijn voorspelling.
Voorspelling peterspagina

In dit exceldocument alle gegevens op een rijtje (peilingen en voorspelling, vergeleken met de uitslag).

Niet waar.
Mijn voorspelling van de opkomstcijfers, bleken volledig uit de duim gezogen. In plaats van de ongeveer 80 procent kiezers, bleken er maar 74 procent mijn voorspelling ter wille te zijn. Wat een onbetrouwbaar volkje! En wel klagen over de betrouwbaarheid van de politici, hè?

Niet waar.
De VVD mag dan de grootste winnaar zijn met echte, keiharde zetels, verhoudingsgewijs is de VVD dat niet. De zetelwinst van D66 betekende een groei van dik 230 procent. De PVV was op die manier tweede, met een groei van 166 procent. Dan volgt GroenLinks (bijna 43%) en sluit de VVD met 41% de top vier.
Het CDA is de grootste verliezer, zowel absoluut als relatief. Dat dan weer wel. Waarbij nog opgemerkt dat de SP iets minder verloor dan de peilingen aangaven, de PvdA slecht drie zetels verloor en de PvdD stabiel bleef.

Wel waar.
Het was gisteren een bijzondere uitslagenavond. De PvdA en VVD zo lang gelijk. Pas diep in de nacht haalde de VVD die ene zetel voorsprong. Er is geen glasheldere coalitie uit de stembus gerold. Krijgen we ook de meest bijzondere coalitie van de laatste 65 jaar?
Zie hier (exceldocument) welke coalities we hadden. Invullen wat we nu gaan krijgen heeft geen enkele zin, maar een voorspelling mag je natuurlijk altijd in de reacties kwijt.

Wel waar.
Vier partijen wonnen zetels, twee bleven gelijk en drie verloren. Het electoraat heeft weer meer gestemd. Naar wat “rechts” heet te zijn heeft wel de meeste stemmen getrokken. Daar zullen we nog wat pret aan beleven.

De strategische stemmer

De strategische stemmer Moeten de politieke partijen de laatste campagnedagen de zwevende kiezer bewerken of de strategische kiezer?
De zwevende kiezer is een luis in de democratische pels. Burgers die elke verkiezing maar wat anders doen. Menig lijsttrekker zal er wakker van liggen, maar hoe die kiezer achter zich te krijgen, is moeilijk te beantwoorden. Gevoel, emoties en onzekerheid zijn te bespelen, de effecten nauwelijks te calculeren.

Een paar dagen geleden schreef ik over
De zwevende kiezer. De strategische kiezer is weer een ander verhaal. De term ‘strategische stem’ suggereert dat er kiezers zijn die zeer berekenden te werk gaan, om een bepaalde coalitie aan een meerderheid te helpen.
Zo denkt Job Cohen door de strateeg geholpen te kunnen worden, om een VVD-PVV coalitie te voorkoen. In een artikel in Trouw schreef Maas Goote (D66), dat strategisch stemmen noodzakelijk is in Nederland, omdat de grote partijen de burger niet van dienst zullen zijn.

Peter Kanne, onderzoeker bij TNS Nipo, schreef een analyse voor De Volkskrant, waarin het gewicht van de strategische stem helemaal niet zo groot blijkt. In het artikel somt hij 14 motieven op, op grond waarvan kiezers hun stem bepalen. De strategische stem komt pas op de 10e plaats.
(Lees meer op TNS Nipo).

De peilingen zijn nauwelijks van invloed, volgens het onderzoek van TNS Nipo. Helaas is niet vermeld of dat ook geldt voor de strategische stemmer. Op basis waarvan bepaalt de strateeg zijn stem? Dat kan bijna niet anders, dan op grond van de peilingen.
Maar een strategie is alleen van invloed als er veel strategische stemmers zijn. En dat is dus niet het geval. PvdA en D66 zullen er dus weinig mee winnen.

Deze informatie zal de overtuigde strateeg niet tot ander stemgedrag verleiden. Voor deze eigenwijzen dus nog even wat peilingeninformatie.
Houdt bij uw weldoordachte strategie rekening met de recente verschuiving naar links. Volgens het NRC en De Volkskrant tonen de peilingen een lichte opmars van de “linksche kerk”. Bij de laatste metapeiling van Sargasso (die alle peilingen combineert), kopte de redactie er ook zelfs winst voor de SP in.

Wie de peilingen als uitgangspunt neemt voor de Strategische Stem moet natuurlijk alleen naar de winst en verliescijfers kijken binnen de peilingen. Elke peiling berekent de winst en het verlies van zetels ten opzichte van het huidig aantal zetels in de 2e Kamer, behaald bij de verkiezingen in 2006. Maar vergelijk je de peilingen onderling, ontstaat een iets ander beeld (zie ook
dit exceldocument).

Zo zou je kunnen zeggen dat D66 relatief de grootste groei doormaakt, vergeleken met 2006. Vergelijk je echter de laatste peiling voor de val van het kabinet, met de laatste peiling, dan is natuurlijk de VVD de relatief grootste stijger.
Bij Synovate (Politieke Barometer) en Peil.nl (Maurice de Hond) zijn D66. PVV en VVD de top-drie grootste stijger ten opzichte van de verkiezingen in 2006. Maar vergelijk je de eerste peiling na de val van het kabinet met de laatste peiling, dan is de VVD de grootste stijger, gevolgd door D66. Op de derde plaats staat bij Synovate dan GroenLinks en bij Peil,nl de PVV.

Verder blijkt links (PvdA, SP, GL) dramatisch te verliezen. Rechts (CDA, VVD, CU, PVV, SGP) wint, maar niet zoveel als,links verliest. Het midden (D66) wint wel behoorlijk. Alles relatief. De echte keiharde zeteltjes tellen natuurlijk uiteindelijk.
Strategisch kunt u dus D66 versterken, of het verlies van links temperen, of denken: ach, een goeie strateeg zorgt dat-ie bij de winnaars zit. Tja, dan rest u weinig anders dan u aan te sluiten bij de VVD.

De zwevende kiezer

De zwevende kiezer Ruim 16 miljoen inwoners en daarvan mag 74% op 9 juni bepalen onder welk bewind we de komende vier jaar ons huishoudbudget scherp in de gaten moeten houden. Dat zullen we ook pas na 9 juni weten, want nu valt er geen peil(ing) op te trekken.

Dat danken we aan de 30 tot 37% van het kiezersvolk dat maar een beetje “ins blaue hinein” zweeft. Een minderheid van 2,6 tot 4, 8 miljoen kiezers houden het land in onzekerheid. Want die groep gaat de doorslag geven, denken sommigen.

Balkenende denkt nog
genoeg zwevers binnen te halen, om met weinig gezichtsverlies uit de stembus te komen. Zou kunnen, want het CDA heeft in de geschiedenis wel vaker slechte peilingen meegemaakt en toch genoeg stemmen gehaald om vele malen een kabinet te mogen leiden.
Ondertussen wrijft Rutte zich in zijn handen om de CDA’ers die er genoeg van hebben. Een deel van de christelijke achterban gaat deze keer op de VVD stemmen. Dat eigen leden ook gaan zweven, zal Rutte nauwelijks zorgen baren. Die ene Voorhoeve die D66 gaat stemmen, zal niet tot een gigantisch verlies leiden.

Zweven is ook helemaal niet erg, zegt politicoloog
Philip van Praag in Nu.nl. Het is juist gezond voor de politiek. “Het gaat erom dat kiezers tijdens een verkiezing een oordeel vellen over hoe de partijen het gedaan hebben en hoeveel vertrouwen ze hebben in wat ze de komende periode gaan doen. Dan is het een gezonde ontwikkeling dat het niet vanzelfsprekend is dat ze een partij altijd trouw blijven”, stelt Van Praag.

Dat lijkt mij ook. De vaste lezers hier kunnen weten dat ik er geen probleem mee heb dat het CDA kans maakt deze keer niet in een kabinet deel te nemen. Maar de mogelijke coalities die de zwevende kiezer in de even zwevende peilingen veroorzaakt, zijn geen hoopvolle alternatieven.
Het zal de zwaartekracht van onzekerheid wel zijn, die zoveel zwevers naar rechts trekken. Nu, met de finale in zicht, zweven ze wel weer meer naar het midden. Van PVV naar VVD. Wat al behoudend was, heeft blijkbaar wel tabak van het CDA en trekt ook naar de VVD.

Ik heb echt geen idee hoe een groot deel van de zwevende kiezers over te halen is op 9 juni ineens een heel andere keuze te maken. Een keuze die in Nederland nog nooit is gemaakt: afscheid nemen van jaren dominantie van CDA en VVD. Jawel, de PvdA mocht ook wat jaartjes meedoen, maar de meeste tijd is voor een behoudend bewind gekozen.
De schaarse momenten dat de kiezers op avontuur gingen, maakten ze een ruk naar rechts (Fortuyn, Wilders). Daarmee wordt toch gezegd dat veel kiezers het CDA en de VVD niet behoudend genoeg vinden?
Maar die keuze is vreemd. Zogenaamd de ‘heersende elite’ een pak rammel geven en vervolgens kiezen voor dezelfde politiek, maar dan in het kwadraat.

Als mensen wat anders willen, is er maar één andere optie. Kiezen voor wat echt anders is en nog nooit in Nederland vertoond. In het huidige stelsel betekent dat kiezen voor GroenLinks, SP en, om tot een meerderheidskabinet te komen, ook kiezen voor PvdA en D66.
In de metapeiling van Sargasso lijkt die combinatie niet verder dan 52 zetels te komen. Nu relativeren zelfs opiniepeilers de waarde van peilingen, maar de meerderheid van de zwevende keizer zal veel te angstig zijn om die draai te maken. Dat is jammer, want alweer een gemiste kans op een politiek die echt voor iedereen is.

Daar zal je Rutte hebben

foto Radio Nederland Wereldomroep Het gaat lekker met de VVD. Althans, in de peilingen. Met dertig zetels zou de VVD nu de grootste partij zijn. Het CDA ziet de bui al hangen en is bang dat ze een tweede regeerloze periode tegemoet gaat. Balkenende waarschuwt het volk alvast: aan een nieuw paars kabinet heb je helemaal niks.

Nou, daar hoeft-ie niet bang voor te zijn, want Mark Rutte ziet daar ook niks in. De verschillen met de PvdA zijn te groot, vindt hij. Dat klopt en het ligt niet eens aan de PvdA zelf. Rutte’s VVD is bezig met een inhaalslag over rechts. Zo rechts zelfs dat hij een kabinet waar VVD en PVV aan deelnemen best mogelijk acht. Rutte heeft blijkbaar Wilders door de dokter laten nakijken en deelt het volk nu mede dat heer Wilders
niet melaats is.

Tja, met de PvdA heeft de VVD niet zoveel op. Nooit gehad ook. Behalve in die twee roemruchte paarse kabinetten is het slecht nog een keer voorgekomen dat ze beiden in een kabinet zaten. Verder was de VVD vooral goede maatjes met het CDA. Dat CDA waar de kiezer nu een beetje van baalt, want die partij kijkt tegen zetelverlies aan.

Even wat geschiedenis. De VVD heeft aan 14 van de 19 na-oorlogse kabinetten deelgenomen. Twaalf keer samen met het CDA, drie keer met de PvdA en D66 en een keer met de LPF.
Daarvan heet de VVD negen keer met alleen het CDA geregeerd. Twee keer met PvdA en D66, een keer met CDA en PvdA, nog een keer met CDA en D66 en ook een wel heel korte periode met CDA en LPF (zie deze excelsheet voor een overzicht).

Het hoogste aantal zetels (36) haalde de VVD in 1998, gevolgd door het tweede kabinet Kok (PvdA, VVD en D66). Bij de eerste paarse coalitie scoorde de VVD 31 zetels. In 1982 deed de VVD met 36 zetels aan Lubbers I (CDA, VVD) mee.
Verder deed de VVD het nog wel aardig met 28 zetels in 1977 (Van Agt I – CDA, VVD) en 2003 (Balkenende II – CDA, VVD, D66).

Maar goed, historisch gezien heeft de VVD de grootste band met het CDA. In een interview met de Dagelijkse Standaard erkent Mark Rutte dat ook met: “In het verleden hebben we altijd tot overeenstemming kunnen komen met het CDA, omdat het CDA altijd een plezierige afwezigheid van standpunten heeft”.
In datzelfde artikel vindt Rutte een CDA – VVD kabinet met gedoogsteun van de PVV ook een prima optie.

Het is wel fijn dat Rutte zo duidelijk is. De voorkeuren zijn uitgesproken. Wie op de VVD stemt kan rekenen op herhaling van de perikelen van Balkenende I (CDA, VVD en LPF) en in ieder geval een periode met keiharde bezuinigingen en rechtse rethoriek.

Onderzoek en gij zult vinden

Onderzoek en gij zult vinden

Meten is weten. Maar cijfers, voor zover ze al objectief gevonden zijn, zeggen niets. De interpretaties zeggen alles. En meningen sturen die interpretaties, voor zover meningen al niet aanleiding tot onderzoek zijn. Voor die stelling heb ik geen enkel wetenschappelijk of statistisch bewijs gevonden. De vraag of iets waar is, dient niet alleen voor, maar ook na een onderzoek te worden gesteld. Naar mijn mening dan.

Een paar voorbeeldjes, die tot deze zondagse overpeinzing hebben geleid, roepen bij mij meer vragen op, dan de antwoorden die de onderzoeken gaven. Lees mee en kijk of dat ook bij jou het geval is.

Drie onderzoekers gingen op zoek naar het mogelijke verband tussen criminaliteit en culturele achtergronden. En wat vonden ze? Een vermoeden.
Ze graaiden wat cijfers bij elkaar, lieten wat sociaal-economische factoren weg. De verschillen tussen autochtonen en allochtonen bleken kleiner te worden, maar toch nog redelijk groot. De onderzoekers vermoeden daarom dat culturele factoren een rol spelen.

Dat roept dan de volgende vragen op:
– Is er ergens ook een onderzoek dat een verklaring geeft waarom 98,6 procent van de autochtonen en 95,5 procent van de allochtonen helemaal niet in de misdaadstatistieken voorkomt?
– De verschillen werden dus kleiner nadat een aantal sociaal-economische factoren weggelaten waren. Ofwel: andere factoren beleven over. Wat zouden de vermoedens zijn als je de statistieken alleen filtert op psychische gesteldheid? Of eetgewoontes, drankgebruik, of vrije tijdsbesteding?

Als de opinie zelf wordt onderzocht, wil dat ook wel eens tot opmerkelijke conclusies leiden. Twee onderzoekjes peilden de meningen over de verhoging van de aow-leeftijd. Zowel 21minuten.nl als het roemruchte Peil.nl (pdf!) van Maurice de Hond vonden dat een meerderheid tegen doorwerken tot je 67e is. Maurice de Hond peilde in opdracht van de SP. Agnes Kant concludeert nu dat CDA en PvdA kiezersbedrog plegen. Tijdens de verkiezingen zouden die partijen namelijk tegen de verhoging van de aow-leeftijd hebben gepleit.

Ook hier weer een paar vraagjes.
– Kan de SP zich nog herinneren hoe dat onderwerp tijdens de verkiezingscampagnes werd besproken door CDA en PvdA? Het CDA sloot het eerst niet uit en werd geattaqueerd door de PvdA. Waarop de PvdA door het CDA van loze verkiezingspraat werd beschuldigd en zich afvroeg hoed de PvdA de vergrijzing dan wel wilde bekostigen. Vervolgens kwam de PvdA toen met het idee belasting te heffen op de wat rijkere AOW'ers.
– Hoe zou de SP de vergrijzing dan wel bekostigen, als ze in een kabinet zou zitten?
– Is ook onderzocht of de mensen wel tegen langer doorwerken zijn, maar wellicht inzien dat er geen ontkomen aan is? Dat denken leden van de PCOB (Protestant Christelijke Ouderenbond) namelijk wel. Die vinden
doorwerken prima, mits aan voorwaarden gebonden.

Tot slot nog een onderzoekje van het soort waar je zowel links- als rechtsom mee kan.
Italiaanse onderzoekers hebben het
luisterend vermogen van discotheekgangers onder de loep genomen. Links en rechts wat geturfd en op basis daarvan durven de onderzoekers wel de verklaring af te geven dat de linkerhersenhelft actiever is bij benaderingsgedrag en de rechterhersenhelft meer betrokken is bij teruggetrokken en vermijdingsgedrag.
Eerst constateerden ze in een discotheek dat relatie veel mensen hun rechteroor aanboden als ze werden toegesproken. In een vervolgonderzoek werden de dansliefhebbers om een sigaret gevraagd. Degenen die dat in hun rechteroor werd getoeterd, bleken vrijgeviger te zijn dan degenen die links werden aangesproken.

Levert dat nog vragen op? Zeker wel.
– Is er een voorkeursoor in stille ruimten?
– Hoe zit dat met het rookverbod in Italiaanse discotheken?
Verder iemand nog vragen?